Onze dochter mag in de poort achter het huis spelen. En dan speelt ze met andere kinderen uit de straat (vast clubje). Nu is er 1 buurmeisje die ongelofelijk veel snoep krijgt. Onze dochter tref ik dus ook regelmatig aan met een snoepje of iets lekkers. Ik heb inmiddels de moeder er al op aangesproken (meerdere malen) dat ik wil dat onze dochter eerst thuis komt vragen of het mag. Onze dochter weet dit inmiddels ook. Dit werkt nu redelijk.. Komt ze alleen gisteren weer thuis met een pakje drinken (chocomelk). Word er echt helemaal gek van. Nu moet ik er weer heen en uitleggen dat ik dit niet wil. En zeker geen pakjes sap of chocomelk. Ik ben echt niet overdreven met snoep en lekkers maar houd wel graag in de gaten wat ze binnen krijgt. En heb daar mijn eigen opvattingen over. Daarbij moeten wij het gebit van onze dochter zo "goed" mogelijk houden want problemen (ontstekingen, gaatjes etc) kunnen catastrofaal voor haar aangeboren hartafwijking zijn. Dit klinkt overdreven maar helaas is het toch echt zo. Ook dit heb ik deze beste moeder al verteld. Vind het echt niet erg als ze wat krijgt. En ik poets haar tanden al vaak extra. Maar hoe krijg ik het bij deze moeder aan het verstand dat ik het gewoon niet wil hebben of dat ze het eerst moet vragen!? Heb onze dochter ook al verteld dat ik wil dat ze voortaan eerst thuis komt. Maar ik snap een bijna 4 jarige ook wel als je een overheerlijk pakje chocomelk (haar lievelings) in je handen krijgt gedrukt.
Tja lastig. Ikzelf ben ook geen voorstander van teveel zoetigheid bij kinderen (ikzelf daarentegen eet me soms een slag in de ronde). Maar ben er tegen bij kinderen puur omdat het slecht voor ze is, aan zoetigheid kunnen ze nog snel genoeg wennen. Ik merk bij mijn zoontje (ruim 1 nu) dat men het 'grappig' vindt om het chocopasta te geven of een hapje slagroom. Wat is daar grappig aan!? Sommige mensen kun je het gewoon niet aan het verstand krijgen dat jij als ouder dat niet wilt. In jullie geval is daar ook nog een goede medische reden voor. Zelf geen ervaring met het duidelijk maken aan anderen. Misschien toch nog eens met die moeder in gesprek gaan en duidelijk maken wat de gevolgen voor je dochter kunnen zijn. En misschien je dochter duidelijk maken dat ze niks mag aannemen?
Ik zou persoonlijk bij een kind van bijna 4 ook echt niet meer vragen of ze iets "mag" eten of drinken aan de ouders Het eerste jaar zeker wel en het tweede wellicht ook wel. Maar daarna niet meer, zit ergens een grens. Ik denk dan ook dat zo'n moeder het probleem niet ziet. MAAR jullie hebben medische redenen en dus zou ik er opnieuw wat van zeggen!
Ik ga inderdaad toch nog maar een keer met de moeder praten. Ik vind het namelijk helemaal geen probleem dat ze wat krijgt. Maar ik vind het wel een probleem als ze bv 10 sec na de lunch met een ijsje loopt. Vlak voor het avondeten een pakje chocomelk krijgt. Of ik zie haar voor de derde keer voorbij huppelen met een zakje snoep of d'r mond vol chocola. Ik heb ook al aangegeven dat ik echt niet tegen ben op wat lekker. Maar kennelijk vinden hun wat lekker de hele dag door oke. Onze dochter weet dat ze het eerst thuis moet komen vragen. Maar ik snap echt heel erg goed dat als je het al in je handen hebt en je bent 4 dat dat een hele uitdaging is.
Ik vraag het bij een kind wat hier echt speelt ook niet. Die krijgt gewoon wat ik mijn dochter ook aanbied. Echter weet ik dan wel zeker dat dat kindje alles mag hebben mbt allergien etc. Als ze voorbij komen gehuppeld zeg ik toch echt dat ze het eerst thuis moeten gaan vragen, of ik stuur een whatsapp of loop even mee. Ik geef een kind eigenlijk nooit iets zonder dat ik zeker weet dat het kind het mag hebben.
