Oh Damiana, wat zit jij in een moeilijke situatie (nog steeds...). Ik vind het zo sneu voor je. Je zal je er wel doorheen moeten slaan, een andere keuze heb je niet. Ik kan je niet zoveel advies geven, je hebt al goede adviezen gehad. Jij en E zijn zo in de war op het moment dat het zoeken naar een goede verstandhouding moeilijk is. E wist niet dat hij zoveel om zijn zoon kon geven. Er komen zoveel emoties los na een geboorte, dat het even duurt voordat je alles begrijpt en op een rijtje hebt gezet. Ik begrijp je gevoelens wel.......en je hoop. Ik weet dat na regen altijd zonneschijn komt!!! Het zal een keer goed gaan. Zorg goed voor jezelf daar heeft Cris heel veel profijt van. Een gelukkige mama doet een kindje veel goed. Ik blijf je volgen. Enne nog de beste wensen voor 2011 dat het een mooi jaar mag worden!
Meid toch! Ik volg je verhaal al een poosje, en heb 1x eerder gereageerd! Vind het heel moeilijk om iets te schrijven, maar doe het gewoon toch even.. Als eerste: je zit nog vol hormonen, en zoals ik uit ervaring weet zijn de eerste 3-6 maanden met een kind niet gemakkelijk! Daarnaast heb je ook nog een keer dat gedoe met je ex.. Pff.. Ik herken zoveel in die vent van een vroegere ex (ben intussen gelukkig getrouwd, en zwanger van de tweede)! Geloof me meis.. AL de dingen die hij zegt en doet zijn gewoon NIET ECHT! Als hij echt om je gaf dan had hij het zooooo anders aangepakt.. Het heeft bij mij zeker anderhalf jaar geduurd voor ik er overheen was, en dat gebeurde alleen toen ik ECHT, ECHT, ECHT niks meer van me liet horen. Meis, laat die vent toch heel gauw links liggen. HIJ IS HET NIET WAARD!! ECHT NIET! Je wil zo graag dat gevoel van ''samen'' zijn als hij er is, omdat je weet hoe dat geweest is. Je hebt je helemaal opengesteld voor die vent, en nu kan dat gewoon niet meer.. Stop er maar eens een maandje of 2 mee.. Geloof me, het helpt echt, en het is de enigste manier. Laat m maar met je zoontje voor een uurtje of 2, en hou je afzijdig.. Neem die bloemen niet aan, laat m maar zweten. Het is nu zo makkelijk gezegd, maar het is de enige manier. Doe je dat niet, dan zul je je altijd zo blijven voelen. Sorry, maar ik moest dit ff kwijt.. Aan jouw zelf dus de keus..hij heeft het allang gemaakt, en blijft je zo lekker paaien! Sterkte..en veel geluk met je zoontje..
Hoi... Thanks voor je post... Dat van die bloemen is me nu wel weer duidelijk dat het niet zo bedoeld was... dat was alleeen om te slijmen... Vorr de rest merk ik aan hem dat als ik dingen zeg betreft afspraken zoals idd voor maar een uurtje en als ik praat over zakelijk naar elkaar en niet meer zo zoals het gaat, dan zeg hij: Zakelijk!!!! met andere woorden slaat nergens op dat ik een zakelijke relatie met hem wil.... Daarnaast als ik over een uur praat dan zegt hij: je meent dit niet. Het is met hem zo moeilijk he. Hij accepteerd niet wat ik wil... maar ik moet dat dan weer wel doen bij hem... Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik dingen zeg en vervolgens een uur later weer het tegenovergestelde bewijs.. en dat keer op keer. Daarom zegt hij steeds je meent het niet terwijl ik de afgelopen tijd wel dingen meende die ik zei.
