Hallo, Ik vraag me eigen af..... ik stotter al m'n hele leven. Ben 23, bijna 24. Ben al een aantal keren in m'n hele leven naar de stotter therapie geweest, het helpt ff.. Daarna gaat het weer bergafwaarts. Heb het net voor de bevalling ook nog geprobeerd, en het heeft ff geholpen, nu niet meer. Ik kan gewoon niets meer zeggen zonder te stotteren. Is echt heel vervelend! Mijn vraag is nu.... zijn er hier ook mama's die ook stotteren. Hoe doen jullie dat? Als mensen iets over je kindje vragen, bij het consultatie bureau of ergens anders? ik durf gewoon nog amper te praten zo erg is het op het moment.
Meid, wat vervelend zeg ik heb helaas geen ervaring om te delen, maar is dit iets wat je eventueel met je huisarts zou kunnen bespreken?
ik heb het al m'n hele leven. En niks helpt jammer genoeg. Daarom zou ik graag in aanraking willen komen met andere moeders of aanstaande moeders die het ook hebben of hebben gehad.
Ik stotter ook al van kleins af aan. Ik heb ook altijd logopedie gehad en dat hielp. Maar in m'n tienerjaren ging ik niet meer naar logopedie en werd het stotteren weer erger. 4 jaar terug ben ik weer een tijdje naar logopedie geweest en dat heeft bij mij wel geholpen. Ik durf weer te bellen en ik weet wat ik moet doen om het stotteren te verminderen. Ik schaam me niet meer voor het stotteren. Het gekke is,als ik tegen Jamila praat stotter ik niet.
Ik stotter ook. Vroeger kon ik niet meer praten zo erg en ik heb in totaal 10 jaar 2 dagen per week bij de logopedist gezeten.. Nu ben ik zelfs leerkracht en stotter ik nog steeds weleens. De kinderen merken het volgens mij niet want die hebben er nog nooit wat van gezegd (en ze zeggen alles haha) Ik stotter tegenwoordig als er iets staat te gebeuren en ik dus gespannen of nerveus ben (en ten hele zwangerschap ) Dan blijf ik vaak hangen bij de k en de m. Na al die jaren heb ik een aantal handigheidjes om het te voorkomen: - ik zeg nooit Met Kees aan de telefoon maar altijd goedemiddag of u spreekt met. Zo hoef ik de m niet te zeggen. - goed op je ademhaling letten - mijn achternaam begint met de K (en die van mijn man ok ) en als ik die moet zeggen bij bijv. Een instantie dan zeg ik altijd m'n voornaam erbij of mijn achternaam is o.i.d. - ik heb een soort tik als ik niet uit m'n woorden kom, een soort klakken met m'n tong, en dan kan ik daarna doorpraten (hoe en waarom, geen idee) Gewoon woorden vervangen met woorden die wel kunnen. En je kindje heeft dit echt niet door hoor, die is niet anders gewend!
Bij mij ook eigenlijk zo, dat ik tegen m'n zoontje niet stotter. Misschien omdat je dan op een andere manier er tegen praat. Durf eigenlijk bijna nooit een praatje met iemand aan te gaan, want ik kom toch niet uit m'n woorden (zo irritant voor mezelf)
Hoi, Ik heb ook altijd heel erg gestotterd, van alles gedaan , doetinchemse methods, del Ferro en andere therapieën. Het ging bij mij pas beter toen ik een stabiel leven kreeg huisje boompje beestje. Toen ik mijn dochter kreeg ging het zelfs nog beter, omdat je nu zelf dingen moet regelen. Ik kan niet meer mijn moeder vragen om de dokter te bellen. En het accepteren dat heeft bij mij goed geholpen. Ik stotteren nog steeds ook wel eens tegen mijn dochter nu 3,5 jaar maar ze heeft er nog nooit wat van gezegd. Mijn enigste angst is dat hun gaan stotteren, ik wil ze besparen wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt.