Onze jongste heeft erge spuugangst. Als hij iets in zijn keel voelt is hij gelijk heel gespannen en bang, hij rilt gewoon. Gisteravond was het weer zo ver, (ze mogen vrijdagavond altijd later naar bed) hij lag al op bed en toen voelde hij iets in zijn keel. Een emmertje bij hem neer gezet, want om de haverklap liep hij naar de wc om kleine beetjes slijm te spugen. Hij trilde/rilde helemaal, temp was 36.6 en met het tempen was hij zo gespannen dat je de thermometer haast niet in kon brengen. Ik heb de tijd maar niet in de gaten gehouden, want het kan zo de hele nacht duren. Ik mocht hem niet aanraken en ook niet op zijn kamer komen. Hij wilde dat ik met hem bad tot God (wij zijn christenen) dat maakt hem wel wat rustiger. Gelukkig heb ik na half 2 wel kunnen slapen. Maar dit heeft hij dus vaker en nu vanavond ook weer. Hij heeft de spuugangst altijd gehad, gelukkig niet vaak ziek, maar als peuter rende hij kotsend door de kamer Zijn er ouders die dit herkennen van zich zelf of van hun kinderen? Wat zou helpen om hem rustig te maken?
Heb je hem gevraagd wat hij zo eng vindt eraan? Ik heb ook angst voor overgeven. Het moment ernaartoe maakt me erg angstig en ben ik in paniek. Het helpt mij als mijn partner zegt dat het oké is. Dat hij er voor me is. Ik weet niet wat bij hem de trigger is. Ik zou er wel hulp voor inschakelen denk ik, want ik weet wat voor sociale gevolgen het eventueel kan hebben. Vermijdend gedrag, bang voor alles wat je eventueel misselijk maakt. Hoeft niet hoor, kan dat hij eroverheen groeit. Wel iets om in de gaten te houden, en dus wel serieus te nemen.
Hij vind het overgeven eng, waarom weet ik niet ik zal het morgen eens vragen. Maar het is echt lastig want als hij iets spannend vind krijgt hij vaak een brok in de keel en dan begint de angst om te spugen weer. Moet ik via de huisarts hulp vragen of via het CJG? Hij zit op school ook in een therapie hoe hij zich kan uiten, misschien dat zij ook kunnen helpen.
Ah ja.. het kan best een trauma zijn van een eerdere ervaring misschien. Ik zou het via de huisarts proberen, zij kunnen weer doorverwijzen.
Wat sneu dat hij er zo'n last van heeft. Ik zou het even met school overleggen of het binnen hun therapie meegenomen kan worden. Anders zou ik toch bij de huisarts aankloppen voor een doorverwijzing. Het lijkt er op dat de angst hem belemmert in het dagelijks leven. Hoe sneller je behandeld wordt voor een angst, hoe beter deze vaak te behandelen is.