Ons zoontje gaat vanaf 5 maanden 3 dagen per week naar het kdv. Ik haal hem ook altijd vrij vroeg weer op rond half 4. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik altijd al het idee had dat hij liever thuis is bij mama. Maar het verliep redelijk, hij speelde en deed mee met de rest. Ik wil het kdv niet de schuld geven hoor. Ik denk dat hij het ook wat druk vind. Hij eet en drinkt daar ook minder. De juffen zijn lief maar zitten niet de hele dag met ons (aanhankelijke) zoontje op schoot. Nu is hij 2 weken erg ziek geweest met buikgriep. Daarna mocht mama niet meer naar de keuken lopen thuis of hij begon te huilen. Weer terug op het kdv is het nu al drie weken een enorm drama. Ik zit met tranen in de auto naar mijn werk. Als we bij aankomst al het poortje open doen begint hij zachtjes te huilen, als we aanbellen hard en als we binnen zijn hysterisch. De rest van de dag is het ook veel huilen, jengelen, klagen, weinig eten. Als ik hem kom halen springt hij bijna uit de armen van de juf als hij mij ziet. Zijn er mensen die me een hart onder de riem kunnen steken? Ik zie er zelf al op zondag tegenop hem de volgende dag af te moeten geven nu. Hebben mensen hier ervaring mee, en de hoop dat het ook nog leuk kan worden voor ons kindje? Alvast bedankt! (onderstaande tekst geld alleen voor thuis
Oh, wat vreselijk voor je, zeg! Ik weet niet of het de levensfase is of dat het aan het kdv ligt. Hoe ging dit voor de buikgriep? Een andere creche heb je niet zo snel geregeld, gewoonlijk. Mijn dochter vond (en vind het soms nog wel) moeilijk als ik weg ga, maar dat is vaak ook snel weer over en heeft het dan prima naar haar zin. Ze valt me soms ook dramatisch in de armen als ik haar weer op kom halen, maar ik zie haar meestal eerder door het raam dan zij mij en dan zit ze gewoon lief te spelen. Voor nu bij het afscheid: niet mee gaan in het drama. Blijf rustig, positief en duidelijk, hoe geacteerd het ook is. Als jij uitstraalt dat jij het ook erg vindt dan bevestigt dit voor je zoontje dat het dus inderdaad verschrikkelijk is, want zelfs mama vindt het erg. Gaat hij huilen: zelf meteen weg gaan. Zo zorg je er voor dat hij jou niet ook ontzet ziet. En je zorgt er op die manier voor dat gaan huilen hem niets oplevert (dat mama extra lang blijft of nog een keer knuffelt). Hier helpen vaste rituelen. B.v. altijd starten met de andere kindjes aan tafel met een puzzel. Dan weet ze waar ze aan toe is. En vaste leidsters, essentieel voor haar. Invallers zijn een drama. En hetzelfde knuffeltje op de creche als thuis. Oh-ja, en voor jezelf: bel gerust even naar de creche! Ik heb ook heel wat tranen geleten in de auto, maar als ik dan belde bleek mijn dochter inmiddels al aan het spelen te zijn... (snel genoeg afgeleid met al die kindjes)
Hey meis het is zo moeilijk om je kleine man weg te brengen en door datje er zelf veel moeite mee heb. en voor al omdat je mannetje gaat huilen. voelt hij dat en gaat hij nog harder huilen. wat verstandig is net als hier boven probeer een vast ritueel te hebben en die ook na te leven. zeg duidelijk dat je even gaat werken en hem straks weer komt halen. en bel even voor je eigen gemoeds rust naar het kdv hoe het nu gaat. want meestal zijn de tranen heel snel gedroogd. ik werk zelf op het kdv en somige kindjes vinden het erg moeilijk dat mama of papa weg gaat. bij somige is het een vase of periodes. maar bij alle kindjes is het verdriet snel weer over.
Meid mijn zoontje heeft dus precies hetzelfde, toen hij jonger was ging het eigenlijk wel goed op het KDV maar naarmate hij ouder werd is het vaak een drama. Ik heb zelfs overwogen om hem er af te halen en een andere oplossing te zoeken. Maar ineens was (leek) het over te zijn en ging het een aantal keer goed. Maar nu is het weer drama bij weggaan en hij is vaak toch wel verdrietig en hangt echt aan 1 leidster, slapen doet hij ook niet goed daar. Mijn hart breekt ook elke keer als ik hem moet wegbrengen, vind het zo vervelend voor hem maar ook voor mezelf. Nu is het wel zo dat mijn zoontje maar 1 dag in de week gaat en misschien is dat wel te weinig voor hem, zo kan hij niet genoeg wennen maar ja wij hebben niet meer dagen nodig. Ik heb er ook nog geen oplossing voor maar hoop elke week weer dat het over gaat en dat hij gewoon heel de dag vrolijk is. Thuis is hij namelijk vreselijk makkelijk en huilt eigenlijk zelden, het is een heel ander kind op het KDV! Het is gewoon geen creche kind maar ik hoop zo dat het een fase is en dat het snel over is want hij moet nog een paar jaar tot de basisschool!
