@damiana, snap t hoor meis (been there helaas, voelde me daarna alleen zo stom en vies haha) en snap dat je er naar verlangt, ook dat gevoel ken ik.... knuf
Ik voelde me stom maar niet vies... omdat hij de pa is van mijn kind.. en wij al zoveel hebben gedaan.. maar next time niet meer... \ liefs
wat heftig weer meid! kan me voorstellen dat je gevoelens zo dubbel moeten zijn... het is ook intiem wat je hebt meegemaakt en je bent lang bij elkaar geweest!...pff..pas goed opjezelf meid! liefs
Hallo Damiana, Ik heb héél makkelijk praten, want ik zit niet in jouw situatie... Maar is het niet verstandiger om afstand te nemen van deze jongen? Hij gaat jou echt niet gelukkig maken... Kies op dit moment voor jezelf en je kleine jochie. Jullie verdienen echt meer dan een man die zulke tegenstrijdige signalen afgeeft... Natuurlijk zal hij altijd deel uitmaken van jullie leven, want hij is de papa. Maar soms kan je beter een tijd afstand nemen, zodat jullie daarna op een gezondere manier met elkaar om kunnen gaan. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik weet zeker dat je een goede mama wordt en wens je een lieve man die wél helemaal voor jou gaat.
Meid, Ik reageer eigenlijk nooit op zwangerschapspagina, lees altijd alleen maar! Maar wil je (ook al zal het te moeilijk voor je zijn om deze raad op te volgen) goed waarschuwen voor deze vent. Wat een KWAL! En dat heb ik dan nog zacht uitgedrukt! Ik ken deze type mannen helaas ook, en wil je 1 advies geven: ga RUSTIG bevallen, geniet RUSTIG van je kraamtijd zonder hem.. Ik kan je vertellen dat dat een veel RELAXTER leven is op tijd van duur.. Stop ermee meid! Stuur m geen smsjes / mailtjes meer, ook al heb je die behoefte soms heel erg.. Sta sterk in je schoenen, en ga wat anders doen als je die neiging hebt. Verder vind ik je heel sterk, en wens ik je veel succes met de bevalling, je kindje, de opvoeding en alles daaromheen! Groetjes
Hoi meid... Ik begrijp wat je schrijft... ik kies ook voor mijn kind heb ik allang gedaan trouwens... En voor mezelf tja misschien nog niet helemaal.. Maar het is in mijn situatie zoooooooooo moeilijk om afstand te nemen van iemand die graag contact wil hebben.. en ook er voor zijn kind wil zijn... Want dat wil hij... dat is een ding wat zeker is... hoop ook dat ik ooit een lieve vent tegenkom... heb er nu geen behoefte aan .... mijn ventje in mijn buik is genoeg.. hahaha liefs
E. en ik hebben weer eens een heftige ruzie... En ik vrees dat het er nu werkelijk een eind is gekomen aan ons contact... Ik kan dit topic dus eindelijk afsluiten....Weet iemand hoe dat moet? of sluit het vanzelf af? bedankt voor je jullie steun meiden.... heeft me echt geholpen deze moeilijke maanden door te komen... Veel liefs, Damiana
* grinnikt* ja sorry, ik snap je volledig hoor... maar ik denk dat ik liever mn kind in 2e handse dingen laat lopen dan dat ik ook maar een cent van hem zou aanpakken.. Hij gebruikt je echt! Goed dat er een eind aan is gekomen!
