Mama, Soms vraag ik me af of ik het wel allemaal goed doe. Ieder kind kan als het volwassen is op zijn of haar jeugd terugkijken en daar een oordeel over vormen. En ieder kind zal dingen kunnen aanwijzen die het vind dat zijn ouders juist wel of niet goed gedaan hebben. Ik moet ook vaak terug denken aan mijn jeugd. Omdat ik nu eenmaal een vrouw ben en dus moeder zie ik jou toch steeds meer als mijn grote voorbeeld. In mijn pubertijd zaten jij en ik meestal niet op 1 lijn. Ik kon vooral de dingen zien die ik vond dat je fout deed. Nu ik zelf mama ben, word ik weer opnieuw met jou geconfronteerd op een bepaalde manier. Ik ben nu volwassen en kan wat beter relativeren. Nu zie ik dat er weliswaar nog steeds dingen zijn waarvan ik vind dat je ze anders had kunnen doen, maar over het algemeen vind ik toch dat je het heel erg goed gedaan hebt. Steeds meer, naarmate mijn dochter groter wordt, merk ik aan kleine doch crusiale dingetjes dat jouw opvoeding op een hele prettige manier doorwerkt in de opvoeding die ik mijn kind nu geef. Dingetjes die ik opeens automatisch doe en waarvan ik dacht dat het niet in me zou zitten. Achteraf denk ik dan "Waarom deed ik dat nou?!", dan kijk ik als het ware naar mezelf, en dan zie ik mijn eigen moeder. Ze is goed voor me geweest en daardoor kan ik nu genieten van wat ik mijn kindje geven mag. Dat is in mijn ogen de mooiste erfenis die ze me had kunnen geven. Je hebt je fouten gemaakt zoals ook ik mijn fouten zal gaan maken. Het is niet altijd goed gegaan, maar ik heb wel iets moois geleerd. Ik ging zitten met pen en papier, en zomaar uit het niets kon ik dit opschrijven... Ik heb het netjes overgeschreven, in een enveloppe gedaan en naar mijn moeder gestuurd voordat ik haar dit niet meer zeggen kan. En nu weet ik niet wat me bezielde en ben ik een beetje nerveus over hoe ze erop zal reageren. Misschien schaam ik me wel een beetje, ik ben al meer dan 10 jaar niet meer zo openhartig tegen mijn moeder geweest... Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik het hierneer zet, maar het voelt goed. Joeja
Heel mooi geschreven. Ik denk dat je moeder het heel fijn vind dat ze dit krijgt en dat je je nergens voor hoeft te schamen.
nou ik vind het prachtig en moet zeggen dat het zoo waar is de tranen branden in me ogen dus denk dat jou mama dit heel mooi zult vinden groetjes nathalie
Mooi geschreven hoor. Ik herken me ook heel goed in je verhaal. Mijn zoontje is nog niet zo oud, maar als ik terug kijk naar me eigen opvoeding zijn er wel dingen die ik hetzelfde wil doen als mijn moeder. Dapper van je dat je dit ook op hebt gestuurd, ik denk dat ze het heel fijn vindt om dit te lezen!
Prachtig..Ik zou inderdaad willen en wensen dat mijn dochter later net zoiets zal durven kunnen en willen doen..Dat is toch wele en beetje een kroon op je opvoeding denk ik. Vind het een practhige brief..waar ben je zenuwachtig voor, ben je bang dat ze het verkeerd opvat, of juist dat het te dicht bij je gevoel komt ?