Ik heb net een discussie gehad met mijn ex. Hij heeft deze week de zorg voor onze kinderen en neemt ze dan mee naar huis. (Vandaag maar 1 omdat de oudste en de jongste naar de opvang gaan). Voor de middelste hebben we op dit moment geen passende opvang vanwege zijn autisme. De kinderen zijn overdag bij mijn ex en ze slapen bij mij, omdat mijn ex daar geen ruimte voor heeft. Vanmorgen zou mijn ex om 8 uur bij mij zijn om de middelste op te halen. Om 8.10u belde ik om te vragen waar hij bleef, maar hij nam de telefoon niet op. Vlak daarna belde hij me op dat hij ziek was en niet kwam. Inmiddels was het 8.20 en moest ik nog 2 kinderen naar de opvang brengen en met spoed een oplossing voor mijn middelste zoeken. En om 8.50 had ik een afspraak. Flink stressen dus. Maar gelukkig heb ik erg lieve ouders en mijn moeder kwam gelijk mijn zoontje halen. Vervolgens kan ik mijn ex niet meer bereiken tot net. Ik was een beetje pissig en zei dat de zorg voor de kinderen gewoon doorgaat, ook al ben je ziek. Ik kan ook niemand bellen als ik ziek ben en ze moeten op tijd op school zijn bijvoorbeeld. En als ze bij hem hadden geslapen (wat straks ook de bedoeling is als hij grotere woonruimte heeft), had hij de zorg ook zelf moeten doen. Maar hij vindt dus dat ik absoluut geen begrip voor hem heb. En hij heeft netjes afgebeld. Ik wil graag jullie mening. Misschien zie ik het inderdaad heel zwart wit, alleen van mijn kant omdat ik gewoon nog pissig ben
Ik moet even mijn kaak zoeken. Vind zijn afwimpeling wel héél erg makkelijk. Ik heb toch afgebeld... komop zeg.
Ik vraag me af hoe je kan bedenken dat je kan ‘afbellen’ voor de zorg van je kinderen...? Hij had andere opvang moeten regelen. Als je ziek bent, heb je nog steeds de verantwoording, dus aan hem om dan een oplossing te zoeken of op zijn minst bellen en vragen of jij ideeën hebt of kan helpen. Maar dat laatste ligt denk ik ook aan de verstandshouding.
Jullie hebben samen voor kinderen gekozen en julie moeten samen voor de kinderen zorgen. Het zou fijn zijn voor de kinderen als jullie dit in overleg doen. Zonder ruzie, zonder verwijten. Het zou tof van jullie allebei zijn, dat jullie ook elkaar nog steeds zouden ondersteunen in deze zorg. Dus ook als hij ziek is, maar ook als jij ziek bent. Het zou fijn geweest zijn, als hij mee had gedacht over een oplossing ipv jou hiervoor op te laten draaien, dat wel. In alle situaties zijn de kinderen het belangrijkste toch? Als jullie nog samen waren geweest, had jij dan ook de zorg voor de kinderen op je genomen als hij ziek was?
Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid bij ziekte gewoon bij hem. Hij had opvang moeten zoeken. Hebben jullie geen ouderschapsplan? Dit soort dingen moet je op papier zetten, want helaas denken sommige mannen anders dan wij.
Ik heb dit ook wel eens gehad met mijn ex, belde lastminute af omdat hij zich niet lekker voel. Dus ik vroeg hem, en als ik mij niet lekker voel? Kan ik dan ook afbellen, en dat jij alles uit handen laat vallen? Hij lachte me uit, maar goed, ik heb die dagen op me genomen, maar later in het ouderschapsplan is wel opgenomen (volgens de rechter is dit normaal) dat als je ziek ben, je dit zelf oplost en niet het bij de andere ouder weglegt. Natuurlijk kan je wel overleggen en elkaar helpen, maar zijn manier is niet oke..
Hij belde helemaal niet netjes af, hij kwam gewoon niet opdagen en belde pas toen jíj hem had gebeld. Dat hij jou vráágt als hij ziek is, dat snap ik wel. Maar ook dat deed hij niet, hij kwam niet opdagen en nam gewoon aan dat jíj het wel op zou lossen. Zo werkt het niet. Ik vind dit heeeel kwalijk. Ik zou heldere afspraken hierover op papier zetten dus, om dit in de toekomst te voorkomen.
