Lieverd, EIS een afspraak op korte termijn. Je maakt je helemaal gek zo. Ik herken het van mezelf. Toen ik eenmaal wist wat aan de hand was, toen kon ik het een plaatsje geven. Voordat je dat weet heb je geen rust. Van wie kreeg je de uitslag? van de gyn? Dan bel daar heen op en zeg dat je zsm een afspraak wil met klinische genetica, want een gyn kan je meestal ook niet zoveel vertellen over de translokatie. Doe het nou maar, dit is niet goed voor je, die onzekerheid. Laat me weten als je gebeld hebt. Knuffel van mij
Ja dat snap ik wel. Is ook niet niets. Hoe is je vriend er onder? Kunnen jullie erover praten saampjes? Kunnen jullie het uberhaupt al hebben over bijv IVF of kid?
Hope ik heb het gedaan. Ik heb geeisd, ik heb gesmeekt om een afspraak maar die vrouw zegt simpelweg; "ik weet niet met wie u een afspraak moet hebben dus kan ik hem niet inplannen". Maandag is mevrouw *** er weer en dan moet u terugbellen. De eerste uitslag kregen we via de gyn, woensdag is mijn vriend gebeld door de klinische genetica en dat is die bewust mevrouw die er niet is vandaag. Hope, ik kom er niet doorheen. Echt niet, ik ben geen softie, ik ben alleen kapot van dit alles en weet me geen raad meer. Ik had de hoop op mijn huisarts dat die zou helpen om toch door te rammen maar die is met vakantie. Echt ik heb nog nooit een huisarts voor zoiets moeten "gebruiken" kon het altijd zelf maar nu, ik ben gewoon radeloos.... Tja mijn vriend is gewoon gaan werken vandaag. Die weet eerlijk gezegd niet hoe ik er aan toe ben. Ik kon het hem ook niet vertellen omdat het nu de jaarafsluiting op zijn nieuwe baan is. Hij moet zijn kop bij die jaarrekening houden anders zijn de gevolgen niet te overzien. Ik ben nu vrij omdat ik even wat rust wilde. Maar het lijkt erop alsof het alleen maar erger wordt.
Ja gisteren hebben we er over gepraat en ik heb heel eerlijk gezegd dat ik een kindje wilde. Hoe of waar het dan ook vandaan moest komen. Of dat nu kid is, is voor mij geen probleem, adoptie zou bespreekbaar zijn, pleegzorg is ook bespreekbaar en ivf ook.... Alleen weet ik niet of ik wel IVF lichamelijk mag. Ik ben geboren met een hartafwijking en heb in 2004 een donorhartklep gekregen. Ik leef bijna net als ieder ander, werk meer dan fulltime en heb een drukke baan. Wel moet ik op bepaalde momenten even op de rem drukken maar is niet heel erg problematisch. Maar met zo'n ingreep als ivf weet ik dus niet of dat wel mag. Gisteren ben ik al op zoek gegaan naar kid maar heel veel wijzer ben ik niet geworden. Hoe gaat het in zijn werk, wordt het vergoed, moet je lichamelijk hetzelfde ondergaan als ivf? Ik ben denk ik goed vruchtbaar. De eerste keer ben ik per ongeluk zwanger geworden (is een heel verhaal op zich, maar komt er op neer dat ik maar even een week of 2/3 wilde ontpillen door verkeerd gebruik de maand ervoor). Vanaf toen is het zo enorm gaan broeien bij me dat ik een kindje wil....
