Sinds ik mama ben huil ik heel snel vaak probeer ik het wel tegen te houden maar meestal lukt het niet...... @agter.....ben je achterlijk ofzo..... kan het niet laten maar remember KARMA IS A BITCH
Als iemand lacht of melig word om ons verhaal schijt ik daar echt op . Richt ik mijn aandacht toch lekker op alle lieve meiden .... Ik hoop niet dat haar iets overkomt zeg !!! Wat een lol ... Liefs edith Mama van mees*, juultje & sepp*
Zit regelmatig met kippenvel of prikkende ogen. Gebeurt ook wel eens dat ik een traan moet wegvegen of flink moet slikken. Ik denk dat het normaal is en juist menselijk als je er een gevoel bij hebt ook al ken je iemand niet persoonlijk. Kwam net een filmpje tegen van een klein ventje wat de opgevouwen vlag kreeg die op de kist van zijn papa lag. Ook vrouwen en ouders. Wat een verdriet. Dan druk ik hem uit en voel ik me vaak nog wel even rot.
Kom op zeg. Agter's reactie is misschien niet even handig, wie weet hoe snel ze het eruit geflapt heeft, maar misschien is dit haar manier om met ellende om te gaan: humor. En zolang ze daar anderen niet mee lastig valt (want er staat nergens dat ze die opmerkingen ook plaatst) is dat prima. We zijn voor een groot deel vreemden van elkaar, dus als dingen die je schrijft een ander niet zo veel doen vind ik dat niet zo raar. Ik vind de reacties op Agter nogal kinderachtig. Als het nou 1 persoon was... maar wat heeft het voor zin om met zijn allen hetzelfde te zeggen. En op de bal spelen he, niet op de man.
Je hebt ook wel gelijk. En je hebt het over 'niet op de man spelen'...wie weet heb je gelijk en is Agter een man ipv een vrouw. Je weet het niet. Gezien de reacties van Agter zou ik niet raar opkijken als er achter die nickname een man schuil gaat... Nu weer ontopic: Ik ben ook geen huiler. Ik kan me wel erg goed inleven in een ander, maar huilen om topics, boeken, tv-series of films doe ik nooit.
Nee huilen om fora of topics doe ik niet snel, maar ik ontwijk hele nare verhalen dan ook wel vaak. Maar als ik het onderschrift van edithrook zie, moet ik wel even heel erg slikken hoor! Huilen om een film of boek, ja dat gebeurt wel makkelijk
Ik ben zelf niet zo gevoelig. Waar anderen zitten te janken bij spoorloos, denk ik "wat is er dan, je kent die mensen toch niet?" maar ik denk dat sommige van die reacties wel aangedikt zijn, al is het maar om de betreffende persoon het gevoel te geven dat er meegeleefd wordt.
ik huil niet snel, ik vind veel verhalen hier wel erg maar huilen doe ik niet snel, heb ik ook nooit in me gehad
Ik huil niet makkelijk, maar als ik verhalen lees van kindjes die zijn overleden hier op het forum en hun verhaal erachter dan kan ik echt janken van verdriet omdat ik zo met de ouders meeleef Bij een film of tv programma huil ik niet, eigenlijk nergens echt om, maar de verhalen in het vlinder onderdeel raken me echt
Oh en bij 1 reclame trouwens: die over hersenstamkanker dat daar de overlevingskans 0,0% is Stichting Semmy geloof ik
Ik huil ook niet zo snel maar om bepaalde topics hier heb ik wel heel erg gehuild. Ik wil hier geen namen noemen, maar het ging over een vroeggeboren baby. Het ging heel goed met zijn groei en ontwikkeling maar door een onverwachte complicatie overleed het kindje toch. De moeder had op de vlindersite prachtige foto's geplaatst waarop de ouders het overleden jongetje vasthielden met tranen over hun wangen en heel trots naar hem staren (krijg nu ook weer tranen als ik eraan denk). OM dit verhaal heb ik zo erg gehuild dat ik bijna geen adem meer kon halen. Wat ook meespeelde was dat ik inmijn kraamperiode zat, heel emotioneel dus.
Als ik het post, dan is het ook zo! En ook letterlijk, dus ben niet aan het snikken ofzo, maar de tranen rollen over mijn wangen. Nou heb ik een heel sterk inlevingsvermogen en voel dan dus echt veel emotie bij verhalen. Niet alleen bij zielige verhalen........Ook bij foto's van pasgeborenen of bevallings verhalen en andere mooie verhalen.
Dit heb ik ook, als ik het schrijf is het ook zo en bij droevige verhalen heb ik dat nog dagen in mijn hoofd zitten.