tja... ik heb al genoeg 2de handse kleertjes... van mijn zus en vriendin van mijn zus... voor de rest heb ik eigenlijk zelf alles gekocht... Alleen de babywagen van hem gekregen.. je hoort me niet klachen over dat ding was overigens echt degene die ik wilde. dus ja.. dat is mooi meegenomen... voor helemaal niets zo een prachtig ding nieuw uit voorraad.... Voor de rest zijn praten we weer met elkaar.. maar ik laat dit onderwerp voor nu rusten... heb eigenlijk niet veel nieuws meer dan steeds herhaling van dingen... liefs,
(Bloos) het is weer een dag.. Maar ik neem wel even afstand nu... we zijn niet gezond bezig.. we maken elkaar helemaal gek... We kunnen echt niet samen door een deur... Dan belt hij met sorry dat hij zo tekeer ging en dan begin ik weer en bel ik hem later van sorry... en dan bedenk ik weer iets om hem helemaal gek te maken... het is gewoon niet meer normaal.. en hier moet ik even een eind aan maken... wij zijn echt niet goed bezig zo... en ik kan er gelukkig wel soms om lachen omdat hij soms zo grappig kwaad kan worden maar ja... ik moet me gedragen en hij ook! We lijken twee pubers... die elkaar constant in de haren vliegen en vervolgens elkaar weer knuffelen en sorry zeggen... we hebben nog 4 maanden de tijd om te oefenen normaal om te gaan met elkaar want ons zoontje mag dit echt niet meemaken... 2 gekke ouders die elkaar helemaal gek maken... in alle opzichten... Het is dat we 100 km bij elkaar vandaan wonen en anders had ik zeker wel een klap ontvangen, omdat ik hem zo gek kan maken... hij was zooooo kwaad op mij... (de ruzie ging vandaag over mijn ex schoonmoeder) ik heb haar gewoon een heks genoemd... omdat ze iets wilde weggooien die ik met zoveel liefde heb gekocht voor hem vorige jaar! Echt zo een leuk souveniertje uit afrika (was er met vakantie vorige jaar) die best prijzig was.. heeft altijd in zijn keuken gestaan samen met andere dingen die hij ook van andere mensen heeft gekregen... en die stonden er wel netjes! :x grrrr trut. En ook al is het nu uit... dat wijf moet er met dr poten van af blijven, als hij zelf vind dat het weg moet dat doet hij dat zelf maar niet zij vind ik! De hormonen begonnen weer eens te werken bij het zien van dat ding bij afval!:x ooooooooooooooooooooh als ze daar was geweest dan had ze die tegen dr gezicht aangehad! stomme ouwe heks. word er gewoon weer boos om! Maar ja... laat ik het maar rusten. Veel liefs.
Tjonge wat een lang verhaal..... Maar ik heb hem nu gelezen. Je bent jong en je bent sterk je komt er wel... Iedereen kan je steun en tips/adviezen geven, waarop je ook netjes antwoord. Maar alleen jij bent degene die beslissingen kan maken, en hier een eind aan kan breien!! Jij laat het toe om dit te laten gebeuren, je hebt hoop dromen waardoor je laat leiden. Wat gezien je situatie ook begrijpelijk is maar alleen jij kan het hef in handen nemen en zorgen dat je afstand neemt. Doe je dit niet zal de verwerking alleen maar moeilijker zijn. Geloof me ik heb in dezelfde situatie gezeten, naderhand was er niks meer van mijn eigenwaarde over. Ik hield hem ook de hand boven zijn hoofd, iedere stap van hem wist ik te uit te leggen. Totdat ik merkte dat ik mezelf voorloog. Dit was hard maar wel het begin van verwerken en loslaten. Ik was achttien en in verwachting, had net als jou een beeld van huisje boompje beestje, echter de vader niet. Ik kon me werkelijk waar niet voorstellen dat een vader niks met zijn eigen kindje te maken wilde hebben. Nu tien jaar later is er geen enkel contact. Ik wens je veel sterkte en kracht toe en je komt er wel
Idd... Ik ga sowieso nog geen afstand nemen van hem.. maar ik ga me wel anders gedragen naar hem... niet meer als een verliefd schoolmeisje maar als een moeder en gewone vriendin die met de vader van haar kind belt... en normaal omgaat. denk dat we zo wel samen uitkomen.
Lieve Damiana, Voor dat je deze topic gaat sluiten, wil ik je heel veel geluk toewensen. Geniet van de zwangerschap en je kleintje als hij is geboren. Het gaat je wel lukken...... Liefs Vonnie
hahaha ja thanks.... ach ik ben sowieso bij forum "zwangerschap" nog veel te vinden hahaha helemaal verslaagd aan deze site... Maar hoe moet ik een onderwerp sluiten? of gaat dat vanzelf? Word eens tijd he? haha... Mijn ex is heel duidelijk... Hij is in het verleden heel erg verliefd geweest op me en heeft wel degelijk van me gehouden... maar nu is dit niet meer zo... zijn liefde is over. Dus.. ik zeg dag tegen het verleden en hallo tegen de toekomst. Veel liefs, Damiana.
