Hey Damiana, Poeh, wat weer een verhaal meid. Wat weer een omslag maar nu weer naar de andere kant (hormonen ha ha?) Mag ik hierop reageren en dan even de gevoelskant buiten beschouwing laten. Even analyserend? Het klinkt nu alsof je er alles aan wilt doen om toch weer bij hem te kunnen zijn. Je verstand zegt je duidelijk dat jullie geen toekomst samen hebben, maar je gevoel heeft jou verleidt hem te willen verleiden. Jezelf verlagen zeg je... . Nee, jou uitschelden zullen we zeker niet doen. Maar het zegt wel iets over hoever jij bereidt te gaan. Kun je jezelf afvragen waarom? Waarom heb jij hem nodig? Kan hij jou nog gelukkig maken nu je de waarheid weet. Vind jij zelf niet dat jij beter verdient. Is het niet zo dat jij alleen verantwoordelijk bent voor jou geluk? Wat een vragen he.... maar soms helpt het om tot de kern van je verdriet te komen. Waar ben jij precies verdrietig om? Wat ga jij echt missen zonder hem? Tricky vraag, maar ik stel hem toch.....hoop jij diep van binnen dat het kindje jullie zal binden op de manier zoals jij dat het liefst zou zien. Niet direct boos :xworden hoor.... . Denk er eens in alle rust en eerlijkheid over na. Een andere mogelijkheid kan zijn dat je onzekerheid toeneemt en je daarom probeert terug te grijpen op iets wat was, maar niet eens was zoals jij dacht dat het was? Ik kan me voorstellen, ik heb het zelf meegemaakt, dat je erg onzeker bent over hoe het straks allemaal moet. En dat dat je angstig maakt. Nog een tricky vraag en neem het mij alsjeblieft niet kwalijk , nogmaals ik bedoel het met alle goede intenties.....is dit echt wat jij wilt? Een kindje op de wereld zetten in de situtie zoals deze is. Kun jij deze onzekerheid aan? Hele moeilijke vraag.... weet ik. Ik heb mijzelf deze vraag ook moeten stellen en jeetje wat heb ik gehuild. Verstand en gevoel, verstand en gevoel....... . Nogmaals, jouw verhaal, jouw situatie gaat mij aan het hart. Bij alle meiden op het forum (toch meiden) omdat wij er allemaal een stuk van herkennen in ons eigen verhaal. Knap van je dat je je ook nog op je studie richt... . Lieve groet, Maria
Lieve Maria, Ook al probeer ik mezelf sterk te houden heb ik het zo moeilijk... En de vragen die je stelt zijn hele goeie vragen.. ik neem het je niet kwalijk.... Klopt... ik weet dat ik nooit meer iets met hem zal krijgen... en klopt mijn gevoel verleid me om hem uit te dagen... hoewel hij eerlijk gezegd niet mee werkt waar ik aan de ene kant natuurlijk blij ben maar aan de andere kant denk kan het zo snel over zijn bij hem... Klopt doordat ik me zo laat verlagen laat ik de situatie anders lopen dan het moet lopen.. dat heeft in het verleden heel erg goed gewerkt en heeft dus geleid tot dit. Hoewel ik dit nog steeds niet had verwacht. Kun je jezelf afvragen waarom? Tjah maria, het is een hele goede vraag... ik kan blijkbaar nog steeds niet accepteren dat ik die toegankelijkheid niet meer heb. Het is heel moeilijk te accepteren dat het gisteren zo was en nu niet meer... Ik weet het eerlijk gezegd niet... ik denk dat ik heel ver kan gaan als ik gewoon zoveel van iemand hou... alleen om me even gelukkig te voelen... terwijl dit eigenlijk ervoor zorgt dat ik me juist slecht voel.. omdat ik uiteindelijk alleen gebruikt word... terwijl ik het doe met liefde. Waarom heb jij hem nodig? Hij was gewoon een deel van mij en dat deel ben ik kwijt.. en het lijkt erop dat ik niet zonder kan leven... zijn troost zijn steun zijn "liefde" zijn manier van doen naar me alles wat we hebben gedaan ik kon altijd mijn verhaal bij hem