Ja die dingen hebben tijd nodig als jij nu en de komende periode zakelijk bent en ook daadwerkelijk doet wat je zegt zal hij vanzelf in gaan zien dat je wel doet wat je zegt en het je dus wel menens is. Hij neemt je nu gewoon niet serieus (logisch na alles). en de enige die dat kan veranderen ben JIJ !! Had mijn ex de eerste periode ook... die weet inmiddels ook echt wel beter hoor hahaha
He meiden, gisteravond lag ik naar mijn zoontje te kijken en ineens besefte ik dat ik behoefte heb aan een nieuwe relatie. Ik heb zin om weer met iemand uit te gaan, een nieuwe vriend... Ben het zat om alleen te zijn, om overal alleen te moeten verschijnen... Ben het zat dat ik constant met mijn ex bezig ben... Ik verlang zo erg naar iemand die er voor mij is... Die van mijn zoontje kan houden ondanks dat zijn eigen vader dat sowieso al doet... Ik dacht gisteravond aan een vent die ik leerde kennen tijdens mijn stageperiode bij de sociale dienst... Ik vond hem zo leuk en hij mij... maar toen had ik een relatie en zat ik echt niet te wachten op een ander relatie... Hij vroeg altijd naar me aan mn stagebegeleider... toen het uit was met E. zijn we elkaar gaan mailen en toen bleek hij al een vriendin te hebben met 2 kinderen... dat raakte me zo erg... Ik baal zo ontzettend dat ik toen niet met hem ben gaan daten... dan was ik haar voor geweest, hij was namelijk wel op zoek naar iets vast... samenwonen etc... hij was al bezig met toekomstplannen met haar vertelde hij me in de laatste mail.... als ik had geweten dat mijn relatie een doodlopende weg had ik E. allang laten gaan.... Was ik voor hem gegaan... maar helaas. Alles wat ik voorbij heb laten gaan geef ik weer de schuld aan mijn ex. Zo leuk als hij was... gisteren miste ik hem zo erg... hoe vreemd... terwijl ik nooit met hem heb afgesproken of iets.. eigenlijk kwamen we elkaar alleen op de gang tegen.... en lachte hij naar me.. verder alleen mailcontact.. wat uiteindelijk niets is geworden omdat hij dus al bezet is... zucht... ik verlang zo erg naar een man die eindelijk bereid is een leven op te bouwen... ik ben jong ja maar ik heb zo geen behoefte aan daten voor een paar keer en meer niet... ik heb in het verleden heel veel gedate en ik wil het gewoon niet meer... Verlang naar iemand die van me houd en van mijn zoontje. Die ik zie en bij wie ik graag ben en met wie ik kan samenwonen... Gisteren zat ik bij mijn zus te kijken naar fotos van haar en haar kinderen en haar man toen ze zwanger was... en hoe ze genoot van haar zwangerschap en haar gezin... Ik heb dat zo niet gevoeld.. ik genoot van mijn zwangerschap maar verlangde ook naar het samen zijn en samen genieten... helaas nooit mee mogen maken... Ik wil weer mooi gevonden worden door een man... Mijn ex ziet me niet meer staan hij kijkt niet meer naar me als vrouw maar als iemand die voor zijn kind zorgt en meer niet... als moeder van zijn kind. Ik ga niet eens meer uit... Maar ja tijdens uitgaan ontmoet je alleen van die jonge kereltjes die niet serieus zijn... herkent iemand dit? Voel me zo slecht... houd het nooit een keer op...
Het feit dat jij roept dat je een relatie wil, betekent dat je er dus helemaal niet voor klaar bent. Jij denk dat een relatie het einde van al je problemen betekend ... ik heb nieuws voor je ... dat is niet zo. Sterker, je krijgt er een hele set nieuwe "problemen" bij, terwijl jij je oude nog niet eens hebt verwerkt. Ik denk dat het verstandiger is dat jij voorlopig eens op jezelf bent. Leert zelfstandig te zijn, leert dingen voor jezelf te regelen (ik zag namelijk je post in een ander topic ... je hebt recht op heel veel, maar dat moet je wel zelf achteraan gaan natuurlijk. Het komt je niet toevallen hoor!!), leert alleen met je zoon te zijn maar boven al leert alleen te zijn ... en van jezelf houdt Hup, schop onder je kont ... er is er maar een die het kan veranderen en dat ben jij ... Je moet even uit de klaagmodus komen denk ik
bijna elke keer als ik je post lees krijg ik tranen... omdat je dingen zegt die wel degelijk waar zijn... ik ben bang om alleen te zijn... ik ken de wereld alleen zijn niet... ik word angstig bij de gedachten dat ik straks alleen met Cris woon, geen bescherming van een man... Nu woon ik nog thuis en heb ik mijn moeder en broer en Crisje natuurlijk. Misschien is de enige oplossing om E. te vergeten door hem te vervangen... Maar wanneer ben ik er wel klaar voor... kan nog jaren duren... ik klaag niet, ik schrijf wat ik voel... hoe ik me voel... En vandaag voel ik me down... Ik weet trouwens ook wel dat een nieuwe relatie niet altijd rooskleurig is... natuurlijk komen er nieuwe dingen nieuwe problemen maar het begin is leuk en daar heb ik op dit moment ontzettend veel zin in... Ik hoef niet per direct bij wijze van te gaan samenwonen en over de toekomst te beginnen, wil me gewoon weer lekker voelen zoals ik me altijd gevoeld heb... bezig zijn met iemand anders... iets anders... ik wil van die emotionelemodus af.... Emodus.... ik heb al aangevraagd wat ik denk recht op te hebben zoals eenoudertoeslag van IBG kindertoeslag Kinderopvangtoeslag zorgtoeslag had ik al Alimentatie al besproken met ex maar nog geen duidelijke reactie, wat me dus ook vreselijk irriteert. Ik wil namelijk weten waar ik aan toe ben en hij neemt gewoon de tijd. Ik vind het zo frustrerend dat ik steeds achter hem aan moet voor dit soort zaken... :x heb het zo gehad met hem... Verder zou ik niet weten wat.
Meis, je moet echt even een grote stap terug doen en naar jezelf kijken. Je moet niet kijken wat andere hebben o.i.d. je moet kijken wat je zelf nodig hebt. Ik heb het nu al zovaak hier aangehaald, maar zolang jij jezelf toestaat je zo te voelen (want echt hoor, dat is het hele eieren eten hier), gaat er 0,0% veranderen. En dan kom je weer dat het allemaal zo moeilijk is. Ja, dat is het ook en Ja, dat is niet na 1 nachtje slapen over ofzo. Maar jij blijft maar in die emodus D) zitten en hangen, alsof je dat nodig hebt ofzo. Je laat je iedere keer weer in de luren leggen door je ex, die dondergoed doorheeft hoe jij in elkaar zit namelijk. Die weet precies je zwakke plekken te raken (want ik denk dat je ex gister is geweest, of niet). En dat laat je zelf toe hoor. Dat kan je hem kwalijk nemen, maar het het spreekwoord luidt: "Fool me once, shame on you... fool me twice shame on me!" M.a.w. je kunt eigenlijk alleen maar boos zijn op jezelf. Je moet met jezelf bezig zijn (en je zoon) en niet met een ander!!! Ik kan het je wel toeschreeuwen, maar als je het zelf niet ziet, dan houdt het ook op denk ik.
Oh, en alleen zijn ... er zijn momenten dat ik denk "was ik maar alleen". Die vrijheid, geen rekening houden met anderen, doen wat je wilt, met wie je wilt ... heeeerlijk. Er is voor alles wel wat te zeggen hoor ... Om niet alleen te zijn, heb je niet per definitie een vent voor nodig hoor. Als jij leuke dingen doet, met je zoontje, vrienden maakt e.d. kan een leven samen met je zoontje een hele verrijking zijn. Ik vind het altijd raar dat iemand daar denk perse een vent voor nodig te hebben
Ja.. mee eens je hebt niemand anders nodig als je met jezelf en je situatie gelukkig kunt zijn en dat heb je toch ook (gelukkig ) zelf in de hand. Voorheen dacht ik gelukkig te zijn doordat anderen tegen mij opzagen, door status, doordat anderen mij goed voelden en dat was mijn insziens door status uit te stralen, me goed voor te doen, een relatie te hebben enz enz. nu weet ik dat ik gelukkig BEN doordat ik kan genieten van eigenlijk niets... een lach van mijn zoontje, hem tegen me aanvoelen, familie en echte vrienden om me heen en zijn zoals ik ben.