Hier heb je op zich wel gelijk in natuurlijk. Als we nog bij elkaar waren had ik de zorg waarschijnlijk ook wel op me genomen. Maar dan had ik, neem ik aan, ook eerder op de hoogte geweest van zijn ziek zijn. In principe kunnen we best goed samen door 1 deur. Maar ik vind dat hij af en toe wel erg makkelijk af zegt. Of hij komt te laat. (Dit is uiteraard niet het eerste voorval). Verder ben ik blij om te lezen dat ik niet de enige ben die vind dat hij voor een oplossing had moeten zorgen.
Er staan trouwens afspraken hierover in het ouderschapsplan. Maarja, daar houdt hij zich dus niet aan helaas.
Natuurlijk gaat de zorg gewoon door als je ziek bent. Bizar dat hij denkt er met een "afmelding" mee weg te komen. Ja hij kan vragen of jij ze vandaag op kan vangen, maar geen ziekmelding doorgeven. Blijkbaar ziet hij jou als degene die eindverantwoordelijk is ipv dat jullie rol even zwaar weegt.
Ik vind niet dat je kunt afbellen voor je kinderen. Aan de andere kant ben ik zelf wel eens zo ziek geweest dat ik echt niks meer kon uiteindelijk bleek ik toen longontsteking te hebben. Dus het is soms ook makkelijk gezegd. Wij hebben ook wel eens gehad dat mijn vriend ziek was en de kinderen niet kon halen, maar ook wel eens dat ze wat langer bij ons bleven omdat zijn ex ziek was. Niet dat dit standaard zo gaat of zomaar wordt medegedeeld, het gaat dan in overleg. Ik denk dat het handig is als jullie bespreken wat jullie doen bij ziekte van één van jullie in de toekomst. Als hij weer beter is kun je dat misschien bespreken. Dat is het voor nu even vervelend maar heb je als het goed is straks een back up plan, wat ook fijn is voor als je zelf een keertje heel ziek bent.
Nee dat is zeker niet oke Ik zou ze alsnog bij hem voor de deur hebben afgezet En ik zou nu ook goede afspraken hierover maken dat het niet nog eens gebeurt
Het lastige is dat er heel moeilijk afspraken te maken zijn met hem. Het maken gaat wel, maar het nakomen niet. Hij denkt volgens mij dat ik de zorg toch wel op me neem omdat ze bij mij zijn. En natuurlijk doe ik dat ook. Als hij echt ziek is en het overlegd, wil ik uiteraard bijspringen. De kinderen hebben er ook niets aan als papa alleen maar op bed ligt. Toen ik een longontsteking had en niets kon heeft hij ook geen vinger uitgestoken en toen waren we nog getrouwd. Ik kon gewoon stikbenauwd mn dochter naar school brengen en alles.
TJa... Mammas mogen nooit ziek zijn Een man is gelijk zijn ballen kwijt. Ik was hem tegemoet gekomen. Oh wat naar en zwaar ik kom kinderen wel brengen. Appel van de fruitschaal. Doei tot vanavond! En beterschap heb wat vitamins voor je mee
Zijn manier vind ik niet oke. Dat hij het op tijd vraagt is normaal, na ophaaltijd afzeggen en jou er voor pp laten draaien niet
Dat hij niet komt en te laat af belt is inderdaad niet netjes van hem. Misschien een enorme rot nacht gehad, zeg het maar... Ik zou er met hem duidelijke afspraken over maken en hem duidelijk maken dat hij er niet zomaar van uit kan gaan dat jij gelijk de zorg op je neemt. Bij ons gaat alles in goed overleg. Ben ik ziek, dan haalt hij de kinderen op zodra dit kan en andersom ook. Soms lukt dit niet, en dan proberen we het met 1 van de ouders te regelen. Vorige week was mijn ex man ook ziek, maar ik had die avond een uitje. Hij wou mij dat niet ontnemen dus heeft de kinderen wel gewoon gehad. Ik haal dan wel even de boodschappen voor hem zodat hij de deur niet uit hoeft.
Dat jij de zorg op je neemt vind ik wel logisch. Jij staat het dichtst bij de kinderen en had ook de zorg opgenomen als jullie nog samen waren geweest en hij ziek was. Ik denk ook dat jij liever zelf wil zorgen voor hen dan dat ze uiteindelijk bij de tante van de buurvrouw van je ex belanden. Maarrrrr dat dit de meest logische oplossing is, wil niet zeggen dat het ook meteen vanzelfsprekend is. Oftewel: hij had het netjes en op tijd aan moeten geven, zijn best moeten doen en je moeten vragen. Ik neem aan dat je hem dan zonder probleem had geholpen.
100% dit. De zorg voor je kind bel je niet af.. wat een wappie.. Een goed gesprek lijkt me wel op zn plek.