Goh, ik ken "de troostborst" helemaal niet. Leggen jullie je baby dan iedere keer aan wanneer het gaat huilen? Of bijvoorbeeld alleen wanneer de baby 's avonds in bed huilt?
Ik altijd. Jij niet dan? Mijn dochtertje gaat dan niet telkens een hele maaltijd drinken ofzo. Meestal zijn 1 of 2 slokjes genoeg, dan is ze weer helemaal getroost en happy.
Troostborst is een beetje een slechte benaming hoor. Hier legde ik gewoon aan zodra kind zocht of onrustig was of zo. Liet het nooit zover komen dat ze echt huilden. Ze lagen trouwens zelden alleen in bed. Toen ze wat ouder werden kregen ze ook borst als ze pijn hadden of moe of bang waren. Borst is meer dan alleen maar eten. Aan de borst drinken werkt ook pijnstillend (als ze ziek zijn of een prikje krijgen), maakt slaperig (door de hormonen die in jouw lijf en dat van je kind vrijkomen), kalmeert, geeft geborgenheid, noem maar op. Maar legde jij dan niet gewoon aan als je kind je riep? Liet jij ze dan huilen of zo?
Nee hoor niet altijd. Maar nu ik er over nadenk huilt mijn baby alleen als hij honger heeft (Aanleggen en drinken) of moe is (in bed, als dat niet lukt aanleggen en woppa in slaap). Als hij erg gefrustreerd is leg ik hem dus wel aan, twee sabbeltjes en het is goed. Ultieme veiligheidgevoel, en door de meiden hier voelt het ook (weer) goed om te doen. Ik draag mijn baby ook veel bij me. Volgens mij bestaat er op deze leeftijd niet zoiets als teveel mama dus daar maak ik lekker misbruik van
Hier ook altijd gedaan en het is nu bijna nooit meer nodig. Alleen bijv. vanavond sliep ze net en werd ze huilend wakker van de hond die keihard begon te blaffen. Ik pakte haar gewoon altijd als ze huilde en meestal zocht ze dan de borst wel.
Een borst is toch niet de enige manier om te troosten wat een rare opmerking. Ik heb mijn dochtertje eigenlijk nooit getroost met de borst, alleen toen ze nog heel jong was. Ze vraagt er zelf niet om en ik vind het niet prettig. Als ze overstuur is tillen we haar op, we praten met haar, geven haar een beetje water en dat lukt altijd . Ik ben een groot voorstander van bv en voed daarom ook al meer dan een jaar, maar ik vind dat een troostborst niet automatisch bij borstvoeding geven hoort. Hier gaat het prima zonder, naar volle tevredenheid van alle betrokkenen
ik kende het ook niet hoor....tenminste het was nooit nodig, was vaak al anders te troosten...maar omdat ik in het begin ook erg veel melk had ne harde tsr, durfd eik het ook niet aangezien hij anders alleen maar krampen kreeg en lastvan reflux... maar wel een x na de prikjes en geloof nog iets van 2 andere xen...maar laten huilen natuurlijk niet, hij vond oppakken vaak al genoeg of wiegen/zingen
Nee 'troostborst' is zeker niet onlosmakelijk met borstvoeding verbonden. Ik bedoel, je hebt zelfs moeders die op tijd voeden enzo. Ik vind de 'troostborst' meer onderdeel van Attachment Parenting.
Nou huilt Simone eigenlijk nooit, maar als ze een keer gevallen is ofzo leg ik haar niet meteen aan, dan knuffel ik haar gewoon. Ik heb een boek gelezen waarin staat dat je ze op dat moment gewoon lekker moet laten huilen (wel knuffelen in de tussentijd), dan zijn ze het maar kwijt. Ik vind daar wel wat in zitten, het lucht wel lekker op zo'n huilbui. Dan 'troost' ik eigenlijk juist niet.... Ik gaf een borst om te troosten als ze overprikkeld was toen ze nog heel klein was, en tegenwoordig dus alleen als ze 's nachts wakker wordt, ik neem dan gewoon het zekere voor het onzekere en heb geen zin om testjes te doen of ze nou wel of geen honger heeft. Gewoon aanleggen dus En dus als ze eens niet lekker in haar vel zit, bij tandjes ofzo (nee ze bijt me nog niet gelukkig)
In sommige gevallen is het ook een makkelijke manier om het kind maar rustig te krijgen. Jij vraagt aan een moeder die niet constant aanlegt bij elk onrustig momentje of ze haar kind dan 'maar laat huilen OF ZO'. Maar een andere vraag dan: vraag jij je weleens af waarom je kindje onrustig is/ huilt, of leg je het maar aan om het stil te krijgen? Het is maar hoe je het bekijkt De manier van troosten die MamavanSimone doet gaat veel meer uit vanuit het gevoel van het kind. Zoeken naar de oorzaak van onrust/ bieden van een veilige omgeving om de overprikkeling te 'uiten'. En niet naar de makkelijkste manier zoeken om het kind maar stil te krijgen.
