Mijn dochter heeft het eerste jaar borstvoeding gehad en naast de borstvoeding een speen vanwege de enorme zuigbehoefte die ze had. Toen ze drie werd hebben we de speen aan "de nieuwe baby's" gegeven. Dat was dra-ma. Niet slapen, huilen, gillen, druk doen alles. We hebben doorgezet en na een week werd het minder. Maar ze bleef soms (bij simpele dingen) ontroostbaar en ze bleef ook vreselijk druk (dat was ze eerst niet zo). We besloten een nieuwe speen te halen die ze een uurtje per dag mocht, na het avondeten tot aan het slapen gaan. Dat ging heel lang goed, je merkte dat ze weer haar rustpunt vond en ze was overdag ook rustiger. Toen kreeg ze de waterpokken en zijn we te makkelijk geweest waardoor ze er na een week of twee zelfs weer mee sliep. Vorige week zijn we daarom naar de speelgoedwinkel geweest waar ze haar speen heeft ingeleverd voor een cadeautje. Eerste avonden waren drama, huilen tot ze zo overstuur was dat ze bijna moest overgeven (en mama ook huilen!!) uiteraard hielden we haar vast en liet ik haar niet alleen met deze emoties, maar daarna heeft ze geen speen meer gevraagd. Nu begint ze echter steeds vaker haar duim in haar mond te doen of op speelgoed of knuffels te zuigen savonds. Moet ik doorzetten of moet ik gewoon toegeven aan het feit dat ze er blijkbaar nog niet klaar voor is? Er is overduidelijk nog steeds zuigbehoefte. En ik wil echt niet dat ze gaat duimen! (De reden dat ik wil dat ze ervan af gaat is omdat ze erg gevoelig is voor oorontstekingen, vorige winter wilden ze al buisjes plaatsen maar toen liepen we tegen het voorjaar aan en hebben we gewacht omdat ze met het zonnetje alweer beter begon te horen. Verder slaapt ze met haar mond open door haar speen (maar dat doet mijn man ook)
Ik zou doorzetten. Ik begrijp dat ze nu 3.5 Jr is? Ik geloof niet zo in zuigbehoefte op die leeftijd. Dan denk ik eerder dat het vertrouwd is waardoor ze dat graag wil. Kun je haar vertrouwd krijgen met iets anders?
Ik weet niet met wat ik het zou kunnen proberen, ze heeft haar knuffel waar ze mee slaapt sinds ze 3 maanden is maar zelfs die helpt niet..
Vanuit mijn eigen ervaring zeg ik: even doorzetten... Bij mijn dochter (ruim 2) hebben we het op een soortgelijke manier aangepakt, uitgelegd dat speentjes voor kleine kinderen zijn en dat zij nu een grote meid is. Ze heeft zo’n twee weken moeite gehad met in slaap vallen: de eerste drie nachten was het drama (als ze eenmaal sliep, sliep ze, daarna niet meer wakker geworden maar het ín slaap komen was niet leuk), daarna ging het steeds elke nacht beter. Op het begin ook knuffels of vingers in haar mond stoppen. Weet niet of dat nou gewoon gewenning of daadwerkelijk zuigbehoefte is. Kan me niet voorstellen dat het een zuigbehoefte is... We zijn nu zo’n 3,5 maand verder en afgezien van dat ze graag zegt dat haar broertje een klein kindje is omdat hij nog een speen heeft, heeft ze het er nooit meer over. Knuffels en haar vingers stopt ze ook niet meer in haar mond (al een hele tijd niet meer)
Mijn zoon (4) heeft het echt nodig om rustig te worden. We laten het nu toch nog zo. Als er geen bijzondere redenen zijn dat ze nog een speen hoeft te hebben, zou ik nu ook doorzetten ja. Ook al zijn het véél cadeautjes Zo hebben we met 3 avonden een cadeau onze oudste voorlopig weer aan het avondeten gekregen!
