Wij hebben vrij kort op elkaar 2 kinderen gekregen. Dat was een drukke, hectische tijd waarbij ik vaak verlangde naar iets meer rust. Inmiddels duurt het nog maar een half jaar voor de jongste naar school gaat en lijkt de top van de tropenjaren voorbij. Waar ik van tevoren daar naar uitkeek, merk ik dat ik er nu heel onrustig van word. Is dat herkenbaar? Ik vind het moeilijk om te bedenken hoe ik mijn vrije tijd, die ik nu weer meer heb en straks nog meer zal hebben, zal invullen. Ik kom eigenlijk tot weinig. Merk een soort inkakken bij mezelf, ook op mijn werk. Mis ook scherpte op mijn werk die ik eerst wel had. Misschien speelt ook wel mee dat ik het liefst nog een kindje zou willen, maar mijn vriend dat niet wil. Als ik hem vraag zich te laten steriliseren zegt hij echter: tja, dat is ook weer zo definitief he? Ergens hou ik dan een beetje hoop. Maar ja, ik ben ondertussen ook al 36. Wie herkent deze fase en hoe ging of ga je er mee om?
haha ik denk dat je vriend dat zegt om te voorkomen dat ie ook echt moet gaan ...sorry eerste dat in me opkwam. Ik herken het niet, ik vond boodschappen doen zonder de kinderen al heerlijk . Ik zou eens rond kijken naar wat leuke hobby's om uit te proberen. Leuke workshop of cusus.Boeken lezen waar je misschien niet aan toe kwam Iets van sporten wat je leuk lijkt? Informeer eens bij anderen wat ze in hun vrije tijd doen.
Ja ik herken het! Ik vond het zo gezellig om boodschappen te doen met mijn bijna-4-jarige jongste zoon, zo heerlijk keuteren met dat kleine karretje erbij. Ik vond het zo erg toen hij naar school ging. Hij vroeg toen zelfs aan zijn vader: “Papa kun jij op maandag vrij nemen als ik naar school ben? Want ik vind het zo zielig als mama alleen naar de supermarkt moet!” Hoeveel dagen werk je? Kun je meer gaan werken? Ander werk zoeken wat uitdagender is? Of de hobbies die je had voor je kinderen kreeg weer oppakken? Ik ben 28 uur gaan werken, ene week 3 en andere week 4 dagen. Ik kon daardoor een interessantere functie krijgen. Bij ons hebben ze een continurooster tot half 3 en op vrijdag zijn ze om 12:15 alweer uit... dus zoveel tijd heb ik nu ook weer niet over. Ik ga sporten, huishouden, koffiedrinken bij mijn vader of bij een vriendin. Vorige week heb ik mn oude schilderhobby weer opgepakt. Alleen die supermarkt is nooit meer goed gekomen, ik bestel nu mijn boodschappen Ik heb het te druk met genieten van mijn me-time om de supermarkt nog in te gaan.
Ik herken het eigenlijk niet. Zowel het gevoel van ‘tropenjaren’ als het er tegenop zien om ze allemaal op school te hebben had ik niet. Ik dacht juist dat ik zeeën van tijd zou hebben, maar dat viel in de praktijk vies tegen. Juist om dat ik weer meer kon gaan doen, deed ik ook meer en had ik soms het gevoel om voor al die plannen tijd tekort te hebben. En ik vond/vind het heerlijk om mijn eigen tijd weer te kunnen indelen. Even gauw boodschappen doen, koken zonder peuter die om aandacht vraagt, even rustig de was doen ipv gehaast, lekker met een kopkoffie op de bank even netflixen, lezen, mijn kookhobby weer meer oppakken, etc. Ik heb zelfs voor de zekerheid een wekkertje staan van hoe laat ik de deur uit moet om zoon op te halen: alleen maar voor het geval ik net zo druk ben dat ik even geen oog heb voor de klok
Mijn jongste gaat nu een half jaar naar school. Kids zijn 7 en 4. Mijn ervaring is dat je een klein beetje vrije tijd terug krijgt maar ook weer een boel tijd kwijt bent aan zwemles, sport, speelafspraakjes..... per saldo schiet het dus niet zo op. Ik vind het vooral fijn dat ik er niet meer de hele dag achteraan hoef te hobbelen. Ze kunnen ook lekker zelf buiten spelen enzo nu. Ik kom alleen nog steeds niet toe aan mijn tijdschriften en mijn ereader....
