M'n kinderen hebben de eerste jaren van hun leven in een grote stad doorgebracht, met zeer weinig groen. Inmiddels wonen we landelijk met veel natuur, waaronder natuurlijk ook bijen, vliegen, torren, etc. Helaas zijn allebei mn dochters echte stadskinderen en enorme scheiterds als het om insecten gaat. Als gevolg wordt ik soms letterlijk om de 5 minuten geroepen om een tor of iets anders weg te halen, wat natuurlijk niet lukt. Ik merk ook dat het mn oudste soms remt in het spelen met andere kinderen. Als de anderen naar een dichterbegroeid gebied willen gaan, verzint ze smoesjes om maar niet mee te hoeven. Soms blijft ze ook binnen, terwijl iedereen buiten speelt, alleen vanwege de beestjes. We wonen nu al ruim een jaar hier en hun angst lijkt alleen maar erger te worden ipv minder erg. Helaas maken ze elkaar ook nog banger door heel overdreven te gaan gillen en schreeuwen . Wat ik tot nu toe heb geprobeerd is ze dingen te leren over insecten door te vertellen, filmpjes te bekijken en we hebben zelfs zo'n rupsenkit in huis gehaald, zodat ze het proces van rups tot vlinder konden zien (ze zijn ook bang voor vlinders namelijk). Daarnaast wordt ik geregeld boos en zeg ik dat ze zich niet zo moeten aanstellen en dat die beestjes niets doen. Het lijkt echter niet te helpen. Herkent iemand dit. Is dit iets dat vanzelf over zou moeten gaan? Is er nog iets anders dat ik kan doen? Mn man en ik zijn totaal niet bang voor insecten, dus van ons hebben ze het niet.
Hier scheelde het door dat soort beestjes namen te geven. Dus een familie rups... de papa en de mama... oh en dat moet dan vast het kindje zijn, hoe zou die heten? weet jij nog een leuke naam? Misschien kunnen we ze aaien? Zouden ze nog meer familie hebben? En dat ook met torren, pissebedden etc. Jongste hield er hier ook niet zo van, maar is met de oudste toch meegegaan en vind zelfs de buxusrups erg schattig.. of de pissebed als hij een balletje van zichzelf maakt.. Maarja, ik snap dat het moeilijker is als ze al weer wat groter zijn. Ik zou beginnen met rustige, voorspelbare dieren... kleine kruipers. Vliegende beestjes zijn natuurlijk onvoorspelbaarder... Maar oke.. succes.. het kan zo leuk zijn als ze het leuk vinden, maar ik snap het gedoe als het zo dramatisch is...
Klinkt misschien stom, maar als je ze stemmetjes geeft, zou dat helpen? Dus personaliseren en menselijke eigenschappen aan verbinden . Hier helpt dat in de meeste gevallen prima!
Geen idee hoe oud ze zijn, maar hier hebben ze allebei een dergelijke fase gehad. De oudste is er nu wel doorheen, bij de jongste wisselt het.
Ja, hier ook. Vorig zomer heb ik een hommel een naam gegeven. Zwemmy, hoe ik er op kwam..haha. In ieder geval was hij regelmatig bij ons in de tuin en we kwamen hem ook op andere plekken tegen. Heel apart. Het was een hele vriendelijke hommel. Hij kwam eigenlijk nooit naar ons toe. Hij houdt het meest van bloemen, dat is zijn eten. En daar is hij de hele dag druk mee. Verder.. blijven uitleggen dat diertjes banger zijn voor jou dan andersom. Ook hun functie, wat doen ze eigenlijk de hele dag? Meer om te laten zien dat diertjes totoaal niet met mensen bezig zijn.
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze kunnen zwaaien naar de beestjes en dan iets als 'dag bij, ga maar fijn naar je bloem!' En eindeloos (semi)-geduldig uitleggen wat de beestjes doen, dat ze niet eng zijn, etc, etc. Dode kriebelbeestjes van dichtbij bekijken. Ze hebben alle 3 een krijst-de-buurt-bij-elkaar-bij-ieder-vliegje fase gehad, de een langer dan de andere, maar de angst is geleidelijk afgenomen. Ouder worden, beter kunnen begrijpen en 'geruststellende' ervaringen op doen met kriebelbeestjes waren belangrijk hierin. Vreselijk vermoeiend, dat wel...
Dl is ook geen fan. Maja de bij , sprookjes ea verhaaltjes hebben hier wel geholpen, en de vlindertuin wil ze vrijwillig binnen. En we hebben een buurjongen die graag beestjes vangt. Dl kreeg een insectenpotje op vakantie (met zo'n vergrootglas) en kon flink de blits maken daarmee
Hier de oudste van 3 ook ineens hysterisch voor alles wat vliegt. Uiteindelijk hebben we Victor vlieg bedacht. Victor vlieg is een hele lieve vlieg die andere vliegjes voor hem wegjaagt en met Victor vlieg is hij dikke maatjes. Hij wil hem zelf aaien maar daar is Victor vlieg niet zo van gediend Ik had echt nooit gedacht dat dit zo zou uitpakken bij hem, maar elke brom vlieg die nu voorbij komt is Victor vlieg en ik heb sinds dien geen enkele panische bui meer gehad bij hem als er iets voorbij komt vliegen Hulde aan Victor vlieg!
