Vanmorgen met mijn zoon je naar de voetbal training geweest. Mijn moeder kwam gewoon naast me staan en kletsen. Mijn vader bleef ver weg staan. Heeft me compleet genegeerd en zelfs de kinderen verder niet aangesproken. Hij heeft blijkbaar zijn keus gemaakt. Jammer voor hem als hij gewoon zijn excuus kan maken en er over komt praten is er niets aan de hand. Maar blijkbaar staat zijn trots hem te veel in de weg om toe te geven dat hij enorm over de schreef is gegaan. Ik denk nu alleen maar je kan buigen of barsten, het geeft mij al te veel tranen en slapeloze nachten bezorgd. En eigenlijk valt er een soort last van mijn schouders dat ik me even niet om hem druk hoef te maken. gelukkig was het mijn zoontje niet opgevallen dat opa niets tegen hem zei.