Ik vind het zo apart dat de adviezen steeds anders zijn. In het ziekenhuis hield de verpleegster haar vast (op advies pedagogisch medewerker) zodat ze niet pijn met mij gaat associëren. Die logica snapte ik ook wel eigenlijk.. Ziekenhuis is op zich wel oké, alleen hebben wij een ***van een kinderarts. Dus wil eerst proberen om over te stappen naar een andere arts. Wat betreft prikken, wij gaan waarschijnlijk de mmm in voor een tweede en dan moet ik hormonen spuiten
Ik vind het eigenlijk wel schandalig dat de kinderarts niet de tijd neemt. Dat mag je toch wel verwachten van KINDERartsen! Bij ons nemen ze altijd de tijd, ze proberen echt het vertrouwen te winnen, maar vervolgens blijft het moeilijk op het 'moment supreme'. Bij ons proberen ze wel echt trauma te voorkomen, als het niet gaat stoppen ze en plant de chirurg het onderzoek onder narcose. Onze dochter (toen 2,5) is ook 1 keer hysterisch wakker geworden uit de narcose, toen werd ze ook door drie verpleegkundigen vastgehouden en ik kwam net de uitslaapkamer binnenlopen. Ik heb de indruk dat ze dat echt nog wel weet, ze vraagt nu ook altijd of ik er ben als ze wakker wordt (in het ziekenhuis dan he ) Ik ben er overigens van overtuigd dat het voor onze dochter wel heel belangrijk is dat ze (precies) weet wat er gebeurd/gaat gebeuren. Dan weet ze waar ze aan toe is en ook dat ze nooit bang hoeft te zijn dat ze 'ineens' geprikt wordt, of dat iemand zonder aankondiging naar haar billen gaat kijken. Soms moet ik wel even tot haar doordringen bij een onderzoek of foto ofzo, dat het ECHT alleen een foto is, maar dan gaat het ook gewoon goed. Dus wat mij betreft volledig open kaart spelen. Niet alleen 'we gaan naar de dokter' want dat is veel te vaag, maar precies zeggen wat er gaat gebeuren. Desnoods vooraf met de dokter bespreken wat hij gaat doen. De laatste keer tijdens een afspraak vroeg de dokter ook of ik een handeling wilde doen, of ik dacht dat dat misschien zou lukken, dat heb ik toen ook geweigerd, omdat wij met onze dochter hadden afgesproken wat er ging gebeuren en daar zat dat niet bij (hadden we expliciet uitgesloten, meerdere keren) en ik vond dat toen ook niet van toegevoegde waarde Ik wil liever dat de chirurg zelf kijkt/voelt dan dat hij meekijkt hoe ik iets doe. Dus nu is het wachten op een afspraak zodat hij rustig onder narcose kan kijken. Wij zijn overigens ook overgestapt naar een andere kinderchirurg, omdat ik meer vertrouwen in hem had, dus zorg dat je eerst goed op de rit krijgt!
Ik verbaas me ook over het feit dat de kinderarts zich zo gedraagd, kort door de bocht, alles wat we vragen is te veel, dat gevoel hebben wij tenmninste. Paar maanden geleden was ik zo kwaad dat ik tegen hem zei. we hebben het hier over ons kind en niet over een kapotte auto. Dat ging ovrr een onderzoek naar reflux van de nieren, hij vond dat niet nodig en ik wel. En ik had gelijk, ze heeft aan beide niern reflux graad 3(op schaal van 5) We zijn nu druk bezig met doktersset en dat vind ze heel leuk. Moet alleen overleggen met arts/radioloog hoe we blaasonderzoek de volgende keergaan doen. Ze krijgt dan een katheter, leg dat maar uit aan een kind van twee...
Dat is wat lastig uitleggen ja Ik moet zeggen dat dat bij ons heel erg meeviel. Toen onze dochter uit de operatie kwam had ze geen katheter, omdat de chirurg dat niet nodig vond. Normaal deden ze dit altijd (amerikaanse chirurg dacht hier anders over). De halve afdeling was over de zeik, want als ze nu niet op tijd ging plassen moest dat ding er toch in en dat was een stuk makkelijker geweest als ze onder narcose was. Uiteindelijk plaste ze niet (na heeeeel lang gewacht te hebben) en moest dat ding erin, ik was natuurlijk inmiddels flink bang geworden . Het hoofd van de afdeling kinderchirurgie is ervoor opgetrommeld, omdat de verpleegkundigen zoiets hadden van jij doet het maar, wij gaan daar niet aan beginnen. Dat ding zat er in no time in en m'n dochter heeft geen kick gegeven!! Maar goed, jouw dochter is natuurlijk al heel bang, dat maakt het niet makkelijker. Bij mijn dochter was het ook alleen om te plassen, omdat haar blaas lam lag, dus eenmaal erin hoefde er verder niks meer mee te gebeuren, behalve die blaaskrampen die je ervan krijgt/kan krijgen, was het wel even tijdelijk een handige oplossing (totdat ze ging krijsen van de blaaskrampen ) bij jouw dochter is het waarschijnlijk echt voor een onderzoek, dus dat is wel minder. Wij hebben het onze dochter overigens wel uitgelegd, dat ze een slangetje zou krijgen waar haar plasjes doorheen zouden gaan.
Ja is voor onderzoek, ze brengen katheter in en dan brengen ze contrastvloeistof in en maken ze foto's om te zien of urine terugloopt naar de nieren. We zien wel hoe het loopt tegen die tijd..