Ik wil zo graag mijn ei hier even kwijt.. Ik ben nu 28 weken zwanger.. en voel me niet lekker, al een aantal dagen, erge last van mijn stoelgang, hangerig, huilerig,pijn in de buik, de hele dag door, al kan ik het niet plaatsen wat voor pijn.. De kleine is nog nooit zo actief geweest ..! Trappelt werkelijk de hele dag, ik ben doodvermoeid, voel me leeg gezogen.. Thuis kan ik de kracht niet vinden iets te doen,dat terwijl ik gewoon thuis ben en niet eens werk.. Ik voel me zo onrustig, kan het niet plaatsen.. Maak mezelf wijs dat ik moet oppassen, straks komt de kleine te vroeg, wat dan ook weer nergens op slaat, maar stiekem ook wel fijn zou vinden Ervaar mijn zwangerschap helaas niet als een roze wolk, ik zal blij zijn als ik mijn kleintje heb en niet meer zwanger ben! Herkent iemand dit? is dit normaal voor mijn tijd? of zal ik de vk bellen? Groetjes en bedankt voor de reacties alvast....!
Ik heb gelukkig wel een roze wolk gevoel en geen kwalen maar wilde je wel even een hart onder de riem steken. Ook wil ik je even mee geven dat het nu echt nog te vroeg is om te bevallen dus hou nog even 9 weken vol dan is het grootste gevaar geweken. Misschien wat leuke activiteiten zoeken om te gaan doen? De hele dag thuis zitten piekeren en je lamlendig voelen zal je niet helpen op te knappen. Enne niet iedereen vind zwanger zijn leuk hoor maar het hoord erbij he. Succes meid en kop op.
Hi meis, Herken bepaalde delen wel hoor van je bericht....niet zozeer het ongerust zijn, maar wel het nare gevoel... Bij mij is het vooral de laatste twee weken dat het erg zwaar begint te worden (kan ook echt NIET wachten tot mijn verlof begint, pff nog 2 weken!) Soms met al die pijntjes denk ik ook wel eens 'moet nog ... weken!! Hoe ga ik dat nog trekken?!!' Gisteren zat ik ook huilend in bed...kan mijn ei niet meer kwijt, voel me beperkt in van alles, slaap mega slecht, kortademig, et cetera et cetera. De eerste weken (tot aan week 22!) ben ik trouwens misselijk geweest, dus die roze wolk 8) tja hier ook op 1 hand de 'roze ervaringen' te tellen. Zal ook blij zijn de beeb in mijn armen te hebben en mijn lichaam weer terug naar het oude. Kom net terug van de VK...alles ging goed, beeb ligt al helemaal goed (beetje ingedaald), dat geeft dan weer een oppepper moet ik zeggen. Wie weet is een belletje of bezoekje aan de VK helemaal niet zo'n slecht idee van je. Veel sterkte meid, ook al 'hoort het er misschien inderdaad allemaal bij', leuk is het niet...vooral dat vermoeiende/uitputtende gevoel zorgt ervoor dat je juist niet altijd meer lekker kan relativeren tot dat niveau Veel sterkte, je bent al een heel eind met je 28 weken. Keep it up! Neem je rust en zorg voor jezelf!
Ik herken het ook wel. De klachten lijken zich even allemaal op te stapelen nu, slaap slecht, maak me veel en snel zorgen terwijl het helemaal niet hoeft...bij mij ook geen roze wolk dus. Ik heb dat trouwens ook nog helemaal niet gehad hoor, vanaf het begin al niet. Van de ene kant denk ik dan, laat die kleine er maar lekker zijn, maar van de andere kant denk ik dan weer, nee ik wil graag genieten van het zwanger zijn, wie weet overkomt het me nooit meer. Ik heb het er toevallig met mijn vk over gehad afgelopen afspraak en zij denkt dat het écht met de rottige hormonen te maken heeft. Ik denk helaas wel dat ze gelijk heeft, in mijn geval.
Ja..ik herken zeker delen van je verhaal. Hier ben ik in het begin 24/7 misselijk geweest, toen dat ging zakken, kreeg ik vanaf week 13 al bekkeninstabiliteit, met als gevolg, dat ik eerder thuis kwam te zitten en geen enkiele nacht nog fatsoenlijk slaap door de pijn. Mijn overgevoelige buik doet heel de zwangerschap al pijn en ik heb enorm veel harde buiken. Menig traantje is er al om geplengd. Maar het is een kwestie van ff uithuilen en weer doorgaan. Bij sommige dames gaat het zwangeren toch niet zo vanzelf als bij anderen soms lijkt. En dan is het toch heerlijk als je op een forum als dit je ei kwijt kunt en erachter komt, dat je er niet alleen in staat? Een knuffel voor jou!
Hoi, Ja hier ook klachtjes en word er nu soms ook moedeloos van. Verder heb ik wel het roze wolk gevoel maar dan vooral is ik vrij ben en verder niet echt iets hoef. Wat ik ook ff zou doen als ik jou was, is een plasje inleveren bij de huisarst en vragen of ze het op blaasontseking onderzoeken. Je geeft aan buikpijn en beetje labiel en dat had ik precies een paar weken geleden en toen bleek het blaasontsteking. Het blijkt namelijk dat een ontsteking aan je urinewegen effect heeft op je emoties. Toen de ontsteking bij mij weer weg was, ging het daarna weer een stukje beter. Maar verder... ontzettend lastig toch? dat je hele lijf verandert en je er zelf geen controle meer over lijkt te hebben. Ik denk dan ook wel eens...nog 13 weken..pfff dat is nog kei lang.... We slepen er ons wel doorheen! En misschien kan de vk inderdaad je ook wel ff een hart onder de riem steken of heeft ze tips voor verlichting van je klachtjes. Ik zou gewoon ff bellen. Als je een leuke huisarts hebt kun je ook altijd daar nog even langs gaan.
Ik ben even ver als jij, en ik herken inderdaad delen van je verhaal. Heel snel huilerig, vreselijk moe (alsof ik wel 20 uur per dag kan slapen) en misselijk. Zodra ik uit mijn werk kom heb ik echt gewoon een uur nodig om weer een beetje mijn draai te vinden. Hopelijk wordt het toch nog wel weer wat beter en is dit weer een bepaalde fase waar wij zwangere vrouwen door heen gaan
Hier zit ook soms in zak en as. Nu maak ik mij zorgen of mijn kind geen hazelip hefet. Dacht dat ze dat konden zien op de 20 weken echo. heb nu ene foto van de pretecho waar op het lijtk dat er een sneetje zit in de bovenlip. Maar ja de vrouw zal dingen zeggen die haar opvilen. ga nu toch maar aan de gyn vragen of ie nog ene keer kijkt. Ja en dan komen we ook nog eens in de zware tijd. De laatste maanden. heb zin om weer wat te eten zonder erbij na te hoeven denken. Ik wil zo snel mogelijk het kind vast houden, ben met de zwnagerschap ook wel klaar. Helaas moet het voor de veiligheid nog even blijven zitten, maar kan niet snel genoeg gaan. Ik laat alles maar over mij heen komne, meer kunnen we niet doen. gr Gaby