Misschien kan je naar het forum gaan zwanger worden, clubs en dan onder BAM moeders. Die hebben iig wel veel ervaring met het vinden van een donor enzo. Je kan namelijk zelf een donor zoeken en kan ook via het ZH, maar begreep dat die wachtlijst behoorlijk lang is. Maar belangrijk is dat jullie eerst eens een afspraak krijgen in het ZH. Vind het echt heel erg dat ze zo met je omgaan Dikke knuffel
Zojuist heb ik gebeld met een ziekenhuis hier niet ver vandaan om eens de mogelijkheden te vragen voor KID. De intake kan hier op kort termijn en binnen 9 maanden zou de eerste behandeling al moeten kunnen lukken! Toch een sprankje hoop.... al blijf ik het moeilijk vinden dat het niet is als van mijn vriend. Voor mij is eigenlijk altijd adoptie bespreekbaar geweest omdat ik niet wist of ik zwanger mocht worden ivm cardiologische achtergrond. Maar dat bleek sinds vorig jaar geen enkele belemmering te zijn. Ik voel ook dat je vader bent in plaats van gedrag. Zou het niet zo zijn dat dit gevoel bij de man ook groeit al ben je niet de biologische vader? Is deze mogelijkheid ooit bij iemand bespreekbaar geweest? Waarvoor hebben jullie toch besloten om de lange weg te gaan om het van jezelf te laten zijn? Was dit "100% van je zelf zijn" een harde eis?
Nicoletta, sorry ik wilde je niet verder overstuur maken en zeker ben je geen softie. Ik zou wilen dat je het wel had kunnen regelen. Maar maandag om 8:00 ben jij de eertse die belt dat weet ik zeker. Blijf aub wel praten met je vriend. Je bent nu al heel ver vooruit aan het kijken, maar je moet hem ook kans geven om dit nieuws te verwerken. Ik wil niet zegen dat je dat niet doet, maar het is in dit proces zo belangrijk. Hij kan echt een gevoel van falen hebben ( ik herken het bij mezelf) en dan zijn vervolgstappen heel moeilijk te behapstukken. Neem alles met de dag. Probeer het weekend afleiding te zoeken en zorg dat je maandag antwoorden krijgt. Je kan me altijd PBen, ik wil er graag voor je zijn. Liefs Hope
Wat Hope hierboven schrijft is waar. Neem de tijd samen en blijf goed praten. Het moet eerst waarschijnlijk ook bij je vriend bezinken. Over adoptie ik denk dat je even veel van een adoptiekind kan houden als van een eigen kind. Mijn ouders hebben eerst mijn broer en zus geadopteerd voordat ik kwam. Dit was een bewuste keuze en niet omdat ze "onvruchtbaar" dachten te zijn. Mijn moeder vond dat er al genoeg kindertjes zonder ouders waren en vond het niet zonodig zelf een kindje te dragen. Mijn vader moest even aan dit idee wennen, maar stemde in. Eerst kwam mijn broer en 1.5 jaar later mijn zus. 3 jaar later wilden ze nog een kindje maar kijken of dat zelf ging en toen kwam ik. Ik heb nooit enig verschil in houden van gevoeld en mijn broer en zus ook niet. Als ik zie hoe mijn ouders reageerden toen zij (broer en zus) gingen trouwen of vertelden kinderen te krijgen met tranen van geluk, dan kan ik met zeker zeggen er is voor hen geen verschil. Ook voor mij trouwens niet het voelt eigen. Ze hebben ooit hun biologische ouders opgezocht (tijdens eigen kinderwens) en na 2 ontmoetingen was dit voor hen genoeg; Hun woorde; we hebben maar 1 vader en 1 moeder. Daarna heeft mijn vader zelfs zaad gedoneerd aan een lesbische vriendin/collega van mijn moeder en ik heb dus ook nog 2 kid (half)broertjes. Nou ja mocht je vragen hebben kan je ze stellen. Dit is natuurlijk een beetje op de zaken ooruit, maar omdat je vroeg of je net zoveel kan houden van een adoptiekindje (en ik ken het ook van buiten mijn familie) kan ik volmondig JA zeggen. x
