Zeker weten Leonizzie. Maar helaas is het niet anders. Al vind ik het wel heeeeeel raar.... Eigenlijk ben ik kotsmisselijk, verlies nauwelijks bloed maar heb geen gezwollen of pijnlijke borsten. Het is echt een andere menstruatie. Maar goed, het was mijn tijd om ongesteld te worden dus dat zal het ook vast zijn. Gisteren was mijn vader jarig en hadden we een afscheidsreceptie van een collega. Ik moest dus even mijn vrolijke gezicht opzetten wat eigenlijk enorm goed ging. Die druppeltjes van de homeopaat helpen echt goed en ik voelde me ook een stuk beter. De receptie zou om 16.00 uur starten en om 15.30 zouden de hapjes etc komen. Alles goed en wel, gaat om 14.45 uur mijn mobiel.... Is het het ziekenhuis! De genetisch consulent om te vragen hoe het gaat . Ik was er enorm van ondersteboven. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Superlief allemaal en zodoende kon ik haar nog de vragen stellen die we nog hadden. Het gevolg was alleen dat ik het muurtje om me heen had gebouwd volledig was afgebroken en ik echt weer volledig in tranen was. Gelijk de hele middag weer in treurnis en juist op een moment dat ik net mezelf weer bij elkaar geraapt had en net dat ik niemand wilde laten weten hoe of wat. Mijn directe collega's weten hoe of wat maar de verdere collega's eigenlijk niet, net als dat mijn directe familie (ouders, zus+zwager en oma) wel het weten maar de rest van de familie ook niet. Gisteren was dus weer echt even enorm moeilijk en ben ik druk bezig weer even de emoties een plekje te geven. Dit gaat dus echt met vallen en opstaan merk ik wel. Had ik overigens wel kunnen weten hoor, maar was stiekem toch een beetje trots op mezelf .
Hai Nicoletta, Heb net je hele verhaal gelezen, wat een toestanden allemaal. Wij zijn net begonnen met ICSI en bij mijn vriend in de familie komt ook translocatie voor. Na de gebruikelijke onderzoeken blijkt dat mijn schoonmoeder het niet heeft en mijn man dus ook niet. Voor ons dus goed nieuws. Maar ik herken heel veel dingen uit jou verhaal. De onzekerheid alle gedachten die door je hoofd gaan. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen, en blijf bij je eigen gevoel. 1000 mensen 1000 meningen. Doe waar jullie je goed bij voelen! Nogmaals heel veel sterkte toegewenst X
Hi Zoe, bedankt voor je bericht! Wat fijn om te weten dat je man geen translocatie heeft. Ik wens je heel veel succes en sterkte met je ICSI. Ik hoop dat het spoedig resultaat zal opleveren.
Inmiddels zijn we weer wat kalmer en wachten we op onze afspraak van aanstaande donderdag. Ik hoop dat deze gyn ons in de juiste richting kan helpen. Zojuist hebben wel het boek "Dilemma's rondom spermadonorschap " besteld zodat we hier meer over kunnen lezen. Net een goed gesprek saampies gehad. Was echt fijn. Fijn weekend dames!