kwijt omdat hij zo goed naar me luisterde enzo... en ik kon hem gewoon vertrouwen, 1 dingen die ik zeker weet is dat hij me nooit bedrogen heeft omdat hij daar zo op tegen is. en het lijkt erop dat ik nooit meer iemand zal vinden die ook zo is.. die ik volledig kan vertrouwen.. Ik verlaat nu een hele veilige omgeving (het bij hem zijn) zo vertrouwd allemaal ondanks alles... En daarom heb ik steeds het gevoel niet uit die omgeving weg te willen... en daarom nog steeds denk hem nodig te hebben ofzo? Kan hij jou nog gelukkig maken nu je de waarheid weet. De waarheid was eerder al bekend en toch liep ik weg voor de waarheid, en ik heb hele gelukkige momenten gehad... Ik leefde vroeger liever zo dan dat ik hem kwijt was... En dat gevoel wilt me weer grijpen... het gevoel dat ik hem heb... ook al houd hij niet van me... Het slaat natuurlijk nergens op... Maar ja... het is nu anders en ik weet dat ik niet gelukkig kan zijn met hem als ik weet dat hij niet van me houd en zeker nu dat hij meer dan ooit duidelijk is en zijn eerlijkheid doorzet. Uiteindelijk telt de waarheid en hoe moeilijk het ook is en zal zijn... ik zal inderdaad nooit gelukkig zijn met hem. zeker niet na zijn uitspraken. Vind jij zelf niet dat jij beter verdient. Ja zeker, maar wie wilt mij vraag ik me af... een man heeft 7 jaar lang me aan het lijntje gehouden, wie kan ik ooit nog vertrouwen? Vorige jaar zomer ontmoette ik iemandtijdens mijn vakantie die ook in NL woont, 2km bij mij vandaan... Ik ben toen vreemd gegaan en ben ik een week tijd zo intens verliefd geworden op hem, en ook hij zei dat hij dat ook op mij was... en ik was bereid terug te komen naar NL om het uit te maken met mijn ex en verder met die ander te gaan (ik was vreemd gegaan omdat mijn ex 2 weken voordat ik op vakantie ging het ook uit had gemaakt na zoveel smeek pogingen zijn we weer bij elkaar gekomen).. Maar toen dacht ik al wat een waardeloze relatie.. En tijdens mijn vakantie 4 weken heb ik een heerlijke week met een ander gehad.. en uiteindelijk vertelde hij me een vriendin te hebben een zoon... dat deed ook zoveel pijn, omdat onze ontmoeting en alles daarna zo bijzonder mooi was... terug in Nederland kon ik er niet mee leven dat ik met een ander een paar keer had geslapen, en heb het mijn ex verteld... toen heeft hij het ook niet uitgemaakt... en toen ik hem vertelde dat ik het had gedaan om wraak te nemen voelde hij zich zo opgelucht.. ik merkte dat hij daar zo erg mee zat.. En ik had hem ook de kans gegeven om het alsnog terecht het uit te maken... Maar toen wilde hij het niet...Maar anyways het gaat erom dat alle jongens die me "willen" of beter gezegd versieren zijn allemaal bezet... echt keer op keer hetzelfde verhaal... en ja ik heb eigenlijk de hoop al opgegeven ooit een ander te leren kennen die echt van me hou en oprecht met me omgaat... en daarom ben ik zo bang ook... natuurlijk verdien ik beter... Maar wie zal me ooit de liefde geven waar ik al jaren naar verlang .. de eerlijke momenten waar mijn ex het over heeft in zijn brief naar me... ik denk steeds dat iedere man die mijn pad kruist het leuk vind om me pijn te doen...... wie weet kom ik de ware tegen. Is het niet zo dat jij alleen verantwoordelijk bent voor jou geluk? Ja... en soms wil ik andere mensen een kans gunnen maar ook dat is zonde van mijn tijd omdat ik keer op keer weer gekwetst word... Vandaar misschien dat ik altijd terug val in die veilige omgeving waar ik 7 jaar lang in geleefd heb. Waar er vertrouwen was. Waar ben jij precies verdrietig om? Ik ben verdrietig om het feit dat ik iets kwijt ben die ik nooit meer terug zal krijgen... ik ben bang voor de dingen die staan te komen... wie zal ik tegen komen... is het zo iemand als E die ik volledig kon vertrouwen... die me niet bedroog... die oprecht van me houd... Ik ben verdrietig om alles... dat alles wat ik meegemaakt heb in het verleden ligt.. en dat ik niet eens goed afscheid heb kunnen nemen omdat ik, de laatste keer toen ik zijn huis verliet dacht nog terug te komen... Ik ben verdrietig omdat ik jaren lang aan het lijntje ben gehouden. Ik ben verdrietig om het feit dat ik alleen en verlaten ben. Ik ben verdrietig omdat ik iemand nodig heb in mijn leven die er voor mij is... en die is er nu niet meer... Ik ben verdrietig om het feit dat ik niet meer in de armen van de degene kan nestelen als ik me niet goed voel... ik ben om zoveel dingen verdrietig... ik ben verdrietig dat ik degene die ik zo kon vertrouwen kwijt ben... Wat ga jij echt missen zonder hem? Alle zondagen die we hebben meegemaakt... We zouden dit jaar in de zomer naar Griekenland gaan... alle weekendjes samen... alle rare dingen die we samen hebben meegemaakt... crossen met zijn jeep... gevaar opzoeken in de zin van heel laat op de avond in de auto het bos ingaan... Met de camper ergens logeren waar het niet mag... waar ook best gevaarlijk kan zijn... vrijen in het platteland... mezelf zijn... eruit zien hoe ik het meest prettiger vind... alle verwennerij, ontbijt op bed, met zn 2en lekker drinken tot we niet meer konden... wijntje in bed terwijl de maan ons verlichtte zodat we elkaars profiel nog net konden zien in het donker... ik ga zoveel missen zonder hem...Jongens van het westen zijn anders... dan die van het zuiden en het noorden.... Hoop jij diep van binnen dat het kindje jullie zal binden op de manier zoals jij dat het liefst zou zien. Ons kindje gaat dat niet doen... want ik blijf in Rotterdam en hij in Eindhoven.. er is wel een verbinding maar niet een directe verbinding... wij zullen elkaar zoveel minder vaak zien... en op een gegeven moment gaat dat wennen... we zullen elkaar zien alleen als het om het kind gaat en meer niet.. Ik heb geen kind genomen om hem aan me te binden... maar ik had wel gehoopt natuurlijk dat we hier veel sterker uit zouden komen... samen... En andere mogelijkheid kan zijn dat je onzekerheid toeneemt en je daarom probeert terug te grijpen op iets wat was, maar niet eens was zoals jij dacht dat het was? Denk het wel. Is dit echt wat jij wilt? Een kindje op de wereld zetten in de situatie zoals deze is. Kun jij deze onzekerheid aan? Nee ik zou het liefst niet zwanger zijn... maar ik ben het en ja de situatie die er is had ik niet verwacht.. maar het is in 2 weken tijd ontstaan... ik kan de onzekerheid wel aan... Ik ben hem kwijt maar straks is er iemand bij me die gemaakt is door de man waar ik zoveel van gehouden heb. de situatie zal op den duur op zijn pootjes terecht komen.. vooral als ik dadelijk ook steun krijg van mijn fam. Dus ik heb er alle vertrouwen in... Abortus kan altijd nog... maar ik wil het toch echt niet... zit me nu al te verheugen op mijn kleine... Ik ben eerlijk gezegd echt heel blij dat je mij deze vragen stelt.. zo kan ik reflecteren en dat geeft me rust en meer zelfvertrouwen... Thanks, ik weet niet of ik de juiste antwoorden heb gegeven maar zo denk ik er op dit moment over. Veel liefs, Damiana
Er zijn geen 'juiste' of 'onjuiste' antwoorden - er zijn alleen JOUW antwoorden. Over 2 weekjes al naar de VK fijn! Eén tip: vertel hun ook hoe de situatie is!
