Al maanden kriebelt het weer. Maar verstand zegt wachten tot de eerste ruim een jaar is, dan kan grote zus een paar ochtendjes naar de psz. Maar het kan natuurlijk ook een tijd duren voor het raak is. Bij de eerste duurde het ook 9 rondes. Is het wel gelijk raak, komt het ook goed. De eerste is van 6 januari, nu 10 maanden dus.
Ik moest er juist weer niet aan denken om in de begin periode ook nog met een puberende peuter te zitten Maar het ligt er denk ik wel aan hoe je situatie is, dat kan je het beste zelf inschatten. Mijn zoon is van november vorig jaar. Zit nu op 5 maanden zwangerschap. Hoe het in de praktijk is moet ik nog afwachten. Maar ik denk dat het beiden voor en tegens heeft die je zelf moet afwegen.
Ik denk dat de ideale leeftijd ertussen niet bestaat. Mij lijkt het lekker niet een te groot verschil te hebben, maar dat de eerste toch 2 of 3 dagdelen naar de psz kan, zo dat ik dan alle aandacht voor het ukkepukje heb.
Ik heb het beide meegemaakt. Door 2 miskramen zit er 3 jaar en 9 maanden tussen mijn meiden. Tussen jongste meisje en zoon maar 16 maanden. Echt waar, alles heeft voor en nadelen. Ook hangt het af van baby �� zelf... Kortom, is je lijf er aan toe, en ben je er in je hoofd aan toe, prima. En anders wacht je nog ��
Lijkt mij ook ja! Ons meisje is zacht uitgedrukt lekker ondernemend.. Ergens hopen we dat een tweede iets relaxter is. Maar veel drukker qua karakter kan bijna niet, we hebben een behoorlijke vuurdoop gehad
Daar heb je niet per se een psz voor nodig. Als de oudste zijn middag dutje doet zijn we alleen. En als vl thuis is kunnen we ook regelmatig wat tijd alleen hebben. De kleinste zal wss wat vaker en meer slapen waardoor ik die momenten weer 1 op 1 tijd met de oudste heb. Tegen de tijd dat de oudste naar de psz gaat dan krijg je juist ook weer een drukke ochtendspits.
Daar zit ook weer wat in. Ik hoop dat een tweede wat meer slaapt, dl sliep de eerste 3 maanden overdag nauwelijks, ik was gek (gemaakt door huisarts en cb). Uiteindelijk (na jankend op de hap, met mn "vuist" op tafel) bleek ik wel dege kerngezond, maar dl kma en reflux. Bij een tweede zal dat dus niet meer zo ver komen mocht de tweede ook klachten hebben. Dus ga ik er van uit dat overdag wat rustiger is
Tussen onze zoon en dochter (die trouwens exact even oud is als jouw dochter ) zit 19 maanden. We hadden het zelfde idee als jij, misschien duurt het best even voor het raak zou zijn (bij de oudste namelijk 2 jaar én IUI)m, maar tot onze verbazing was het meteen raak. Het voordeel bij ons is dat de oudste zichzelf prima kan vermaken. Het is dus niet zo moeilijk om de aandacht te verdelen en als ik even gefocused moet zijn op dochter is dat geen probleem. Middagdutjes zijn heerlijk, even meeslapen of gewoon wat tijd voor mezelf . Uiteindelijk denk (hoop) ik dat ze door het kleine leeftijdsverschil over niet al te lange tijd ook echt wat aan elkaar hebben. Druk is het wel, ookal hebben we 2 'makkelijke' kinderen. Je moet ook de oudste nog bij redelijk wat dingen helpen, dus bent de hele dag wel aardig in de weer met eet- en slaapmomentjes. Maar dat heb je denk ik ook wel als er wat meer tijd tussen zit. Het enige wat hier echt lastig is, is dat de jongste nu al even staat en langs de bank begint te lopen. Zoonlief is het daar totaal niet mee eens en duwt haar te pas en te onpas omver. Geloof dat het iets te maken heeft met het feit dat ze nu in zijn 'territorium' kan komen en ik denk dat de leeftijd dat wel iets lastiger maakt, hij snapt nog niet zo goed dat hij haar pijn kan doen en ze niet de hele dag op de grond wil liggen Maar al bij al vind ik het nu in ieder geval genieten
Wij hebben er 20 maanden tussen en wat was ik blij dat we aan het begin niet optijd op hoefden voor speelzaal etc. We hadden echt nog alle tijd om het ritme van de kinderen te volgen ( want ik bracht ze ook niet weg voor het werk, of mn man was thuis of ik sliep met kinderen bij mn ouders waar ze kind aan huis zijn ) ik vond het juist heel fijn om nog veel te kunnen rusten met de kindjes op bed ( dan sliep ze niet perse maar wel even liggen en lezen ) en niet bepaalde dingen te hoeven qua ritme.