hey meiden er zijn zoveel topics voor alleenstaande moeders dat ik niet wist welke ik kiezen moest. @damiana, weet precies hoe je je voelt. ik ben bevallen van een wonderschone zoon op 9 december 2009.... bij de bevalling waren mijn toenmalige beste vriendin en mijn moeder, de vader van mijn zoontje zat emt zn moeder op de gang en wilde hem ansoluut er niet bij hebben. op 1e kerstdag 2008 werd ik ten huwelijk gevraagd en ik zei ja natuurlijk (na 5 jaar relatie), daarna ging hij 8 weken naar afghanistan. in in april kwam ik erachter dat ik zwanger was, hij woonde in lelystad en ik in drachten, we zouden gaan samen wonen. ik mijn huis in drachten opgezegd werk opgezegd, verloofd zwanger, kon neit beter, had in lelystad nieuw werk, woonde er 4 weken kwam eerder thuis van eht werk en toen lag mn verloofde met een meid in mijn nieuwe bed...... ik was verdoofd en wist neit wat ik moest meid eruit gewerkt wij praten en toch wilde ik verder ook vor ons kinder dat er aan zat te komen, dus hij beloven het nooit meer te doen.. ik het proberen te verwerken en vergeven wij weer verder. op de dag van de 12 weken echo kwam hij eerder van zn werk, boven omkleden en kreeg hij een smsje, ik lezen was een vies geil smsje met een andere meid weer, toen was de maat vol, op de dag dat we de eerste keer ons kindje zouden zien doet hij zo iets, ik hem confronteren... en toen zei hij je hebt me gecontroleerd sodemieter op naar drachten meot je neit meer. was het al van plan maar hij was me voor. hele zwanegrschap niets van hem vernomen ik in de bijstand. en ineens wilde hij erbij zijn op de dag van de bevalling... topen ineens wilde hij wel zn kindje... maar ik wilde hem niet meer, ik had het heel zwaar hield zoveeel van hem werd zo door hem geraakt.... ik gaf alles op mn huis mn baan en nu zit ik nog steeds door hem in de bijstand. heb een burnout gehad, zwaar overspannen. ik vond het heel moeilijk 9 december 2009 bevallen en 3 weken later kerst......ik was zo boos en verdrietig, dacht later dat ik hm terug wilde maar moest mn hoofd koel houden, hij zou em zo weerbedriegen....... jaydan was erg ziek toen hij een week oud was uitgedroogd en veel spugen, hij moest een week in het ziekenhuis liggen, hij was uitgedroogd en bleek reflux te hebben, hij wilde niet komen want het was niet ernstig.... zulke dingen, wanneer het hem uit kwam wilde hij hem zien en als hij neit kon kwam hij niet op dagen, nu is jaydan 13 maanden en gaat hij 1x in de 2 weken naar zn vader, want hij heeft het via de advocaat gedaan, eiste een dna test en die zou toch uit blijken dat hij biologisch zn vader was. het gaat nu beter met jaydan, maar gaat sinds 2 maanden een dag naar zn vader, jaydan kan die omschakeling niet maken, helemaal overstuur als hij terug komt... dus we doen nu tijdelijke elke week een dag zodat hij hem misschien ebter gaat herkennen, armpjes stijf om mijn nek en huilend gaat hij weg, huilt zon 20 minuten in de auto... maar ik heb geen keus, hij betaald allimentatie en heeft recht als vader...... ik vind het ngo steeds moeilijk..... maar eerst was er ontkenning en verdriet, toen boosheid, en nu probeer ik het te accepteren... maar het blijft moeilijk... werk nog steeds niet omdat jaydan zo ziek was en ik door de hele situatie mijn top bereikt had..... het is echt moeilijk alleen......heb niet persee een vent nodig en ben ook niet op zoek maar het zou wel fijn zijn. en een nieuwe relatie? waar vind ik die als ik nooit weg ga, en weinig geld heb om dingen te doen... en sommige mannen haken af als ze horen dat er een kind is... had zo graag weer eens armen om me heen willen hebben... praten met iemand.... iemand die voor mij kan zorgen.... zijn jullie nog alleen of alweer gelukkig? ps sorry voor mn lange verhaal....en her is kort samen gevat maar wel lekker om van em af te typen...
