Hallo allemaal, Ik ben al jaren actief op deze site, maar heb een nieuw profiel aangemaakt, omdat ik volledig anoniem wil blijven om mijn verhaal te doen. Ik ben alleenstaande moeder van een dochter van 3 1/2. Sinds de zwangerschap alleen. Af en toe wat gedate en ruim een maand terug een fantastische man tegen gekomen met wie ik een hele leuke klik heb. Hij heeft mijn dochter al ontmoet, ik de zijne. Allemaal heel leuk, maar nu hangt er een zwarte donder wolk boven mijn hoofd. We hebben seks gehad, ik slikte geen AC, condoom scheurt in mijn vruchtbare week, morning afterpil gehaald, meteen naar de HA voor de pil. Ik kon volgens HA meteen beginnen, ook al zou hij niet veilig zijn. Ik heb immers al mijn eisprong gehad, maar toch veilig doen. Zo gezegd zo gedaan. Wat ik al 2 weken vermoedde blijkt sinds vandaag werkelijkheid te zijn. Ik ben dus 6 weken zwanger. De zwarte wolk hangt boven mijn hoofd. Durf hem niet te vertellen. Hij is aan het werk. Ik heb in het verleden 3 miskramen gehad en ben tegen abortus, maar nu lijkt dat de enige uitweg. Ik ben ten einde raad. Ik vraag niet om advies, ik wil eerst met mijn ´nieuwe vlam´ praten. Vanmorgen voor de test dacht ik, als het zo is doe ik abortus, als ik dan aan mijn 3 miskramen denk wordt ik kotsmisselijk. Het verdriet, de pijn die ik daarvan heb gehad. Vooral met de miskraam van 4 maanden! Daar denk ik nog zeer regelmatig aan... Ik wil niet alleen 2 kinderen opvoeden, want ik ben van mening dat deze kersverse ´liefde´ geen stand houdt met meteen een zwangerschap! Bedankt voor het lezen..
Je wil geen advies, maar ik ben eigenwijs Nee wil alleen maar zeggen dat als je niet achte abortus staat je het zeker NIET moet doen...
eh.. ohjee.. ik kan je alleen maar een hoop wijsheid wensen.. wacht eerst maar eens af wat je nieuwe vriend zegt, misschien verbaasd het je..
Ja, ben echt benieuwd. Hij is denk ik in shock. Hij heeft al gedoe met zijn ex over zijn kinderen. Denk dat hij hier niet op zit te wachten...
Ik neem aan dat hij weet van de morning afterpil en wat er aan vooraf ging. Dat schrikt ie misschien minder als dat je denkt. Meid wie weet valt het mee. Als je niet achter abortus staat zou ik daar nog maar even niet aan denken. Heel veel sterkte!
Goh meid. Ik ga je zeggen , het is een mes met veel kantjes. 1 mss gaat hij weg en dan is het aan jou te beslissen, wat is belangrijker je eigen vlees en bloed of een man. 2 als hij toch blijft, je kent hem nog niet. En mss is hij helemaal niet de man waar jij je leven mee wil delen? Als je echt tegen abortus bent kom je 9 kansen van de 10 niet opdagen op 1 vd 2 afspraken Niemand kan je zeggen wat je moet doen hè. Denk dat het belangrijkste is wat jij wil met de achterliggende gedachte dat je die beslissing alleen moet ondergaan
denk dat zijn reactie wel mee gaat vallen.. al ken ik hem niet.. maar jullie hebben er alles aan gedaan om niet zwanger te worden en nog een map gehaald..die schok is voor hem denk net als voor jou.. maar het lot heeft beslist! jullie zijn nu zo verliefd en blij samen.. dat dit het denk ik niet kan bederven maar juist jullie band kan versterken.. tis maar wat jullie er samen van maken.. en ik denk niet dat dit perse een relatie in de weg zal staan.. er zullen vast wel andere stellen zijn bij wie dit ook zo ging en vast heel oud en gelukkig worden samen.. als jullie een goede klik hebben en elkaar helemaal gevonden hebben.... why not? gefeliciteerd met je zwangerschap!
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Hij is op inmiddels op de hoogte. Hij wou meteen langs komen, maar dat praat wat lastig met een peuter erbij. Nu komt hij vanavond. Hij zei in ieder geval de woorden, samen komen we er wel uit en ik zal je niet laten barsten. Ook zegt hij dat we er beide bij waren en dat ik de MAP heb genomen en dus mij niet als schuldige moet zien (dat zei hij nav mijn excuses). Verder nog weinig besproken heb hem wel mijn verdriet om mijn miskramen, dat begrijpt hij, maar ja hoe nu verder? Geen idee. Ik wacht vanavond af. Het voelt wel heel onwerkelijk allemaal. Pffff!
Toen ik de titel van dit topic las, dacht ik "ohjee" en ik zie je naam en dacht ook, goed gekozen Ben het ook volledig eens met de voorgaande dames, als je er niet achter staat, vooral ook omdat je het verdriet over je miskramen beschrijft, denk ik niet dat abortus een optie is. Verder vraag je niet om advies dus ik houd mijn mond Wil je echt heel veel sterkte wensen in je beslissing en hoop dat je vriend ook echt 100% voor jou gaat, ongeacht de keuze die jullie samen maken. Zoals je zijn reactie na het nieuws beschrijft, klinkt hij ook echt gewoon lief!!
Hihi, de reacties op mijn naam. Het eerste wat ik dacht was OHJEE! Vandaar de naam. Kon even niets anders bedenken. Hij is ook echt heel lief. Ik ben benieuwd. Hij weet niet hoe laat hij komt, hij had een afspraak. Zal me niets verbazen als hij die afzegd eigenlijk. Of het heel kort houdt. Wordt vervolgd.
Je gevoel volgen...dat lijkt me in jouw geval niet zo raar. zo voel je je nu, dit is geen advies maar ik lees in je hele verhaal dat je het kindje niet weg wil laten halen...gezien ook je eerdere ervaringen. Samen komen jullie er vast uit en zo klinkt het ook met deze nieuwe man in je leven. het gebeurt niet voor niets...sterkte met je beslissing maar het klinkt of je al besloten hebt
Eigenlijk heb ik al besloten idd. Maar het gevoel, ik wil het niet weer (bewust, nou ja bewust?) alleen doen is zo alles overheersend, dus ik wacht nog wel even af hoe het vanavond loopt. Hij heeft nu ook een aantal uren kunnen nadenken.
Ben het ook met de rest van de voorgaande dames hier eens. Als je er niet achter staat moet je het niet doen, zeker met je miskramen in je hoofd en die zoveel zeer gedaan hebben. Maar ik kan vanaf deze zijde makkelijk praten. Fijn in ieder geval dat hij er neit negatief tegen over staat, hopelijk komen jullie er samen uit.
misschien hoef je het niet nog eens alleen te doen omdat je nieuwe vriend dolgraag toch het kindje wil laten komen...ik zou het idd even afwachten misschien valt zijn reactie 100% mee!sterkte met het gesprek vanavond...
(overigens ben ik nu sinds kort ook alleen, en heb veel alleen moeten doen tot het moment waarop mijn man vertrok, maar ik denk dat ik het zou laten komen in jouw geval , als ik in jouw schoenen zou staan tenminste omdat ik heel lang heb gedaan zwanger te raken met ons mannetje...maar iedereen moet zijn eigen beslissing nemen natuurlijk!)