Voor het zingen de kerk uit is hartstikke onbetrouwbaar joh! In het voorvocht van de man zitten ook al spermacellen hoor Misschien komt mijn reactie dan als een domper, maar in hemelsnaam wacht nog even. Ik heb 22 maanden tussen onze jongens zitten en wat wilde ik dat er een half jaartje of een jaartje meer tijd tussen zou zitten. Iedereen zegt: "ja, maar straks hebben ze hartstikke veel aan elkaar hoor!". Ja, super, maar nu zit ik er maar mooi mee Ter info: twee refluxkindjes. Onze tweede was niet gepland (maar zeker wel gewenst!). Ik ben verminderd vruchtbaar en erg naïef dachten we/ik dat het wel niet zo'n vaart zou lopen. Nou... één keer een paar dagen de pil vergeten en *bingo*
Mjn eerste was een flink reflux babietje. Ik raakte ongepland zwanger van de tweede en hij kwam toen mijn dochter 20 maanden was. Ook hij had heftige refkux en kma en ondanks dat ik er in de eerste week al bij was, was het hartstikke pittig. Het slapen in een doek (kon niet liggen), het lastige voeden, zoeken naar de juiste medicatie en dosering, zoeken naar voeding en daarbij een kind van 20 maanden is eigenlijk niet zo fijn. Het is niet gezegd dat een tweede weer 'problemen' krijgt maar je hoort het wel vaak. Ik denk dat het ideale leeftijdsverschil tussen kinderen ongeveer 3/4 jaar is en ik zou zeker bij reflux en kma klachten wat langer de tijd nemen. Je oudste kan echt aandacht tekort komen door zo'n behoevende baby. Ik heb heel veel zeilen bij moeten zetten.
Of kindjes veel aan elkaar hebben ligt niet aan leeftijd maar aan karakter. Manlief heeft 8 broers en zussen gehad. Met de oudste ( 10 jaar ouder als hem ) had hij de beste band. Met degenen die jonger als hem waren heeft hij heel weinig. Voor het zingen de kerk uit dat doe je meestal als het echt niet erg is als er een kindje bij komt maar het ook fijn is als het nog even duurt. Oftewel, wij hebben bewust 9 maanden gewacht tussen de oudste en jongste en zijn daarna weer anders gaan proberen. Wij hebben ook 2 kindjes met handleiding, ze hadden beiden heftige allergieën vooral de jongste, moeilijke slapers en echt handen bindertjes. En toch zou ik het voor geen goud anders hebben gewild... Dat is gewoon heel persoonlijk! Sommige mensen vinden het ideaal om 4 jaar verschil te hebben, lijkt mij bv weer vreselijk!
Bij mij is het verstand ook even de baas. Ons meisje is dan ook pas ruim drie maanden maar we willen wel heel erg graag een tweede. Heb met mijn man afgesproken dat we in het voorjaar eerst op vakantie gaan (zonder ochtendmisselijkheid, dikke buik en uitkijken wat je mag eten) en dan weer voor de echt gaan proberen. Bij ons ging het niet vanzelf bij dl daarom ben ik geneigd te denken van och we zien wel. Maar dit jaar zijn we niet op vakantie geweest en ik kijk toch wel heel erg uit naar een weekje Kreta dus we wachten nog maar even. Over een half jaartje kunnen we weer voor de echt gaan.
Ik denk dat er geen ideaal is. Ik heb een heel gemakkelijke tweeling, zij zullen 18 maanden zijn als hun broer of zus komt. Als deze net zo gemakkelijk is als de twins zie ik geen beren op de weg.
We gaan het zien. We gaan er (nog) niet voor in de zin van kijken naar de eisprong etc. Maar zingen doen we gewoon weer in de kerk. Is het raak, is het leuk en erg welkom, duurt het even, is het ook oke. "Gelukkig" kunnen we niet in de toekomst kijken!
Hier komt er (hoogstwaarschijnlijk) geen tweede. Heb een PPD gehad en wil mijzelf, mijn man, zoontje, familie en dan dat nieuwe kindje dat niet aandoen aangezien de kans op herhaling groot is..... financieel gaat het prima, we hebben nog wel een tijd voor onszelf en zijn geen babypersonen.... dus willen we niet weer door dat tropenjaar met dan ook nog een een peuter aan de rokken
Ik denk dat niemand je hier een antwoord op kan geven. Ieder kind is anders. Hier ga ik het ook zelf ervaren. Mijn zoontje is nu 13 maanden en ik ben 9 weken zwanger. Ik moet zeggen dat mijn zoontje heel goed zelf kan spelen. Die kan ik goed 1 uur bij zijn speelgoed zetten dat hij zelfstandig speelt. Mijn zwangerschap loopt nu al niet heel prettig en daarbij ben ik ook de hele dag ziek. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van. Maar ik denk als mijn zoontje een kindje was geweest wat alle aandacht op eist dat ik misschien nog even gewacht zou hebben. Het voordeel nu is dat ik al een paar keer met spoed naar het ziekenhuis moest en dan moet ik hem wegbrengen. Voor mij is dat verschrikkelijk maar hij vind het alleen maar leuk als hij naar oma mag. Hij snapt het nog niet. Vorig jaar heb ik in het ziekenhuis gelegen tijdens mijn zwangerschap en had ik een vrouw langs me liggen waarbij het zoontje 3 was. Het zoontje huilde de hele tijd waarom mama niet mee naar huis ging. Dat heb ik nu dus weer niet. Dat het pittig gaat worden dat weet ik. Maar wij willen ze dicht op elkaar. En geloof me... je krijgt soms ook reacties van "nou dat je dat wilt zo dicht op elkaar... ik snap dat niet"..... of mensen die al meteen een oordeel hebben en je precies kunnen vertellen hoe zwaar het wel niet gaat worden terwijl ze het zelf nooit hebben meegemaakt.