Thanks Linda, dat berichtje van je doet me goed. We zijn net terug van ons weekendje weg en het was heeeeerlijk! Heerlijk gegeten en wat minder geslapen in ons kasteel in Limburg!
Meis, nog 2 uurtjes en dan zijn jullie aan de beurt! Ik hoop dat je zenuwen voor niets zijn geweest en er voor jullie ook geen problemen voorzien zijn! Ben heel benieuwd hoe jij de intake hebt beleefd en wat je van de kliniek vind. En ik hoop dat je gevoel je de juiste weg zal wijzen Liefs Dreamer
Dank jullie wel lieverds, we zijn net terug. Ons gesprek was op zich heel plezierig maar heeft nog niks concreets opgeleverd. We hebben ons hele verhaal gedaan en omdat het behoorlijk complex is, gaan ze onze complete doopcel (mijn cardiologische gegevens en mijn vriend zijn translocatie gegevens) lichten. Wanneer we dan besproken zijn in hun team zullen ze ons bellen om weer een afspraak in te plannen. Dan zullen ze proberen om een advies te geven wat handig en verstandig is. Wanneer dit echt onmogelijk is, zullen ze dit ook aangegeven en zullen we eventueel worden begeleid naar een eigen beslissing. Ook heeft toevallig vandaag de genetisch consulent gebeld en zij had nog even bij haar collega nagevraagd over mijn situatie. Zij gaf aan dat het verstandig was dat ik ook een gesprek bij haar aanging, dus ook dat zal worden ingepland. Al met al gaat nu langzaam alles op de rit en kan het ons helpen naar een juiste beslissing.
Balen dat je nu niks meer weet zeg! Maar wel fijn dat jullie sowieso geholpen worden met een goede keuze. Dat was ook wat je wilde toch? Maar jullie hebben dus niet meteen een 2e afspraak moeten maken? Gaat heel anders als bij ons dus, wel apart! Geen traumatisch bloedprik verhaal dus? Wat vond je van de praktijk? Heeft dit gesprek je al een beetje geholpen met de keuze? Of moet je alles nog even laten bezinken? Wat voor gesprek krijg je met de genetisch consulente dan? Of jullie samen zwanger kunnen worden? Wel fijn dat alle balletjes nu rollen meis!
Wat goed zeg, alle lijntjes zijn uitgezet om straks een fijn plan te maken waar jullie je fijn bij voelen! Het voelt goed dat jullie alles goed overdenken en overwegen. Het is natuurlijk wel een complex verhaal maar het is ook belangrijk dat je zeker in zo'n situatie alles goed begrijpt en overlegd. Er is dan geen 'standaard' procedure, wat ook weer voordelig kan zijn in de zin van specifieke persoonlijke benadering vanuit de artsen. Het voelt dat jullie in goed handen zijn, de artsen ook betrokken zijn en dat jullie daarnaast ook je eigen gevoel achterna gaan. Petje af hoor! Dikke knuffel, wie had dit ooit gedacht he, kost altijd veel energie om zulke gesprekken te verwerken vind ik. Je wordt langzaam zelf een medisch specialist. Nou ik hoop dat jullie snel gebeld worden nav het teamoverleg. Weet je wanneer jullie 'besproken' worden? En ga je zelf bellen voor die afspraak met de collega van de genetisch consulent? Kan je al die gesprekken goed inplannen met jullie werk enzo? Nogmaals knuffel!
dank jullie wel lieve meiden! Het is aan de ene kant wel balen dat we nu niks concreets weten maar eigenlijk vind ik het wel weer goed dat er echt een persoonlijk advies zal worden gemaakt. Het duurt gewoon weer even eer dit er is. Ik ben bang dat het richting eind april zal worden eer we echt wat meer weten qua advies. Dit komt omdat mijn vriend zijn ouders ook onderzocht zullen worden en de uitslag over 2 maanden bekend zal zijn. Heel naar, maar niks aan te doen, is immers heel arbeidsintensief. Dus ja het is wel wat we wilden, alleen zouden we graag zo snel mogelijk iets concreets in handen willen hebben. Dat het bij ons heel anders gaat heeft te maken met de translocatie en mijn hartafwijking. Dus geen zorgen hoor Dreamer . Hahaha wat je zegt Linda! Mijn vriend noemt me al soms gekscherend dat ik de huisdokter ben. Mijn schoonouders moesten vandaag vertellen wat ze al wisten en volgens de genetisch consulent klopte alles prima en hoefde ze niks meer te verbeteren of toe te voegen . Dus mijn test als "huisdokter" is geslaagd . Het kost inderdaad enorm veel energie om te verwerken en door te spreken. Wanneer we besproken zullen worden is nog niet bekend omdat het te maken heeft hoe snel het Erasmus is met het verstrekken van medische gegevens. Het moet van drie specialismen komen dus dat zal vast nog even duren. Ook een dikke knuffel voor mij aan jullie! De praktijk vond ik heel plezierig en voelde me er op mijn gemak.
Hey nicoletta, gemixte gevoelens bij dit gesprek, maar idd een stap in de goede richting. Ik ben blij voor je. Laten we nu maar hopen dat alles een beetje snel gaat . En dat verwerken van elk gesprek kan ik me ook wel herinneren. het is ook niet niks wat je allemaal te horen krijgt. Mag ik vragen of jullie wel gewoon nog proberen om zwanger te raken? Of durven jullie dat niet aan? Nou meid, alweer een stationnetje verder in jullie stoptrein. We komen wel bij onze eindbestemming, ooit.................. Liefs Hope
Ik heb vandaag echt zo'n off-day . Eigenlijk heb ik enorm de balen van alles. Zo ontzettend graag wil ik antwoorden op de vragen die we hebben en we moeten nog zo vreselijk lang wachten tot ze misschien een antwoord hebben. Zouden ze dan nog zeker weten een antwoord hebben dan vind ik wachten minder erg, maar naar alle waarschijnlijkheid hebben ze geen antwoord omdat het er gewoon niet is..... Ik wil graag door.... en dan krijg je ook van je collega naar je hoofd dat je rustig aan moet doen want je bent nog jong :x . Sorry, maar dat was de welbekende druppel....
Ohh meis, wat een rotgevoel he! En dan die rotopmerking. Alsof je leeftijd iets veranderd aan de problemen! Alsof je man er ineens geen translocatie van krijgt wanneer hij 45 zou zijn ofso Ik vind het altijd zo'n nutteloze opmerking. Je hebt verdriet, wat doet je leeftijd er dan toe. Dikke knuffel voor jou! Onzekerheid is het ergste van alles. Dat wij aan het wachten waren tot we de 2e zaadtest mochten doen zaten we vreselijk in de onzekerheid. En dat vond ik veel erger dan die slechte uitslag. Ja, de uitslag is slecht, maar we weten wel waar we aan toe zijn. Je weet welke kant je op kan denken en wat je te wachten staat. Nu weet je gewoon niks en kan het nog alle kanten op. Zo'n machteloos gevoel, zo klein, zo onzeker. Ik zou willen dat ik een antwoord voor je had meis... Helaas kan ik je niet meer bieden dan een virtuele schouder om op te huilen en een luisterend oor. Dikke knuff voor jou meis!
Dank je wel Dreamer voor je lieve bericht! Echt het doet me goed dat je snapt wat ik bedoel. [-o< [-o< [-o< Ik wil antwoorden op al onze vragen en wil gaan berusten in de dingen zoals ze zijn en vooruit kijken naar nieuwe kansen en mogelijkheden........ [-o< [-o< [-o<
Jeetje wat een shitopmerking, krijg ook steeds te horen, doe vooral maar rustig aan, ja heerlijk, nou voel ik me goed! Natuurlijk lief bedoeld maar soms ook wel erg niet begrijpend. Onzekerheid is iets slopends wat je constant bezig houdt en heel veel energie vraagt. Hopelijk helpt het dat anderen je dan tenminste snappen. Knuf. Wat betreft die opmerking van 'jong zijn' ! Laatste snauwde ik iemand af met de opmerking van 'ja heel fijn dat ik jong ben, weet ik in ieder geval als ik straks 28 ben dat ik uitbehandeld ben'. Leuke toekomst of niet? gggrrr en uiteraard als pogingen mislukken, de bekende verhalen van stellen waar het dan alsnog lukt, dan zeg ik tja, leuke verhalen alleen die andere verhalen hoor je nooit he... Haha nou ben in ieder geval mijn frustratie op jouw topic even krijt hihi. Dikke knuf, het duurt allemaal zóóóóó lang dus kom hier alles maar lekker van je af schrijven. x
hoi nicoletta, idd een rotopmerking zeg. wachten en onzekerheid is het ergste van het hele traject. kon iemand je maar vertelen hoe het ging dan hoefden we ons daar tenminste geen zorgen meer over te maken. @linda, ik voel me gelijk schuldig dat ik ook tegen je zei van doe het even rustig aan ik hoop niet dat je het verkeerd opvatte. ik bedoel het goed meis. wat ik hiermee tegen jullie wil zeggen is dat ik toen ik een positieve test in handen had en niet wist of het goed zou gaan i.v.m. bloedverlies en ons alleen gezegd werd je kunt alleen maar afwachten. dan zit je dus in onzekerheid. en dat is het ergste wat er is. dus meiden ook al licht het voor iedereen weer anders, ieder zit weer in een ander stuk van het medisch traject maar toch wordt er van ons allemaal een hoop geduld verwacht. en we kunnen natuurlijk niet anders , want we hebben allemaal dezelfde wens. nicoletta, ik hoop voor je dat de tijd een beetje snel voor je gaat. dikke knuffel
nee lisa je hebt gewoon gelijk hoor, van meiden zoals jullie kan ik het wel hebben maar bij anderen vat ik het soms zo op van 'dan zijn wij er ook even vanaf'. maar genoeg over mij via nicoletta haar topic hihi. ben het helemaal met je eens, hoewel onze verhalen allemaal anders zijn, op een een of andere manier ervaren we toch allemaal hetzelfde: verdriet, onzekerheid, vastklampen aan hoop...
