Welke opvoedstijl pas jij toe?

mijn mening eerder beginnen met streng zijn, als ze van 2 tot 4 jaar wel mogen slaan dan is dat erg lastig om daarna nog te veranderen



mijn opvoedstijl: geen nee zou het echt niet weten. Volgens mij mogen ze best veel maar wel binnen de grenzen. Respect en beleefdheid naar anderen

 

hmm.. wij zijn grotendeels een beetje mama's/papa's wil is wet.
bepaalde dingen moeten gewoon om dat ik dat zeg. klaar.
daar ga ik dan ook geen discussie over aan.
we leggen heus wel uit van hoe en waarom maar ga dus niet met een kind de discussie aan over wel of niet.
ik zeg dl ook wel eens dat we bepaalde keuzes maken niet om haar verdrietig oid te maken maar omdat wij denken dat dat het beste voor haar is.
ze heeft wel keuzes die ze zelf kan en mag maken want ze is oud genoeg om de gevolgen van bepaalde keuzes zelf te overzien.
straf gebeurd hier wel met een pre puber.
even op de trap of naar haar kamer en dan is het klaar.
en er zijn ook wel weer dingen waar we weer heel makkelijk in zijn maar over het algemeen is het mama's wil is wet.
wij proberen op deze onze kinderen op te voeden tot beleefde zelfstandige mensen.
en gelukkig is de oudste vaak ook wel netjes en beleefd tegen anderen

 

wij hebben niet echt een bepaalde opvoedstijl, maar horen zo af en toe dat wij redelijk streng zijn. nou moet ik er wel bij zeggen dat onze dochter dat af en toe toch echt wel nodig heeft, want anders zit zij binnenkort op de tafel en wij eronder.
wij waarschuwen haar 2x en bij de 3e x gaat ze een minuutje of 1-2 naar de gang, dit werkt erg goed, want vaak is de "dreiging" van de naar de gang genoeg..

maar ook horen we vaak genoeg, wat is J. toch een lief meisje en wat luistert, ze wordt goed opgevoed (tot nu toe dan ) ze goed en dat is toch echt wel heel fijn om te horen, dan heb je toch het idee dat je het goed doet.

 

Opvoedstijl?
Nooit zo over nagedacht eigenlijk.
Toen de kinderen klein waren had ik wel bepaalde richtlijnen: niet laten huilen (kleine kinderen huilen niet voor niets) eten en slapen op verzoek.

Toen ze iets groter warden kwamen er iets meer regels:
Eten op tijden die wij aangaven, hoeveelheden bepalen ze nog steeds zelf. Bedtijd geven wij aan, maar we houden wel rekening met dat de jongste veel minder slaap nodig heeft dan de oudste .
Gillen doen we buiten. (Van die regel heb ik wel een tijdje spijt gehad, zodra ze buiten kwamen zette ze het met zn tween op een gillen , gelukkig is dat nu weer over en ben ik weer blij met mn regel)
Bijten, schoppen of slaan, betekend: op de mat.
De jongste moet vaak huilen als hij op de mat moet, dan troost ik hem gewoon op de mat. Hij snapt dat hij iets fout heeft gedaan, maar het raakt hem erg als hij op de mat moet dus ik troost hem wel. Hij hoeft het echt niet allemaal alleen te doen, hij weet dat ik er voor hem ben ook al heeft hij iets stouts gedaan.

Verder kijk ik erg naar wat werkt voor ieder kind. De oudste heeft graag duidelijke regels die altijd gelden en zo min mogelijk uitzonderingen, liefst alles zwart/wit. Die probeert regels ook niet uit, ze houd zich er gewoon aan.
De jongste ziet regels meer als grenzen waar je overheen kan gaan om te zien wat er dan gebeurt. Die heeft liever wat richtlijnen en verder veel vrijheid om zelf uit te zoeken waarom dingen wel of niet mogen of kunnen of gevaarlijk zijn.

Regels die we stellen "omdat wij dat zo vinden" werkt hier niet goed. Regels met een duidelijke redden waarom ze zo zijn werken een stuk beter.

Soms vind ik het wel lasting dat twee zo verschillende karakters toch min of meer dezelfde regels moeten volgen. De ene moet ik vaak uitdagen om iets te doen, de ander juist afremmen.