Wat betreft het in kakken: het kan ook zijn dat je zo lang op adrenaline hebt geleefd, dat nu dat wegvalt, je pas de vermoeidheid echt voelt. Dat is op zich heel normaal en ik zou er gewoon even aan toegeven. Misschien dat je over een paar maanden weer energie krijgt om nieuwe dingen op te pakken op werk of hobby gebied
Ik herken het ook niet zo heel erg en ik vind die vrije tijd ook wel meevallen. De jongste komt om half drie al uit school, ik ben vaak al de hele ochtend kwijt aan het huishouden, boodschappen, hond uitlaten en wanneer ik eindelijk eens kan zitten moet ik alweer weg, als ik al deze dingen niet doe ga ik weleens met een vriendin lunchen, even winkelen, ik kom echt tijd te kort
Ik ben meer gaan werken dus nu heb ik nog steeds geen tijd voor mezelf. Ik zit as we sprak voor het eerst in maanden, misschien wel een jaar, op woensdagochtend met een kop koffie op de bank een film te kijken. Echt zo heerlijk.... laat dat onweer nog maar ff duren!
Ik heb ook 2 kinderen kort op elkaar maar ik herken het helemaal niet. En echt tropenjaren vond ik het niet. Als baby en peuter vond ik het juist relaxter dan nu ze wat ouder zijn. Mijn dochter is vrijdag jarig maar start pas na de zomervakantie op school met continuerooster tot 15.00 uur. Tot de vakantie mag ze op de psz blijven. En ik kijk er best naar uit. Tuurlijk vind ik het ook wel jammer dat die hele baby/peutertijd voorbij is. Dat was ook heel leuk. Maar ik kijk er wel naar uit om wat meer lucht voor mezelf te hebben. Ik heb kinderen met beide een sterk karakter. Als ze alleen zijn zijn ze heel leuk en gezellig. Maar als ze samen zijn versterken ze elkaar heel erg en om eerlijk te zijn vind ik het vaak echt niet leuk. Als ze samen zijn is altijd alles gedoe, bijna nooit kan iets rustig en vredig verlopen. Dus wat dat betreft vind ik het wel fijn dat ze straks allebei op school zitten. Natuurlijk heb ik ook leuke dagen met ze, maar ik ben alleen en hun vader komt alleen af en toe langs maar neemt ze ook amper een dagje mee. Daardoor is het ook wat lastiger natuurlijk omdat niemand mij helpt.
Mijn jongste zit nu in zijn derde schoolweek. De eerste 2 weken heb ik aan huishouden besteed (ik werk 3 dagen dus heb 2 dagen voor mezelf) en vandaag besloot ik niks te doen, behalve wat achterstallige was. Dus ik lig nu op de bank, met mn loungekleren aan, de tweede film van vandaag te bekijken. Lekker hoor! Maar ik herken het gevoel wel hoor. Vorig jaar op zijn 3e verjaardag dacht ik wauw nog 1 jaar en dan heb ik eindelijk meer tijd voor mezelf. En 2 maanden geleden had ik ineens iets van o help, en nu?! Maar heb wel een soort structuur voor mezelf bedacht, behalve voor vandaag dan haha
Ik herken het niet, dacht ook meer tijd te krijgen toen de jongste ook naar school ging, maar ... Wat al eerder gezegd is, je bent ook weer tijd kwijt aan zwemles, sporten, speelafspraakjes. Daarnaast kun je regelmatig op school komen opdraven voor van alles en nog wat Ook leef ik meer op de klok (lees: schooltijden), zodat je echt op vaste tijden moet lunchen etc. Even de stad in s ochtends? Kan, maar ... Om 12 uur moet je wel weer bij school staan. Hoe ouder ze worden hoe later ze naar bed gaan, dus mijn 'eigen' tijd in de avond begint ook al in te korten. Nee, vond het toen ze allebei nog thuis waren toch wel relaxter, kon veel meer mijn eigen plan trekken. Ik werk overigens 3 dagen, dus het gaat bij mij dan om 2 dagen in de week. En dit is ook weer een fase, die ook hele leuke kanten heeft wat ik net schreef klinkt nogal dramatisch, hihi, maar zo erg is het nou ook weer niet hoor, whahaha!!
Even heel wat anders hoor, maar was jij niet die dame die naar haar schoonfamilie in Turkije wilde gaan verhuizen? Ik lees nudat je alleen bent, Watskeburt ?
Tropenjaren (oke de top)voorbij? Welnee! Ik vind het nu wel makkelijker, ben kennelijk meer van het begeleiden dan het verzorgen. Maar het is echt niet minder druk, het zwaartepunt verandert alleen.