Even hier van mij afschrijven in de hoop hier een luisterend ( lezend oog) oor te vinden... Gister heb ik te horen gekregen dat de hcg waarde stijgt na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Iets wat echt niet goed is... Betekend waarschijnlijk dat er nog iets zit en dna zou ik aan de chemische spuit moeten waardoor ik 3 tot 6 maanden niet zwanger mag raken. Het is dit jaar best heftig geweest allemaal om tensd het thema zwanger worden. Ik besloot in januari er voor te gaan, na de bevruchting van december die precies 2 dagen heeft geduurd had ik alle hoop. januari werd niets... februari werd niets. Toen eerst maar 2 maanden rust. In die maanden had ik eigenlijk de moed opgegeven en wilde niet meer. het kost mij te veel energie. Als ik neit gewoon zzwanger mag raken dan niet. Maar partner lief wilde afmaken waar we mee begonnen waren dus in april maar weer aan de clomid. 30 april werd ons afgeraden om een iui te doen, te veel eitjes. Geen iui maar wel klussen... en zwanger, na ander half jaar echt zwanger... Alles leek perfect te gaan ik was zwanger.... maar met de echo van 4 juni was er niets te zien, met spoed geopereerd want het zat verkeerd... 6 juni kreeg ik juist weer alle energie om door te gaan, ik kan zwanger zijn en raken, nu nog op de goede plek... Vol energie wilde ik weer voor een kindje gaan. Toen ik maandag 9 juni ongi werd keek ik uit na het einde van de lange 29 dagen cyclus. Maar helaas bleek het hcg nog niet op 0, nou ja maakt niet uit, ik wil er voor gaan en mijn ongi zegt mijn lichaam ook. Maar na gister.... ik ben alle moed weer kwijt, zolang het hcg in mijn bloed zit ( wat dus stijgt ipv daalt) geeen eisprong, geen cyclus, en lang wachten.... Het mooiste wat een mens gegeven kan zijn, is mij afgenomen... Ik weet met mijn 18 rondes mag ik nog niet klagen, ik weet dat er andere zijn die het o nog veel erger mee maken... Maar ik trek dit niet meer... Ik weet niet meer waar ik de kracht of de energie vandaan moet halen om maar weer voor je wens te gaan als ik neit eens weet hoe lang ik moet wachten tot dat klote hcg uit mijn bloed is... Weetje het aller ergste is nog wel het besef dat als ik nu een test zou doen er met grote koeien letters "zwanger"zou staan.... Hoe kom ik hier weer uit?
jeetje nieuwbegin, dat is niet niks zeg. het lijkt me zo moeilijk om eerst zo aangemoedigd te woden met een zwangerschap en dat het dan helemaal niet op de goede plaatst zit. dat lijtk me zo erg. ik snap niet helemaal hoe het kan dat je hcg stijgt als je al ongesteld bent geworden? hoe kan dat? ik heb helemaal geen antwoord op je vraag hoe je hieruit moet komen. heel veel sterkte voor jou! knuf!