 

Is dat niet heel tegengesteld? Dat je aan de ene kant zegt: het is zoals ik het zeg, geen discussie en aan de andere kant wel wilt dat je kinderen zelfstandig worden? Bij zelfstandig worden hoort toch ook leren nadenken over wat mensen tegen je zeggen en praten over verschillende standpunten?

 

Ik heb geen bepaalde opvoedstijl. Wij doen gewoon waarvan wij denken dat het beste is.
Wij straffen niet maar ik spreek mijn zoontje wel aan als hij dingen doet dat niet mag. Ik vraag me ook af hoe ouders dan straffen? Mijn zoontje is 2 jaar en ik vind een strafhoek/stoel nog helemaal niet nodig. Natuurlijk snapt hij dat dingen niet mogen maar verder kan ik me weinig voorstellen bij straffen bij een jong kind. Een kind van 4 snapt dat veel beter. En wat is dan een reden om te straffen bijvoorbeeld? Als mijn zoon met iets gooit of op de muur kleurt dan waarschuw ik en als hij niet luistert pak ik het af.
Als mijn zoon niet wil lopen omdat het hem niet zint dan probeer ik het eerst kalm, werkt dat niet dan heeft ie pech en til ik hem gewoon op. Zelfde met eten, als hij met zijn eten gooit waarschuw ik eerst en luistert hij niet dan zet ik zijn eten weg.
Verder ben ik niet zo moeilijk en maak me niet snel druk om dingen. Ik probeer mijn kinderen gewoon zo goed mogelijk op te voeden en ik hoop dat het werkt.

 

@ boomm, ik ben tuc niet maar als mijn zoontje zijn zusje slaat dan zeg ik tegen hem dat dat niet mag omdat het pijn doet en dat hij sorry moet zeggen. Dan geeft hij haar een kusje en dan stopt het (voor de komende uurtjes dan, maar het werkt wel)

 

Hier gaat het ongeveer net zo als bij Tuc.

Straffen in de vorm van een strafstoeltje of op de gang staan doen we niet. We hebben dat 1x geprobeerd bij de oudste en dat was geen succes.

Het is inderdaad een kwestie van geduld hebben: blijven uitleggen wat wel/niet de bedoeling is. En ook bij ons reageert de jongste hier anders op dan de oudste, maar toch werkt het wel.

Onze jongste zoon zit nu in zo'n fase dat hij lekker de grenzen opzoekt. Die stellen we dus heel duidelijk: als hij z'n broer slaat loop ik er naartoe, pak z'n handje vast, zeg duidelijk 'nee, slaan mag niet'. Als het dan niet ophoudt, haal ik ze wat meer uit elkaar door de jongste even bij me te pakken. Dan zeg ik hem dat aaien lief is en slaan niet. En dat is tot nog toe altijd voldoende geweest voor een bepaalde periode en dan gaat het weer eens mis. Maar ik verwacht ook niet dat een kind van nog geen twee jaar oud in 1 keer alle regels opvolgt.

 

nee vind ik niet..
de oudste is juist heel zelfstandig.
zelfstandigheid kweek je imo door ze dingen zelf te laten doen en heeft naar mijn idee dan ook niet veel te maken met mijn wil is wet.
dl moet bepaalde dingen zelf oplossen en over nadenken hoe dat beter kan.
ze geeft ook wel regelmatig tegenspraak maar zoals ik al zei mama's/papa's wil is wet.
ze kan al een aantal jaar zelf naar school , boodschapje doen, ze verbouwt mijn huis niet als ik even snel zelf naar de winkel moet, kan zelf haar ontbijt klaarmaken, kleding uitzoeken douchen, haren wassen enz.
dat vind ik een stukje zelfstandigheid.
er wordt verder wel genoeg gepraat hoor maar ik vind niet dat je bij alle beslissingen die je maakt een kind uitleg verschuldigd bent en al helemaal niet in discussie gaat.
zoals wij het doen werkt voor ons en ook voor dl.
ze is het natuurlijk niet altijd met ons eens over keuzes die we maken maar kinderen horen/hoeven ook niet zoveel keus te hebben.
misschien is dat een beetje ouderwets maar dit werkt voor ons nou eenmaal

 

ik straf mijn kinderen niet op de manier van in de gang zitten of op een strafstoeltje of in de hoek,

wel met grenzen waar ik mij ook aan hou.

niet eten omdat je geen honger hebt ? dan hoef je zeker ook geen toetje na het eten want je zit immers vol ?!

gooien met speelgoed ? je krijgt een waarschuwing dat ik het niet weer wil hebben omdat het speelgoed dan stuk kan gaan en als je het nogmaals doet ik het speelgoed weg neem.

achter je kont op opruimen, als er niet word opgeruimd word er ook niets nieuws gepakt, desnoods blijft het de hele dag liggen er kan hoog en laag gesprongen worden maar eerst opruimen dan pas wat nieuws pakken.

soms ruim ik gewoon zomaar even op, soms moeten ze het echt zelf doen, soms vragen ze of ik wil helpen en dat doe ik dan ook en soms ruimen ze op en spring ik even bij.