Als ik je verhaal lees, dan moet ik zo aan het volgende denken. Ik heb geen idee of het zo is hoor, ik moet eraan denken dat is alles. Maar als het zo is, dan heb je hier misschien wat aan. Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt. En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder. Je praat zijn fouten goed (hij bedoelt het niet zo) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Robin Norwood zelfhulpgroepen
lieve Suenne, Ik ben op de site gaan kijken. (Bedankt daarvoor) Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar behoorlijk emotioneel van geworden ben... Omdat dit probleem waarschijnlijk is wat ik heb. Een obessie! Ik heb in het verleden geen vriendjes gehad. Eigenlijk alleen maar 2. En deze heeft het langst geduurt en daarin heb ik iemand leren kennen die mij idd alles gaf die ik gemist heb in mijn jeugd ofzo? Hij zelf komt uit een heel warm gezin hoor... waar veel liefde is. Zijn moeder is gestorven toen hij 19 jaar was en in Eindhoven ging studeren. Sinds zijn studiejaren heeft hij eigenlijk geen vriendinnen gehad. Hij is voor stage naar curacao geweest en heeft daar een meisje leren kennen waar hij eigenlijk gedurende halfjaar mee is geweest... Het was zijn eerste vriendin en hij was toen destijds 23 jaar. mijn leeftijd... Daarna is zij in Rotterdam komen wonen en hij natuurlijk in Eindhoven... En verder weet ik niet of ze nog veel contact hebben gehad... Maar volgens hem niet meer zo.... Zijn leven was eigenlijk het echte studentenleven.. Studeren en in het weekend volop drinken en uitgaan. Hij vertelde me ooit in het studentenhuis met een meisje intiem te zijn geweest... (hij zei geen seks) maar wel gevoeld enzo... Dat waren eigenlijk de enige 2 verhalen die ik hem hoorde vertellen als we over het verleden spraken en ik vragen stelde over zijn ex vriendinnen. En eerlijk gezegd heb ik zovaak toen we in bed lagen gevraagd waarom hij bindingsangst had... waarom hij geen kinderen wilde en of dit in het verleden is gebeurt en zijn kind is overleden ofzo of dat dat meisje abortus had gepleegd... Hij zei van niet met een glimlach. Had het met het overlijden van zijn moeder te maken? vroeg ik hem en mezelf ook af? bang om opnieuw iemand die hem dierbaar was te verliezen? en daarom bindingsangs? Hij heeft misschien wel zoiets aangeven maar ik kan me dat heeel vaag herinneren. Ik weet alleen dat toen ik hem leerde kennen ik hem vreemd vond. Het heeft zolang geduurt voor we met elkaar sliepen. Omdat hij zei al zolang niet naar bed te zijn geweest met een vrouw... en hij eigenlijk niet echt meer wist hoe dat moest.... dacht dat hij maagd was... ik moest er zo om lachen wel... Maar anyways, in al die jaren heb ik niet kunnen begrijpen waarom hij vrij wilde zijn... waarom hij geen vrouw wilde hebben of samenwonen... Waarom? omdat ik zo jong was? Maar ik zag aan hem dat hij wel altijd blij was om mij te zien en bij me te zijn. En alle liefde die hij me gaf was zoveel he.... Het heeft wel jaren geduurt voor hij tegen me zei dat hij van me hield. Dat heeft hij pas vanaf 2008 voor het eerst gezegd. Hij zei dat hij niet snel zei dat hij van iemand hield omdat hij dat nooit tegen zijn moeder had gezegd voor ze stierf... ik nam hem dat dus daarom ook nooit kwalijk... Maar ik zei het wel tegen hem... Waarop hij antwoordde ik geef ook om jou.... Maar al die jaren heb ik zoveel geduld gehad... idd... Ik hield van hem en dacht steeds hij zal veranderen. Hij zal ooit anders denken. Pas in 2008 toen ik zwanger werd voor het eerst van hem heeft hij me zoveel beloofd... dat hij zou veranderen, meer open staan voor veranderingen in zijn leven etc. Maar in de ruil daarvan wel een abortus.. En ik deed het (traantjes komen weer)... Ik deed het voor hem ja... omdat ik zoveel van hem hield.. Ook wel een beetje uit angst voor wat mijn moeder zou zeggen.. was toen 21 jaar. Heb in de ruil daarvan een vakantie gekregen naar turkije.. En daarna hebben we eigenlijk een heel ander soort jaar beleefd samen... Eindelijk zei hij dat hij van me hield, heel veel zelfs... Als ik hem vroeg of hji een toekomst met me zag dan zei hij ja etc etc. Heb zijn ouders (stiefmoeder) en vader leren kennen... Toen hij die stap zette dacht ik... Ja we blijven samen voor altijd. toen hij mij meer naar feesjes