Nee E. is niet geweest op donderdag, hij was er dinsdag omdat we toen een afspraak hadden bij het ziekenhuis voor de kleine. Verder ga ik morgen naar hem met Cristiano ik vind dat Cris alvast moet wennen aan zijn huis2, ben benieuwd hoe het zal zijn. Ik heb iets heel doms gedaan hahahaha ben op zo een datingsite gaan surfen ingeschreven en al.. en toen besefte ik: Damiana waar ben je mee bezig? Ik heb idd geen man nodig om me goed te voelen... Als de tijd rijp is dan kom ik wel iemand tegen... Ik moet nog zoveel verwerken. Ik kreeg een aantal berichten van een aantal mensen van die site en zelfs 2 mijn msn gegeven... nou ik had daarna echt zoiets van bah.. ik wil dit helemaal niet. Ik wil helemaal geen stiefvader voor Cris of daten... Zit daar niet op te wachten. zo dom wat ik aan het doen was... Nou vandaag meteen uitgeschreven.. Ik heb E. trouwens idd niet nodig... Ik voel het eerlijk gezegd de laatste tijd ook niet meer zo... Ook als hij hier is en hij Cris wil verschonen of melk geven.. ik doe het allemaal liever zelf.. (natuurlijk laat ik het hem ook doen hoor) maar ik laat hem al te graag zien dat ik het prima alleen kan. Er zijn dagen dat ik me prima voel maar soms voel ik me zo down... Tja... hoort erbij... Ik wil en ga van de Emodus af!
Wat een vreselijk situatie... Je ex toen nog vriend betrappen met een meid in bed omg.. dat je hem nog kon vergeven... ik zou die S***L afmaken grrrr en hem ook.Gelukkig heb ik dit nooit meegemaakt met mn ex... Ik ben nog alleen hoor en dat blijft voor voorlopig zo hahaha ... Dankzij de support van de meiden hier, ga ik meer nadenken over bepaalde dingen hoewel ik wat traag ben in het ernaar handelen... ik wil geen man voor voorlopig... het enige wat ik echt wel mis op dit moment is s*x9 maanden geleden alweer hahahaha maar ja ik wacht tot ik een vent heb.
welkom mamahilda... hier zijn idd genoeg alleenstaande mama's jij hebt ook een hoop meegemaakt zeg. Mijn zoontje is net een jaar ouder zie ik en mijn ex met 6 mnd zwangerschap weggegaan. had geldporblemen en wilde van alle problemen af. dacht dat dit makkelijkste was. ach ja... wij hebben gewoon ons kleine wonden... hun moeten dat door eigen toedoen (grotendeels) missen. ik ben alleen. heb pasgeleden nog wel ongeveer 2 maanden "relatie" gehad maar nu het serieus begon te worden werd hij angstig. Tja dan niet, dan kies ik toch echt voor mezelf en zoontje hoor. Damiana... goed dat je nu zelf ziet dat je afstand moet nemen en uit de "e-modus" moet komen weet dat het niet altijd meevalt, maar als je niets doet en niet probeert kom je nergens. dus kop op hoor !!
Welkom Mamahilda. Wat een dingen heb je meegemaakt zeg. Is niet niks allemaal. Maar het is inderdaad net wat mamametzoon zegt, wij mogen iedere dag van onze kleine genieten. Jouw ventje is trouwens 1 dag na mijn meisje geboren. Maar goed, ik ben ook nog alleen hoor. (ben sinds eind juli met de scheiding bezig) En soms mis ik die arm ook wel. Maar goed, alles op zijn tijd toch. Nu is het belangrijkste dat die kleine het goed blijft doen!
he meiden ben ik weer... Bah wat is er veel gebeurt de afgelopen tijd... teveel om te vertellen... Mijn ex en ik hebben een flinke ruzie gehad... maar ja Gisteren was hij hier en we hebben het super gezellig gehad... ik was zondag een ander halve week geleden bij hem geweest en daar ook geslapen... Niets gebeurt hoor.. maar toen hebben we een wandeling gemaakt met Cris... We hadden het voornamelijk over zijn ouders die nog niet bij Cris zijn wezen kijken... Ik heb tegen hem gezegd dat ik klaar ben met zijn fam. Die stiefmoeder belde me een keer en zei "omdat je nog thuis woont zijn we nog niet langs gekomen maar als je op jezelf had gewoont dan waren we allang geweest... echt onzin maar ja" dan komen ze nooit want ik ga hier nog lang niet weg... Ik wilde zelfs voorstellen dat we die weekend naar Groningen gingen maar heb het gelukkig niet gedaan en hij wilde dat ook voorstellen maar ook niet gedaan bang dat ik boos zou worden vertelde hij. We hadden beide dezelfde gedachten en beide niets gezegd. E. blijkt