Mijn dochter kan op dit moment gelukkig zelf de bank af (voetjes eerst) al heeft ze daar nog weleens een herinnering aan nodig. Ze kan ook zelf de trap op, alleen doet ze dat lopend ipv kruipend. Dus voeten erop, handen twee treden hoger en dan stapje naar boven. Uiteraard doet ze dit alleen als ze vastgehouden wordt. Nu lees ik vaak over de trap op kruipen en dan achteruit de trap af kruipen. Klinkt heel logisch voor mij. Mijn dochter weigert echter achteruit de trap af te kruipen. Ze wil ook de trap af lopen. Dat kan ze echt, echt niet: de stappen zijn veel te groot. Hetzelfde probleem doet zich voor bij de 2 treden die we in de tuin hebben. We zijn er misschien wat vroeg mee, maar wil het haar veilig aanleren. Iemand een tip om haar toch achteruit te laten kruipen of een andere manier om de trap af te komen?
Ik hielp ze daar in het begin telkens mee. Dus omdraaien, op de knieën, en dan 1 voor 1 een been een trede lager zetten. Mijn 2 jarige is nog steeds te klein om de trap lopend af te gaan (korte beentjes), dus die gaat nog steeds achterwaarts of af en toe zittend op de billen.
Op de billen. De jongste klom met 8 maanden al de trap op, naar beneden lukte toen nog niet, maar zodra hij het wel wilde, leerden we hem op zijn billen te gaan. Ik vind dat fijner, omdat ze met achteruit kruipen steeds achterom gingen kijken en dan hun evenwicht soms verloren. De jongste glijdt nog steeds wel eens op zijn billen naar beneden, dat gaat lekker snel vindt hij
Ik ben daar heel streng in, omdat wij een bijzonder steile trap hebben. Beide kinderen wilden altijd voorwaarts de trap af, maar ze werden beiden altijd weer omgedraaid. Twee keer omdraaien in één sessie betekent op de arm naar beneden, vaak kicking and screaming. Het zij zo. Dus hoe leer je dat? Afdwingen
Op de billen van een trap met vloerbedekking, glijdt niet goed waardoor mijn kinderen heel erg voorover gingen hangen. Dus volgens mij maakt het ook nog uit hoe je trap eruit ziet.
Hier op de billen. Ze kan het al een tijdje lopend, maar dat mag ze niet doen als ik er niet bij ben. Dan gaat ze op dr billen.
Hier vertikt(e) meneer het om zittend of achteruit te doen. Hij loopt altijd aan de hand. Hij deed ook nooit een poging zonder mij. Vorige week kwam hij opeens wel zelf naar beneden, netjes op z’n billen.
Oké billen of steeds omdraaien dus. Ik ga het nu allebei in de tuin oefenen. Dat zijn maar 2 treden en die eindigen in gras dus als ze valt dan is t niet ver en niet heel hard. Op de trap gaat ze nu sowieso nog op de arm naar beneden, want ze wil gewoon echt stappen en dan springt mijn hart steeds.
Ik oefen eigenlijk steeds met gewoon traplopen. Mijn zoon is heel erg van het imiteren en zo gaat hij ook de trap op en af, net als mama. Ik vind het dan veel ingewikkelder om het hem anders aan te leren, terwijl ik er zelf totaal anders bijloop. Dus hand aan de leuning en mama een hand en steeds verwoorden wat hij moet doen: rustig lopen, goed kijken waar je je voet neer zet etc. En dat gaat steeds beter. Als hij gekke trucjes wil doen of niet luistert naar de instructie, gaat hij op de arm.
Hier een hele luie trap, dus echt niet steil. En een lage leuning. Ze konden al snel bij de leuning, ik ging dan achteruit de trap af en hield met mijn hand het andere handje vast.
Hier moet hij op zijn billen zitten, ik sta voor/onder hem, houd een handje vast en hij ‘hopt’ dan zo tree voor tree naar beneden. Naar boven doet hij hetzelfde als jouw dochter, lopend. Ik vind alles prima, scheelt mij sjouwen maar hij mag nooit alleen en ik wil bij het naar beneden zijn hand vast hebben. Niet dat ik hem daaraan kan vast houden als hij valt, dat is meer het idee.
Hier erg steile trap.. hij is 2,5 maar ik wil hem dus. In de speeltuin etc gaat hij lopend naar beneden nu, maar tot voorkort achteruit.
Hier ging ze gisteren voor het eerst met ons de trap op en wat je zegt, echt op t voetje niks niet kruipend. Ook hield ze gelijk de leuning beet (mama trots, goed afgekeken). Alleen laatste twee treden kruipend omhoog want was toch best pittig voor dr geloof ik. Hier moet ze, als we wat verder zijn, achteruit de trap af. Wij hebben ook vloerbedekking op de trap en bovendien twee katten die t fantastisch vinden om als vloerkleed op de tredes te gaan liggen (bij voorkeur verdekt opgesteld in de nacht als een stel ninja's) ze zijn als des doods voor die kleine gelukkig dus als zij rustig aan achteruit die trap af komt, zijn ze al lang en breed weg voordat zij ze heeft gezien. Voorlopig nog even rustig aan met traplopen, ze heeft nog de beenlengte van een maatje 74-80 dus in verhouding zijn die tredes best wel erg hoog.
Wat is er mis mee om je kindje te helpen met lopen van de trap af als zij dat graag zo wil? Je moet er toch bij blijven, dus of dat lopend of kruipend gaat maakt weinig verschil in mijn ogen. Mijn dochter wil ook wel eens staand / lopend... Dan help ik haar daar gewoon bij. Het kost mij geen extra moeite.
Wat een reactie zeg. Wie zegt dat er iets mis mee is of dat ik er niet bij wil blijven? Lekkere constructieve manier van communiceren. Ze doet gewoon iets wat ze niet kan en ik vroeg om tips.
Mijn dochter moest van mij op der billen.. Maar ging al snel vooruit lopend van de trap. Behalve als ze net wakker is dan gaat ze nog op der billen Doet ze al vanaf 1,5 jaar. N gaat inmiddels op dezelfde manier als jou dochter naar boven. Naar beneden til ik em nog want die zou gewoon een snoekduik nemen
Er is niets mis met helpen. Maar ik investeer liever tijd in het aanleren van een veilige manier, die mijn kinderen ook na die eerste tijd waarin er altijd iemand bij is, kunnen of moeten hanteren .
Mijn dochter kroop altijd de trap op. En ineens ging ze vanzelf lopen. Ze kan het inmiddels zelf maar dan loop ik wel achter haar zodat ze niet kan vallen. De trap af heeft ze ook altijd lopend gedaan. Eerst liep ik achter haar en hield ik allebei haar handen vast. Later ging ik naast haar lopen met 1 hand vast en 1 hand aan de muur. Inmiddels loop ik voor haar. Soms wil ze een hand, soms wil ze het zelf doen. Ze is nooit op haar billen of achterstevoren de trap af gegaan. Zag daar het nut ook niet van in, aangezien ik er altijd bij ben.
Hier gaat ze trap op net zoals die van jou, ik hou haar niet vast maar wel mijn handen in de aanslag mocht ze zich verstappen. De laatste paar dagen heeft ze echter bedacht dat ze bij de leuning kan en zelf dus zo omhoog wilt lopen. Naar beneden wilt ze ook zelf en dit doet ze op de billen, ik houd haar handjes dan vast want het gaat nog wel lomp. Bij de oudste ook zo gedaan en die liep op gegeven moment goed de trap af toen ze de leuning vast kon pakken (uiteraard als ik voor haar liep).