hee meiden en mede alleenstaande mama's! Mss leuk een kletstopic te houden met alle alleenstaande mama's die het gered hebben, alles weer (of zo goed als) op de rit hebben en uiteraard trots als een pauw zijn op haar kinderen en zichzelf? Kletsen over hoe het nu gaat, waar loop je tegen aan, verdriet, verwerking, nieuwe spannende ontwikkelingen en natuurlijk onze trots van kindjes! hoop dat er animo voor is, leuk me gezellig en wij snappen elkaar natuurlijk ook goed! Liefs Makkie
Ik ben trots op me zelf! Nu half jaar alleen en red me prima zonder mijn ex! Het is niet altijd makkelijk maar: What doesn'n kill me only makes me stronger!!!! Ook mijn kleine mannetje doet het supergoed..
Hoi Breezer, super meid, je klinkt heerlijk positief! ben je verhuisd? of heb je kunnen blijven wonen?
Ook ik ben trots op mezelf! Na een helse zwangerschap en een verziekte kraamtijd sta ik er sinds een maand alleen voor. Ik doe het eigenlijk vanaf dag 1 alleen. Ik ben trots op mezelf dat ik elke dag gevochten heb om haar vader en ik bij elkaar te houden, ik kan straks zonder schaamte vertellen aan mn meisje dat ik er alles aan gedaan heb maar dat dr vader het opgegeven heeft en ook haar opgegeven heeft. Ik ben trots na zovaak de grond ingeboord te zijn dat mn zelfvertouwen niet kapot is en ik veeeel sterker ben dan gedacht. We wonen in bij een vriendin en wachten op ons eigen plekje. Mn dochter krijgt alle liefde van de wereld en ben vooral blij dat haar vader uit onze levens is!
Ik ben ook trots op mezelf ! Ruim een jaar na m'n "scheiding" (was niet getrouwd) woon ik alleen met m'n zoontje, kan weer van alles genieten, heb me er bij neergelegd dat ik waarschijnlijk nooit een echt "gezin" zal hebben aangezien zoontje steeds op belangrijke dagen naar z'n "donor" moet (vind hem de naam papa niet waardig, sorry). Dit zou enkel gaan indien ex alles aan mij over laat, waar ik nu wel nog steeds op hoop. Ben sinds september bezig aan bachelor verpleegkunde, om zo een zekere toekomst voor mezelf en m'n zoontje te garanderen! En verhuis binnenkort weer, zodat ik dichter bij school woon en dan uiteraard ook meer tijd met m'n zoontje kan spenderen ipv reizen van/naar school. Ook heb ik een nieuwe vriend, voelt super goed aan, klikt enorm goed en hij is GEWELDIG voor m'n zoontje!! Ze komen super goed met elkaar overweg, en m'n vriend is echt helemaal z'n held! Heb alles dus weer op het juiste pad (enkel nog vonnis van omgangsregeling zit ik nog op te wachten, hoop dat dat eind van dit jaar ook eindelijk achter de rug is...) Je ziet, alles komt ècht wel weer goed (hoewel het in het begin zeker niet gemakkelijk is, emotioneel, maar ook financieel, wat hier nog steeds op laag pitje is omdat ik nu weer studeer, maar we redden het net!)
Leuk initiatief! zeker behoefte aan. ik sta er sinds dag 1 alleen voor, meneer is helemaal uit beeld, na een relatie van 6 jaar. de kleine is nu bijna 8 maanden. het lukt me allemaal prima, maar moet zeggen dat het soms wel loeizwaar is! vooral de combinatie met werk.
Ja in 't begin is het effe aanpassen! Maar let er op dat je zelf ook genoeg je rust neemt, en overal het positieve van blijft in zien, niet negatief gaan denken of jezelf snel boos maken, dat scheelt een hoop (en gaat veel beter als je genoeg rust neemt). Het leven kan heel mooi zijn, zelfs al moet je alles alleen doen! Onthou ook waarom het net makkelijker is alleen (ook al lijkt dat niet). Je hoeft geen vuile sokken van een ander op te ruimen, als het vuil is, dan is dat jouw fout, en heb je geen zin, dan laat je lekker liggen geen kat die erom kraait dat het 1 dag niet gedaan is (of zelfs 2, of ...!) Neem je tijd met je kindje, en kijk daarna wat er nog over is om op te ruimen of te poetsen. Ik poets ook niet elke week, soms omdat er geen tijd is, soms omdat ik gewoon ècht geen zin daarin heb. Maar ik zorg wel dat m'n zoontje niks te kort komt, en dat ie echt ook momenten heeft dat enkel mama met hem bezig is (geen tv, geen radio, enkel wij 2!) Merk sowieso dat hij daar ook echt behoefte aan heeft, zeker als hij hele dag bij onthaalmoeder is geweest. Dus ik neem daar sowieso ook alle tijd voor (het is voor jezelf ook leuk, omdat je zo echt kan genieten van de wondere wereld van het mama zijn! en alle stress even achter je kan laten, gewoon bewust genieten!)