Dank je wel meiden, jullie berichtje hebben me het weekend doorgesleept. Vrijdagavond laat zijn gestart met heel intensief te gaan praten en dat is eigenlijk het hele weekend zo door gegaan. Ook zijn we wat leuks gaan doen; een pannenkoek gaan eten . Hadden we allebei enorme trek ineens in . We zijn naar het pannenkoekenrestaurant aan de snelweg bij Leiderdorp gegaan en kregen daar ook best de slappe lach van alles. Gelukkig kunnen we het dus iets meer relativeren en was het eigenlijk een heel bizar weekend. Zaterdag stond in het AD een heel artikel over "pappa's uit een potje" en in de Flair stond een stukje over een vrouw met het borstkankergen die in Maastricht IVF met PGD is gaan doen. Echt heel apart! Inmiddels hebben we door samen goed te praten de volgorde van onze route bepaald. We willen eerst gaan kijken wat de risico's zijn en hoe ernstig de afwijking is en dan bespreken of het IVF met PGD moet zijn of beter KID. Mijn vriend staat er niet geheel afwijzend tegenover maar vindt het wel enorm moeilijk. Ook heb ik net het ziekenhuis gebeld en gevraagd of de afspraak al bekend was. Dat was het nog niet, en toen werd ik doorverbonden met een hele lieve mevrouw die snapte hoe hoog dit kan zitten. En jawel! zojuist belde de consulente zelf! Als mijn vriend wegkan vanmiddag, kunnen we om 14.00 uur al terecht! Die consulente was vreselijk lief want natuurlijk hoorde je wat emotie in mijn stem (al deed ik zo mijn best om het te verbergen) en heb ik haar gezegd dat ik het enorm waardeer dat ze me zelf terugbeld en dat ze alle moeite doet om zsm een afspraak in te plannen. Van het weekend kwam namelijk ook een schok erbij dat we volgens de banner (die zowaar precies klopte deze keer) aan de slag waren geweest . Aangezien ik best vruchtbaar ben, vind ik het nu best eng om weer zwanger te worden.... En mijn eerste MK is vandaag precies een jaar geleden
Wat goed om dit te lezen! Dat jullie een "goed" weekend samen hebben gehad en dat je misschien vanmiddag al terecht kan. Heel fijn voor je! x
Ja he? Ben er ook enorm blij om dat we dit weekend zo samen goed hebben doorlopen! Ik heb hem jouw persoonlijke verhaal ook laten lezen Leonizzi. Dat spookt namelijk de hele tijd door mijn hoofd en heeft ons echt rust gegeven.
Hey Nicoletta, wat fijn dat jullie vanmiddag al terecht kunnen. Eindelijk duidelijkheid. Gelukkig dat jullie het weekend een beetje door zijn gekomen, want dat valt toch niet mee na zo`n uitslag. Ik zal straks nog even komen lezen hoe het gesprek was. Mits je op tijd terug bent, want ik moet om 15:30 werken. Succes vanmiddag. Liefs Hope
Daar ben ik weer . De uitslag hebben we nu; translocatie 6;9. We hebben met die mevrouw (die overigens superaardig is) uitgebreid gesproken over wat we nu het beste kunnen doen. PGD of zelf doorgaan of toch iets heel anders. PGD was ze niet echt een voorstander van gezien het lage percentage wat lukt in combinatie met het aantal vergoedingen door de verzekeraar. Ze was eerder een voorstander dat we het zelf zouden proberen (gezien mijn relatief jonge leeftijd van nog net geen dertig) voor hoe lang we dit nog lichamelijk en geestelijk kunnen opbrengen. Voor onszelf hebben we nog niet het gevoel dat we aan het eind van ons latijn zijn maar we vinden het wel heel moeilijk om een tijdslimiet of aantal miskramenlimiet hieraan te verbinden. Op 5 feb hebben we een gesprek met de gynaecoloog en gaan we haar ook bevragen hoe zij hier nu tegenaan kijkt. Al met al ben ik wat rustiger en zijn wij samen op weg naar meer duidelijkheid in onze keuzes, maar het blijft hoe dan ook een moeilijk verhaal.
