Ik weet niet zo goed wat ik met dit bericht wil, maar moet even iets van me af schrijven, Vandaag te horen gekregen dat een groepsgenoot van de deeltijdtherapie die ik volg ivm psychische klachten, afgelopen maandag een serieuze zelfmoordpoging heeft ondernomen, ze is net op tijd gevonden, Ik zit er heel erg mee aangezien ze het vorige week al een aantal keren heeft aangegeven dat te willen doen, ik en de therapiegroep hebben veel met haar gepraat maar helaas heeft het haar besluit niet doen veranderen, Gelukkig leeft ze nog, maar hoe verder? Ik merk dat ik eigenlijk ook wel wat boos / verdrietig ben, en het vertrouwen in haar wat kwijt ben, en niet goed weet hoe ik hier mee om moet gaan, Weet ook niet zo goed wat ik met mijn bericht wil, maar het zit me erg hoog... Liefs taart.
Wat rot, voor haar, maar ook voor jou. Dat is heel moeilijk. Verdrietig zijn, of boos of bezorgd is heel normaal. Geef jezelf niet de schuld, want het was niet jouw besluit!
Wow taartje wat heftig! Op zich is het wel logisch dat je boos/verdrietig bent, jij (en anderen) hebben ten slotte nog met haar proberen te praten! Maar weet ook dat ze niet voor niets in die therapie groep zit. (niet vervelend bedoeld overigens) Je zegt dat je niet goed weet hoe je hiermee moet omgaan.. misschien een idee om in het volgend groepsgesprek er over te praten, over wat het met jou heeft gedaan (bijv. geschrokken of bezorgt om haar) ?
Snap het. Iemand die wil gaan kun je niet tegenhouden. Zelf ook mee gemaakt tijdens mijn ggz opnamen. Ze vertelde het nog tijdens de dag afsluiting. Lied twee jonge kinderen achter. Jij zit voor je zelf in therapie. Klinkt heel hard maar laat het los. Boos worden tje. Blijf je richten op je eigen therapie. Je kunt niet al het leed van de wereld helpen. Sterkte.
Als het goed is wordt er door de therapeuten nog wel aandacht aanbesteedt. De keren dat ik dit mee heb gemaakt wel iig ( als stagiaire en als patiënt) Meteen maar roepen dat je niet het leed van de hele wereld op je moet nemen vindt ik nogal lomp. Zoiets is gewoon erg ingrijpend, het roept boosheid, verdriet en twijfels enzo... op waarover je moet praten om te merken dat het ook niet erg is om boos te zijn bijvoorbeeld. Ik werd zo met mn eigen suïcidale gedachten geconfronteerd die ik het liefst ergens diep weg wilde,duwen ( waardoor het helaas juist erger wordt) Veel sterkte!
Wat ontzettend vervelend allemaal. Jezelf niet de schuld geven. Je kan ze toch niet tegenhouden als ze echt willen. Laten we hopen dat deze mvr goede hulp krijgt. Moet verschrikkelijk zijn zo in de knoop te zitten, geen uitweg meer denkt te kunnen vinden en dan als enige oplossing nog zelfmoord ziet.
ik hoop dat je snel weer naar de therapiegroep toe kan meid, zodat je dit met hulp een plaats kan geven. Want alleen, is dat wel érg moeilijk, zeker nu... sterkte!
Wat vervelend. Maar waarom boos? Ze moet wel heel erg in de knoop zitten om deze beslissing te maken. Dit doet ze niet zomaar. Ik heb dit van heel dichtbij mee gemaakt en ben absoluut niet boos. Juist heel verdrietig dat hij deze beslissing heeft genomen omdat hij het echt niet anders wist. Ik val je absoluut niet aan, want het gevoel wat je erbij hebt is voor ieder anders en jij mag boos zijn. Maar ik wou het toch even kwijt... Heel veel sterkte en succes met jouw therapie!
Toen mijn tante een paar jaar geleden zelfmoord pleegde, was ik de erste weken erg boos. Ik kon niet om haar rouwen, zo kwaad was ik! Ze was er al een aantal jaar mee bezig, maar deed steeds van die 'halve' pogingen en belde altijd van tevoren zodat de hulp er op tijd zou zijn... Ik heb het hier heel moeilijk mee gehad. Om mijn boosheid kwijt te raken ben ik vaker gaan sporten (boksen, hardlopen), daar kon ik mijn agressie kwijt. Toen de boosheid weg was kon ik gaan rouwen en rust ermee vinden. Nu begrijp ik haar keuzes en weet ik dat ze nu gelukkiger is dan ze levend ooit zou zijn. Hoe dan ook: je boosheid is dus een heel normale fase, voel je daar ook niet schuldig over!! Ik weet zeker dat je alles voor haar gedaan hebt wat je kon doen en dat geldt voor jullie hele groep. Ze zal zelf moeten bepalen welke keuzes ze gaat maken de komende tijd... Jouw keuze hoort er maar een te zijn en dat is aan jezelf werken. Je moet omgaan met de emoties die haar daad heeft opgeroepen en hier een manier in vinden... Je vertrouwen zal niet zomaar terug zijn, dit kost tijd en dat geeft ook niet! Geef jezelf de tijd om te 'wennen' aan deze situatie... Ik wens je heel veel sterkte toe!
Nou lomp nee. Wat jij zegt je woord met je neus op je eigen gedachten gebracht. Het klinkt bot snap ik. Zo kon ik het toen een plek geven. Het kwam hard aan. Omdat ik op dat moment net zo als jij. Het even niet kon verkroppen. Ik moet het voor mij redenerend benaderen om voornamelijk zelf bescherming. Dat heb ik wel geleerd in therapie. Je zit er voor je zelf. Ook ik heb de gedachten graag toen had ik er nog wat aan kunnen doen. Waarom kon de dokter haar die dag ervoor niet gesloten zetten. Ook hen kunnen het niet altijd voorkomen.
Ik heb eens heel goed nagedacht over jouw berichtje, maar ik denk dat ik boos ben omdat ik me zo machteloos voel, en heb gevoeld toen ze vorige week aangaf zelfmoord te willen plegen en ik haar heel erg heb willen helpen, dus ik denk dat ik me meer machteloos voel en dat dat me boos maakt, Hoop dat het iets duidelijker is voor je?
Hoe dan ook: je boosheid is dus een heel normale fase, voel je daar ook niet schuldig over!! Ik weet zeker dat je alles voor haar gedaan hebt wat je kon doen en dat geldt voor jullie hele groep. Ze zal zelf moeten bepalen welke keuzes ze gaat maken de komende tijd... Jouw keuze hoort er maar een te zijn en dat is aan jezelf werken. Je moet omgaan met de emoties die haar daad heeft opgeroepen en hier een manier in vinden... Je vertrouwen zal niet zomaar terug zijn, dit kost tijd en dat geeft ook niet! Geef jezelf de tijd om te 'wennen' aan deze situatie... Ik wens je heel veel sterkte toe![/QUOTE] Wat een fijn berichtje dit, en een eyeopener voor me, ik zit daar idd voor mezelf,en ze zal zelf moeten bepalen welke keuzes ze gaat maken voor de komende tijd,ik ga ook wel wat meer emotionele afstand nemen van deze situatie ik moet eerst al mijn emoties wat meer laten zakken, Bedankt voor je lieve woorden! Iedereen trouwens die heeft gereageerd