08.00 moet ik weg, ik heb vier kindjes en dat is de uiterste tijd dat ik kan vertrekken om op tijd op school te zijn. ( ik loop)
ik verwacht van de oudste twee dat ze zichzelf aan kleden, knopen en ritsen en veters wil ik mee helpen maar de rest doen ze zelf,
ze weten dat als ze weigeren zichzelf aan te kleden ik alsnog de deur uit ga en hen mee neem in hun pyjama naar school want ik heb na dat ik hun weggebracht heb vaak ook andere afspraken voor mijzelf en controles in het ziekenhuis voor de jongste twee.

de oudste twee van 7 en 5,5 mogen buiten spelen mits ze zich aan de afspraken houden die ik met ze gemaakt hebt, houden ze zich er niet aan krijgen ze 1 waarschuwing en anders is het binnen komen

mijn derde van 2,5 wil al een jaar lang zelf lopen, ze luisterd alleen voor geen meter, steekt zomaar over en wil geen handje geven,
nu ben ik al een jaar bezig met steeds weer oppakken, terug naar de stoep en zeggen "oversteken is handje geven"en nu 1 jaar later geeft ze eindelijk zonder mokken een handje

als ze samen spelen en er word bijv geslagen of geduwd is het ook een waarschuwing, slaan doet pijn, als je iets niet leuk vind kun je dat zeggen met de verwachting dat de ander hier na luisterd en ophoud met het geen dat jij niet leuk vind. ga je nogmaals slaan word je er uit gehaald en mag je even wat anders gaan doen, soms worden ze boos en gaan ze zelf even in een hoekje of in de badkamer lopen mokken en dit mag ook tot ze niet meer boos zijn,

word er gezegd dat iemand ergens mee op moet houden en diegene luisterd daarin niet naar degene die het niet leuk meer vind dan krijgt diegene een waarschuwing, dat samen spelen op deze manier leuk is en als je niet luisterd naar elkaars wensen en daar ruzie over gaat maken dat het dan kan zijn dat de ander helemaal niet meer wil spelen, en als het nogmaals gebeurd kan diegene even weggezet worden net zoals bovenstaande

maar hierin ligt het compleet aan de situatie, als kind 1 mee kijkt bij kind 2 en kind 2 vind dit niet leuk dan heb ik zoiets van, tja het is alleen kijken, doet niemand kwaad... en als kind 1 dan zegt weg wezen en gaat slaan..... maar wanneer kind 2 kind 1 hele tijd aan tikt om hem af te leiden en kind 1 zegt stop hou op, is het weer wat anders... dus ligt een beetje aan de situatie

ze hoeven mij niet te helpen met tafel dekken borden op het aanrecht ze hoeven mij niet te helpen met afstoffen of stofzuigen maar ik laat ze wel weten dat ik het fijn vind dat ze mij helpen.

en eerlijk is eerlijk, soms hebben kind 1 en 2 een dag waarin ze beide echt niet te genieten zijn, en ik ook mijn dag niet heb, dan vraag ik ze weleens om apart van elkaar boven te gaan spelen of 1 boven en de ander beneden en dan na een tijdje omwisselen dat de ander naar boven gaat en de ene weer naar beneden komt

maar ik zeg ze er wel bij dat dit geen straf is maar dat dit even voor mama is omdat mama ook haar dag niet heeft en ook snel boos word die dag net zoals hun op dat moment. en mama niet boos wil worden en dat ik dit dan op dat moment als beste optie zie om de rust en vrede te bewaren. willen ze beide niet boven spelen op hun eigen kamer dan is de voorwaarde dat ze het proberen zonder ruzie voor een poosje want anders gaan ze toch naar boven al dan niet om en om.

maar dit komt maar heel zelden voor.