Mijn zoontje van 3 is de laatste tijd alles behalve makkelijk. Ik kon altijd goed rustig blijven en consequent enzo, maar het helpt allemaal niks en nu begint echt m'n geduld op te raken... Hij zoekt echt constant grenzen op. Dingen kapot maken, overal mee gooien, z'n broertje van 1 contant omver duwen enz... Ook als ie eens lief is en ik geef hem dan aandacht (goed gedrag belonen) dan is dat blijkbaar een reden om ineens baldadig te gaan doen. Straf helpt ook niet, hij gaat zitten zingen op z'n strafplekje. Hij wil ook alles precies naar z'n eigen zinnetje hebben. Als een dingetje dan anders is dan is het weer drama. Ik ben al een paar keer flink boos geworden, dat vind ie dan vooral heel grappig :x Even voor de duidelijkheid, ik zou hem echt nooit slaan ofzo, maar ik merk dat ik steeds harder word om m'n punt te maken omdat niks helpt, en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Iemand tips om aan deze chaos nog een positieve draai te geven? M'n jongste van 1 heeft ook al zo'n pittig karaktertje, krijgt nu al driftbuien. Als ik met anderen over hem praat wanneer hij het hoort praat ik altijd over de dingen die ie goed heeft gedaan en wanneer ie lief was, soms met een vette knipoog! Ik probeer ook veel positieve aandacht te geven. Samen puzzelen enzo. Het is ook vaak het ergst als z'n kleine broertje wakker is. We sluiten ook altijd de dag gezellig af met een verhaaltje, even kletsen en een dikke kus en dan gaat ie gelukkig wel lief slapen. Alle tips of bemoedigende woorden zijn welkom... Of gewoon als je het herkent, is ook altijd al fijn
Ik herken het wel, behalve dat hij het grappig vindt als ik boos word, dat niet. Voor de rest.. Herkenbaar. Sinds ik zwanger ben is luca een draakje. Niet de hele tijd. Maar toch wel een periode van een week of zes was het continue strijd. Toen was het even over en nu zitten we er weer middenin. En ruzie om de stomste dingen : aankleden, aan tafel zitten, schoenen aandoen... Ik word er echt gek van. En luca was ook altijd een makkelijk kind. Wat nu het meeste helpt is bij aankleden een vast ritueel, heel streng en consequent zijn en als ik dreig dat hij naar naar de gang moet dan doe ik het ook. Maar het is echt doorzetten doorzetten doorzetten, dan wordt het op een gegeven moment minder.. Maar gezellig is anders.
het kan zijn dat hij meer is dan alleen een pittig kindje. mijn advies is om het met cb te overleggen. ik herken wel dingetjes van mijn dochter toen. en zij blijkt dus een beelddenker
Ik heb even gezocht wat het precies is, een beelddenker. Maar ik lees dat alle kinderen tot 5 a 6 jaar beeldenkers zijn, dus ik weet niet of je dat dan nu al kan zeggen. Hoe oud is jouw dochtertje en hoe kwamen jullie erachter als ik vragen mag?
Mijn zoontje is een stuk jonger maar ik ken totaal je gevoelens! Hier ook nog een kleintje erbij, en als die aanwezig is is het net even erger. Uitlachen als ik boos wordt Ja dat gebeurt hier ook, vreselijk! Maar ik heb nu in de gaten wanneer hij het niet meer leuk vind. Ik zet hem op de mat bij de deur, zeg wat hij fout gedaan heeft, hij begint vreselijk te lachen maar als ik hem vast blijf houden en duidelijk aan blijf kijken stopt hij met lachen en krijgt een pruillipje. hier heeft het dus uiteindelijk wel effect. Na 2x niet luisteren is de derde keer op de mat en dat weet hij. Op het moment dat hij driftig doet, wordt hij ook onderbroken om op de mat te gaan zitten, we vertellen dan duidelijk dat hij weer naar de kamer mag als hij rustig is, en dit gebeurt steeds sneller, dus driftbuien worden ook korter. Verder zijn ze vooral aan het uitproberen en grenzen op te zoeken... Moedeloos en radeloos wordt je er af en toe van. Soms geef ik echt een uitbrander ( niet slaan of wat dan ook hoor) als het voor de 10de ker op die dag is, maar zal hem dan ook altijd daarna vertellen dat mama niet zo had moeten doen maar omdat dat dan kwam omdat mama echt heeeel boos was. Succes verder
Op school was al duidelijk dat er iets was met mijn dochter en daar is zij getest, pas in groep vier werd pas echt duidelijk hoe het zat.
wat bij mijn heerlijke peuterpuberende zoontje heeft geholpen is de Jo Frost aanpak. Ik deed dan als hij stout was (zusje speelgoed afpakken, slaan, blokkentoren omver schoppen dat soort dingen) dan zei ik tegen hem, als je dat nog een keer doet dan ga je op de gang op de trap met de deur dicht. (weg van al het leuke in de woonkamer, hij hoort er niet bij als hij niet lief speelt.) veranderd zijn gedrag niet op de gang ermee, en straffen na leeftijd. Is hij 2? 2 minuten op de gang. is hij 3? drie minuten op de gang enzovoorts. Dat helpt echt!! Ik hoefde het maar een paar keer echt te doen en dan was de waarschuwing alleen al genoeg om zijn baldadige gedrag te stoppen. Ook heeft deze methode goed gewerkt met het weg lopen in de winkel (mss ook herkenbaar?? zeuren om snoep enzovoorts. Kniel bij hem neer en zorg dat hij je ook echt begrijpt bij je waarschuwing, en praat heel streng (dat hielp bij mijn zoontje iig heel goed) doet hij vervolgens niets op de waarschuwing uit, bam! geen tolerantie, voor straf in de gang. Serieus, als je drie dagen dit heel consequent doet dan is een waarschuwing voldoende de volgende keer. En zal er meer regelmaat en orde komen in deze chaos. Ook met aankleden enzvoorts zal hij dan beter gehoorzamen, want er hangen consequenties aan vast als hij niet naar mama luistert of doet wat ze zegt. snap je? Op het moment lopen ze dan over heen en dat moet een halt toegeroepen worden. Maar ook in de winkel kunnen ze in de hoek ... natuurlijk zijn er mensen die je raar aankijken als jij na je waarschuwing je kind in de winkel in de hoek zet, maar schijt aan de geit. Hebben hun een beter idee? Lekker laten gaan. (in de winkel houd ik het dan geen drie minuten vol hoor, dan is het amper een minuut ofzo) maar het komt wel over, en als dit mss nog maar 1 of 2 keer is voorgekomen dan is het duidelijk. Dat mama ook straf geeft in de winkel, maakt niets uit, dan luistert tie de volgende keer wel hoor. dus ik hoop dat je hier wat aan hebt. Het is even moeilijk en heel strabant maar het helpt echt. Je zult merken dat als de kids wat gehoorzamer zijn dat jij je beter zult voelen en dat er dan geen ruzie meer is. Dat helpt zo ontzettend. Succes
Even toevoeging, mijn jongste is echt zo'n winkel-giller. Zich op de rond smijten en stampvoeten enzo, zie reclame (haha). Maar ik zeg dan: dag Emilie, daar heb ik geen zin in. En dan loop ik gewoon weg (hou haar wel in de gaten). Als ze dan terug komt, leg ik haar uit dat dat niet mag en dat ze zo haar zin echt niet gaat krijgen. En ik verbeter vaak gezeur, door te zeggen: "dan zeg je: mama..." "mama..." "mag ik een koekje? ALSJEBLIEFT!" En dat werkt eigenlijk heel goed, voorals als je het dan wel geeft.