Wat een leuk idee zo'n topic. Ik doe het al vanaf het begin van de zwangerschap alleen. de verwekker wilde er niks mee te maken hebben. Mijn meisje wordt bijna 2 en de ene keer is het zwaarder dan de andere keer. Het 1e jaar is voorbij gevlogen en het viel me ontzettend mee zo in mijn eentje. nu vind ik het soms wel zwaarder omdat ze een eigen willentje krijgt en niet altijd meer mee wilt werken. Maar ik red het steeds weer en ik ben zeker trots op mijzelf!
Mijn zoontje en ik hebben ongeveer 4 maanden bij mijn ouders op de farm gewoond en we wonen nu ongeveer 3 maanden samen. Huisje is helemaal klaar alles nieuw en helemaal naar mijn zin... Gewoon happy momenteel!!! (had ik veel eerder moeten doen)
hee meiden, ben trots op ons allemaal! wat doen we het toch goed! ik ben sinds een paar weken voordat ik uitgerekend was van mijn derde kindje uit elkaar met de papa. Liep al langer(van zijn kant hoor, echt niet mijn keus) niet lekker en was het zat, zijn getwijfel en wel/niet..... kan zeggen dat ik me nu eindelijk weer goed voel. Alles begint te lopen: urgentie verklaring binnen, nu snel een huisje op ik! Bijstand loopt net (ik werkte niet) ben druk aan het solliciteren. Mijn zoontjes, 2 en 3, hebben er veel last van (gehad) maar dat is nu ook weer rustig bij ze. Scheelt ook dat papa nog heel veel komt en het miss wel weer goed komt, we houden nog erg veel van elkaar (hij was de weg kwijt en mist ons nu enorm) maar hoe dan ook, of we wel of niet meer samen komen, ik ga verhuizen (woon nu nog in onze koopwoning, papa ergens anderd, komt hier wonen als ik mn huurhuisje heb) en ik heb grootendeels de kinderen. Vond het heel zwaar vooral de zwangerschap, bevalling, kraamweek en de periode daarna omdat ik het alleen heb moeten doen (met veel hulp/steun van vader en moeder, zus/zwager en vriendinnen gelukkig) maar toch is het voor je gevoel niet zoals het moet zijn..... verhuizen lijkt me heftig, vooral voor de 2 oudste kindjes, maar dat voelt voor mij als een nieuwe stap en hoe het met de papa gaat lopen, de tijd zal het leren.
Ik ben ook alleenstaand moeder van 2 zoons. Helaas is de oudste overleden toen hij 8 maand oud was. Ik woon samen met mijn zoontje in een klein huisje en ben aan het afstuderen aan de pabo. We redden het prima met z'n tweetjes, maar af en toe blijft het lastig. Ik zou graag mee willen kletsen. Liefs Suzanne
jeetje suuz09, ik kreeg kippenvel toen ik je bericht las... wat erg voor je! knap van je dat je het nu allemaal red. respect hoor
Dat stukje heb je echt helemaal gelijk in, dat heb ik zelf ook ondervonden. Laatst toen ik er even doorheen zat omdat mijn kleine al heel lang ziek was (virus) heeft een andere alleenstaande moeder hetzelfde tegen mij gezegd, die woorden zijn blijven hangen. en als ik nu weer eens in de stress schiet dan denk ik aan die woorden. ik probeer gewoon te accepteren hoe het is, niet verzetten, en niet negatief denken. ook niet meer of sneller willen dan mogelijk is. wat betreft het voordeel van alleen zijn, klopt ook helemaal, geen rotzooi van een man in huis, lekker overzichtelijk, alleen je eigen rommel, en je eigen ritme!
