Thuisblijfmoeders

Ik ben ook thuisblijfmoeder.
In eerste instantie omdat mijn contract niet verlengd werd in mijn zwangerschapsverlof, had dan een vast contract moeten krijgen .. maar zou na dien wel terug mogen komen. Hiervan weet ik ook zeker dat t kon want ben nadien nog 2x gebeld of ik terugkwam. Dit heb ik tot 2x aan toe afgewezen. Zoontje was een huilbaby, wat later bleek dat hij ernstige reflux heeft een zijn pas na dik 3 maand serieus genomen. Helaas was ik toen al aardig in de put gezakt en had een beginnende ppd.
Ik ben na de WAZO de ZW ingerold vanwege de ppd en bekkeninstabiliteit waar ik in de zwangerschap ook voor in de ZW zat.
Januari loopt ZW af omdat mijn herstel wel goede kant op gaat. Maar ook dan blijf ik thuis.
We kunnen het goed reden met ml zijn inkomen en mijn WA-JONG van 20uur. Als ik ga werken moet zl naar de oppas wat weer geld kost. Werken levert wel wat op natuurlijk, maar wij hebben liever iets minder en dat ik thuisblijf. Dit is natuurlijk ook makkelijker met de borstvoeding wat ik minimaal 2jr wil geweven. Daarnaast wil ik medio 2016 starten met mijn praktijk (massage, en ook workshop en cursussen hierin geven). Dus dat alles bij elkaar heeft ons doen besluiten dat ik thuisblijf en mij dus ook beter kan richten op mijn komende praktijk.

 

Ik ben gestopt met werken toen mijn dochter 3 werd. Toen ze 4,5 was en ze inmiddels een broertje had ben ik als go begonnen. Heb hiervoor jaren in de kinderopvang gewerkt dus dat was geen grote stap. Doe dit parttime dus ook een TBM.

Ik ben ongelooflijk blij met deze keuze om thuis te blijven...ik merk hoeveel meer relaxt ik om dingen kan zijn wat betreft de kinderen. Gewoon het niks hoeven missen van alles wat ze doen en meemaken. Maar ook in practisch opzicht...studiedagen..opvang..helpen op school...het is allemaal zo veel makkelijker en fijner.

 

Ik heb zelf ontslag genomen, en blijf in principe thuis tot dl naar school gaat. Dan wil ik graag ergens parttime werken (4 dagen ofzo). Heb voor nu genoeg bezigheden en interesses waar ik nu eindelijk aan toe kom.

 

ik ben ook thuisblijf moeder. kon toendertijd niet overeenkomen met mijn baas. moest dan 3 dagen van sochtends kwart voor 7 tot 6 uur werken. zou dan hele dagen op de weg zitten. Halve land door

dus als er dan wat zou zijn zou ik ook niet naar mijn kind kunnen. en aangezien mijn man op vrachtwagen zit (wel binnenland) voelde ik me daar niet fijn bij en zou hem dan sochtends om 6 uur ergens moeten brengen en dan pas 7 uur savonds weer ophalen (geen oma die tijd heeft om op te passen ivm werk)

bllij dat ik die keuze toen gemaakt heb. zoontje is ondertussen 2,5 en nu ook dochtertje van 10 maanden

oud collegas hadden toen zoiets van je zal je wel gaan vervelen en dat moet je niet doen. maar verder heel veel positieve reacties dat ik er altijd ben voor de kids

 

Mijn collega's en klanten en baas begrepen het helemaal (ik was enorme workaholic en kreeg vooral reacties dat ze verbaasd waren dat ik nu pas opstapte, of dat ze zelf ook wel zouden wille stoppen (ik had overigens meer vrouwelijke collegae die een paar jaar stopten met werken ivm kinderen).

Sommige vrienden en familieleden vonden het maar raar. Die zouden het zelf nooit durven en drongen erg aan dat ik toch snel weer iets ging doen.
Anderen begrepen het prima, en sommige (ouderen) kwamen vertellen dat ze spijt hadden zelf niet gestopt met werken te zijn, maar dat dit in hun jeugd not done was

Ik weet niet altijd goed wat ik moet antwoorden, bv als iemand die zelf een supersaaie baan heeft mij dan gaat vragen of ik geen uitdaging mis...
Blijkbaar ben ik niet iemand die z'n eigenwaarde alleen uit werk haalt.

