Kinderen spelen steeds minder buiten

Onze dochter speelt graag buiten. Mama iets minder zij zit rustig een uur op een schommel in de vrieskou.

Met weer als vandaag zijn we wel 3 tot 4 uur buiten te vinden. Op de fiets naar de winkel, naar de speeltuin, in de achtertuin spelen. In de winter zijn we veel meer binnen te vinden, maar probeer ik wel elke dag naar buiten te gaan.

 

Ik was vroeger ook niet echt een buitenmens, dus ik ben niet erg verbaasd dat mijn oudste voornamelijk in de boeken zit. De andere twee spelen meer buiten. De middelste bij voorkeur met mooi, niet te warm weer, de jongste liefst constant. Die moet ik echt naar binnen slepen. Blij dat we een tuin hebben.

 

Hier gelukkig ook niet herkenbaar. In de winter wel minder dan in de zomer. Heb twee koukleumen, de jongste wil in de stromende regen nog wel buiten spelen

Met dit weer staat de buitendeur open en is de jongste altijd achter het huis te vinden op zijn loopfiets. Iets anders wil hij ook niet.

De oudste vliegt naar het plein zodra hij de kans krijgt en komt rond het avondeten weer terug. Tussendoor komen hij en de kinderen waar hij mee speelt wel binnen voor wat drinken of wat te eten.

De middelste was tot voor kort aan 1 kant doof. Nu heeft ze eindelijk buisjes, maar rechts werkt weer minder, dus van harde geluiden en drukte wordt ze moe. Het kost haar enorm veel energie. Die komt tussendoor dus een uurtje binnen spelen of achter het huis.

Ik ben opgegroeid op een boerderij, dus wij waren altijd buiten

 

Mij valt het ook op. Ik word altijd een beetje verdrietig wanneer ik door woonwijken rijd en ik zie gewoon nergens kinderen. De speeltuintjes zijn bijna altijd leeg, geen voetballende kinderen op een grasveldje.

Ik woon nu weer in de wijk waarin ik ben opgegroeid. Wij waren als kind altijd buiten, altijd aan het ravotten. Maar het is nu maanden geleden dat ik een kind op straat zag spelen.
Misschien ligt het precies aan de tijden dat ik buiten ben, maar dit valt me al heel lang op. Maar ik wens de kinderen uit de buurt gewoon net zo veel lol als dat wij vroeger hadden. We woonden vlakbij het bos, dus je kan je wel voorstellen hoeveel boomhutten we bouwden en soldaatje speelden. Ik heb daar zulke fijne herinneringen aan, dat gun ik die kinderen gewoon

 

Mijn kinderen zijn echte buitenspeelkinderen en dat, terwijl ik zelf praktisch nooit buitenspeelde. Niet herkenbaar dus.

 

Als ik hier kijk, is het ook wel heel anders dan bij mij vroeger. Ik woonde in de stad, maar we hadden zoveel ruimte! Veel speeltuintjes, pleintjes, veldjes, en daar kon je gewoon heerlijk spelen. Hier in de wijk zijn de veldjes stuk voor stuk uitlaatvelden voor honden. En klein. En veeeel meer verkeer. Het is eigenlijk gewoon triest. Ik snap wel dat kinderen geen zin hebben om te voetballen als je met 1 trapje al van het veldje bent en je schoenen onder de poep zitten...

Mijn dochters spelen veel buiten hoor, maar ze zullen hier nooit zo vrij kunnen spelen als ik vroeger, de ruimte is er gewoon niet.

 

Ik vermoed dat ik me meer buitenspeeltijd herinner, dan dat ik daadwerkelijk buiten was. In mijn herinnering was het ook altijd lekker weer. Er zitten serieus grote gaten in mijn geheugen, denk ik. Want òf het was lekker warm en we konden met rubberbootjes in de beek. Òf het vroor dat het kraakte en we gleden dan van de besneeuwde oever zo de bevroren beek op. Dus ik durf qua echte 'buitenspeeluren' echt geen uitspraken erover te doen.

Kijkend naar mijn eigen kinderen, merk ik wel dat het erg afhankelijk is van waar je woont. We hebben nu meer tuin en een rustig pleintje voor de deur. Hier spelen ze veel meer buiten dan in het vorige huis. Ik denk dat ze nog meer buiten zouden spelen, als ze vriendjes in de buurt zouden hebben. Maar op ons plein woont maar één ander kindje van ongeveer hun leeftijd en dat klikt helemaal niet. En verderop in de buurt kennen ze niemand.
Nu het weer weer beter wordt, probeer ik er dus veel met zo op uit te trekken naar speeltuintjes in de buurt zodat ze hier straks hopelijk wat meer kinderen gaan kennen en er meer zelf opuit gaan trekken.

Wat ik wel jammer vond vandaag, is dat ze na een middagje buitenspelen toch kiezen om aan het einde van de middag tv te kijken. Dat is bij ons al heel lang een afspraak: zodra papa of mama gaat koken, mag de tv / tablet aan. Daar vliegen ze dan toch meteen op af. Ik weet wel dat ik dan kan zeggen dat het niet mag, maar dat voelt ook weer wat flauw. Ze kijken al niet veel tv en eigenlijk wil ik dat dit soort dingen dan ook een beetje uit hunzelf komt. Onze oudste ging op een gegeven moment wel met de tablet in het speelhuisje zitten. Maar om dat nu onder de categorie 'buitenspelen' te scharen. Na het eten hebben ze nog wel even buiten gespeeld.