Mijn leven is nog niet volledig op de rails.inmiddels ben ik praktisch 40,met zoontje van ruim twee en na tien jaar buitenland weer terug (bij af) in mijn geboorteplaats.met zoontje weliswaar.ik woon nu nog bij mijn ouders. Er is gewoon geen woning te vinden in mijn gemeente.ik sta gelukkig wel al die tijd ingeschreven maar dan nog...urgentie krijg je niet want ja, ik kan toch bij m'n ouders??vind dat echt geen goede zaAk dat wij als alleenstaanden gewoon niet aan n woning kunnen komen! Afijn ik heb nog geen werk, ben ook nog niet aan het zoeken want ik heb nog een vette nasleep van de scheiding die nog niet officieel is.de papa van m'n zoontje is n Griek.ik voel dat ik nog veel tijd nodig heb om tot rust te komen en te verwerken na elf jaar relatie. Ik loop nog tegen veel dingen aan.ben niet alleen gescheiden maar ook vertrokken uit het land waar ik tien jaar heb gewoond en waar ik een leven had opgebouwd.hier voelt het veilig maar heb nog een lange weg te gaan... Trots ben ik niet echt nog..heb een te grote knauw gekregen van m'n ex.maar ik ben wel trots op m'n zoontje hoe goed hij het doet!hij gaat sinds kort naar de peuterschool.dat gaat prima.we hebben wel snel een leven al hier. Ik heb anderhalve maand in een grote luxe stacaravan gewoond met m'n zoontje.daar deed ik nagenoeg alles alleen.ik had geen vervoer, maar daar wel hulp in.mn ouders waren er niet maar ik redde het prima!heb ook ondanks veel stress en dreigingen van mijn ex toch goede herinneringen aan die periode.het heeft de band met m'n zoontje zo mogelijk nog meer gesterkt! Ik heb in de aanloop naar de breuk veel alleen gedaan.heb daar in andere topics al over geschreven.mn ex was er gewoon niet voor ons en voor mij.nu heeft hij misschien spijt maar dat is zijn probleem.hij was hier onlangs vijf dagen.hij kwam elke dag op bezoek.of we spraken af in de stad ergens.het zowaar nog best gezellig maar ik weet wel zeker dat ik nooit meer met hem wil.hij zag er onverzorgd en depressief uit terwijl hij een positief en vrolijk mens is. M'n zoontje mist z'n vader niet bepaald merk ik.natuurlijk vindt hij het leuk als papa er is en met hem speelt.meer is het ook niet aangezien ex zeer onverantwoordelijk is, althans, hij weet echt niet wat een vaderrol inhoudt!ik heb altijd alles opgeknapt.zoontje vraagt nooit naar papa...we skypen regelmatig maar meer kan ik nu niet doen.we zouden met het gein naar nl teruggaan maar papa haakte af...het is niet anders! Ik verlang erg naar een stabiele fijne gelijkwaardige relatie aan de ene kant en voel aan de andere kant ook de angst voor weer die binding met iemand die je ook na elf jaar weer aan de kant kan zetten!dat laat ik me niet nog eens aandoen! Heel verhaal zie ik...meiden leuk om hier met elkaar te kleppen over van alles en nog wat!hoop dat we ook actief blijven want er zijn nog wat clubjes geweest die dan na een eerste enthousiasme weer doodbloeden...
Ik ben sinds kort voorzichtig aan het daten en vind het doodeng hoe gaat dat bij jullie of zijn jullie daar nog niet aan toe? kus
Daten, zou wel willen maar ik voel me doodongelukkig met mezelf nu, uiterlijk gezien...dat had ik nooit.ik voelde me niet super zeker maar was wel tevreden.nu na de stress ben ik veel haar verloren, de uitval is nog niet helemaal in balans en het duurt al anderhalf jaar...ik voel me met name daar erg onzeker door.men zegt in mijn omgeving dat het niet te zien is, maar mensen die me echt kennen kunnen wel zien dat het minder is.het beheerst best m'n leven wat dat betreft. Maar heb nog meer knauwen gehad van m'n ex waardoor het vertrouwen in kerels ff niet aanwezig is!een vent moet van goede huize komen nu!ik was echt niet argwanend en was juist best open.maar nu..nee.ik verlang naar een leuke man, ze bestaan echt geloof ik!maar aan de andere kant, ff niet...ik ben ook over een weekje veertig, dus niet echt jong meer...
@makkie: zie dat jouw middelste bijna even oud is als mijn ventje!de uitgerekende datum was 10 aug...!maar werd een maand te vroeg, 10 juli!
Ik kan eigenlijk alleeen maar zeggen dat ik er sterker door ben geworden.. Het was niet makkelijk, zeker niet. Maar voel me goed zit goed in mijn vel innerlijk en uiterlijk..als ik het mag geloven hihi. Had ook niet verwacht zo snel iemand tegen te komen...(Ik kom namelijk nergens) tja als alleenstaande moeder breng ik Tijn niet vaak weg buiten mijn werk om. @Mukkie11: alles op zijn tijd ook die van jouw loopt ergens rond....
hoi, ik doe ook mee. 9 maand plat gelegen en heb nu meid van 15 maand. van in de zwangerschap al alleen. dus zorg alleen voor haar, ook financieel. wonen sinds een kleine maand ook terug alleen, ervoor bij mijn ouders. dit omwille van het plat liggen en dat ik als zorgkundige in rusthuis werkte ( weekends, feestdagen en shiften ) nu werk ik nog in rusthuis ( ander) maar van 7u30 tot 15u36. dochter gaat voltijds naar KDV. vanaf maandag naar een nieuw. moest nog elke dag via men ouders ( ze ging daar nog naar KDV) en de naft is jammer genoeg ni gratis. ze ging er super graag dus hoop dat ze naar de nieuwe ook graag zal gaan ( 500 m van mijn werk ). date doe ik niet en zal ik ook nooit gaan doen. ik moet zo maar iemand tegen bv later aan de schoolpoort ofzo.... gr
Ja dat scheelt echt hé! En Mukkie, als je jezelf niet goed in je vel voelt, een van de eerste dingen die ik kocht na m'n breuk was een leuk kleedje en sexy ondergoed Mezelf ff verwend, je weer op en top vrouw voelen en dan krijg je je zelfvertrouwen zo weer terug. Daten moet je niet overhaasten, wat komt dat komt, eens je zelf weer in de plooi bent, komt dat vanzelf wel weer. Die tijd voor jezelf heb je echt wel nodig (merkte ik bij mezelf toch)