Mijn zoon drinkt nooit slokjes, ook niet als troost. Ik geef eigenlijk 3 soorten voedingen: Gewoon de overdag melkvoedingen, nu gemiddeld 3 per dag. De, nu inmiddels, incidentele nachtvoedingen. De troostborsten bij erge pijn of onrust. Ze worden steeds minder, maar wat zijn ze nodig geweest de afgelopen 2 jaar en wat was ik blij dat ik ze kon geven, ook 's nachts! Die ogen die dan zo dankbaar naar je kijken, dat handje om jouw duim gekruld, die ademhaling die steeds rustiger wordt en de oogjes die toegaan...
interessant topic... ik vraag het me ook vaak af. Aan de ene kant heeft Adi wel een punt: is het niet alleen maar symptoombestrijding? En ga je dan voorbij aan wat er werkelijk dwars zit? Of is behoefte aan de borst nou juist precies dat wat dwars zit, en ga je daaraan voorbij als je op zo'n moment níét aanlegt? Dus ik snap je dilemma Juju. Ik probeer zelf een soort middenweg te vinden: niet als eerste troostmiddel gebruiken - eerst proberen met wiegen, zingen etc - maar als dat niet helpt voel ik me er ook echt niet schuldig over als ik mn meisje even aanleg. Over wat er gebeurt als je straks gaat afbouwen zou ik me nog niet teveel zorgen maken; dat zie je dan wel weer, volgens mij kun je daar nu niks over zeggen: "een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest". Waarschijnlijk zit je er nu over te piekeren en straks lost het zich vanzelf op
Ik denk hier niet zoveel over na eigenlijk.. Als mijn gevoel zegt dat de kleine het nodig heeft om aangelegd te worden dan doe ik dat. Ook al kolf ik fulltime en geef ik dat in de fles. Wanneer hij echt overstuur is en ik leg hem aan dan is hij zo stil. Terwijl hij anders soms nog wel een kwartier kan schreeuwen.. Dan zie ik liever dat gezichtje wat geborgenheid en veiligheid uitstraalt, hij kan dan zo tevreden zijn. Ik vind dat zo speciaal, dat ik dit aan hem kan geven wat verder niemand anders kan. Het gaat dan ook niet om eten want het werkt ook net nadat ik gekolfd heb en dat ik zie dat er misschien maar 10 ml uitgekomen is.
Mooi he, die tevredenheid die je kind dan uitstraatlt en dat gevoel dat jij als mama dan krijgt! Ik kan mijn zoon ook meteen na een goede voeding weer aanleggen, ik weet niet hoeveel er dan uitkomt, maar de borst maakt hem iig happy!
wij hebben onze kleine ook veel bij ons en troostborst geef ik gewoon. Zo komt hij makkelijker in slaap. het is een onrustig mannetje ben wel een beetje huiverig voor het moment waarop ik ga stoppen (wil rond 1 jaar gaan afbouwen want ik wil weer ongesteld worden en voor een tweede gaan!)...hoe gaan wer hem dan rustig krijgen?? het is wel een heel vrolijk mannetje dat wel maar met slapen is hij niet de makkelijkste. wil alles zien meemaken!! ben het er mee eens dat BV niet alleen voeding is maar ook heel veel te maken heeft met veiligheid bieden, geborgenheid, hechten enz. teveel mama (of papa haha!) bestaat volgens mij ook niet!