Wel meegelezen maar nog niet gereageert.. Je moet hem écht loslaten. Je probeert nu allerlei redenen te zoeken waardoor je boos kan zijn terwijl jouw echte woede zit in t feit dat hij niet voor jou kiest. Je zegt zelf dat hij voor je klaarstaat, vanaf de geboorte een heerlijke vader is.. Tuurlijk is het niet goed te praten dat hij een abortus wilde, maar aan de andere kant is hij zich waarschijnlijk kapot geschrokken en dan is dat vaak de reactie. Je bent boos omdat zn familie niks laat horen.. Dat geef je aan, dan doen ze er wat mee en dan ben je weer verontwaardigd?? Je zoekt veeel te veel smoesjes om ontzettend uit je stekker te kunnen. Tuurlijk is dit een moeilijke periode! Ik weet zelf hoe je je voelt. Maar op deze manier ga jij er niet uitklimmen. Wees hard voor jezelf. Je bent alleen! So be it.. En NEE hij wil je echt niet.. Duidelijker kan die niet zijn.. Logeren bij hem??Dit doe je niet voor je zoontje.. Wees eerlijk naar jezelf.. Je wilt hem alsnog laten zien hoe heerlijk jullie gezinnetje zou kunnen zijn! Je moet hem niks willen bewijzen! Bewijs aan je zoon dat jij echt helemaal voor hem gaat!! Dat is pas ballen tonen.. Die man wijst je continue af!! Laat je niet kennen! Ookal voel je zoooveel pijn.. Hij wil je niet??Okee zorg er dan voor dat je een supersterke zelfstandige vrouw en moeder wordt.. Want op deze manier gaat ook je ex geen respect voor je krijgen. Je zoon is net op deze aarde en verdient alle liefde, en vooral geen stress.. Dus laat jouw gevoelens los en richt je helemaal op je kleine..
Nou zijn ouders hoeven niet met me in contact te blijven maar wel uit fatsoen op zn minst me bedanken voor de kaart en aangeven wat de reden is dat zij al die tijd niets hebben gezegd. Ze hoeven me niet iedere dag te bellen of iets dat verwacht ik ook niet. Ik snap ook dat het een moeilijke situatie is. Maar ik vind het gewoon mooi dat mijn fam. dat sportief aanpakt en zijn fam. erg moeilijk doet om iets wat hun niets aangaat. Daarnaast de geboortekaart is gemaakt voor een alleenstaande ouder ook de tekst is zo gemaakt dat je ziet dat ik alleen ben. Dus vind ik het vreemd dat ze hem dan bellen om te zeggen dat ze de kaart ontvangen hebben. Bedoel mijn ex heeft niets met de kaart te maken. Het enige wat er staat is Zoon van Damiana en E. meer niet. Het is niet moeilijk om even te bellen en mij persoonlijk te bedanken. Dat zou veel fatsoenlijker staan. Maar dat is mijn mening. Daarnaast gebruik ik mijn zoontje niet om mijn ex te kwetsen. Ik merk dat ik erg ongelukkig word als ik hem zie. Net wanneer ik me wat beter voel. Zijn aanwezigheid zorgt voor veel verdriet na afloop. En om het goed te doen, zoals iedereen het hier over heeft is om hem even niet te zien. Als ik afstand neem van hem dan is de afstand ook dat hij niet langs komt. En dan is het jammer voor hem dat hij Cris niet ziet maar om vrede te vinden in de situatie wil ik het op deze manier aanpakken, ik denk dat hij op deze manier ook voelt waar hij voor gekozen heeft. Ik zou hem zijn kindje nooit verbieden heb ik vaker gezegd, maar als ik een tijdje afstand wil nemen om te kunnen herstellen dan is dat de enige manier om met de situatie beter om te kunnen gaan.