 

Hier ook een bijna fulltime tbm. Doe vrijwilligerswerk bij een stichting; dochtertje gaat 1 dag naar kdv en halve dag naar mijn ouders. Man is veel en lang in buitenland en zag eea in combi met mijn eigen drukke, stressvolle baan niet zitten. Situatie geeft ons veel rust; nooit stress om kindje op te halen, wanneer kindje ziek is etc. Ben blij zo, maar mis soms wel uitdaging. Nu zwanger van nr 2, dus andere plannen even op de lange baan. Wil als babietje 2 wat ouder is wel weer wat meer structureels en uitdagends. Maar voor nu is t goed. Vermaken ons prima! In begin wel ongelovige reacties, maar nu niet meer.

 

Oja, hier in de straat woont ook een thuisblijfvader
Die wilde heel graag een jaar thuisblijven met z'n zoontje. (modern stel)

 

Wij hebben er samen voor gekozen dat ik thuis zou blijven bij onze dochter: structurele langdurige opvang door een ander voelde voor ons niet ok. Eens een dagje opa of oma, prima, maar niet met een verplichting omdat wij moeten werken. Dit is zo gebleven en ik combineer het nu met een hbo thuisstudie. Verwacht volgend jaar stage te moeten gaan lopen, maar hoop dit tegen die tijd te kunnen combineren met de schooltijden. Want buitenschoolse opvang doen wij liever niet, maar dat zien wij tegen die tijd wel.

Wij hebben er zelden vreemde reacties op gehad. Juist heel veel leeftijdsgenoten (toen midden 20, nu allemaal eind 20-begin 30) die er juist heel veel respect voor hadden dat wij zo'n bewuste keuze wilden nemen met in het oog het belang van ons kind. Waarmee ik overigens niets af wil doen aan de keuze van ouders om wel te kiezen voor gastouders, kdv, bso, etc.! Voor ons is het gewoon nooit een optie geweest, maar anderen kunnen daar uiteraard heel anders over denken.

 

Hier ook een op dit moment bewuste thuisblijfmoeder. Ben afgestudeerd toen mijn dochtertje 1 jaar was en ze is ondertussen 3 en heeft er een zusje van 7 maanden bij .

Ik sta voor nu helemaal achter mijn keuze. Het voelt zo fijn; rustig de dag opstarten, geen ziek kind weg hoeven brengen als ze ziek is, veeeeeel samen zijn. Ik herinner me ook nog dat mijn moeder thuis was tot ongeveer mijn 5e als ik het goed heb. Ik weet nog hoe fijn ik het altijd vond dat ze er was en hielp op school etc.

Nu met borstvoeding (icm volledige flesweigeraar) en nog altijd 2 a 3 nachtvoedingen vind ik het noooog prettiger haha. Boeiend dat ik er voor 9.00 nog steeds uitzie als wandelende 'slaapmodus'.

 

niet van vrienden of familie...wel om je heen van mensen die denken dat je dommer wordt elk jaar dat je langer thuis bent, of dat je een sociaal verstoten persoon bent als je niet meer werkt en niet meer in staat bent im met volwassenen te praten

 

Ben nu bijna een jaar thuis met mijn twee dochters. Zelf ontslag genomen destijds en vond het zeker de eerste 10 maanden heerlijk om thuis bij ze te zijn en zelf ook te wennen aan het mama-zijn. Ik merk nu wel dat ik wat uitdaging mis en ben dus weer aan het solliciteren en kijken of ik mijn eigen bedrijfje kan opstarten.

Ik vind het heerlijk om niet te hoeven haasten, om alles mee te maken. Het is wel heel erg pittig, kom lang niet aan alles toe, maar zal ook liggen aan het feit dat ik er twee heb van dezelfde leeftijd.

