Al een hele poos zit ik ergens mee en ik weet gewoon niet zo goed wie ik moet vragen me te helpen, dus begin ik hier maar. Wie weet krijg ik de gouden tip Niet al te lang geleden heb ik van 2 'vriendinnen', los van elkaar, wat verwijten gekregen. Dat kan gebeuren en ik zou daar normaal ook niet zo mee zitten, ware het niet dat de verwijten echt lijnrecht tegenover elkaar staan en ik van nature niet bepaald in aanmerking kom voor de titel 'Miss Confidence' Vriendin 1 verweet me dat ik te weinig belangstelling toonde voor haar zwangerschap en alles wat daarbij kwam. Vriendin 2 verweet me dat ik te veel belangstelling toonde voor hun pogingen om een kindje te krijgen. De eerste is lastig, omdat ik voor mijn gevoel wel heb geprobeerd belangstelling te tonen, maar telkens zo'n lauwe reactie kreeg dat ik aannam dat ze het er met mij gewoon niet over wilde hebben. Als ik vroeg (bijv.) of ze al op zoek waren naar een kinderwagen, dan kreeg ik zoiets als 'dat zien we nog wel' en die reactie kreeg ik eigenlijk op nagenoeg elke vraag die ik stelde, dus stopte ik op een gegeven moment maar met vragen. De tweede was lastig omdat zwanger worden niet zo makkelijk lukte. Omdat ze ons echter hadden verteld over haar eerste en tweede miskraam en de stap naar het zkh *uit zichzelf* leek het mij juist raar als ik er niet naar vroeg, dus als we elkaar al eens zagen -eens in de 4-6 weken- vroeg ik of ze al bij de gyn waren geweest of hoe de onderzoeken waren verlopen. Niet lang daarna werd me verweten dat ik er 'steeds over begon en alles daardoor telkens oprakelde'. Het vervelende aan dit geheel is dat ik in mijn verdere vriendschappen nu echt niet meer weet hoe ik met mensen om moet gaan. Ik ben als de dood dat ik teveel vraag, maar tegelijk wil ik niet ongeïnteresseerd lijken, want dat ben ik allerminst... Blijkbaar kan ik op mijn gevoel hierin niet vertrouwen, maar hoe moet ik dan weten wat wel en wat niet 'mag'? Ik word hier echt gek van, want ook vrienden waarvan ik weet dat ze 100% gek op me zijn, durf ik inmiddels nog amper te bellen omdat ik niet wil storen. (hier gaat ook nog wel een verleden aan vooraf waarin mijn onzekerheid is ontstaan, maar in vriendschappen zijn deze 2 ervaringen wel wat me nu vooral hindert) Dus: hoe doen jullie dat?
tja, dit soort dingen zijn altijd erg lastig. Ikzelf ben helaas meerdere malen diep gekwetst door "vriendinnen" waardoor ik niet zo snel meer iemand vertrouw. Ze geven het in ieder geval aan bij ja, dat is wel netjes en eerlijk. Je kunt eigenlijk gewoon een rustig gesprek aangaan en vertellen dat je het begrijpt, maar dat je het moeilijk vind om te zien wat ze dan van jou verwachten en of ze je dat kunnen uitleggen. Dat je naar jouw idee juist wel hebt geprobeerd aandacht te schenken en naar jou idee het logisch vond om er veel naar te vragen. Ik denk dat dat de beste methode is. Duidelijk zijn naar elkaar toe en vooral eerlijk zijn. Vragen wat je van elkaar verwacht e.d. Succes!!
vraag aan je vriendiinnen wat ze dan verwachte en leg ook uit waarom je doet wat je doet. In echte vriendschap moet je elkaar alles kunnen vertellen En voor volgedne vriendschappen blijf jezelf en doe wat je altijd al deed zo kom je echte vrienden tegen die goed bij je passen .
Wat je het beste kunt doen is het voor zijn, dus bij die vriendin die zwanger wil worden vragen of ze het erg vindt als jij erover begint en zodra je een wat lauwe reactie krijgt van die zwangere vriendin, meteen vragen of je het er misschien teveel over hebt (want dat idee had je en daarom ben je er minder over gaan vragen). Ik hou er persoonlijk wel van als iedereen direct en eerlijk is. En als je iemand belt altijd even vragen of je stoort of niet, vaak durven mensen het niet zo snel te zeggen, maar als je het vraagt blijkt vaak dat het even niet uitkomt (tenminste, dat is hier wel zo).
Ik pak het zo aan: als ik zie of merk dat een vriendin ergens mee zit of ergens blij mee is of wat dan ook, begin ik erover. Zie ik haar kort erop weer dan zeg ik meestal als het iets naars is: ik wil er niet weer over beginnen maar weet dat je altijd met kunt praten als je wilt praten of uithuilen. Dat is duidelijk voor iedereen. Maar moet wel zeggen dat ik de vriendinnen die ik heb, al héél lang heb (sommige al ruim 20 jaar) dus dan ken je elkaar ook goed en is de drempel soms lager om iets duidelijker te zeggen hoe of wat.
Een goed gesprek erover met de dames in kwestie zit er (nu) niet in... Met de ene is de vriendschap helemaal over, vooral door andere zaken, maar dit verwijt kreeg ik op de valreep nog even mee. Met de andere heeft de vriendschap een tijd op een laag pitje gestaan, maar onze wederhelften doen inmiddels voorzichtige pogingen de boel weer nieuw leven in te blazen, dus dat komt dan nog wel. Het gaat me nu echt om mijn huidige vrienden. Vragen of het uitkomt als ik bel doe ik altijd wel en ik ben nu ook wel erg voorzichtig met naar dingen vragen, maar das nou juist het punt: ik wil van die onzekerheid af en gewoon weer mezelf durven zijn bij hen. Of zijn jullie ook allemaal zo voorzichtig in de omgang met vriendinnen? Dat je altijd moet informeren of je ergens naar moet/mag vragen? Ik ben dat helemaal niet gewend, namelijk - als ik weet dat er iets speelt bij iemand dan vraag ik hoe het ermee staat. Dat moet toch gewoon kunnen?
Heb niet alle reacties gelezen hoor, maar ik vraag het gewoon op de man af. Zo van; goh, vind je het vervelend als ik vraag naar hoe het gaat met jullie behandelingen (oid).
hoe meer je erover nadenkt de meer geef je jezelf de schuld ervan.. je vrienden kennen je onderhand toch wel? blijf jezelf meid... zo heben ze je ook leren kennen dus probeer jezelf niet te veranderen..vertel anders tegen je vriendinnen dat je het moeilijk vind om dit soort situaties in te schatten en dat als er wat is dat ze het gelijk vertellen.lucht zelf ook je hart als je ergens mee zit. geef jezelf niet de schuld .. sommige vriendschappen komen en gaan. iedereen verandert naarmate je ouder word en dan passen sommige mensen niet zo goed meer in je leven.. maar daar komen vaak wel weer nieuwe vriendschappen voor in de plaats.. succes ermee
je moet niet zo aan jezelf twijfelen! dat je weet dat die andere vrienden nog hartstikke gek op je zijn zegt toch al genoeg! je niet onzeker laten maken en gewoon jezelf zijn.
MvS... ik hoop dat je hier wat aan hebt. Je zou jezelf moeten kunnen zijn bij vrienden. En vrienden moeten ook weten dat ze eerlijk kunnen zijn tegen jou, ook als het een keer niet zo leuk is. Als jij behoefte hebt aan feedback op jouw gedrag, zeg dat gewoon. Vertel je vrienden over deze nare ervaringen en vraag of ze aan willen geven wanneer jij iets doet wat zij vervelend vinden. Je geeft dan meteen een opening om - als er zoiets is - hier meteen gehoor aan te geven. Bereid je ook daarop voor! Jij natuurlijk ook open staan voor die input. Bedenk daarbij dat het helemaal niet erg is als jij eens iets doet wat een ander niet zo leuk vindt. Je hoeft niet perfect te zijn. Misschien heb jij daar wel een goede reden voor en als je die uitlegt, begrijpt die vriend het misschien wel. Schiet echter niet meteen in de verdediging. Dat wordt vaak als vervelend ervaren en mensen worden daardoor minder snel geneigd om je de volgende keer wat te zeggen. Je kunt ook zeggen dat je er voortaan op gaat letten. Moet je natuurlijk ook niet zomaar zeggen, want misschien ben je het er helemaal niet mee eens of zo Feedback aannemen en accepteren is haast een vak apart. Er worden zelfs cursussen in gegeven! Dus verwacht ook niet dat het je meteen makkelijk afgaat. Maar begin dus met accepteren dat iedereen fouten maakt en echte vrienden accepteren elkaars tekortkomingen. Probeer er voor open te staan en laat je vrienden weten dat je feedback op prijs stelt. Misschien kijken ze eerst wat vreemd, maar als jij dit nodig hebt, dan lijkt het me sterk als ze jou daar niet mee willen helpen Succes! Vind ik ook hoor. Maar bij één persoon doe ik toch wel heel voorzichtig, maar daarvan wéét ik dat ze het niet altijd prettig vindt! Meestal laat ik het van haar af komen. Dan vraag ik iets algemeens, dus 'hoe gaat het', i.p.v. 'hoe gaat het met zus-en-zo'. Als ze er dan over wil praten, dan komt het vanzelf wel.
Meiden, bedankt! Hier kan ik zeker wat mee. LadyXochi - je hebt gelijk. Ik ga het gewoon in de groep gooien en laten weten dat ik het graag hoor als er iets is. Bedankt dat jullie de moeite nemen me te helpen!
Als je er te lang mee wacht komt het uiteindelijk toch wel uit. Ik heb niet zo'n fijne zwangerschap gehad, daardoor lang thuis gezeten en lang de tijd gehad om over bepaalde dingen na te denken. Daardoor zaten mij ook een hele hoop dingen dwars en deed ik zelf ook anders dan anders, ik kon niet zo veel hebben (en dat is zacht uitgedrukt). Heb overal mijn mond over gehouden en vrienden van mij ook, terwijl we eigenlijk best wel altijd alles zeggen. Toen hebben we in december pas (dus in totaal na bijna een jaar) een keer alles goed uitgepraat (en flink zitten janken) maar het was ook fijn. Dit was ook met de mannen, niet alleen met de vrouwen moet ik zeggen. Hiervan heb ik wel echt geleerd om niet zo lang te wachten als er iets is maar gewoon zeggen wat je denkt en ook waar je onzeker over bent!