Nog een paar daagjes en dan hebben jullie het gesprek. Ik hoop een zeer zinvol gesprek waaruit jullie weer stappenplannen kunnen maken. Want één ding heb ik wel geleerd in de MMM, je moet alles stap voor stap doen en niet zoals mijn geest wilt, met hele sprongen vooruit. Zorg dat je al je vragen op papier hebt en ze afvuurt op de arts. anders zit je daarna met zo`n rotgevoel. Maar ik denk dat het overbodig is om te zeggen, je hebt je zaakjes wel goed op een rijtje vind ik Succes alvast, liefs Hope
Heeeeeee daar is Hope weer! , ik was net even bij jou op bezoek . Dank je Hope voor je lieve compliment. Gisteren hebben we gegeten bij zwager en schoonzus. Zij zijn beiden arts en was het voor m'n gevoel een beetje de vuurdoop om onder woorden te brengen wat we voelen, wat voor ons reële opties zijn en wat weer niet. Het ging eigenlijk best goed en was best een beetje trots op mezelf . Ook hebben we het hoge woord eruit gebracht van de donorbank en een beetje afgetast hoe zij hier tegenover staan. Niet dat we daar nu heel veel van aan zullen trekken, maar steun vanuit de directe omgeving zou wel heel fijn zijn. Eerst schrokken ze denk ik enorm, daarna door alle afwegingen die ik noemde begrepen ze het denk ik wel een beetje. Zaterdag komen mijn vriend zijn ouders terug van vakantie en zullen we ze echt vragen of ze ook willen testen. Naar alle waarschijnlijkheid wel en dan is het ook weer twee maanden wachten op die uitslag. Maar we gaan in ieder geval een vragenlijstje maken voor de gyn... ben nu eigenlijk al bloednerveus .
Nicoletta: had je een afspraak voor KID daar? Of gewoon voor info? Hoe was je afspraak? Hoe was de kliniek? Wat had je snel een afspraak zeg! Ik lees overal dat daar zeker 6-8 weken overheen gaat. Maar vertel
sorry het is pas volgende week dinsdag, ik schreef het niet zo handig op. Dan zal ik jullie meer vertellen. Dreamer, we gaan daarheen voor een intake. Of dit 100% zeker is dat het een KID gaat worden is niet bekend, maar het is zeer waarschijnlijk dat het hier op uit gaat draaien. Mede hierom gaan we naar Leiderdorp. De daadwerkelijke behandeling zal dan waarschijnlijk over 9 tot 10 maanden starten. Volgende week vertel ik je alles goed ?
Wat goed dat je meteen een afspraak gemaakt hebt zeg! En je kan dan nog snel terecht. Ik durf nog steeds niet. Twijfel nog zo. Neig er wel naar, maar ben nog niet 100% zeker. Jullie al wel? Ben zo bang dat ze ons afwijzen als ik nu een afspraak maak. Ben heel benieuwd naar wat ze je vragen en hoe je de kliniek vindt. Vertel idd maar alles! Misschien helpt het me net die drempel over. Spannend hoor! Nog een klein weekje.
Dreamer, wij zijn ook niet zeker! Daarom juist heb ik een afspraak gemaakt. Hoe dan ook zal er IETS moeten gebeuren en wat dat IETS dan moet zijn, moeten we nog steeds een keus uitmaken. Ik heb ze gebeld en ze zijn zooooooo lief daar! Echt waar! Ik heb ze gebeld met het verhaal dat mijn vriend translocatie heeft en dat we een afspraak hebben in het Erasmus MC en dat we ook graag bij hun wilden komen praten over de mogelijkheden die zij zien voor ons. Dat was geen enkel probleem en alleen op die manier kunnen wij voor ons gevoel ons juist orienteren. Wij neigen ook naar KID maar mijn vriend heeft nog steeds zijn angsten. Hij is er wel al rustiger onder maar wilde er graag nog wat over lezen. Hierom heb ik een boek voor hem besteld en dat gaat hij lezen. Daarna ga ik het lezen en gaan we er samen over praten. Waarom ben je bang dat ze jullie afwijzen als je nu een afspraak maakt? Sterker nog, ik heb afgelopen maandag gebeld en had zelfs vanavond al terecht gekunt! Maar ik zit op dit moment voor een studie 2daagse op de hei en dus ging het niet.
