Of nou ja trauma`s klinkt wel heel zwaar.. Maar ik vind het soms wel lastig hoor. Ik wil mijn zwakten niet overbrengen op mijn dochter. Ben bv als de dood voor ( vooral dode ) vogels.. maar in het bijzijn van Sanne probeer ik zo rustig mogelijk te reageren. Wil haar niet ook bang maken. Maar zie ook om me heen kinderen van ouders die niets met honden hebben bang zijn van honden bv. Of zoals in een ander topic hier genoemd werd.. ik heb best een dingetje met eten. Om mezelf nou een eetstoornis toe te schrijven gaat me wat ver, maar een dingetje is het wel.. dochterlief is niet de lichtste dus ik let ook bij haar op wat ze eet. Maar probeer daar niet panisch over te doen. Maar dat vind ik ook wel eens lastig.. Oh en mijn eerste zonder-zij-wieltjes-fiets ervaring belande ik in het ziekenhuis... ben blij dat vriend-lief deze fase zo veel mogelijk begeleid heeft Hebben jullie dat nou ook ?
Ik niet maar mijn vriend wel. Die is echt panisch voor spinnen, volgensmij is het zelfs een fobie. Hij moet echt heel erg op zijn eigen gedrag letten als ons zoontje in de buurt is, ik wil niet dat hij ook zo bang wordt van spinnen. Schoonmoeder heeft er bij mijn vriend namelijk een hele grote invloed op gehad.
Angst kan je zeker overbrengen en gaat sneller dan je denkt. Angst voor bijv spinnen is namelijk niet aangeboren. De mens hoeft daar van nature niet bang voor te zijn. Hetzelfde geldt voor dode vogels en eten. Goed dat je je er zo bewust van bent. Dat scheelt al een heleboel, al zal je onbewust toch wel wat overbrengen denk ik. En als je er zo veel last van hebt, er zijn goede therapieën voor.
Mijn schoonmoeder heeft altijd een ding gehad met haar uiterlijk (vooral zichzelf overal op afkraken), terwijl ze er haar hele leven goed heeft uitgezien. Mijn man heeft hier (door zijn moeder?) ook een handje van. Ik wil absoluut niet dat hij dat hij dit doet waar de meiden bij zijn. Met twee meiden houd ik namelijk mijn hart vast. Ik wil graag dat ze een stuk zekerder over zichzelf zijn (en blijven) dan hun vader?
Ik ben enorm bang voor dieren. Ik dacht altijd dat mijn angst op de kinderen was overgedragen. Ook al deed ik nog zo mijn best. maar wat blijkt nu? Onze oudste hangt bij de koe om zn nek en gaat zelf t apenverblijf in. Zij helpt mij ni van mijn angst af, want immers; ik kan me niet laten kennen toch? onze middelste is wel heel bang voor dieren. Maar gaat nu dus wel mee met mij. Dus nee. Het hoeft niet per se
Honden.. wij hadden een asielhond die, toen ik een dreumes was, aggressief op mij reageerde. Ik ben jaren als de dood geweest ook al hebben we thuis daarna nog andere honden gehad. Een kind heeft geholpen, ik wil het niet overbrengen dus loop niet meer met een grote boog om honden heen, hij mag zelfs de hond van vrienden knuffelen en daar kan ik (hoewel ik het doodeng vind) redelijk tegen. Ik weiger de angst over te brengen. Gelukkig is zl geen hondenfreak en gaat niet op vreemde honden af.
Ik ga rondjes rennen en springen als ik een wesp zie. Ik probeer me echt in te houden maar dat lukt me niet. Dit jaar vond hij het grappig maar volgend jaar zal hij doorhebben waarom ik zo gek doe als ik een wesp zie. Ik wil het echt niet overbrengen maar die angst is gewoon te sterk. Spinnen idem. Dan ren ik geen rondjes maar ik verstijf dan wel helemaal.