Hai hai, Ja ga ik doen, Ik zat net in de auto en dacht na over de toekomst als alleenstaande moeder... het lijkt me echt ontzettend fijn om op mezelf te gaan hahaha... tenminste in mijn gedachten werd ik er wel vrolijk van.. maar zo leuk zal het wel niet zijn denk toen ik dacht aan koken... Ik kan niet koken..... Ik ik ga zeker mijn situatie vertellen.... waardeloze situatie maar ja het is normaal tegenwoordig in Rotterdam... de meeste moeders zijn alleenstaand of gescheiden dus voor mezelf welkom in de club... Ach ja... kan misschien ook leuk zijn... alleen ik en mijn kindje... worden we beste vriendinnen of vrienden... OWWWWW ik verheug me er zooooooo op... en het is nog zo piepklein... ik vraag me af of mijn buik nou groter is of komt het omdat ik gegeten heb... Weet het verschil niet meer... Ik hoef gelukkig niet meer zo te kotsen... vandaag wel even maar ja... maar kokhalzen dat is zo min of meer gestopt... eindelijk hahahaha... Nou meiden ik ga nu lekker X factor kijken... spreek jullie gauw... zondag update ik jullie over mijn dag met mijn ex alleen thuis aan het werk... Veel liefs... Damiana
Lieve Damiana Het koste mij dik anderhalf uur om 11 paginas aandachtig te lezen, je hebt jezelf 7 jaar laten beduvelen, een man die geen kind wenst, en jou al helemaal niet wenst, sja in bed misschien en dat zo met mooi weer spelen ook is gelukt, deze man houd niet van je, en zal dat opzekers nooit gaan doen, tevens zal deze gast NOOIT maar dan ook nooit van jouw kleine gaan houden straks, je riep ik kap er mee etc, en ik dacht goed zo meid dat is de eerste stap, dan lees ik aantal berichten later samen naar gesprekken, shit meid wat doe jenou, eerlijkheid of niet, hij palmpt je gewoon weer in. samen formulieren invullen... dat kan je zelf ook zeer goed. hij hield je in tang hoe hij het wilde, en zo te zien blijft hij dat ook doen. waarom gaat hij een kind erkennen die hij niet wil, waarom wil je dat je kleine de achternaam gaat dragen van de man die uiteraard leuke momenten heeft gegeven maar je alleen maar bedonderd? na erkenning komt gedeelde voogdij want dan kan hij die eissen, nou ben ik niet zeker dat hij dat zal doen, maar zo kom je never nooit uit zijn ban hoor. Zijn ouders weten dat het een (voor Erwin) een totaal ongewenst kind is, zij zullen het dan geboren kleinkind zelden tot nooit zien. Bij hem in de buurt gaan wonen? voor opvang vor het kind? klinkt goed? pff daar gaat het niet om, zo kan hij controle over jou houden... dáár gaat het om. maar al zou dit allemaal niet het ergste zijn.. Straks heb je een heerlijk knuffeltje in je armen... komt "papa" langs... ach lief kind, komt de volgende keer, hai papa.. ... wat mot je.. hij zal het kind keer op keer teleur gaan stellen, en laten vallen, en dan weer terug komen, en weer laten vallen, net als hij met jou heeft gedaan, allimentatie? als hij niet betaald, heb je niks, want meneer veranderd toch wel weer van gedachten. Je moeder... je was 15 met de eerste zwangerschap, 20 met de 2e.... sja moeders worden boos (en ik kan het weten) maar nu ben je 23, toch net ff geen "kind" meer. dat je nog studeerd is misschien een minpuntje, maar je kan ook deze school afmaken, en je vervolgopleiding op avondschool doen, of in deeltijd, zodat jij als single mam voor je kleine kan zorgen, je kan zelfs deeltijd gaan werken en studeren te gelijk én mama zijn, de sociale dienst beloond werkende mammies met een extratje op de uitkering, hoge huursubsidie, kinderkorting, combinatiekorting van de belastingdienst, extra subsidie voor de opvang, jij kan het best in je eentje rooien als je straks een eigen plekje hebt, maar geef alsjeblieft die vent een rotschop geheel uit je leven en uit het leven van het kleintje in je buik, hij gaat voor niets anders dan problemen zorgen, niet alleen tegenover jou, hij wil toch die controle terug over jou, en straks word je kleintje alleen maar juist ongelukkig door die vent. Knuff Gabrielle
Beste gabrielle, Ja ik heb echt veel reacties en veel geschreven.... En dat klopt ik ben heel lang aan het lijntje gehouden maar ja... Het enige waar ik niet helemaal mee eens ben is dat hij mij wilt controleren... het kan hem echt weinig schelen wat mij betreft... Hij dacht aan bij elkaar wonen om co- ouder te worden... meer niet... Hij wilt juist dat ik een andere vriend heb en gelukkig ben... ik zou alleen genegeerd worden door hem... dus. Voor de rest heb je goed gezien... het is gewoon een rotsituatie.. en zit er nu mee... maar ja ooit komt er hopelijk een eind aan... Veel liefs, Damiana.
