Ha Chantal, Allereerst sterkte met je moeder dat is echt naar! Over trombose kan ik je wel het een en ander vertellen, ik heb het in mijn rechterbeen gehad. Als je er wat over wil vragen hoor ik het graag. Het is inmiddels 4 jaar geleden, dus ik weet niet veel meer van INR enzo. Wel van hoe het voelt en hoe het herstel verloopt. Ik hoor het wel, groetjes Vlinderbloem
he, Wat rot zeg. INR moet inderdaad met bloedverdunners tussen de 2,5 en 3,5 zitten. Zolang ze spuit (fraxiparine??) kunnen ze dat redelijk instellen en( dat afbouwen de eerste dagen was om te kijken wat haar lichaam nodig heeft.) mocht ze na 3 maanden om moet naar pilletjes sintromitis dan gaat de waarde vaak aan het schommelen, maar goed dat kan ze dan aangeven en ze zal in ieder geval regelmatig bloed moeten laten prikken. Waar zit de trombose??? is dat al ingezwachteld.. dat verlicht de pijn gelijk.. OF zeiden ze dat ze dat nog niet dorsten? benauwdheid hoort bij de embolie, maar als ze het niet vertrouwt gewoon weer terug gaan naar ziekenhuis hoor! hoop dat ze er snel bovenop is..
10 mei heb ik een longembolie gehad! Ze zult nu een half jaar bloedverdunners moeten gebruiken. Mijn inr waarde was telkens 0,9 en moest toen 8 bloedverdunners slikken (acenoucomarol) en 2x fraxiparine spuiten. Nu heb ik nergens last meer van en spuit ik 2x per dag tot nov.
Ik heb zelf een longembolie gehad en daar kan je nog echt lang last van hebben, ik heb een volle week in het ziekenhuis gelegen (had ook een engeltje op m'n schouders) ik heb ik die week bloedverdunners via een spuit gehad en daarna naog 2 weken 2x per dag een spuit, daarna nog een half jaar met tabletjes, die pijn komt idd door het kleiner maken van de stolsels, dat het ik ook een paar dagen flink last van gehad, ik kon ook precies voelen waar de stolsels waren. je moeder moet echt rustig aan doen en eigenlijk niks doen, ik hoop dat het snel beter gaat. Liefs Dina
Hoi Chantal, Ik heb zelf 3x trombose(1993/1994/2002) en 1x longembolie(2002) gehad. Het heeft een lange nasleep en ik zit levenslang aan de antistolling.Heb jaren bij de trombosedienst gelopen en mocht toen ook zelf prikken en meten(kan je aanvragen als je levenslang moet) maar mijn inr schommelde teveel(van 0.3 tot 11) dus nu prik ik dagelijks 2x een injectie(Clexane 100)en nu gaat het goed. Ze zullen waarschijnlijk allerlei stollingsfactoren gaan checken. Ik heb zelf FactorVLeiden(heterozygoot).Ben nu 43 en kreeg dus al jong ermee te maken.Maar goed....het is niet niks.Herstellen van een longembolie betekend goed luisteren naar je lichaam en langzaam herstellen en niet te snel van alles weer oppakken. Met herstellen bedoel ik niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Ik was 1e instantie erg bang dat ik het weer zou krijgen maar ik was ook boos op mijn lichaam en voelde me net een tijdbom.Dit slijt gelukkig wel. Heel veel sterkte aan je moeder toegewenst.En als ze wilt kletsen stuur me maar een pm.Ik scheel maar 3 jaar met haar.Ook als je vragen heb mag je me gerust even een pm sturen. Sterkte!!
Ze heeft de trombose in haar onder been, ze hebben haar niet ingezwagzeld maar wel een soort steunkous achtig iets gegeven, haar been stond nog te strak om er meer mee te doen ... Ze zit idd aan de Fraxiparine, slikt zo'n 6 pilletjes ( volgens mij ), heeft die spuiten, nog een medicijnen, en extra pijnstillers .. Om de drie dagen moet ze naar het ZH om alles te laten controleren, het is dat ze heel dicht bij het ZH woont anders had ik haar echt laten opnemen, ze hoest nog steeds de longen uit dr lijf, ziet bleek, slaapt veel en is stil, het is echt mijn moeder niet .. Alhoewel ze nog wel steeds dr bekkie bij dr heeft Dames wat hebben er ook veel het zelfde gehad, jeetje, je staat daar eigenlijk nooit bij stil ...
Mijn mama is op 48 jarige leeftijd overleden aan een longembolie.... Ze had die zomer een trombosebeen, waarvan ze uiteindelijk genezen was verklaard, maar in november van datzelfde jaar is er toch een bloedprop losgeschoten, die haar longen geblokkeerd heeft.