Hoi Nicoletta, Ik ben blij dat het gesprek je meer duidelijkheid heeft gegeven. Heeft ze je ook verteld hoeveel het miskraam percentage is? Als je lotgenoten wilt vinden met hetzelfde probleem moet je eens kijken op http://www.network54.com/Forum/87979/ Dit is het forum van translokatie. Daar zullen beslist mensen zijn die dezelfde translokatie hebben. Ik heb daar ook veel lotgenoten zitten. Veel sterkte en succes met alles. Liefs Hope
He Nicoletta, ik ben blij dat je iets hebt aan mijn verhaal. Ben ook blij dat jullie een gesprek hebben gehad. Ben benieuwd hoe de gyn er tegenaan kijkt. In principe wel fijn dat jullie het nog op de natuurlijk weg mogen proberen. Maar zoals je zegt; hoeveel miskramen kan je aan enz. Misschien wel goed wat Hope zegt om te vragen hoe hoog het miskraam percentage ligt. Blijf iig de tijd nemen voor jezelf en elkaar en heb aandacht voor je gevoelens. het is niet niks zulk nieuws te horen te krijgen.
Dank je wel meiden! Hope dit forum heb ik gevonden en inmiddels ook contact met Odette van deze site. Dank je wel! Het percentage van de mk's wilde die consulent niet meer geven. Dat werd vroeger wel gedaan maar ze zei me dat ze dat niet meer doen omdat te veel mensen zich hier aan vast pinden. Dus is het nog steeds een beetje in de lucht... Maar op 5 feb is dit zeker een vraag die ik ook aan de gyn ga vragen.
Ik zag je reactie al staan. Ik heb je nog even een tip daarop gegeven. Hoop dat je het niet brutaal vindt? Liefs Hope
Hoi Nicoletta, Ik lees net je topic, gelukkig heb je wat meer duidelijkheid gekregen over de translocatie van je vriend en heb je er samen goed over kunnen praten wat jullie gaan doen. Mijn vriend heeft ook een translocatie 11/22. Ik was er ook ondersteboven van dat we het net hoorden (paar jaar geleden), maar na ons goed ingelezen te hebben, heb ik het toch een plaatsje kunnen geven. Wij zijn ook eerst via de natuurlijke weg gaan proberen, maar helaas is dit bij ons niet goed gegaan. Al moet het natuurlijk wel 1 keer kunnen lukken. Na de 6e miskraam zijn we met pgd begonnen, inmiddels midden in onze 3e behandeling. We hopen echt dat dit hem nu eindelijk gaat worden, al is het moeilijk om positief te blijven. Ik hou wel voor ogen dat het moet kunnen lukken, jullie moeten ook vertrouwen hebben hoor dat het gaat lukken! Iedere translocatie is weer anders en er zijn er genoeg die gezonde kinderen krijgen, daar put ik dan maar hoop uit. Ik wens je veel succes in het hele traject, wat je ook besluit te gaan doen! Floor
Hi Floor, dank je wel voor je reactie. Ik hoop echt dat deze behandeling voor jullie een succes wordt! Nu moet het eigenlijk wel he? Vreselijk spannend lijkt me dit. Over PGD zijn wij nog steeds niet uit. Allereerst voldoe ik niet aan de strenge criteria van BMI. Ik ben gewoon veels te zwaar volgens hun. Daarnaast zei onze consulente ook bepaalde dingen waardoor ik ben gaan twijfelen of dit wel het juiste is voor ons. Is bij jullie ook verder in de familie translocatie geconstateerd? De ouders van mijn vriend gaan ook bloed afgeven om dit te kunnen onderzoeken. Dit zou je ook iets van hoop kunnen geven dat het wel echt goed kan komen. Al is dit voor een deel ook een wassen neus want het hoeft natuurlijk dan ook niet bij je zelf goed te komen. Misschien is voor ons een oplossing KID. Dat is ook niet zaligmakend maar misschien wel een kleine uitweg in dit alles. Maar al met al toch o zo intensief en moeilijk. Voorlopig zijn we nog heel druk met de verwerking bezig en probeer ik de druk om zo snel mogelijk een oplossing te vinden weg te drukken en meer te gaan accepteren van de situatie. Het ene moment lukt me dit al beter dan het andere, maar het blijft zo rot.