Hier gewoon namen gegeven,maar hij is eigenlijk nooit echt bang geweest, alleen beestjes met streepjes( wesp) moet hij mama of papa roepen en niet aankomen. Wij hadden “Kees” de grote badkuipspin die op/aan het plafond zat... kind wel teleurgesteld toen hij vertrokken was.
Mijn zoontje pakt en vangt juist alles, wat ik dan weer eng en vies vind. En niet alleen insecten maar ik moet ook vreselijk opletten met honden van onbekenden die hij zo begint te knuffelen enzo (pas nog een levensgrote husky). Dus ik heb geen tips..
Ik weet niet hoe oud je zoontje is, maar onze dochter is ook zo een enorme dierenvriend! Ik heb haar altijd laten vragen aan het baasje of ze de hond kon aaien en uitgelegd dat niet elke hond aaien leuk vindt... ondertussen gaat ze het uit zichzelf al vragen aan het baasje
Die van mij zijn nergens bang voor, de oudste bekijkt alles met grote interesse. En mama doodsbang voor spinnen maar laatst een grote in een potje gevangen en meegenomen naar de dagopvang om daar uitgebreid te bekijken. De jongste was bang voor spinnen maar nu niet meer.
Kijk mama een dar! (Mannetjes bij) - pas maar op dat ie je niet steekt! Mamaaaaa... Het is een dar, die steken niet! Weer wat geleerd. Mijn zoon wordt imker net als papa
Naampjes geven en erover vertellen doe ik al, maar lijkt niet voldoende te zijn. Ze nemen het naampje wel over, maar zijn nog steeds bang. ("Mama, aaaaah haal Lenny hier weg!!" ). Stemmetjes heb ik nog nooit gedaan. Ik kan het wel eens proberen, misschien leidt het ze nog net wat meer af van hun angst. Ze vinden de beestjes ook best interessant op flimpjes of in een potje, maar niet bij hen in de buurt. Hopelijk is het ook iets dat vanzelf ook wat minder wordt (zijn nu 4 & 7). Ik vind het niet erg als ze bang blijven voor spinnen en grote slangen ofzo, maar het is zo lastig dat ze echt voor al-les bang zijn, zelfs voor de mooiere beestjes zoals vlinders en lieveheersbeestjes.
Hoe herken je die? Formaat? Dat zou fijn zijn, zeg, als ik dochter kon uitleggen dat je van darren niet bang hoeft te zijn.
Heel stom misschien, maar bij dochter hielp het kijken van de filmpjes van Minuscule op Youtube. Ruim 4jaar lang geen probleem gehad met insecten, en toen er dit jaar voor het eerst weer beestjes in zicht kwamen, was ze hysterisch. Hommels, bijen, vliegen, vlinders, spinnen. Waar ze ze eerder met enthousiasme van dichtbij ging bekijken, stoof ze nu rechtstreeks naar binnen of ging zitten krijsen om papa of mama. Bij toeval kwamen we op YouTube dus filmpjes tegen over het geheime leven van (geanimeerde) insecten. Zo houden lieveheersbeestjes van wedstrijdjes met bromvliegen. En is een hooiwagen de hele dag druk met plannetjes verzinnen om een vlieg te vangen. De geluiden erbij zijn ook voor ouders best wel leuk. (Een hommel klinkt als een bommenwerper uit de 2e wereldoorlog bijvoorbeeld, een wesp oid als een racemotor). Als er nu een vlieg langskomt, is het: "Oh die doet vast een wedstrijdje!" En spinnen zijn dus zoekende naar vliegen. Bijen en hommels zoeken bloemen, dus die wijst ze dan ook aan. Ze pakt inmiddels zelfs weer spinnetjes en kevers van de grond. Of het door die filmpjes komt, geen idee, maar ik vind het prima zo.
ziet er leuk uit! Ga het eens proberen! Bij een imker langsaan lijkt me ook erg leuk (ook voor mezelf, haha)! Ze weten al best veel af van bijen en waarom we die niet dood moeten maken. Denk alleen dat ze eerst een stukje minder bang moeten zijn om er echt iets van mee te krijgen. Ik vermoed dat nu alleen maar zouden gaan griezelen. De oudste heeft het trouwens nu in haar hoofd gehaald dat ze wil paardrijden (ze mocht nog 1 sport kiezen). Ben benieuwd of dat iets wordt, want bij paarden heb je natuurlijk heel vaak vliegen en met hoe bang ze nu is zou ze zich spontaan van het paard laten vallen als er een vlieg bij haar in de buurt komt.