Ik vind dat er tegenwoordig wel erg kritisch/streng wordt omgegaan met de speen en de duim. (Is iedereen soms vergeten hoe lang wij vroeger duimden? Heerlijk vond ik het haha) Mijn oudste was nogal gevoelig en vond ook heel veel ontspanning bij haar speen. Onze tandarts zei dat het niet zoveel kwaad kon totdat ze haar volwassen gebit zou krijgen ( zolang een kind hem maar niet overdag in heeft, want dat is slecht voor de spraak ontwikkeling). Zij heeft er heel veel steun en ontspanning nog van gehad in het eerste jaar dat ze naar school ging. Wij zijn pas een maand of twee geleden gestopt en ze had het er best moeilijk mee. Ze pakt nog soms stiekem de speen van haar kleine broertje, maar dat vind ik niet zo erg.
Ik was altijd fel tegen en onze zoon zou heel snel van zn speen afzijn... jaja. Ik ben echt een watje geworden wat dat betreft. Hier gespeend tot ruim vier, dus hij zat al op school. Elke keer was er wel wat om het uit te stellen (zoon is wel erg spanningsgevoelig en snel overprikkeld) en eerlijk is eerlijk, ik had geen zin in gezeur en drama. We kondigden het uiteindelijk een week van tevoren aan en zijn gaan aftellen. Mooi cadeau in het vooruitzicht, dat zag ie wel zitten (met vier kun je je ook erg verheugen op zoiets). Toen het zover was heeft hij twee avonden langer wakker gelegen en de eerste een heel klein beetje gepiept (was meer om de aandacht) en toen was t klaar. Blij toe maar achteraf denk ik dat het dus ook veeeeel eerder had gekund, zo gemakkelijk ging het. Ik was ook bang dat ik overstag zou gaan als hij het moeilijk zou hebben maar had mezelf voorgenomen om dat zeker vol te houden. Dus nu je begonnen bent, zou ik zeker doorzetten. Het gaat er toch n keer van komen!
Ik denk zelf juist hoe langer je ermee wacht hoe moeilijker het voor het kind zelf is. Hoe ouder hoe bewuster ze ervan zijn. In de zin van met 4 hebben ze er zelf meer last van dan met 2 omdat ze met 2 al snel niet meer beter weten en met 4 nog heel lang weten dat ze een speen hadden en nu niet meer. En uiteraard hebben ze er veel ontspanning van, dat gevoel blijft zolang je hem hebt. Dat moet sowieso in iets anders gezocht worden wanneer je stopt, daar is t teveel een gewoonte voor, met speen gebruik krijg je ontspanning door de speen. Of je nu met 2 of met 4 hem wegneemt, de ontspanning moet in iets anders gezocht gaan worden. En begrijp me niet verkeerd hoor, iedereen mag het voor zichzelf weten wat je een mooie leeftijd vindt om te stoppen met de speen
Hier zogen ze echt de hele nacht keihard op hun speen, ik kon ‘m er bv niet eens uittrekken zo vastgezogen zat hij. Hun tandjes waren ook echt zo’n boogje om de speen heen zeg maar, met daardoor kans op slissen en andere spraakproblemen. Daarom toen ook echt doorgepakt, het zal best dat het tot ze gaan wisselen geen echt probleem is voor de tandstand, maar op die leeftijd stoppen plus bepaalde spraakproblematiek afleren, leek me lastiger dan stoppen op peuterleeftijd voor het écht een groter probleem zou worden. Hier goed uitgelegd dat het voor de tanden niet goed is, samen de spenen weggegooid en toen kwestie van even goed doorzetten. Duurde misschien een weekje en daarna af en toe even een moeilijk momentje. Tandjes gingen al heel snel mooi recht staan Oudste was toen 3, jongste 2. Bij de oudste heel even byt-ex op haar duimnagel moeten doen, zodat ze niet zou gaan duimen als alternatief.