Nou mensen, vanavond gaat het gebeuren... Ik heb vandaag mijn brief onder de kussen van mijn moeder gelegd... Dus vanavond gaat ze het lezen... zucht... ik ga van het ergste uit... Er gaat een last van mijn schouders af... maar vanaf dit moment kan mijn leven ook meteen veranderen... Nou duim allemaal voor me... Wens me veel geluk.... Veel liefs, Damiana
Hoi sterke Damiana!!! Ik lees met alle aandacht alle berichten in jouw topic! Je hebt al heel veel meegemaakt en ik vind je hoe dan ook sterk!!!! Ik denk dat je komende nacht niet al te best zal slapen. Hopelijk vind je moeder dan ook de brief, anders heb je morgen weer zo'n dag/nacht. Ik vind je heel erg dapper... Ik wens je alle succes met de reactie van je moeder. Als je haar zo'n goeie brief hebt gestuurd zoals je hier alles beschrijft denk ik dat ze niet anders kan dan het inzien en je keuze te accepteren. Lieve Damiana, succes en laat ons aub heel snel weten hoe je moeder heeft gereageerd. Ben zo benieuwd! Oh, ik vergeet het belangrijkste: gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Hou je sterk... hele dikke knuffel vanaf deze kant van het scherm aan jou... Groetjes Claire
Thanks meid, Ik kan het goed gebruiken... Ik laat het zeker weten... Lezen gaat ze sowieso.. Kan niet missen. liefs, Damiana
We duimen voor je... Als je moeder met je wil praten luister dan naar haar, ik hoop dat ze dat ook bij jou doet. En dat jullie tot een oplossing kome wat verstandig is.
Zo ben ik weer... Nou zoals iemand hier zei... (kan even niet meer zien wie.) ik heb haast niets geslapen lag gewoon als een vleermuis wakker... Te draaien en volgens mij heeft mijn moeder net zo min geslapen... Ik hoorde haar in de nacht nog naar de wc gaan... Nou deze ochtend lag ik gekluisterd aan mijn bed... Ik durfde me niet te bewegen... toen dacht ik.. Damnz girl ga opstaan jij. Toen stond ik op, was nog aan het ijsberen in mijn kamer hahahaha bed opgemaakt... zocht naar iets om op te ruimen in mijn kamer maar helaas was mijn kamer al netjes... toen liep ik naar de deur en ja ik moest de deur opener gebruiken.. toen ging mijn hart bijna mijn mond uit... Nog 3 kwartier op de wc gezeten terwijl ik alleen moest plassen en toen nog 10 min in de badkamer... En toen ben ik ontbijt gaan maken (wat ik normaal nooit doe) alles mislukte hahahaha mijn pannenkoek leek net een ei. Nou toen hoorde ik iemand in de badkamer... En ja dat was mijn moeder... toen liep ze naar de Keuken.. ik keek met een flits naar haar.. en toen zei ze.. sinds wanneer maak jij het ontbijt klaar? En toen had ze die brief in haar hand en ze vroeg.. is dit waar wat je hierin geschreven hebt? Ik had een brok in mijn keel... ik kreeg niets uit mijn mond... en voelde de tranen komen... maar die kwam gelukkig niet... ik moest ook bijna kotsen... Toen begon ze met haar preek..., dat ik het beter had moeten weten, dat ik volwassen genoeg ben om goed na te denken en dat ik mijn studie eerst had moeten af maken en dat ik eerst een goeie baan moest hebben en dan pas eraan beginnen... en dat ze mij al eerder had gezegd dat hij een tussendoortje was/ of in ieder geval ik voor hem... En dat het allemaal zo leuk was voor mij om iedere weekend naar hem te gaan en lekker te genieten en