Vandaag zijn we naar het Erasmus MC geweest. Heel veel verder zijn we niet echt gekomen omdat ze weigeren cijfers te geven. Heel irritant en je weet gewoon niet waar je op moet gokken. Wel is het ons nog een stukje duidelijker geworden hoe het werkt met translocatie. Een ander positief punt is dat we dan mee zullen doen aan een 3d-echo. Ons is aangeboden om bij een zwangerschap vanaf een week of zes iedere week een echo te doen. Hierin kan dan al heel vroeg gezien worden of het vruchtje nog blijft groeien en kunnen naar alle waarschijnlijkheid op die manier ook al eventuele handicaps zichtbaar worden. Dat is op zich een fijn idee dat we niet hoeven wachten op vruchtwaterpunctie en vlokkentesten. Maar of we nu echt wijzer zijn geworden..... nee niet echt. Aanstaande dinsdag afspraak nummer 2 bij Kinderwens.
Wat stom dat ze geen cijfers willen geven, zo weet je nog niet waar je goed aan doet! Maar kan het me wel voorstellen, want dan ga je je er teveel op vast pinnen. Heb je nu al een duidelijker gevoel wat je wil doen? Ik ben bang dat ze zeggen: ga eerst maar eens denken of je het echt wel wil en kom dan nog maar eens terug! Dus ik ga pas bellen als ik het echt zeker weet. En dat komt steeds dichterbij! Ik weet nu gewoon dat het KID of niks is. Ik heb gewoon nog wat tijd nodig om aan het idee te wennen. Ik hoop dat je dinsdag meer duidelijkheid krijgt meis!
Ow zo Dreamer, ja dat gevoel snap ik wel hoor! Ik denk niet dat ze dat echt zullen doen want je kunt pas goed iets bepalen denk ik als je beschikt over alle info. Maar ik zie wel dat je op de goede weg bent. Goed zo . Stom he dat ze geen cijfers willen geven. Daar hebben wij ook enorm de balen van. Zo zijn wij weer aan het twijfelen geslagen of we toch niet een periode (waarschijnlijk tot eind september) willen blijven proberen.... De kans dat het zo lukt is aanwezig alleen weten we niet ten koste van wat . Ook mochten we een afspraak met een maatschappelijk werker maar daar hebben we eigenlijk niet zo heel veel aan momenteel. We hebben allebei zoiets van als we nog alles goed met elkaar kunnen bepraten en niet iets voor elkaar weg willen houden we het nog best samen aan kunnen.
Wat is de wachtlijst voor PGD? Want ik lees eigenlijk dat je toch liever nog zelf probeert/probeert om een kindje van jullie samen te krijgen. Mijn gedachte is dan, waarom niet zelf proberen tot aan de PGD? Lukt dat ook niet, dán over op KID. Maar dan weet je wel dat je je niet zal afvragen: wat nou als we nog een half jaartje doorgegaan waren? Want met PGD zijn de kansen op een gehandicapt kindje niet groot toch? En de kans op miskramen door de translocatie is er dan ook niet meer toch? (sorry als ik domme dingen zeg hoor! Ik weet niet heel veel van PGD) Heel veel sterkte met welke keuze jullie ook maken. Wel fijn dat je iig hulp aangeboden krijgt. Wij kregen dat niet eens!
Ben erg benieuwd naar het gesprek volgende week Nicoletta. En echt raar dat ze geen cijfers geven, dat is toch gewoon feitelijk? Wel fijn dat jullie de conclusie voor jullie zelf direct kunnen trekken dat jullie er voor nu samen nog heel goed uitkomen. Jullie zitten ook in het stadium van welke stappen willen we gaan nemen en dat alles afwegend. Er ZIJN mogelijkheden en dat is erg belangrijk en erg hoopvol! In ieder geval kan je dat onderzoeksvoorstel in je achterhoofd houden, dat is wel mooi. Ik hoop dat jullie volgende week een goed gevoel hebben na het gesprek en dat jullie dan toe kunnen leven naar wat je dan ook beslist voor jullie zelf. Er blangrijk is dat je er zelf een goed gevoel bij hebt! Blijf die altijd volgen en kom voor jezelf op! Veel strekte meid, heftig he al die info!