Jemig meid, wat een verhaal. Ik kan me goed voorstellen dat je het even niet meer ziet zitten. Wat kunnen dingen oneerlijk verdeeld zijn he? Jammergenoeg is het altijd moeiljik om jezelf over zo'n dipje heen te zetten denk ik.. Mischien helpt een knuffel een klein beetje voor je "knuf voor jou "
Ik had een collegatje waarbij een bbz opgetreden was bij de 2e ivf behandeling,bij haar waren allemaal vergroeiingen aan de eierstokken zodat ze die niet met een operatie weg konden halen zij heeft 2 chemokuren gehad.Ze zat er ook helemaal doorheen, je kon haar gewoon even niet meer bereiken qua emotie en steunen, dus kan me goed voorstellen hoe jij je moet voelen.Soms is het leven gewoon oneerlijk. Ik hoop voor je dat het gewoon vanzelf weg gaat en dat je er met mensen over kunt praten.Misschien hebben ze in jullie ziekenhuis een psycholoog die speciaal voor de afd. fertiliteit er is?Vraag er gerust naar. Ik hoop dat je jezelf er toch weer doorheen kunt trekken.En wil je een dikke knuffel geven, dat is het enige wat ik hier voor je kan doen, je verhaal lezen en aan je denken,helaas niet meer. Succes en sterkte
jeetje wat een verhaal, ik kan me voorstellen dat je flink in de put zit... eerst die vreugde en dan weer die klap. je zegt dat je misschien niet mag klagen omdat je pas ( nou ja noem het maar pas, het is toch ook een hele poos) zoveel maanden in de mmm zit, dat maakt niet uit, al zit je er pas 4 weken in en je krijgt vrselijk nieuws, dan komt dat net zo hard aan dan wanneer je er langer in zit. zorgen zorgen en zorgen, je staat ermee op en gaat ermee naar bed, ik hoop voor je dat je meer duidelijkheid krijgt wat betreft de hcg... en houd vol he? je kan het... en als het echt niet meer gaat zoek hulp , je bent echt de eerste niet die dit even gewoon niet meer aankan, het is ook niet niks en ja het leven is oneerlijk. voor jou komt het ook vast, het is maar een nihil percentage mensen die uiteindelijk echt niet zwanger raakt, ik geloof 6% ofzo, dat betekent dat er 94% kans is dat jij ( al duurd het lang) mama zult worden. veel liefs Jose
Thanks allemaal, erg lief en ik probeer er ook wel weer kracht uit te halen. maar ben ang dat ik voor lopig maar weer wat afstand neem van het hele kinder verhaal. Voorals nog kan en mag ik er niet eens aan denken, omdat ik nog niet eens een eisprong he met al dat hcg in mij... eerst maandag maar wee afwachten...
Hoi Nieuwbegin, Als er iemand weet hoe je, je nu voelt ben ik het helaas wel. Ook ik heb na mijn bbz, mtx injecties gekregen. Dit zijn lichte chemo injecties en ook ik mocht een jaar niet meer zwanger worden. Ieder ziekenhuis hanteert een ander termijn en bij ons was het een jaar. De nasleep van een zwangerschap en de inpact die dit op je heeft en op je partner zijn groot. Ik ben zelf 13wk en 5dgn zwanger geweest, met een piek van hcg van 125000 of zoiets, erg hoor was het. Het ging toen omlaag en kwam weer omhoog. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk, maar geloof me (ook al klinkt het nu heel ver) het verdriet word minder. Als je vragen hebt of wat wilt weten, je kan me altijd mailen. Heel veel succes en sterkte voor de aankomende tijd. Weet dat je niet alleen bent. Knuffel, Elvira
Hey Nieuwbegin, Wat een vreselijke situatie. Ik kan er niets anders van zeggen dan dat ik het afschuwelijk voor jou en je man vind. Na zo'n lange tijd wil je dit niet ook nog eens te verwerken krijgen, maar gewoon eens aan de goede kant van het geluk uitkomen. Lieve meid, heel veel sterkte. Meer kan ik niet zeggen want het helpt je niets. Hopelijk vind je steun hier, want dat heb je vast nodig in deze situatie. Dikke knuffel, Anouk.
Knap dat jij vlak nadat je zelf zoveel pijn hebt een ander toch kan steunen hier... ik ben wat dat aan gaat nu echt even op... thanks allemaal... we zien maandag wel.. Heb vandaag erg veel buikpijn dus ben bang dat het de chemo word...
Meid, ik heb ook steun van mensen gehad en ik weet dat je dat op dit moment goed kan gebruiken. Misschien heb je het zelf nu even niet te geven, maar dat maakt dat je het extra nodig hebt. Daarom ben ik er voor je (samen met een hoop andere meiden hier), zover als dat dat gaat op zo'n forum. Meissie, ik denk aan je.
