Ik zal het niet schrijven als het niet echt zo is, maar sommige verhalen raken mij echt van binnen. Krijg dan een brok in mijn keel en soms ook tranen in mijn ogen. Het zijn bij mij vooral verhalen over afscheid en het overlijden van mensen of kindjes die mij raken. Ik leef ook echt heel erg mee met sommige meiden hier. Hoop dan oprecht dat ze snel wat geluk krijgen. Ook "ik duim voor je" zeg ik niet zomaar. Deze verhalen blijven in mijn achterhoofd spoken en ik kijk altijd hoe ze aflopen. Ik probeer zoveel mogelijk mezelf te zijn op ZP. Kan niet altijd vanwege privacy ed. Maar ik zou niet zomaar dingen zeggen of doen die ik in het echte leven ook niet zou zeggen of doen.
Kijk,daar zou ik nu wel om moeten lachen Maar dat is dan geen leedvermaak maar gewoon grappig dat sommige mensen daardoor emotioneel worden Ik huilde Toen Nederland naar de finale ging en toen Spanje Won!! Als ik er nu aan denk dan denk ik "ohh my god!!!"
Ik ben zo'n emo dat ik zelfs bij GTST nog moet huilen. Dus ja ik moet soms echt huilen als ik een verdrietig verhaal lees. Ik leef me dan ook helemaal in in dat verhaal en voel die pijn ook echt mee. Heel gek als het om een onbekende gaat, maar het is wel zo. Andersom bij leuke dingen trouwens ook. Er stond hier eens een filmpje op van een jongen die zijn vriendin ten huwelijk vroeg op het liedje Marry You van Bruno Mars. Ik vond dat zo'n geweldige actie dat ik hier met tranen in mijn ogen zit!!
had jij niet lijk nog achter je naam kunnen plakken ben blij dat je het alleen denkt en niet doet ( althans dat hoop ik voor je ) maar goed OT, ja ik kan bij sommige verhalen zeker wel een traantje weg pinken. Ik ben ook een emo tut hoor
Alleen bij vlindertjes-verhalen en foto's heb ik dat tot nu toe gehad. Daarom sla ik die meestal over (sorry), want ik weet dat ik toch niks kan zeggen om die mensen te helpen en dat ik er zelf heel lang mee blijf zitten.
Nee. Als ik iets lees wat ik heel erg vindt dan merk ik wel dat ik echt een dik brok in mijn keel krijg. Om het autocorrectie en flauwe grappen topic heb ik wel tranen van het lachen gehad.
Het zijn toch vaak de hormonen die hun werk doen, dat is toch niet zo gek hier? Ik huil niet om alles maar kan soms behoorlijk ontroerd raken door bepaalde verhalen (over mk, overlijdens e.d.) en dat heeft ook te maken met het feit dat je zelf het e.e.a. hebt meegemaakt denk ik en je dus weet hoe het moet voelen. De tranen zijn me nog nooit echt over de wangen gerold (ook niet van het lachen want ook dat wordt nog wel eens gezegd) maar ik kan niet zeggen dat alles me koud laat nee. Ook op een forum heb je te maken met 'echte' mensen die achter hun laptop zitten te typen en als je je dan indenkt dat wat een ander meemaakt jou ook kan overkomen, of is overkomen, kan dat mij in elk geval niet onberoerd laten.
Ik kan echt wel tranen in mijn ogen krijgen of een brok in mijn keel over sommige topics. Vooral als het gaat over zieke kindjes, overlijden van iemand of onrecht.
Agter, niet echt een slimme uitspraak. Ik denk dat je het anders bedoelt, maar het komt nogal harteloos over.
Ik zit regelmatig iets te lezen dat m'n vent ineens vraagt WAT IS ER??? Ja ben ook zo'n jankerd, huil echt veel te snel Ben paar dagen geleden naar Ted geweest, zat ik ook bijna te janken. Terwijl het echt geen jankfilm is haha.
Brok in de keel zeker bij sommige verhalen, maar ik huil ook niet zo snel. Toen ik zwanger was, was dat wel anders. Tranen van het lachen heb ik dan weer veel sneller, en dat gebeurt hier op het forum weleens
Dr om lachen, okee, kan nog,daar schaadt je niemand mee, maar om daadwerkelijk ook iets te posten zou wel erg ver gaan. Laten we hopen dat jou niks overkomt, waardoor je je verhaal kwijt moet. Kijken of je dan nog zo zal lachen,denk t niet.