nu met een volle buik zitten... en hij nu niets meer van me moet... en ze zou nu kunnen zeggen dat ik mijn spullen moest pakken en bij degene gaan wonen die mij een volle buik had bezorgd... En dat ze het nog niet verwacht had, zeker niet nu...Maar ergens vond ze het al te lang duren... En dat ze had verwacht dat ik mijn diploma's eerst ging halen en dan pas aan kinderen beginnen... en dat ik nog zoveel te doen heb in mijn leven... En dat ik nu echt ga voelen hoe zwaar het is... Pff maar ja... het gekke was dat ze niet ging schreeuwen ofzo... ze zei het op een behoorlijk lage toon.. ik vond haar preek tot zover mee vallen... toen kwam mijn broertje... en ik schoot bijna in de lach op een gegeven moment omdat hij me sniky aankeek... Maar ja... Zij weet het in ieder geval nu... dus ja... nu maar verder kijken hoe het gaat... Ze zei daarna namelijk geen woord meer... maar ik zie nog wel in haar gezicht dat ze diep teleurgesteld is in mij... Wat ik zelf ook ben... maar ja.. zo is het leven... ze weet het in ieder geval... En ik voel ineens dat ik E. haat... dat ik helemaal geen zin meer heb om straks naar eindhoven te gaan voor mijn portfolio... Tjah... Ik heb ook niet gezegd dat ik daarheen ging hahaha anders zegt ze dan kun je meteen daar blijven. Ik zei gisteren dat ik vandaag naar een vriendin ging om mijn portfolio af te ronden... Hoop dat ze niet dadelijk gaat zeggen dat ik daar gelijk kan blijven.. Maar natuurlijk kom ik terug naar huis. en anders rij ik gewoon weer naar eindhoven en dwing ik E. me daar een paar nachten te laten want hij is ook schuldig voor dit allemaal klootzak. Zijn naam mag niet meer in dit huis gezegd worden... Verboden. Nou dat was het voor even... veel liefs, Damiana.
Hoi Damiana, Oh, ik ben blij dat de reactie van je moeder nog best 'meeviel'. Wat kan je gekke dingen doen he, als je zenuwachtig bent??? Hahaha... In ieder geval heeft ze gezegd wat ze wou en op een normale toon. Jij hebt je moeder laten weten hoe en wat en zij heeft hetzelfde aan jou laten weten. Alleen zou ik nu niks meer achterhouden voor je moeder. Je hebt open kaart met haar gespeeld en je hebt haar nu in en na je zwangerschap ook best wel nodig. Oke, je moeder is niet bepaald voor je ex vriend, maar erover liegen zou ik niet al te lang meer doen in jouw geval. Maargoed, dat kun je het beste zelf bepalen natuurlijk. Je hebt het in ieder geval aan je moeder laten weten en denk dat je daar al heel erg over opgelucht bent! Hopelijk kun je nu meer gaan genieten en gebruik, m.b.t. je ex, alsjeblieft je verstand i.p.v. je hart!!! Succes met al je beslissingen meid en ik wens je een hele fijne zwangerschap toe! Hele dikke knuffel, Claire
Hey Damiana, Nou, dat heb je maar achter de rug. En gelukkig reageerde ze tamelijk rustig, althans dat maak ik op uit jouw reactie. Volgens mij had jij erger verwacht. Maar ja, ook je moeder staat voor een voldongen feit, dus ze zal je hoe dan ook moeten steunen. Je hebt het jezelf niet makkelijk gemaakt, een hele ochtend in de zenuwen zitten ha ha, maar uiteindelijk is het dan toch maar gedaan. Tja de preek, die is voor jou niets nieuws geweest natuurlijk, het zal eerder het uiten van haar eigen frustraties zijn geweest. Alles wat zij