nam van zijn vrienden... wist ik ook zeker dat dit goed zat... omdat ik altijd al zo tegenop zag om bij hun te komen als jong meisje tussen al die wat oudere mensen allemaal tegen de 40 jaar... terwijl ik nog maar net begin 20 was/ ben.... Nog scholier terwijl zij allemaal hoge pietjes waren... Het contact maken met hun was dus ook lastig... omdat zij het alleen maar over zaken hadden (moeilijke onderwerpen waar ik niets van begreep) voelde me totaal niet mezelf.... zij stonden ook niet echt open voor mij merkte ik ook ze zagen hem liever alleen komen omdat ik een buitenstaander was en zij vrienden sinds hun studentenjaren. Maar goed E. wilde me graag bij hem hebben. bij elk uitje met vrienden... een week voor het uit was verschenen we ook nog samen bij een doopfeest van zijn vrienden... Het kwam voor mij echt als een klap dus de plotselinge verandering in mijn leven. Gedeelte mij.. Ik kom uit een fatsoenlijk gezin waar we gelukkig nooit iets tekort zijn gekomen. Mijn vader heeft altijd heel veel geld verdient en mijn moeder heeft ook altijd gewerkt. Ik heb dus in mijn leven altijd alles gehad die ik wilde. Mijn vader was idd alcoholist... en wat het er staat ik had alles wel behalve de waardering, respect, en liefde van een naaste persoon. Wel van mijn moeder... heel veel zelfs. En dat vond ik allemaal bij E. iemand die me nam zoals ik was etc. Niemand ooit had dit gedaan... of mij dat gevoel gegeven... Ik heb me zo ingesteld dat ik de liefde ik gemist heb en het leven die ik gelijd heb niets meer uitmaakte omdat E. er was voor mij... Ik had de tijd van mijn leven met hem... Ik kon mezelf zijn, want hij nam me zoals ik was... Uiteindelijk is die liefde alleen maar gaan groeien terwijl ik jaar in jaar uit zo mijn best moest doen om hem te laten inzien dat liefde heerlijk kon zijn... desondanks voelde ik me gelukkig en maakte hij me gelukkig. En nu is dit dus aan de orde... ben ik zwanger van hem... en hij laat me in de steek... En je hebt gelijk... Ik probeer te lachen en de pijn te negeren en alles maar goed te praten van wat hij doet... Ik maak mezelf zo diep ongelukkig door hem steeds op te zoeken, en steeds die woorden aan te moeten horen... terwijl we nog wel eens zoenen en knuffelen.. en dat maakt me dan weer gelukkig... terwijl hij een paar minuten daarvoor zegt niet meer van me te houden.. en toch trek ik me meer naar hem.. toch heb ik meer behoefte aan hem... Mis ik hem des te meer... Heb ik de neiging om hem op zaterdagavond te bezoeken...terwijl ik diep in mijn hart weet dat het niet meer zo is.... en dat zegt hij maar al te graag... en toch vraag ik waarom? terwijl ik het antwoord weet... Hoe erg moet mijn obsessie dan wel niet zijn? Ik heb hulp nodig om dit goed te verwerken... want het lukt met niet. ik denk vooruit te gaan maar nee... ik kom niet vooruit. Wat die site aangeeft dat is precies wat ik doe! ik wil niet naar een maatschappelijk werkster... misschien moet ik naar een psycholoog... ik kom hier echt niet uit... Dit is de grootste klap in mijn leven geweest... op deze manier iemand verliezen. Het ergste is dat ik nu zelf bindingsangst krijg... bang ben om met iemand iets te beginnen omdat ik uiteindelijk steeds weer gekwetst word. Veel liefs, En sorry voor mijn langdradige verhaal. Damiana
Lieve meiden, Een afscheid berichtje... alhoewel ben ik nog vaak te vinden bij forum zwangerschap... Wil jullie nogmaals bedanken voor jullie steun... jullie wijze woorden... en ervaringen... Ik ga eindelijk deze topic afsluiten... en ga proberen door te gaan met mijn leven... als zwangere meid die verlaten is door haar ex.... Als er veranderingen komen in mijn leven.. dan zal ik jullie hier op de hoogte houden... Maar tot die tijd ben ik nog aan het verwerken... een proces wat nog erg lang gaat duren... Jullie kunnen mij altijd prive mailen als jullie soms willen weten hoe het met me gaat en de ontwikkelingen rondom mijn ex... Ik zal altijd reageren... Maar voor nu zal ik dit onderwerp laten rusten... misschien wel goed om niet altijd maar bezig te zijn met het verleden... en met hem... En dat doe ik hier wel.... En ik besluit nu te stoppen... Bedankt voor alles... Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel liefs en knuffels voor jullie allemaal... Damiana en binkie!