Misschien kunnen jullie me gerust stellen... maar ik zie er erg tegenop op mijn dochtertje naar het kdv te brengen... Het is zooo dubbel. Over een week of twee gaat ze wennen en daarna eerst twee dagen en later drie dagen. Dubbel is het omdat ik aan de ene kant haar niet weg wil brengen en aan de andere kant ook wel weer eens zin heb in een dagje zonder haar en om te gaan werken... Als ik me afvraag waar ik tegenop zie weet ik dit niet precies. Misschien ben ik bang dat het niet zo gaat als ik het wil. Of dat ze niet goed op haar letten. Dat ze wel haar slaapje daar doet en als ze niet slaapt of ze dan wel wat met haar doen ofzo. Kortom, ik zit er een beetje mee in mijn maag. Hebben jullie dit ook gehad?
Hier ook zo hoor! Alleen bij ons was de noodzaak iets kleiner, waardoor ik het nog uitgesteld heb, zo van; het komt wel.... en toen we ons eenmaal ingeschreven hadden, konden we 1,5 week later onze dochter al brengen, dat scheelde wel wat stress, ik kon me er toen ineens bij neerleggen. Maar het is gewoon moeilijk hoor en je moet er doorheen, maar leuk is anders! Sterkte alvast!! Ik heb echt avonden in bed gelegen dat ik dacht van: Nee, ik doe het niet hoor....
ik heb zelf op een kdv gewerkt en daarvoor de grootste mond, maar herken nu ik bijna moet helemaal wat je zegt! ik vind het ineens heel eng, ben bang dat ze haar laten vallen, of dat de leidster stiekem een kreng is, of dat ze het te druk vind ofzo. Ze zijn nog zo klein he! maarja, ik hou me maar vast aan het feit dat bijna alle kindjes (echt, de meesten hoor!)het echt super vinden op het kdv. Maar ik vind het ineens nu ook helemaal niks...
ik zag er ook heel erg tegenop, maar het valt me 100% mee! mijn zoontje slaapt er meer dan thuis, de leidsters (? noem je die zo?) zijn helemaal gek van hem en iedere keer als ik hem kom halen ligt hij te spelen en te lachen in de box. een keer voelde ik me rot en dat was tijdens het brengen, het was er enorm druk... veel lawaai door de oudere kindjes... en er was niemand om gijs van me over te nemen... hij had die nacht bijna niet geslapen en dat wilde ik iemand uitleggen maar dat ging dus niet. ik zat te huilen in de auto toen ik naar mijn werk reed. op mijn werk meteen even gebeld en toen lag hij al heerlijk te slapen en was ik weer gerust gesteld. elke keer als ik hem kom halen hebben ze in een boekje geschreven hoe zijn dag is verlopen, echt heel leuk om te lezen. succes!! en waarschijnlijk valt het jou ook mee.
Ik zag er zoooo erg tegenop. Heb de eerste dag zo hard gehuild toen ik mijn man belde, was bijna in staat om thuisblijfmoeder te worden. En dat is echt he-le-maal niets voor mij En na de eerste keer vond ik het nog steeds helemaaaaal niets. Echt, ik was heel extreem. Inmiddels is Tobe alweer 1,5 maand naar het KDV geweest en het gaat hartstikke goed! Afgelopen week heeft ie voor het eerst zelfs langer geslapen dan thuis. Hij lag lekker te spelen toen ik hem kwam ophalen, drinkt altijd zijn flessen leeg en inmiddels ben ik ook gewend aan de leidsters. In het begin vond ik ze helemaal niets, maar dat sloeg nergens op, want ze zijn juist hartstikke lief. Laatst was Tobe de eerste en toen kwam 1 van de meisjes direct naar hem toegerend en riep 'Tobe! Ik ga je een boekje voorlezen'! Hihi Naja en nu vind ik het heeeeeeeerlijk. Ik heb lekker mijn eigen ding en kijk heel erg uit naar het leukste moment van de dag: mijn mannetje ophalen. En hij doet het er goed Ik heb 2 keer gehad dat ik hem huilend aantrof en dan had ik het wel weer even moeilijk, maar je moet vooral relativeren. Baby's huilen wel eens en verder doet ie het goed. Komt goed! Het zal niet direct leuk zijn, maar echt, waarschijnlijk went je kleintje heel vlug! Voordeel is juist dat Tobe nu heel goed tegen drukte kan, ook als we bijvoorbeeld op een verjaardag zijn.
Oh en je moet trouwens wel loslaten. Ik had een heel strak ritme thuis, maar dat is op een KDV bijna niet aan vast te houden. Niet omdat ze niet willen, maar doordat Tobe gewoon anders is daar. Hij heeft heel veel indrukken, sliep daardoor vooral in het begin eerder maar ook korter. En dan ben je al blij als ie wat slaapt, ook al is het om andere tijden. Dus hij werd gewoon steeds in bed gelegd als ie (bijna) in slaap viel. In het begin vond ik dat vervelend omdat ie thuis daardoor ook ontregeld is, maar eigenlijk is het helemaal geen ramp. Hij slaapt welliswaar tegenwoordig wat minder overdags, maar eigenlijk doet ie het daar prima op. 's Avonds valt ie nog steeds goed in slaap en slaapt dan aan 1 stuk door en hij is er niet meer om gaan huilen ofzo. Dus ik heb dat vaste patroon losgelaten en begrijp dat een KDV moeilijk jouw vaste tijdsschema kan volgen. Ben al lang blij dat ze zijn flessen steeds op het goede tijdstip weten te geven (want ik weet dat ie zeker een half uur daarvoor al heel vervelend en huilerig kan zijn).
Goed om te lezen dat ik niet de enige muts ben hierin Over twee weken moet ze al een ochtend en een middag wennen.... Ik zie er nog steeds tegenop maar ik hou me er maar aan vast dat het vast allemaal uiteindelijk gaat meevallen. Ik hoop inderdaad dat de leidsters lief voor haar zijn en haar niet aan haar lot overlaten. Ze is op dit moment nogal wakker overdag en ik zou het dan zielig vinden als niemand iets met haar zou doen. Maar goed. Vriendin van mij zei dit weekend dat die leidsters ervoor opgeleid zijn en het dus heus wel weten allemaal. Misschien nog wel beter dan de moeders... achja. Het is gewoon wel even door de zure appel heenbijten denk ik. Maar hoe dichter die dag dichterbij komt hoe moeilijker ik het vind. Aan de andere kant heb ik net als jij MerleQ, dat ik wel zin heb om weer eens een dag wat anders te doen en even zonder kind te zijn. Maar het idee van thuisblijfmoeder spookt ook weleens door mijn hoofd hoor (terwijl dat ook echt helemaal niks voor me is!!!)...
Ik zat vannochtend te huilen. Okan is vandaag een uurtje gaan wennen ik mocht er wel bij blijven maar morgen moet hij een uurtje zonder mij en ik zie er tegenop! Ik vond het zelfs erg toen ik er al bij was niet dat ze het niet goed doen of zo maar ja ik weet het ook niet meer hoor
Komt goed! Ik mocht er de eerste keer ook 1,5 uur bij blijven en ik vond dat ook niet leuk. Had er helemaal geen fijn gevoel bij maar inmiddels gaat het hartstikke goed!
Ik denk dat ik er niet zolang bij ga blijven. Volgens mij vind ik dat helemaal niks. Ik word er al iets rustiger onder. Net of ik er naartoe leef. Maar soms kijk ik naar mijn meisje en dan denk ik: Neeeeeeeee ze kan toch helemaal niet zonder mij???? pfffffff