Meid, je snapt het niet. Afstand betekent niet dat je jullie zoon voor hem weghoudt omdat JIJ er toevallig even niet tegenkan. Je neemt geen afstand door te zeggen dat hij niet welkom is. Dat is fisieke afstand, in kilometers, maar heeft echt niets te maken met je mentale afstand, en dat is waar we het over hebben. Dat JIJ ongelukkig wordt als je je ex ziet, begrijp ik, maar daar mag en kan je zoon geen onderdeel van zijn. Hij heeft er tenslotte ook niet om gevraagd, en je ex heeft ook recht om zijn zoon te zien. Ga je iedere keer dat je boos bent op je ex dan zeggen: je bent niet welkom, want ik kan je even niet hebben en dus zie je je zoon niet? Dat klinkt mij als chantage in mijn oren. "doe wat ik zeg of anders zie je je zoon niet"... Nogmaals, die kaart mag wellicht als eenouder zijn verstuurd, een kind maak je met zijn tweeen. Ik kan mij absoluut verplaatsen in de ouders van je ex, die gewoon wss niet weten wat ze met de situatie aanmoeten. Zij zijn grootouders geworden van een kind die ze niet op normale wijze kunnen zien. Daar kun je het niet mee eens zijn, maar om daar nou een woest mailtje naar je ex over te sturen .... kom op zeg. Je kunt ook hun even bellen om een afspraak te maken om hun wss. eerste kleinzoon te zien ... Afstand kan ook anders. Innerlijk, mentaal en dat is wat je moet doen. Zet die knop nou toch eens om!!
Hier zeg je het dus letterlijk!! Het gaat hier totaal niet om de behoeftes van je ex als vader of de behoeftes van je kleine jongen! Jij wilt hem laten voelen dat hij heeft gekozen voor een leven zonder jou! En je kan het hem niet duidelijk maken door jezelf in de strijd te gooien want hij wil je niet.. En daarom doe je het via jullie zoontje.. Want je weet dat dat zijn zwakke plek is. Hij heeft niet gekozen voor een leven als 'geen vader'! Hij heeft gekozen voor een leven zonder jou als partner. Dit mág en kán je hem niet kwalijk nemen! Gevoel is nou eenmaal niet af te dwingen. Accepteer dat hij écht niets in jou ziet. Maar gun hem en je zoon de ruimte om van elkaar te houden, en ga er niet als storende factor tussen hangen. Jij hebt de touwtjes grotendeels in handen. En dat weet je.. Dit geeft jou waarschijnlijk een gevoel van macht.. En dat vind je fijn omdat je geen macht hebt op de situatie tussen jou en je ex. Stel je nou voor dat jij een nachtje met de buurman hebt doorgebracht en je raakt zwanger. Je wilt helemaal niks met de buurman..:S Het was bv in een dronken bui gebeurt, maar hij is de laatste waar jij ooit wat mee wilt.. Maar je wilt wel je verantwoordelijkheid nemen voor je kindje. Maar hij krijgt de voogdij! En zegt vervolgens, ja je mag je kindje wel zien??Op de voorwaarde dat je onwijs gelukkig en verliefd met mij gaat zijn! Hoe oneerlijk zou dat zijn??Nou is je expartner niet te vergelijken met een one night stand maar t gevoel is t zelfde..
Tja t is nooit goed... zoals ik meerdere malen al zei ik zal hem nooit zn kind verbieden... MAAR zoals ook bekend is hou ik nog van hem en t klopt hij wil me niet en dat komt ook niet.. en ik moet daar mee leren omgaan en de enige manier in mijn ogen is op dit moment om hem een tijd niet te zien, want als ik me steeds kut moet voelen na elke bezoek is dat ook niet goed voor cris! ik moet t eerst zelf een plek geven willen mijn ex en ik op een normale manier met elkaar omgaan. t gaat me gewoon nooit lukken of heeel moeilijk lukken als ik hem steeds moet zien.. want als cris slaapt dan zijn we met zn tweeen en in die tussentijd is het niet mogelijk om alleen maar zakelijk gesprekken te houden. ik kan nu wel alle schuld krijgen of gewezen worden op wat ik allemaal wel niet fout doe in mijn handelingen maar ik probeer zelf een weg te vinden wat goed is voor dit hele gedoe. mijn ex kan wel langs komen en vaderlief spelen maar qls we 24/7 ruzie hebben is dat ook niet goed voor de kleine.