In mijn omgeving werd er vanuit familie goed op gereageerd. Alhoewel mijn broer denkt dat ik de hele dag loop te lanterfanten haha. Vriendinnen reageerden positief maar wel met vragen als 'je wilt toch geen gat in je CV' en 'verveel je je dan niet' etc. En inderdaad dat mensen denken dat je geen sociaal leven meer hebt. Denk ook dat als je zelf geen kinderen hebt, dat je er anders naar kijkt (ik ben een van de eerste uit mijn vriendinnengroep).

 

Ik ben nu met verlof en ga straks niet meer aan het werk.. Het gat op mijn cv is jammer, maar zou als ik weer aan het werk ga ook een andere richting op willen en denk niet dat ik dan heel veel aan mijn huidige werkervaring heb.. Daarnaast ben ik van mening dat je je thuis ook door kunt ontwikkelen als je zou willen!

 

Dat gat in mn CV kan ik goed verantwoorden. Ik vertel in mijn sollicitatiebrieven (ben inmiddels ook bij een paar bedrijven op gesprek geweest) dat ik bewust heb gekozen om een jaartje thuis te blijven voor de kinderen. Snapten ze helemaal en verder geen vragen over gehad. Ohja, alleen 1 gesprek waarbij ze me vroegen of ik weer was gaan solliciteren omdat 'de muren op me afkomen'. Haha, vond ik een beetje een ongepaste vraag.

 

Hier ook een tbm. Wegens reorganisatie ben ik thuis gekomen toen mijn oudste dochter 10 maanden was. We hebben besloten dat ik thuis blijf totdat mijn jongste dochter naar school gaat. We vinden het niet prettig om onze kinderen ergensnanders onder te brengen. De eerste 10 maanden wasber continue iemand thuis omdat wij de rooster op elkaar hadden afgestemd en ik 2dagen thuiswerkte. Dit was niet echt prettig.

 

Hier is het gat op mijn cv ook prima te verklaren...een jaartje helemaal niks omdat ik toen bezig was mijn gastouderopvang op te starten en klanten te vinden. Daarna eerst in de praktijk gaan brengen en toen ik genoeg klanten had mij ingeschreven als zzp'er en dus nu als zelfstandige aan het werk.

Daarbij vind ik dat men zich eens minder moet richten op: gat in cv e.d. maar meer op de kwaliteiten die een sollicitant heeft. Sowieso vind ik het een pre dat iemand heel bewust de keuze kan maken om een aantal jaren thuis te blijven.

Ik wil eigenlijk helemaal niet meer voor een baas gaan werken...of iig niet de komende 8-10 jaar...tot mijn zoontje de basisschool verlaat.

 

Hier nog een thuisblijfmoeder Deels bewust, deels gedwongen.
Ik had net een nieuwe baan toen ik zwanger bleek, dus afgesproken met werkgever dat ik na mijn verlof terug zou komen (dan zou er namelijk iemand anders weg gaan). Helaas ging werkgever failliet, dus dat was einde baantje. Achteraf had ik sowieso niet aan het werk gekund, wegens enorme rugklachten en een trauma van de bevalling.
Toen samen met vriend in overleg ervoor gekozen dat ik thuis zou blijven

Van omgeving eigenlijk geen rare opmerkingen gehad, gelukkig! De meeste moeders die ik ken, zijn eigenlijk thuisblijfmoeders. En zelf ook opgegroeid met een moeder die altijd thuis was, dus voor mij was het ook geen grote stap. Een echte carrière had ik toch al niet

Wel merk ik soms, dat ik het jammer vindt dat zoon minder in contact komt met andere kindjes. Zeker nu het weer wat slechter weer wordt, zijn de speeltuinen en kinderboerderij erg leeg En in onze omgeving zijn alle kindjes basisschool leeftijd, en dus allemaal op school. Hoe doen jullie dat? Kinderopvang gaan we financieel niet redden denk ik, want dat krijg je niet vergoed als iemand thuis blijft.

 

Mijn zoontje gaat naar de psz...vanaf 2 jaar kunnen ze bij de meeste terecht.