Ooo Linda en Lisa, blijf lekker hier kletsen hoor Geeft mij niks! Ik ben zoooo blij met jullie reacties. Ik had het zo enorm gehad met die rotopmerking . Ook blijven die artsen dit maar zeggen en denk ik dan bijna dat het juist is wat ze zeggen . Maar wat dan als ik zo jong ben en het nog steeds niet lukt, daar schiet ik toch geen r**t mee op? Heeeeeerlijk Linda, dat je je zo even kwam afreageren! Nu kon ik dat ook fijn even doen . Lucht best een beetje op. Vanmorgen ging ik stiekem tempen omdat ik mijn ei had gehad en wilde weten of er misschien iets spannends ging komen . Sloeg natuurlijk weer helemaal nergens op en het was helemaal niet bijzonder hoog . Eigenlijk moet je dat dus ook gewoon niet doen, maar de wens is zooooo groot! .
Wat had je aan je temp willen zien dan meis? Je hebt je ei gisteren gehad als het goed is, dan zegt je temp vandaag enkel dat je ei is geweest of niet. Spannends kan je niet aan je temp aflezen. Dus als je het daarvoor doet kan je het beter laten. Kan je ook niet teleurgesteld worden zonder reden Heb je voor jezelf al wat dingen op een rijtje staan? Weet je al meer wat je wil?
Gewoon dat ik zwanger ben en dat het goed blijft gaan deze keer . Nee serieus Dreamer, het is meer dat je hoopt op een hoge temperatuur en dat kan een voorteken zijn dat je zwanger bent. Slaat in theorie nergens op, het is meer omdat ik mezelf even gek zat te maken. Je hebt helemaal gelijk dat ik het moet laten! Maar jaaaaaa Soms draaf ik gewoon wat door . Ik heb steeds meer een idee wat ik wil; eerst eigen natuurlijke kansen tot 1 oktober en max 2 miskramen dan donorschap.... Dat laatste wil ik alleen als mijn vriend de enige in de familie is. Ik vind dan ook dat ik eerst alle onderzoeken moet afwachten eer ik daar aan mag beginnen. Wanneer blijkt dat er meer mensen in zijn familie deze afwijking hebben, weet ik dat het absoluut niet onmogelijk is en wil ik tot aan het eind van dit jaar de natuur zijn kans geven. Zoniet, gaan we echt het traject in.
Nou dat lijkt me al een hele duidelijke en fijne beslissing. Ik lees hieruit dat andere familieleden al wel kinderen hebben gekregen? Zijn ouders natuurlijk. Ik weet alleen even niet meer wie er verder getest gaat worden. Oja en nog over je temperatuur, die is toch zowieso hoog na je eisprong? zo checkte ik ook altijd of ik idd een eisprong had gehad. bij een zwangerschap blijft ie verder hoog ipv van dat ie weer zakt
Je kan de dag na je eisprong echt niks aan je temp zien hoor meis! Enkel een paar dagen voor je NOD als je geluk hebt. En anders pas de dag van je NOD. Dus als je daar al iets aan wilt aflezen, dan moet je pas over 10 dagen beginnen Anders stel je jezelf alleen maar nodeloos teleur, dat moet je niet doen. Ik weet verder niet zo goed wat translocatie inhoud. Weet wel wat het is, maar niet wat het betekend als zijn ouders het ook hebben. Als hij de enige is, wat houdt dat dan in? En als zijn ouders het ook hebben? Zegt dat nog iets over jullie kansen dan? Hoe denkt je vriend erover? Voel je je wat rustiger nu je voor jezelf een datum hebt gesteld? En ik duim natuurlijk voor je dat je gewoon zwanger bent deze ronde en dat het wel goed gaat!