Meis het gaat er helemaal niet om dat jij de schuld krijgt! Uiteindelijk is t gewoon een hele nare situatie en wil NIEMAND in de steek gelaten worden tijdens je zwangerschap en dan alles alleen moeten doen. Uiteindelijk wil je dat samen doen en in een gezin! Ik snap je pijn echt wel, ik wil ook helemaal niet belerend doen! Maar ik ben ook verlaten toen ik 7 maanden zwanger was van de 2e. Ik weet hoe pijnlijk, frustrerend het is. Maar het heeft mij zooo ontzettend geholpen hard te zijn voor mezelf en zooo te knallen samen met mn kids dat de pijn echt redelijk snel wegging.. Je moet je pijlen richten op de toekomst samen met je beeb.. En acceptatie is 1 van de moeilijkste dingen.. Maar zodra je dat hebt gedaan, ben je al een heel eind!
Succes meid, ik hoop dat het dan allemaal uitwerkt zoals je wilt. Ik kan je vertellen dat mijn ouders ook gescheiden zijn en met name mijn moeder altijd slecht over mijn vader heeft gesproken in ons bijzijn. Mijn vader was dit, mijn vader deed dat niet etc. etc. nu waren wij ouder, maar ik heb op een gegeven moment mijn moeder in zeer duidelijke bewoordingen duidelijk gemaakt dat ik geen zin meer had in haar gezeik. Accepteer of niet, maar in beide gevallen doe er wat mee. Zij heeft ons nooit ingezet als wisselgeld tegen mijn vader overigens, ook daar waren we te oud voor, maar dat eeuwige geklaag van moeders ging me danig de keel uithangen. Dus ik kom niet helemaal groen binnen hier en weet ook wel een beetje waar ik over praat. Maar als dit jou manier van verwerken is, prima. Ik zal me er niet meer mee bemoeien.
Ik ben ook kind van gescheiden ouders... En zelf hebben wij als kinderen nooit behoefte gehad aan mijn vader. Prima leven zonder hem. Maar mijn kindje zn pa wil ik zeker in beeld laten Maar ben nog zoekende. Wat is juist en wat niet. Die afstand waar jij het over hebt kan alleen als ik het volledig geaccepteerd heb als ik weg ben bij alle woede die ik voel. En weer mezelf ben.
dan zul jij voor eens en voor altijd die knop om moeten zetten. Want je kunt je jaren die fysieke afstand nemen hoor, al ga je aan het einde van het land wonen, al ga je op de maan wonen... als je het mentaal niet kunt, dan vergeet het maar. . Als JIJ niet met hem overweg kan, regel dan je moeder ofzo die dan thuis is om je ex te ontvangen omzijn zoon te zien, ga jij wat anders doen ofzo voor een uurtje of 2.
Hoi, Zo, en dan is zo een dag voorbij.... Mijn ex is geweest, hij kwam met een hoop cadeautjes voor cris... en bloemen voor mijn... hoe kan dat???? Waar heb ik dat aan verdient na al die gemene dingen? Slijmt hij? Zal dat weer een trucje zijn om me weer helemaal in love te krijgen? Snap t niet... denk dat ik hem gisteren bang heb gemaakt met wat ik allemaal zei. Hij noemde me ook lieverd... We zijn samen de stad ingegaan en hij reed in mijn auto.... Hij geeft me foute signalen ook al weet ik dat hij t doe om me in te pakken. Valse hoop. Weet nier wat ik hiervan moet denken
Fijn dat het zo goed is gegaan vandaag. Toch nog relaxed geweest dus? euhm ... sja, wat wil je zelf eigenlijk nou. Want ik krijg het idee dat je het idee dat het wellicht misschien eventueel wel goed kan komen wel ziet zitten, althans dat lees in je post... Of niet? Ik snap je ex niet hoor, hij geeft idd wat verkeerde signalen af hier, maar het is aan jou om daar iets over te zeggen als je het niet wilt.
ik denk ook dat hij dat nu zegt en bloemen geeft omdat je zo boos bent geworden.. hij is natuurlijk bang dat hij zijn zoon niet meer mag zien.. dus pak het maar niet verkeerd op bescherm jezelf daartegen! hoe gaat het nu met je zoontje, is hij al wat rustiger of huilt hij nog steeds veel?