zegt, wist jij ook al. Eerst je studie, een goede relatie etc. Je weet het ook allemaal wel...maar het is nu zoals het is. Wat zij wel weet en jij (nog) niet is dat het inderdaad zwaar wordt. Je spreekt alleen van je moeder, mag ik aannemen dat zij ook alleenstaand is? Zij weet natuurlijk wat jou te wachten staat. En wellicht is dat ook de reden dat je zo bang bent geweest voor haar reactie? Zij is iemand die jou uit ervaring kan vertellen wat het krijgen en verzorgen van een kindje inhoudt. En dat zullen niet alleen maar leuke en gezellige en lieve momenten zijn. Ik lees in je reacties dat je er erg naar uitkijkt, aan de ene kant logisch, maar daar ben ik weer met mijn kritische noot....realiseer je dat het ook anders dan een roze wolk kan/zal zijn. Opvallend is je houding naar je ex. Je maakt een proces door van boosheid, toen verdriet, toen naar verleiding en nu weer naar boosheid. Op zich jammer, dat kost je zoveel energie. Zou het kunnen dat het gesprek met je moeder en haar boosheid richting je ex ervoor heeft gezorgd dat jij die boosheid ook weer voelt? In dat geval, merk je hoe kwetsbaar je eigenlijk bent? Ongetwijfeld ook hormonen (en dat wordt nog veeeeeeeeeeeeeel erger!). Tja en nu? Ben je naar je ex geweest? Weet je, ik kan me niet voorstellen dat jij zeven jaren zo gek op iemand kan zijn, die zo slecht is zoals op dit forum naar voren komt. Het is natuurlijk lastig praten, wij kennen hem niet en kunnen alleen op jouw verhalen afgaan, maar ergens maak ik uit jouw reacties op dat het hem ook allemaal raakt. Laten we wel wezen...ongewenst een kindje krijgen is niet iets wat je onberoerd kan laten. Ergens (diep van binnen) zul jij dat toch ook kunnen begrijpen? En nu? Je moeder? Mag je thuis blijven? Ik kan me bijna niet voorstellen dat ze je op straat zet? Dat kan toch niet? Neeeeh! Nee hoor, jij slaapt vanavond gewoon in je eigen bed! Laat je ons weten hoe het nu met je gaat? En met je moeder, want ook zij heeft een moeilijke dag gehad! Tjee, realiseer jij je eigenlijk dat jouw keuze de levens van andere (jij, kindje, ex, moeder) zal beinvloeden? (Deze zin is niet negatief bedoeld hoor, teruglezend klinkt hij wel streng he en wellicht veroordelend, maar ja via de mail kun je de intonatie niet horen ) Nu, je hebt de brief gegeven, hij is gelezen, je hebt je preek geincasseerd en nu verder......! Lieve groet, Maria
Wat ik als eerst even wil zeggen; je moet echt NIET teleurgesteld in jezelf zijn hoor meis! Ik vind je juist zo sterk! Ik zie hier regelmatig andere topics voorbij komen en ik ben zo blij dat jij zo overduidelijk voor je kleintje kiest, wat anderen ook zeggen! Hoe gaat het nu met je?
Hoi hoi, het gaat beter met me... Ik begin me te wennen aan de situatie... Mijn ex en ik hebben alleen contact als het gaat om mijn portfolio meer niet.. morgen moet ik hem inleveren en dan ja... misschien spreek ik hem niet meer... Ik kan er wat meer mee leven. Mijn moeder praat nog niet echt met me.. maar ja ik kan het begrijpen.. gisteren zei ze wel dat ik moest gaan tanken ik reed namelijk op nul benzine .. dus gaf ze me geld... normaal tankt ze altijd voor me.. maar ik dufde niet te vragen... maar ja ik hoop dat het goed komt... vast wel.... Veel liefs, Damiana