Dit heb ik precies hetzelfde. Ik kan niet rustig blijven zitten als een wesp om mij heen hangt. Ik moet echt vluchten. Gelukkig heb ik er dit jaar maar heeeeeel weinig gezien (vorig jaar was het veel erger en liep ik de hele dag te huppelen in de tuin ) dus zoontje heeft er niet veel van gemerkt. Zou het graag niet over willen brengen maar ik kan gewoon niet anders.
Dit heb ik zelf. Ik wil mn angst absoluut niet overbrengen, maar dat is best lastig, vooral in deze tijd van het jaar. Als mn dochter me wil helpen met het watergeven van de planten buiten, verzin ik daarom altijd smoesjes waarom ze niet in de buurt van bepaalde planten (met een kruisspin erin ) mag komen. Als er ooit zo n spin op haar zou komen, brrrrrrrr, zou ik als de dood zijn dat ik helemaal doordraai en haar zo onnodig bang maak. Gelukkig vindt ze ze nu nog mooi en lief.
Hier ook zo. Laatst weer eentje in huis. Ik springen, zegt dochterlief heel rustig tegen mij: "mama, je moet rustig blijven zitten, dan doen ze niets, heb ik van juf geleerd". Haha, ze nemen gelukkig dus niet alles over.
Mijn antwoord is dan altijd : jaaa maar u laten ze met rust, ze moeten altijd mij hebben! En dat is ook he. Bij mijn vriend komen ze niet, wel bij mij! Naar het schrijnt ruiken die je angstzweet ofzo. Ik zweet niet snel maar ik denk dat je wel een geur afgeeft als je echt bang bent
Ik heb twee fobieën: zelf overgeven en kikkers. Echte fobieën.. Maar als mijn dochter in de buurt is ben ik zo ontzettend streng voor mezelf. Ik wil niet dat ze het overneemt. Iets van mijn angst zal ze wel voelen maar paniek.. nee.. Als ze weg is ga ik wel hyperventileren hahahaha.
Nou, dit klopt niet helemaal, hoor. In de tropen zijn wel spinnen dit gevaarlijk zijn. Uit onderzoek is gebleken dat het veel makkelijker is om een angst voor spinnen bij een kind op te roepen, dan angst voor een speelgoedkonijn. Dat laatste kan namelijk ook, maar kost veel meer moeite. Maar iemand bang laten zijn voor spinnen en slangen is zo gepiept. Dus bang zijn voor spinnen is toch een beetje voorgeprogrammeerd in ons brein als het ware. Het heeft een evolutionair voordeel, al hoeft het niet in ons klimaat.
Hm ja wel herkenbaar, sinds ik bij elke spin die ze ziet zitten zeg 'die haalt papa straks wel weg' durft ze er bijna niet meer langs... Ik denk wel dat ze bepaalde dingen aanvoelen. En het feit dat hun mama (veiligste persoon in hun leven) bang voor iets is, dat moet toch wel betekenen dat het ook gevaarlijk is? Logisch gezien voor hun dan.. Ook al is het een irreeele angst, want die spin eet ons heus niet op.
Hier kikkers en naaktslakken Ik probeer het ook nooit te laten merken, maar toen ze laatst met een naaktslak aan kwam zetten keek ze me aan en zei "jij vind ze niet leuk he?". Ik denk dat ze de angst in mn ogen zag, haha.
het gaat me er niet om dat ik er heel veel last van heb.. dat val wel mee. wil het alleen niet overbrengen op haar. Iedereen heeft wel zo zijn ding toch?
haha die spinnen.. ik ben zelf helemaal niet bang van spinnen. Sanne heeft wel een periode gehad dat ze er bang van werd.. dus ja..
Oww brrr.. Echt m'n grote angst! Kijk eens mama wat lief!! En dan per ongeluk los laten in de kamer ofzo.
ik was altijd heel angstig met gymmen, zwemmen, fietsen... ik heb zelf pas erg laat leren fietsen en rolschaatsen heb ik helemaal nooit gedurfd. Mijn man is gelukkig wel heel goed in sport en is van baby af aan met mijn zoontjes gaan zwemmen. Ik laat die dingen zoveel mogelijk door mijn man doen want ik ben veel te bang inderdaad dat ik mijn trauma's van vroeger overbreng.