Ja was heerlijk met hem... geen ruzie... Maar die bloemen houden me bezig... waarom komt hij daarmee... ik denk dat op t moment dat hij merkt dat ik iets meen dat hij iets doet zodat ik weer hoop krijg, en dat is niet eerlijk. Toen hij mij die gaf zei ik 'hoezo dat nou weer' toen liep hij teleurgesteld weg ben toen naar hem toe gegaan en gaf hem een kus en zei dank je wel.. toen begonnen we weer te lachen en vanaf dat moment ging t perfect... net wanneer ik me sterker begon te voelen... In de badkamer deed hij cris zn luier maar t ging niet zo goed en toen zei ik iets en toen zei hij ja lieverd maak je geen zorgen ofzo... dat zegt hij nooit... Voor hij vertrok vroeg ik nog eens waar ik de bloemen aan verdient had... en toen zei hij.. wist niet dat ik je geen bloemen mocht geven en daarmee is hij weggegaan... Toen hij weg was smste ik hem om hem te bedanken voor de fijne tijd samen en kreeg geen reactie. T is zo niet eerlijk he wat hij doet.. hij kent me goed en weet dat ik meteen overal iets achter zoek... dus ook achter de reden van de bloemen.... T maakt me verdrietig omdat ik weet dat t een val is... Niets meer en niets minder gewoon tactiek.. het waren overigens ook geen rozen maar orgideees of hoe je dat ook schrijft en dat is een teken van vriendschap
Ik denk ook dat jullie je allebei nog niet goed raat weten met de situatie Jullie geven immers allebei nog dubbele signalen af. Ik had dit in het begin ook. Toen was mijn ex echter heel stellig en duidelijk dat hij alleen wilde zijn. Nu ik juist sterk ben geworden en dingen duidelijk hard en duidelijk heb gesteld is hij gaan terugkrabbelen en lijkt hij onzeker en geeft dubbele signalen af. Doet aan de ene kant super lief en aan de andere kant is hij gewoon zoals hij is en kan hij natuurlijk niet de schijn op blijven houden en blijft hij gewoon onverantwoordelijk en onvolwassen. maar idd juist omdat hij weet dat ik klaar met hem ben en hem niet nodig heb en weet dat als hij de kleine wil zien hij zich aan afspraken dient te houden raakt hij onzeker en slijmt dus ook af en toe. Ik vermoed dus dat jij niet los van hem bent en aan de ene kant hem terug zou willen (of eigenlijk de oude situatie) en aan de andee kant je heel boos bent en hem liefst dat zou willen aandoen wat hij jou ook heeft aangedaan. Je ex zal ook in soortgelijke situatie zitten maar dan het anders uiten. En vermoedelijk je te vriend willen houden min of meer omwille van de kleine. Blijft lastig, maar je komt er alleen maar uit als je het de tijd geeft en het contact rustig en zakelijk / meer afstandelijk blijft zien en in het belang van je kind. succes ermee en goed dat je het nu al meer gaat relativeren en dat je afstandelijker blijft.
ja dat denk ik ook... hij heeft me 1x in zijn leven bloemen gegeven en dat was een jaar of 2 geleden... nu ineens... Tja ik denk idd dat hij het doet omdat ik zo boos was en hij het echt wel mijn stem hoorde dat ik meende wat ik zei... Hij weet heel goed hoe hij mij zoet kan houden.... hij maakt gewoon gebruik van de liefde die ik voor hem voel... Soms lijkt het erop dat hij niet wil dat ik hem vergeet... Hij wil me altijd voor zijn. Ook toen ik een keer uitmaakte "ik blufte toen ik was net zwanger" zei hij dat we niet uit elkaar konden. Ik mocht van hem niet uitmaken! paar dagen later doet hij het zelf en dat irriteert me gewoon en dat is met alles zo.. als ik iets zeg dan wil hij daar niet in mee gaan, want dan is het je meent het niet of ik weet dat je het niet zo bedoelt of dit of dat maar als hij iets zegt dan is het zo en ik moet het maar accepteren, want het is zoals het is. ik zit hier achter de pc en die bloemen hebben een plaats naast mn pc en ik zit me 24/7 af te vragen waarom hij dit zo doet... hij wil van mijn liefde af zoals hij dat letterlijk aan de tel laat blijken door 100x te herhalen dat hij duidelijk is en duidelijk blijft en vervolgens komt hij hiermee... toen hij me de bloemen gaf wilde ik een gat in de lucht springen... maar toen dacht ik ineens dat het helemaal niet zo bedoeld was zoals het in eerst instantie leek... Met Cris gaat goed gelukkig hij heeft al een ritme gevonden ook overdag kan ik hem wel in slaap sussen nu... alleen gisterochtend was hij van etenstijd tot de volgende voeding klaarwakker maar wel stil... zo lief he... Nu heb ik hem in zijn eigen bedje gelegd en lag hij te mopperen maar ik negeer hem even normaal ga ik altijd kijken... ik wil dat hij zichzelf in slaap sust hahaha... al die kreuntjes en gejammer vind ik zo schattig maar ja ik moet hem ook even laten jammeren anders heb ik straks een probleem.
ik geef sowieso dubbele signalen af... de ene keer zeik ik hem af en de andere keer wil ik hem maar hij weet dat ik gek ben op hem... Dus is het niet raar.. maar hij is juist heel duidelijk in wat hij zegt al maanden lang... Daarom snap ik ook niet waarom hij dit nu zo doet... Gisteren begon ik heel afstandelijk... kortaf, was met van alles bezig terwijl hij naast het ledikantje stond van ons kind die lag te slapen... daarna ging ik de badkamer in en hij kwam me achterna en deed de deur gewoon open zonder dat hij klopte... dus toen met het bosje bloemen... en daarna al die cadeautjes die hij voor onze kleine had... Het is dan zo moeilijk om zakelijk te blijven he... en dan gaan we vervolgens naar het winkelcentrum en onderweg praten we ook gewoon en lachen we met elkaar dan voel je weer dat vertrouwde van toen... zakelijk is gewoon onmogelijk... in de auto onderweg naar huis vanuit dordrecht centrum begon hij over alimentatie en per wanneer ik die wilde en hoeveel ik in gedachten had... Ik heb geen bedragen genoemd... vind dat zo lomp overkomen. hij zei dat hij zou gaan kijken hoe hij uit zou komen financieel... hij vroeg of ik het zou redden met het bedrag die ik per maand verdien aan mn werk... en ik had wel zoiets van dat zou wel fijn zijn aangezien het tegen de 400 euro is (bijbaan) ik ga namelijk ontslag nemen want het gaat niet meer lukken werken studeren en moeder zijn... toen hadden we het over de dagen dat hij eventueel langs komt... Hij koos voor 1x in de week en of op een vrijdag of op een zondag. Nou prima... ik snap ook wel dat hij niet constant heen en weer kan blijven rijden... is vermoeiend en duur. Nu kwam ik met het voorstel dat ik ook langs kom zodat hij niet alleen hoef te komen... Gewoon op bezoek niet voor logeetjes ofzo... Ik vind het ook niet erg om te rijden, hoewel dat eng zal zijn de eerste keer met een baby in de auto... moet mijn rij gedrag gaan aanpassen. Hij vond het geen probleem... het is ook wel fijn dat cris kan wennen aan zijn huis waar hij ook tijd gaat doorbrengen... waar hij wel een eigen slaapkamer krijgt die helemaal fijn voor hem wordt ingericht. Mijn ex vertelde me eergisteren dat hij aan het veranderen is nu Cris er is, hij merkt dat hij gemotiveerder is en zijn huis gauw af wil hebben en het nu netjes en schoon houd en volwassener... Dat vond ik zo fijn om te horen, fijn dat de geboorte van mijn kleine effect heeft op hem... Gisteren zat ik naar hem te kijken en naar ons zoontje... en toen moest ik even glimlachen... hij is zo lief he voor Cris en wat hij allemaal wel niet tegen hem zegt... echt een papa... In de auto zei hij "Damiana je weet dat je altijd op me kan rekenen" ik heb eigenlijk toch wel geluk met zo een ex vriend, en ik hoor eigenlijk niet te klagen want hij is zo lief voor ons beide... En zoals iemand hier al zei, als hij geen liefde meer voelt voor me dan moet ik hem geen schuldgevoel geven en gebruik maken van de machten die ik eigenlijk heb.... Gisteren was de eerste keer sinds de geboorte van de kleine dat ik normaal zonder een traantje afscheid van hem kon nemen... waarschijnlijk omdat ik me heerlijk voelde ondanks dat ik weet dat het valse signalen zijn.
