Ik ben erg trots op mezelf omdat ik in een heel diep dal (depressie) heb gezeten, en ik er, ondanks dat ik van het kastje naar de muur werd gestuurd en niemand mij verder kon helpen, sterker uit ben gekomen dan ik ooit ben geweest! Het is me mede dankzij m'n familie en vrienden gelukt hier uit te komen, maar ik heb het grotendeels aan mezelf te danken dat ik er toch weer bovenop gekrabbeld ben, en daar ben ik dan ook erg trots op!! Ook ben ik er erg trots op dat ik op m'n 19e m'n prachtige dochter op de wereld heb gezet, en dat ik haar in m'n eentje verzorg/opvoed.
ik ben trots op hoe ik ben en wat in bereikt heb! ik heb nog welleens de neiging om mij naast mn vriendinnen te plaatsen en dan ben ik nog trotser op mn baan, mn lieve kleine meid, mn gezin en vooral mn afhankelijkheid! Ik heb alles samen met mn man geflikt denk ik dan, en nog hoef ik niks van een ander te vragen. Ja en als ik dan naar mn meissie kijk ben ik best trots op mijzelf Klinkt erg cliché maar als ik zie hoe mensen om mij heen leven en de dingen doen ja dan mag je ook wel trots wezen denk ik dan
Ik ben trots omdat ik na mn herseninfarct om 10 juni al weer een aantal dingen kan! mn arm kan ik weer redelijk goed bewegen, mn kracht in mn hand is weer een eindje terug, ik de prikkels een beetje kan verwerken & ik heb mn vermoeidheid ( is niet de vermoeidheid als je een nacht doorgehaald heb maar continu vermoeid hoelang je ook slaapt ) een beetje onder de knie! Ben vorig weekend weer eens een paar uur wezen zwemmen met Esmée.. zoveel prikkels en daardoor zoo erg moe! maar ik heb genoten van Esmée met die grote glimlach op haar gezichtje! heb nog een lange weg te gaan maar ben trots op wati k al bereikt heb!
Ik ben trots op mijzelf dat ik ondanks mijn ellendige jeugd en heel veel shit daarna.... toch een geweldige moeder ben geworden voor mijn kinderen en tegelijkertijd ook een bijzonder goede carrière heb kunnen opbouwen. En nu kan ik lekker rentenieren als ik zou willen! (Ik ben overigens ook verschrikkelijk trots op mijn man die ook uit soortgelijke omstandigheden is gekomen maar toch een geweldige toekomst voor zichzelf en ons gezin heeft weten op te bouwen!)
Ik ben trots op dat ik een geweldig gezin heb, en natuurlijk dat ik onze kleine man op de wereld heb gezet.. en ok dat er vroeger altijd werd gezegd, wanneer krijg je nu eens verkering? blabla... ik was 25 toen ik mijn huidige vriend heb leren kennen.. en toen zei tegen diegene,dat komt vanzelf wel! let maar op! en nu diegene die dat allemaal zeiden, lopen nu allemaal te ***ten dat ze nog niet hebben gevonden wat ze willen qua baan enz... en de zoveelstr relatie weer is uitgaat.. hahah dan ben ik trots dat ik nu zo lief gezin heb! lekker puh...hihihi
ik ben trots dat ik mijn zoon op de wereld heb gezet en sindsdien ben ik trots iedere keer als ik naar hem kijk
Ik ben er trots op dat ik omwille van mijn kinderwens mijn angs voor naalden aan de kant heb geschoven. En niet 1 keer, maar 2 keer. nu zijn we weer terug bij, bang voor naalden maar wel 2 mooie, leuke en lieve kids.
Ik ben trots op mezelf dat ik 2 kinderen op de wereld heb gebracht zonder pijnstilling, en ik hoop dit derde kindje ook. Ik was altijd erg kleinzerig, maar na de eerste bevalling niet meer. En ik ben trots op mezelf dat ik, ondanks het vele verdriet (overlijden van mijn broer in 2007) toch verder kan met mijn leven. Ik ben er nog niet overheen, maar ik ga met stapjes vooruit. Verder dat ik mijn naaldenfobie heb overwonnen. 11 jaar lang niet geprikt, nooit naar naalden gekeken (moest al overgeven als ik iemand geprikt zag worden) en ja.. toen ik zwanger was van mijn dochter moest ik veel geprikt worden. En nu ben ik er overheen en kan er zelfs op tv naar kijken.