Nee, was een serieuze vraag. Er is volgens mij wel een fundamenteel verschil tussen "voedingsborst" en "troostborst": de eerste gaat om honger stillen en de tweede gaat om een gevoel van veiligheid geven. Maar een echte voeding 's nachts of overdag gaat toch allebei om hetzelfde: het honger stillen? Of misschien is dat voor jouw gevoel anders omdat jouw kindje wat ouder is? Dat hij 's nachts niet echt honger meer heeft, zoals een kleine baby, en het dus een mengvorm is tussen honger en troost ofzo?
Voor ons was er geen verschil. Borst is borst. Kind wil borst, kind krijgt borst en dan ga ik niet eerst zitten nadenken of het honger of iets anders is. En wat mij betreft maakt de leeftijd dan ook niet uit. Of je nou 3 dagen, 3 weken, 3 maanden of 3 jaar bent, als je aangeeft die borst nodig te hebben, dan ga ik er van uit dat je die nodig hebt.
Rja ik ben dan weer van 'waarom moeilijk doen met allerlei andere dingen als je borsten bij de hand hebt?' Die zijn er toch voor?
Voor jou misschien evident, voor mij niet, maar dat maakt verder toch ook helemaal niet uit . Voor mijn dochtertje is lichamelijk contact als troost voldoende en ik wil haar op deze leeftijd ook niet overal en altijd aanleggen, want ze begint bijvoorbeeld nu soms al mijn shirt omhoog te trekken en dat vind ik niet de bedoeling, zeker niet in het openbaar.
Rustig maar.. het lijkt wel of je je aangevallen voelt. Ik zei alleen maar dat de borst een tweeledig doel dient - en volgens mij zijn we het daar allebei over eens - En soms is het wél duidelijk het één, en soms duidelijk het ander; in dat geval hoef je sowieso nergens over na te denken, en soms een beetje van allebei; en daar hoef je ook niet over na te denken van mij hoor, geef een kind lekker de borst als ie daarom vraagt. Ik vroeg alleen maar aan zogelukkig waarin voor haar het verschil lag tussen een overdagvoeding en een nachtvoeding. Ik kan me overigens wel goed voorstellen dat leeftijd er op een gegeven moment toe doet: als een kind van 3 om ieder wissewasje om de borst vraagt zou ik hem toch ook gaan leren dat er andere manieren zijn om troost te krijgen.
Dank je Het is niet zo dat ik bij ieder huiltje aanleg. Als ik hem oppak en hij zoekt, ook al 'weet' ik dat hij geen honger heeft dan leg ik hem aan. Ik weet niet of dat symtoombestrijding is, misschien wel. Zoiets als een pleister op een wonde? Inmiddels negeer ik de gedachte aan afbouwen gewoon
@adi: ik kan me wel situaties indenken waarin -ook voor een hele jonge baby- de borst symptoombestrijding is: stel, je kindje heeft last van zn darmpjes en huilt daarom. Als je hem dan aanlegt komen er endorfinen vrij en zal hij zich inderdaad beter voelen en stil worden, maar het onderliggende probleem blijft dan. Je baby is er dan misschien meer mee gebaat wanneer je zn buikje massseert, om zn darmpjes op gang te helpen, en zelf nog even een kopje rooibosthee drinkt (om de volgende voeding anti-darmkramp te maken) En natúúrlijk is het dan goed om hem eerst even aan te leggen voor instantane troost en pijnstilling! Maar het "gevaar" zou kunnen zijn dat je dan soms niet naar de achterliggende oorzaak kijkt.
en het melk drinken bij krampjes veroorzaakt een vicieuze cirkel..althans dat was hier het geval... de warme melk hielp even...maar daarna kreeg ie weer krampen of meer juist...
Je hoort het vaak bij reflux-kindjes. Die blijven stil en rustig zolang ze drinken. Nou, prima met BV want dat kan 24/7 als het moet. Alleen worden de reflux-klachten er vaak alleen maar erger van. Maar ik bedoel het natuurlijk niet zwart-wit. Het blijft de ultieme geborgenheidgevoel en het beste wat je je kind kunt geven. Alleen merk ik bij een vriendin dat zij, nu haar zoontje niet meer altijd de borst wil, geen idee heeft hoe ze hem anders moet troosten. Ze wordt dan doodzenuwachtig, en blijft de borst in zijn mond duwen zodat ie 'tenminste stil wordt' (ik citeer even). Ik vergelijk het even met moeders die hetzelfde doen met een fopspeen. Overigens lees ikd at hier ook vaak: 'wat moet ik straks, als ik afbouw, en mijn dreumes/peuter gaat huilen. Wat moet ik dan?' Troosten??? Kijken waarom die huilt? Dat bedoel ik meer. Begrijp me niet verkeerd.
dan zijn we wel eens, geloof ik ik moet trouwens bekennen dat ik er soms ook wel eens "een borst in duw om haar tenminste even stil te krijgen". Vaak wil ze aandacht als nét het eten op tafel staat. Dan leg ik even aan (dekentje over haar heen tegen eventuele hete vallende stukjes eten - netjes eten met één hand is zo makkelijk nog niet ) in plaats van dat ik met haar rondloop en speel en zing enzo. Dat lukt me namelijk niet terwijl ik eet. Kind eventjes blij, mama eventjes blij, en spelen doen we dan wel als mn bord leeg is Dus ja... hier doe ik soms ook aan "symptoombestrijding".
Ja Adi daar zit ik ook een beetje mee: wat als ik straks geen voeding meer geef? Kan mijn kindje dan nog wel troost geven? Aan de andere kant zit ik ook geen halve dagen met mijn borsten bloot momenteel dus het zal vast meevallen
Als een kind last heeft van de darmen en aangelegd wordt (bij hyperlactatie natuurlijk aan de leegste borst), dan is het echt niet alleen maar een kwestie van endorfinen! Als je dat denkt dan onderschat je een groot deel van het borstvoedingsmechanisme. Moedermelk bevat ook stoffen die duidelijk pijnstillend werken en vette achtermelk werkt ook echt krampdempend. En so wie so het drinken aan de borst brengt de darmperistaltiek ook op gang. En help dus OOK al tegen krampjes. Rooibosthee, lekker hoor, maar het verandert je melk niet wezenlijk.
Ze heeft nu de leeftijd dat ze je met gebaren kan duidelijk maken wat ze nodig heeft. Als je aan je shirt trekken niet prettig vindt, dan kun je nu beginnen met het aanleren van een ander handgebaar voor borstvoeding. En voor andere dingen ook trouwens. Via gebaren kun je heel goed met je kind communiceren.
Gewoon niet zelf het initiatief nemen tot afbouwen, maar dat aan je kind overlaten. Er komt vanzelf een moment dat je kind helemaal niet meer getroost WIL worden met een borst.