Ik lees steeds mee, je krijgt zulke goede reacties, daar heb ik zelf ook enorm veel aan haha. Want ik zit met precies dezelfde gevoelens en ex lijkt t wel. Alles wat je schrijft is zo herkenbaar. Alsof hij je idd niet los wil laten, alsof ie een psychologisch spelletje met je speelt. Want hij weet precies hoe hij je kan paaien. Jij bent voor hem ook nog steeds een vetrouwde basis, als ie bij jou is, zal hij het gevoel hebben weer met 1 been op vaste bodem te staan. Want als ie alleen is, dan voelt ie zich misschien wel eenzaam. Hij zal jou heus nog missen, maar hij heeft wel de knoop doorgehakt om niet meer terug te komen. Voor veel mannen is het "normaal" om gewoon vrienden te zijn met hun ex. Gezellig kopje koffie drinken, leuk kletsen enz. Maar verder willen ze niets. Maar ze snappen niet dat de vrouwen zich weer vullen met hoop en gevoelens naar de ex toe. Ik heb de laatste tijd gemerkt dat, hoe meer ik mijn ex wilde loslaten.. hoe strakker hij mij weer naar zich toe trok. Ik zit momenteel echt vast in zijn web. Hij doet ontzettend lief, ik word overspoelt met smsjes waarin staat dat ik hem altijd kan bellen of smsen als ik iets nodig heb of bang ben. Maar ook dat ie mij een gelukkig leven gunt, met een lieve man blabla. Dat vind ik niet leuk! Laatst was er iets gebeurt bij hem thuis met zijn moeder, de eerste die hij belt, was ik! Hij heeft een vriendin, bel haar dan. Ik heb hem gevraagd wat ie nou voelde en zoals ik al voorspeld had, kan hij mij nog niet volledig loslaten, hij wil een speciale band met mij onderhouden. Als ie bij mij is, voelt ie zich thuis. Nou ja!! maar een relatie kan niet. Volgens mij is jou ex ook bezig met zoiets als ik t zo allemaal van jou lees. Ik ben het eens met Strijkkraal en mamametzoon. Zij slaan de spijker op de kop. Grenzen stellen, zakelijk zijn. Hij zal dan waarschijnlijk nog beter zijn best doen om "jou niet te verliezen" maar ik denk toch echt dat ze gelijk hebben. Ik weet alleen niet goed hoe ik het moet doen, want net als jij zit ik idd ook nog in de verwerkingsperiode. Je word heen en weer geslingerd tussen alle gevoelens en emoties, doe daar ff een flinke dosis hormonen bij en hoppa.. 1 labiele moeder. hihi.. Ze mogen niet zo met ons spelen! maar ik zit net als jij nu ook met dezelfde vragen en dezelfde gevoelens.. ik blijf je topic goed volgen, want t is allemaal zo herkenbaar.. liefs fontana
Drama met ons.... mijn ex belde me met oud en nieuw en ik nam niet op omdat er weer van alles was gebeurd waardoor ik weer kwaad was. Nou volgende dag heeft hij mij 24/7 gebeld tot dat ik opnam en toen huilde hij aan de telefoon.... dat deed hij alleen toen we wat hadden en ik hem pijn had gedaan... Hij zei dat hij nooit meer ruzie wilde met me... Maar hoe kan ik geen ruzie met hem hebben als hij soms op mn zenuwen werkt. daarna was het allemaal weer ok... ik voel hem op de een of andere manier sinds donderdag heel anders... opvallend anders... Normaal als ik zijn oproepen negeer dan belt hij toch echt niet terug of als ik in zijn oor ophang dan belt hij ook niet meer terug maar nu wel... Nu doet hij weer zoals voor het uit was. Vandaag smste ik hem iets en hij zei dat hij niet precies wist waar hij bepaalde dingen/ gebeurtenissen kon plaatsen... Hij vond het donderdag ook fijn... hij vond het fijn om mij de bloemen te geven... zucht... krijg geen hoogte van hem. Net wanneer ik de hoop al had opgegeven en vast besloten was om harder te zijn naar hem en naar mezelf... En ik betrap mezelf weer dat ik weer hoop begin te krijgen... weet het niet meer...