Gelukkig?? Be proud... Echt, je enige reden is een reltopic starten. Nou, je ontneemt mij de lust op cola en popcorn!
In sommige gevallen is het soms beter om je oordeel voor je te houden en te beseffen dat er mensen zijn die anders met dit soort zaken omgaan.
Dat je mag en kunt oordelen betekent nog niet dat het fatsoenlijk is om te doen. Iedere ouder maakt keuzes die hem of haar het beste lijken voor het kind. Zeker in een situatie als deze lijkt het me kiezen tussen twee kwaden, onmogelijk eigenlijk, maar als je leeft volgens een religie maak je ook van daaruit je keuze omdat je gelooft dat dat de beste keuze is die je voor je kindje en jezelf kunt maken. Ik hou wel van een popcorntopic op zijn tijd, maar dit is gewoon zo misplaatst, zo walgelijk om over te willen rellen. Want dat is volgens mij ook, zoals Beatissimam al zegt, de enige reden waarom je dit topic hebt gestart!
Daar denk ik heel anders over. Niet oordelen totdat je zelf in die schoenen hebt gestaan en zelfs dan moet je uitkijken met wat je allemaal uitkraamt, want iedereen is verschillend.
ik heb de docu niet gezien maar ik denk dat het koppel waarschijnlijk hoopte dat er een kans of behandeling zou zijn eenmaal geboren.
Oh my god... Wat verschrikkelijk heftig.. Ik heb m wel bekeken.. Tranen staan achter mijn ogen damn. Ze hebben zuurstof en pijnstilling meegekregen dus ik betwijfel of het kindje er veel last van gehad heeft. Het zag er ook erg rustig uit. Alleen op het laatst wanneer het begon te stoten met de ademhaling, dat was echt wel heel naar om te zien. Sterk stel in ieder geval. Ik vind dat ze op hun eigen manier mooi hebben gehandeld. En blijkbaar stond het ziekenhuis achter hun keuze, anders mocht het kindje nooit naar huis.
Toch nog dat ene sprankje hoop dat ze het mis hebben? Of dat ze in de paar maand toch nog een oplossing zouden vinden, tegen beter weten in misschien
Poeh, wat heftig om te kijken zeg.. Ik heb er geen oordeel over, ik snap die ouders wel. Zelf zou ik het denk ik alleen niet aan kunnen zien om mijn kindje zo naar adem te zien happen en telkens denken dat hij overleden is maar dat hij dan toch nog leeft. Lijkt me heel erg moeilijk..
Ik heb helaas meegemaakt door wat voor een hel je gaat als je te horen krijgt dat je zwanger bent van een gehandicapt kind. Ook hoe onmenselijk de keuze is. Bij ons heeft de natuur uiteindelijk besloten. En daar heb ik nu vrede mee. Deze mensen hebben ook een keuze gemaakt. Hun keuze. Daar hoef je het niet mee eens te zijn. Maar laat ze wel in hun waarde. Wat is je bedoeling van dit topic? Een oordeel vellen omdat het 'gelukkig' kan? Pfff... Overigens heb ik het filmpje niet gezien. Geen behoefte aan.
Ik vind dit een heel mooie manier van afscheid nemen. En als het de ouders helpt wrm niet. De een kiest voor afbreken en de ander voor uitdragen. Bijde keuzen zijn de juiste wAnt er is geen andere keus en hoe dan ook is de dood de grote winnaar. Ze kiezen niet voor niet nuttige operaties. Ze kozen er voor hun kindje te keren kennen, liefde te geven voor de minuten, uren of dagen dat dit zou kunnen en hebben daarna rustig afscheid kunnen nemen. Erg mooi en pijnlijk maar voor veel mensen die niet voor afbreken zijn is het volgen van moeder natuur een mooie optie Dat adem halen is niet meer dan een reflex wat een lichaam doet als het zuurstof te kort komt. Gasping ook wel genoemd. Kindje zal daar weinig van meekrijgen omdat in deze staat al een tijdje zuurstofgebrek is en daardoor rustig in slaap is gevallen. Het zat ook onder de zware pijnstillers en hersentjes waren niet goed aangelegd waardoor hij sowieso weinig heeft meegekregen waarschijnlijk en onbewust zijn ouders heeft geholpen met verwerken van dit verdriet.
Ik denk dat het in sommige gevallen veel humaner is om een zwangerschap af te breken dan om het kind uit te dragen.
Wat een kinderachtige reactie. Dat mijn mening misschien afwijkt van de norm betekend niet dat ik die niet mag ventileren , noch dat ik dit topic ben gestart om een rel uit te lokken.
Als een nog ongeboren of pasgeboren kind verder geen pijn zou hebben wat is er dan niet humaan aan (of minder)?
De reden waarom ik dit topic ben gestart is omdat ik het mij serieus afvraag hoever je moet gaan om een " geliefde " , die geen kans heeft op overleven , dmv allerlei toeters en bellen een paar uur/minuten/dagen extra te geven omdat men er (nog) niet aan toe is om afscheid te nemen.
Heb net gekeken, wat heftig, heb meegehuild met de ouders. Wat ik zou doen? Geen idee, maar ergens begrijp ik ze wel; het hopen op een foute diagnose of een medisch wonder, tegen beter weten in. Wat een hel. Ben heel blij voor ze dat ze daarna weer een gezond kindje hebben mogen krijgen. Wat ik niet begrijp is hun keuze om dit filmpje aan de hele wereld te tonen, ik vond het heel erg prive..