Ik denk dat je het duidelijker moet zeggen: dat je absoluut niet wil dat ze snoep of frisdrank krijgt. Want als je zegt dat je het niet erg vindt als ze wel eens iets krijgt maar niet te vaak of te veel, dan kan dit vanalles voor iemand anders betekenen.
Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben waarschijnlijk niet duidelijk genoeg geweest. Ik heb het eerst nog wat voorzichtig gebracht een keer of 3. Zal haar wel zeggen dat ik echt wil dat ze het eerst thuis komt vragen. Alhoewel ik dat eigenlijk al heb gezegd . Maar goed kennelijk nog niet duidelijk genoeg
Ik zou geven aangeven dat je niet wilt dat ze jouw dochter op straat etenswaren geeft, punt. Dat is eigenlijk de enige duidelijke manier.
Ik zou dit zeggen: Ik wil het toch nog even een keer heel duidelijk zeggen. Ik heb het idee dat het de eerste paar keren niet helemaal duidelijk is overgekomen. Ik snap dat het misschien moeilijk is om haar niet ook iets te geven, en je eigen kindje wel. Ik heb het liever gewoon helemaal niet. Ik heb je uitgelegd waarom het beter is van niet. Ik hoop dat je het begrijpt.
Misschien ziet deze vrouw een pakje drinken niet als snoep maar gewoon als iets te drinken. Als je duidelijk zegt, "geen suiker aan haar geven " dan zal ze het lijkt mij niet doen hoor. Gewoon miscommunicatie denk ik
Dit idd. Of dat je dochter bij alles wat ze krijgt het eerst thuis moet vragen. Voor die moeder zijn die hoeveelheden waarschijnlijk heel normaal en zij ziet daar geen kwaad in. Wat voor de een normaal is is voor een ander juist weer veel (of weinig). Je zal dus heel duidelijk moeten zijn in wat je echt wilt.
Oef herkenbaar. Mijn middelste dochter heeft aanleg om te zwaar te worden. Ze is nu bijna 10 jaar en ze is mooi opgedroogd om het maar zo te zeggen maar dat komt mede omdat ik altijd de rem erop heb gezet op een weliswaar gezonde manier. Toen ze in groep 1/2 zat was ze echt iets aan de mollige kant en ik schrok er echt weleens van wat ze tussen de middag bij vriendinnen te eten kreeg. Witte puntjes met chocopasta en dan niet 1 maar soms wel 3 stuks en dan ook nogeens chocolademelk erbij of Fristi. Ze ging weleens bij een vriendinnetje na schooltijd spelen en in 2 uur tijd had ze daar 2 pakjes wicky gekregen,een zakje chips en als toetje een cornetto. Ik werd daar dan echt niet vrolijk van omdat het gewoon totaal onnodig is. Ik vond het best moeilijk om het aan te kaarten bij de moeders maar heb het uiteindelijk wel gedaan.Ik heb eerlijk verteld dat ik me zorgen maakte om haar mollig zijn en haar honger naar eten.Ook verteld dat ik zelf altijd aan het strijden ben met de kilo's en dat ik niet wil dat dit haar voorland is.Afgesproken dat 2 boterhammen ruim voldoende is of 1 broodje en 1 boterham en dat ze best een beker choco mag drinken maar dan 1 klein bekertje en dan niet 2 of soms wel 3 bekertjes. Dit is gewoon heel goed opgepakt want die moeders hadden er gewoon geen benul van en wilden de kindjes gewoon verwennen en het gezellig hebben. Ik zou gewoon open kaart spelen tov de moeder van het meisje en je mag je best kwetsbaar opstellen. Vertel over haar aangeboren hartafwijking en wat tandbederf voor consequenties kan hebben en doorgaans zal ieder ander dit begrijpen en oppakken. Doet ze dit niet dan zou ik een streep zetten onder het spelen bij dit meisje. Ik maakte destijds ook weleens een gekscherende opmerking over het vele snoepen van wat ze had gedaan maar dat werd toen niet opgepikt als zijnde een irritatiepunt waar ik mee in mijn maag zat. Gewoon even om de tafel gaan zitten.