Overigens heeft ze geen dagen met die embolie rondgelopen hoor, het was in tijd van een uur gedaan! Dus misschien dat jouw mama haar lichaam de kracht aan het hervinden is om door te gaan! Een kennisje van ons is er ook weer helemaal bovenop gekomen en heeft soortgelijke klachten gehad en is nog heel lang heel moe en lusteloos geweest! Maar nu gaat het weer helemaal super! Niet de moed opgeven meis, sterkte!
Aan het einde van mijn zwangerschap heb ik ook een trombosebeen gehad. Helaas verkeerde diagnose gesteld door de HA. Hij zei dat ik te maken had met een liesblessure.. Jammer genoeg was ik zelf op dat moment niet wijzer dus nam dat maar aan, ook al wist ik niet hoe ik aan een liesblessure kwam tijdens mijn verlof periode. Na de bevalling werdt die zogenaamde "liesblessure" een bijna fatale, zeer massale longembolie!! In zeer kritieke toestand kon ik toch nog optijd in het ZH zijn en werd ik opgenomen op het IC waar ik agressieve bloedverdunners kreeg toegediend. Die vreselijke benauwdheid was toen gelukkig snel verdwenen, niet helemaal maar het was goed te doen. Heb een week in het ZH gelegen en kreeg Fragmin toegediend. Later thuis ben ik overgestapt op tabletjes, Acenocoumerol. INR schommelde heel erg en werdt soms 2x per week geprikt. Heb een half jaar aan de bloedverdunners gezeten, langer zou een risico zijn ivm bloedingen. Na dat half jaar de vernauwingen helaas nog steeds niet volledig weg, zijn nog best veel restverschijnselen te zien maar mn lichaam moet het nu zelf oplossen.. Ben er as september alweer een jaar zoet mee.. Sterkte voor je moeder meid! Na wat ik heb meegemaakt zou ik me niet af laten schepen met 1 dag ziekenhuisopname maar goed, moet wel zeggen dat het bij mij zeer massaal was en het absoluut niet verantwoord was om naar huis te gaan. Kon ook niet.. Laat je moeder maar heel rustig aan doen!! Het herstel is niet makkelijk en kan lang duren. Maar, komt vast goed hoor!! Ze is onder controle.. Krijgt ze ook nog een CT-Scan ter controle?
he Ze krijgt in iedergeval genoeg ontstolling, zodra ze het niet vertrouwt of benauwder word gelijk aan de bel trekken.. En laat haar vragen zodra hetkan of ze haar been willen zwachtelen, hij moet inderdaad eerst weer wat minder rood/dik zijn, dat neemt de pijn voor een groot deel weg. Hebben ze alweer gekeken of trombose/ embolie minder is met echo/scan??
Ik heb ook een trombosebeen gehad. Het is voor mij ook te lang geleden om te herinneren. Ik had een steunkous en slikte sintrom en moest iedere week naar het zkh. Ik was 19. Wat iedereen hier al verteld heeft. Je moeder moet goed luisteren naar d'r lichaam. Als 't niet, dan kan 't niet. dan komt 't morgen wel. En zo'n instelling heb ik nog steeds. Ik ben 2 jaar bevallen en tijdens het kraambed (dus ca. 6 weken) heb ik zelf heparine moeten spuiten. Maar dit was alleen maar uit voorzorg. Ben wel "beter" verklaard, maar je weet dat 't altijd terug kan komen. Alleen met 't warme weer heb ik er last van. Dan houd ik meer vocht vast en dan sleep ik meer met m'n been. Maar weet je... Als je er aan houdt en je slikt je medicijnen op tijd, dan kan je er 100 mee worden. (en geen alcohol, maar ja.. .dat dronk ik toch al niet) Sterkte iig.
Ikzelf heb trombose gehad in mijn been. Ik was nog maar 23. Ik heb mijzelf moeten leren spuiten en heb dit gelukkig maar 2 weken moeten doen. toen ben ik over gegaan op tabletten... Het schijnt dat het lichaam niet direct reageert op tabletten en wel op de spuiten...Dus ik moest eerst gaan spuiten en toen slikken. Verder kreeg ik een zwachtel in het begin en na 2 weken ging ik over op een steunkous die ik 2 jaar heb moeten dragen. Bij mij was het aardig snel onder controle....Ik ben voor de diagnose trombose wel 5 keer bij de huisarts geweest maar het was telkens "spierpijn"...... Maar toen ze het eenmaal wisten was het na een paar dagen al een stuk dragelijker.... Nu heb ik er alleen nog last van met het warme weer...net zoals mijn voorganger hier....slepen met het been en gauw dik Dus als ik je moeder was zou ik weer terug gaan naar de dokter en gewoon vragen om verder onderzocht te gaan worden... heel veel succes