Dank jullie wel Dreamer en Linda, door jullie berichten kan ik mijn gedachten beter ordenen. Hoe lang de wachtlijst voor PGD is, weet ik niet precies. Wat ik wel weet is dat ik niet (direct) in aanmerking kom omdat ik te zwaar ben. Zij zoeken soort van superwomen en daar voldoe ik gewoon niet aan. Naast deze overweging sta ik niet te trappelen op de behandeling van IVF met PGD. De behandeling is zwaar, en in mijn geval wellicht een extra belasting voor mijn hart. Ik kan veel aan en voel me goed en dit wil ik heel graag houden. De hormoonspuiten, de punctie (met daarnaast voor mij flink extra antiobiotica ivm kans op infecties etc) zijn lichamelijk een behoorlijke belasting. Daarnaast is de kans op succes bij PGD 20-25%. Dat is dus niet heel veel. Onze wens is in eerste instantie om een kindje van onszelf te krijgen, maar niet ten koste van mijn gezondheid omdat ik heel bang ben dat ik mezelf daarmee ga beperken in de nabije toekomst. Ik ben heel erg bang dat ik een moeder zal worden waarvan de vader regelmatig moet gaan zeggen; "ssssstttttt mamma slaapt". Mijn hartklep zal ongeveer tussen de 6 en 11 jaar opnieuw vervangen moeten worden. Dit speelt allemaal door mijn hoofd. Nu leef ik een gewoon leven; ik werk soms meer dan fulltime, maar neem wel op tijd mijn rust indien nodig. KID is minder lichamelijk belastend voor mij, kans op succes groter. Hierom een belangrijke overweging. Nee Linda die cijfers zijn niet feitelijk. Iedere translocatie is weer anders en geeft eigen risico's en problemen. Hierom schijnt het niet te voorspellen zijn zeggen ze in het ziekenhuis. Maar hier op het forum lees ik toch weer anders. Ja Linda, al die info is echt heel heftig en heel lastig. We hebben de randjes van de puzzel gelegd maar moeten nu nog de binnenkant doen, zeg maar.
Ben blij dat je zo een beetje je gedachtes op een rijtje kan zetten. Daarom heb ik het ook zo neergezet. Die lichamelijke dingen wegen wel zwaar. Bij ons willen we de TESE-ICSI dus ook niet oa vanwege lichamelijke dingen. Mijn man zal levenslang aan de medicijnen moeten, met de kans dat het nog voor jan doedel is ook. We hopen nog zeker 60 jaar te leven en dat willen we wel in goede gezondheid doen (voor zover die nu goed is dan ) Dus bij ons ook, de wens is een kindje van ons samen, maar tegen welke prijs? We willen wel graag leuke dingen kunnen doen met de kids. En als je dat niet kan omdat je lichamelijke beperkingen hebt door de vruchtbaarheidsbehandelingen... Is dat het dan wel waard? En dat zijn alleen nog de lichamelijke dingen, de gevolgen van de behandelingen. Dan heb je ook de onzekerheden nog. Hoeveel klappen kan je nog verwerken. De risico's voor het kindje... Gevoel versus verstand he. Heel moeilijk! Ik voel met je mee meis! Dikke knuff voor jou!
Sorry Nicoletta nu snap ik het, ze durven dus geen cijfers te geven. Ik vind als ik je verhaal lees dat jullie al wel goed over alles hebben nagedacht. Nu eerst maar eens het volgende gesprek afwachten en dan verdere afwegingen maken. Knap hoe jullie ermee opgaan maar wel heel goed doordacht en dat is denk ik altijd goed. Je moet de beslissingen nemen waarvan je altijd zegt, hier zal ik geen spijt van krijgen want het voelt goed. Zoals je zelf al schrijft, de kaders liggen er nu de details. Spannend hoor maar je bent wel met iets bezig, jullie gaan IETS doen dus er is hoop en daar moet je je positieve gevoel uithalen. Veel sterkte!