Heel herkenbaar en hoort echt bij de leeftijd. Toen mijn dochtertje ca. 14 maanden was deed ze precies hetzelfde. Ik mocht ook niet uit haar gezichtsveld gaan en dan was het brullen geblazen, tot hysterisch aan toe. Op het KDV was het dan ook hartverscheurend, ze wilde niet eens de deur door het klasje in en verzette zich hevig. De juf nam haar dan op schoot en we probeerde het zo positief mogelijk te doen maar dat hielp niets. Ook overdag als ik weg was was ze enorm gefixeert op de leidster en zodra die in beweging kwamen werd zij al heel erg hysterisch, ze was gewoon heel onzeker in die periode en had echt houvast nodig. Mijn tip is om er inderdaad vooral niet in mee te gaan en volgens een vast ritueel afscheid te nemen en dit vooral niet te lang te maken. Zo heeft je kindje duidelijkheid en weet het waar het aan toe is. En hierbij een hart onder de riem: het kan even duren maar het gaat echt vanzelf weer over en ze houden er geen trauma aan over
Dankjewel voor alle reacties!!! Ik hoop zo dat het inderdaad een fase is. Deze week is hij thuis omdat hij ziek is. Ik hou mijn hart weer vast voor volgende week. Maar inderdaad ik probeer positief te blijven en niet mijn verdriet/angst te laten merken.... Het gekke is dat hij thuis enorm makkelijk is en heel veel lacht. Wel hangt hij erg aan mij en minder aan papa. Als ik papa hem vastheeft en de kleine ziet mij, wurmt hij zich los om naar mij te willen. Duwt mijn vriend of ieder ander dan ook weg.
Nu is ons kindje nog geen 1,5 (pas een jaar geworden) maar bij ons heeft het altijd goed gegaan. Ik moet wel zeggen, ik geef hem een knuffel en zwaai een keer en ben meteen weg (nog geen 10 minuten binnen) zodra ik te lang blijf hangen heeft hij door dat ik wegga. Een keer was het huilen geblazen maar ik ben toch gegaan, na 5 minuten op de gang nog 1 keer gluren en hij was alweer aan het spelen. Dus dat is mijn tip: kort afscheid maar ja niet elk kindje is hetzelfde natuurlijk. Succes, het komt vast weer goed!
Hier ook gehad hoor, ging altijd goed, en ineens drama!! Was gelukkig wel altijd snel weer over. Nu krijg ik hem met pijn en moeite mee, hij zegt gewoon nee, hier blijven spelen, haha
Hier nog zo'n ventje die brult bij het afscheid. Ik zelf werk op hetzelfde kdv dus dan zou het makkelijker moeten zijn maar helaas. Ik zit altijd een tijdje op de groep en dan speelt hij vrolijk met andere kindjes etc. Dan neem ik duidelijk afscheid en dan begint het brullen ik geef hem dan netjes over aan de leidster en nog 1 kus en dan weg dus niet terug nemen als hij begint te huilen. Thuis is Aaron ook super makkelijk maar thuis is zo anders. De juffies zijn er super lief voor hem en de rest van de dag gaat het dan ook goed tot zijn vastigheid (1 leidster) weg gaat dan vind hij het moeilijk. Het is niet leuk deze periode maar er zijn ook positieve kanten aan. Deze fase helpt heel erg bij de hechting van je kindje als je kindje deze fase nooit heeft KAN (dus hoeft niet) er een verstoord beeld ontstaan dus eenkeningheid is goed hoe rot ook voor de ouders en het kindje. Dit is gewoon 1 van de dingen die ze moeten leren en ook dit gaat over in ieder geval als ze 18 zijn
Ons dochtertje heeft het op het moment ook. Paar weken geleden is ze ziek geweest en sindsdien is het drama bij het wegbrengen. Terwijl ze het altijd geweldig vond op het kdv. Afgelopen vrijdag was het wel weer iets minder. Ik heb haar aan een leidster gegeven die ze het beste kent (helaas waren 2 van de vaste en favoriete leidsters net afgelopen week op vakantie). Ik heb onze dochter ook d'r favoriete knuffel van thuis gegeven. Heeft ze toch wat steun. En een kort afscheid... Ik weet dat het tijdelijk is, ze heeft het eerder gehad toen ze overging van de babygroep naar de verticale groep. Tis gewoon weer even wennen. Een beetje een moeilijk periode.. Misschien kun je het er met de leidsters over hebben hoe jullie het met z'n allen het beste aan kunnen pakken voor je zoontje. Ieder kindje is anders he...