 

Hier spelen ze helaas niet veel buiten (buiten de tuin dan). Heel weinig kinderen in de buurt en de kinderen die er wonen hebben ze niet zoveel mee. Mijn jongste wel wat meer dat de oudste.
Ze spelen gelukkig samen wel veel in de tuin, op de trampoline vooral. Jongste kliedert ook nog graag met oude pannen en modder . Of verzamelt slakken en pissebedden. En verder fietsen we allemaal ook graag dus zijn wel redelijk veel buiten.

 

Niet herkenbaar gelukkig. Mijn jongste houdt echt wel van haar beeldscherm, maar speelt toch ook vaak buiten. Zolang de balans er blijft vind ik het prima.
Voor de oudste kan ik beter een tent neer zetten in de speeltuin, die komt alleen binnen om te eten en te slapen.

 

Vond t ook wel bizar om te lezen! Dafne speelt elke dag buiten. Ok, behalve als het de hele dag regent, haha. Ik heb ook niet altijd zin om naar buiten te gaan, maar vind het wel belangrijk, dus ik ga gewoon mee. Of ze speelt lekker in de tuin. Hier in de wijk gelukkig veel kinderen die buiten spelen, altijd erg leuk.
30% die maar 1x per week of helemaal niet buiten zijn? Waarom doe je daar als ouder niks aan?

 

Mijn dochter is 50/50 ze kan hele dagen buiten spelen, vind ze heerlijk of als het slecht weer is binnen met allerlij spelletjes, Maar op de bank met haar tablet of tv kan ze ook echt van genieten. Haar rustmomentje haha. (En de mijne )

 

Toen onze kinderen jonger waren speelden ze meer buiten, nu bijna niet (welm soms in de tuin).
In de buurt wordt wel veel buiten gespeeld.
Ze hebben zo'n fase waarin ze niet weten wat ze dan moeten doen en ook hebben ze nergens zin in.
Ze zijn erg van beeldschermen. Maar verder vooral van tekenen/knutselen of een spelletje.
Met name de oudste houdt ook niet van dat 'gehang' met een groepje. Dat deden ze bij haar in groep 7 en 8 al op t schoolplein maar vond ze altijd zo raar.

 

Ik moest gisteren onze peuter bijna naar binnen slepen om te eten. Ik mopperde een beetje maar mijn man zei dat ik juist blij moest zijn dat hij zo graag buiten speelt. En gelijk heeft hij. Vanaf zijn verjaardag staat oudste zijn grote duplotrein opgebouwd maar hij heeft er vandaag niet eens naar gekeken terwijl hij er eerder elke dag mee speelde. Bij mooi weer gaat hij graag buiten spelen. In de tuin of in het speeltuintje een eindje verderop. In de tuin kan hij alleen spelen maar anders moet ik natuurlijk mee. Daar heb ik bij minder mooi weer niet altijd zin in maar ik doe het wel want ik vind het belangrijk dat hij buiten komt. We gaan ook zeker een paar keer per week een stukje wandelen en dan neem hij de loopfiets mee.
Ik was vroeger ook echt een buitenkind. Hutten bouwen, slootje springen, bomen klimmen. Hoe viezer hoe beter! Net als @tupp herinner ik me vooral mooie zonnige dagen en winters met sneeuw. De rest zal ik wel heel saai gevonden hebben. Of zouden die er vroeger echt meer geweest zijn?

 

Dit snap ik ook niet. 30% is echt een hoog percentage!

 

Het hangt ook af van de leefomgeving en het aantal kindjes in de buurt. Onze tuin is niet bepaald kindvriendelijk, dus daar kan ze niet veel doen. Ik moest toen ze kleiner was dus echt altijd mee naar buiten en daar heb ik ook niet altijd tijd voor of zin in. Nu mag ze zelf naar het speeltuintje aan het einde van de straat, dus nu speelt ze al wat meer buiten. Maar er zijn maar weinig vriendinnetjes hier in de buurt, dus het blijft veel alleen spelen en dat wordt op een gegeven moment natuurlijk toch wel saai. Het enige vriendinnetje dat ze heeft mag van haar moeder niet alleen de tuin uit, dus dat maakt het ook weer minder makkelijk. Al met al zijn de omstandigheden hier helaas niet optimaal om buiten te spelen.

 

Ik moet ook altijd mee, maar dat doe ik dan toch gewoon? Samen kunnen we ook leuk spelen. Bal mee, stoepkrijt, stuk wandelen. Ik vind elke dag naar buiten, al is het maar een uurtje, gewoon belangrijk.

 

Is ook zo hoor en dat deed ik ook regelmatig, maar ik heb een chronische ziekte, waardoor mijn energielever heel beperkt is, dus dat maakt het wel iets lastiger.

 

Ja, dat kan ik me goed voorstellen! Wat jammer dan dat er weinig kindjes buiten zijn. Wij wonen in een nieuwbouwwijkje met allemaal jonge gezinnen. Speeltuin net buiten de tuin. Dat is erg leuk. Hoewel ik in de winter regelmatig in mn eentje zat te koukleumen omdat mevrouwtje 'lekker' buiten wilde spelen.

 

Kan je je tuin niet wat meer kindvriendelijk maken? Wij hebben een lelijke trampoline in onze niet zo grote tuin staan maar daar zijn ze heel veel op te vinden!