Thanks allemaal, echt super lief... Hier heb ik al mijn krach bij elkaar geschraapt gister en we zijn vertrokken naar lelystad. Al een half jaar heb ik het over een 2de hondje erbij zodat ik iets heb wat mij afleid van het hele onderwerp kinderen. Patner is meer een katten mensen en zag dit dus niet zo zitten. Alleen als hij ook een kat mocht. Donderdag en vrijdag he ik heel lang met hem gesproken aan de hand van een foto op de website van het dierenasiel. Ik ben verliefd... op een hondje... Dinsdag gaan we hem ophalen. hij is 3 jaar oud en heeft wel een geschiedenis.. maar das juist ok, dan kan ik werkelijk aan het werk... Tuurlijk is een hond geen kind, maar het helpt mij wel om er weer voor te gaan zonder obsessie.... We moeten samen trainen dus het helpt ons ook weer wat dichter bij elkaar te komen elke week 1 avond samen intensief bezig zijn met de hond.. Vast zien of we samen kunnen ( her) opvoeden... Was het vast maar dinsdag.... Maar eerst morgen bloedprikken om het hcg te bekijken...
heerlijk meid, een nieuwe hond, is altijd heel erg leuk en inderdaad lekker om intensief even met iets anders bezig te zijn, samen met je hubbie het beestje opvoeden. veel succes met het ophalen, wat goed trouwens dat je er eentje uit het asiel haald, zouden veel meer mensen moeten doen! succes met het bekijken van je hcg gehalte. ik hoop dat alles goed is veel liefs Jose
Hoi Nieuwbegin, hoe is het nu? Je situatie is voor mij heel herkenbaar, want ik ben door verklevingen in de baarmoeder verplicht in 'de wachtstand' gekomen. Wij zijn al ruim 2,5 jaar bezig, 3x MK gehad, verklevingen, diverse operaties en nu een spiraaltje (om te voorkomen dat de baarmoeder opnieuw verkleeft)... Waar doen we het allemaal voor en trekken we het wel vragen mijn vriend en ik ons ook soms af?! Maar het zit niet in mijn aard om bij de pakken neer te zitten en opgeven al helemaal niet. Dus hoe moeilijk het soms ook is, het leven gaat door en de wens voor een kleintje ook. Wat ik in de tussentijd (de opgelegde wachtmaanden door het spiraaltje) doe: - regelmatig naar de sauna met vriendinnen - met mooi weer een terasje pakken en heerlijk genieten van een roseetje of wit biertje - leuke uitstapjes zoals festivals, weekendjes weg, paar dagen fietsen 8) - een vakantie plannen die niet lukt als je zwanger bent of net een kleine hebt. Kortom, ik probeer het beste te maken van de tijd waarin we helaas niet verder kunnen met onze zwangerschapswens. En als het sein dan straks weer op groen staat, dat gaan we er weer vol tegenaan en hopen we dat ook ons het geluk toch nog mag overkomen. Heel veel sterkte de komende tijd! liefs, Pooltje
@Pooltje Hier gaat het wel weer... het is net wat je zegt er zijn genoeg leuke dingen te doen en te horen aan jouw verhaal valt het bij ons nog wel allemaal mee... Door werk konden we het hondje nog niet op halen, dus morgen ochtend gaaan we de hond uit het asiel halen dat zal genoeg afleiding moeten geven denk ik... Verder een grote tuin die nog steeds onkruid vrijg emaakt moet worden en veel werk... Ach dan zijn de wachtdagen tot het hcg op 0 is zo voor bij en da hoop ik dat we snel weer mogen beginnen... Jij ook sterkte... hoe lang moet je nog wachten?
Het eind komt in zicht , nog een maandje en dan volgt er weer een kijkoperatie en mag het spiraaltje er als het goed is uit. En dan kan het feest weer beginnen ! En inderdaad, het is beter leuke afleiding te zoeken en lekker bezig te blijven dan passief afwachten! groetjes, Pooltje
Dan duim ik met je mee dat die maand in 1 dag om vliegt door de leuke dingen... En hoop ik dta na de kijk operatie jullie snel een mooi wondertje mogen ontvangen...
Thanks,en wie weet wat de toekomst brengt.. voorals geneit ik van het hondje wat enorm bewerkelijk is ( in posi zin) en weet je eigenlijk vind ik het wel best... Zo best dat ik bergat dat ik nog hcg moest prikken vrijdag.. het was dat partner er aandacht... Nu maar hopen dat het eindleijk op 0 staat..