nu ruzie te hebben met zijn vader... ik voel me best schuldig hierom maar ja aan de andere kant vind ik het schandalig dat zij nog niet zijn gekomen.. bedoel ze hoeven het niet voor mij te doen maar voor hun kleinzoon. Maar zo denkt mijn ex er ook over... Hij vind het ook niet normaal en nergens opslaan... dus dan voel ik me minder schuldig E. belde vandaag en we hadden het er weer over en toen zei hij dat hij zn ouders al 2weken niet had gesproken... En wat ik ervan vond dat hij zn ouders belde om te vragen samen met hem langs te komen bij mij en cris a.s zondag... Nou ik wil best naar eindhoven rijden of met mijn ex naar groningen rijden om Cris aan hen voor te stellen. Ten eerste omdat die vrouw eigenlijk helemaal niet wil komen en als excuus gebruikt dat ik nog thuis woon en daarom niet langsgekomen. (heeft ze trouwens niet tegen mijn ex gezegd, trut) En ik denk dat iedereen zich wel ongemakkelijk gaat voelen.. en mijn moeder is de enige die normaal doet dus laat ik haar hier buiten... Heb geen zin in "gezelligheid" met mensen die niet eens zelf bellen voor een afspraak... mijn ex en ik komen met het voorstel iets te regelen echt onzin.... Nu ik er zo over denk wil ik er misschien niet eens meer aan meewerken, ik wil eigenlijk dat zij zelf met het initiatief komen en niet mijn ex en ik. Maar goed sowieso niet bij mij thuis zei ik... of bij hem of bij hun... tenminste een plek waar ze zich op hun gemak voelen en waar ik niet perse bij hoef te zijn. Heb geen zin in een gezellige praatje met hun wat bij ons thuis wel gaat gebeuren omdat mijn moeder wel zo iemand is. En zij weet niet precies hoe het zit met deze ellende met de ouders van E. zij denkt dat ze Cris al gezien hebben... verder doet mijn ex heel anders naar me... thuis bij hem op die zondag hadden we een flinke ruzie... Cris was doodmoe en ik was helemaal op, het was laat in de avond en ik moest nog naar Rotterdam rijden... Ik vroeg of we mochten blijven (ik weet het sla me op me hoofd) en hij zei gewoon steeds nee... terwijl ik op was... heb ik nu altijd in de avond zeker omdat ik gebroken avonden heb. Maar ja ook vond ik het zielig voor Cris om nog een uur in de maxi cosi te zitten... Ik werd op een gegeven moment gewoon kwaad, omdat hij zijn maten wel toelaat als het laat word... Ik wilde toen ook gewoon vertrekken.. dacht echt van dit is gewoon een F*** eikel. Nou toen hield hij me steeds tegen en wilde hij me dus gewoon echt niet meer laten gaan... echt onzin... uiteindelijk geslapen... in de avond was hij bij ons op de logeerkamer... verdomme wat deed hij daar... dat gevoel wilde ik niet... zo prettig was dat en we spraken ook gewoon zo relaxt... echt fijn... nou toen is ie gewoon naar zijn eigen kamer gegaan... hij zei dat hij altijd gevoelens voor me zal koesteren... dag daarna is hij in de ochtend nog even bij ons wezen kijken voor hij was gaan werken... en toen hij afscheid nam van mij kuste hij mijn beide wangen en de derde op mn mond... dit deed hij gisteren ook.... zo vreemd... Ik merk ook dat ik net als vroeger hem bel als ik iets wil weten... en wil hebben..ik heb het gevoel dat we ergens weer naar elkaar toe groeien niet als een stel maar gewoon... hoewel we altijd ruzie hebben. Mijn andere ex is weer in beeld....... mijn eerste vriend. hij wil heel graag met me daten terwijl hij een vrouw thuis heeft en 2 kinderen... ik weet niet wat ik moet doen.
Dat je dat nog moet vragen!!! Ik weet wel wat je moet doen hoor ... heeeeeel hard de andere kant oprennen. Hij heeft een vrouw en twee kinderen, wat denk je zelf?!? Verders reageer ik even niet op de rest van de tekst. Moest van de week wel aan je denken en vroeg me af hoe het ging, maar goed, dat weet ik nu ook weer
tja ik weet ook niet zo goed wat te zeggen je weet immers heel goed wat iedereen eerder al gezegd heeft... afstand houden enz. en je vraagt steeds adviezen maar doet steeds het andere snap het wel , is je gevoel.. maar zolang je je verstand niet gebruikt en alleen je gevoel laat spreken ga je er niet komen en sterker van wordemn its up to you