Even van me afschrijven hoor, ontzettende brok in mijn keel. Vanaf 2007 ben ik welgeteld al 8 katten verloren. 2 verdwenen /weggelopen, 3 onder de auto gekomen, 1 gestorven aan acute leukemie, 1 in laten slapen vanwege ernstige, niet te behandelen huidziekte. En de laatste hebben wij 2 weken geleden met pijn in ons hart moeten wegdoen, gelukkig wel naar een fantastisch nieuw plekje. Zij en onze kater waren dagelijks aan het vechten met als resultaat dat ze alleen nog maar verstopt zat achter het gordijn, zo zielig. En nu hebben we alleen nog onze kater van anderhalf. Met hem ben ik vorige week naar de dierenarts geweest omdat hij zo erg hoestte al een paar dagen. Prednisolon spuit gekregen en anti-haarbal pasta. Het hoesten is bijna weg, maar sinds een dag of 4 zit er steeds minder fut in. Het wordt iedere dag erger, hij ligt alleen nog maar. Hij gaat nog wel naar buiten in de tuin, maar ook daar ligt hij alleen maar te slapen. Zijn vacht is hartstikke dof en hij eet steeds minder. Vanaf gisteravond helemaal niks meer gegeten. Ik ga straks met hem naar de dierenarts en hoop van harte dat het niet weer einde oefening is. Ik kan alleen maar huilen, bah!
Wat balen zeg. Misschien is hij alleen een beetje grieperig. Katten kunnen ook gewoon ziek zijn. Hopelijk valt het mee en is hij snel weer helemaal de oude
Wat vreselijk. Ik hoop voor je dat het misschien een bijwerking is van de prednisolon. Daar kunnen ze neerslachtig/depri van worden. Heeft de dierenarts wel getemperatuurd? Mijn zorgenkatertje krijgt om de 4 weken en spuit prednisolon en had 2 week geleden ook ineens de fut eruit, niet eten en aleen maar slapen, maar bleek dus ook hoge koorts te hebben. Na een spuit en 3 dagen Metacam was hij snel weer de oude....
Ik kan om 9:50 terecht. Ik zit nu naast hem en hij heeft het inmiddels ook benauwd. Ademt snel en zijn neusvleugels gaan steeds helemaal wijd open. Ik ben er erg bang voor
Ze zijn op dit moment een foto aan het maken. Ze vermoedt longontsteking of hartproblemen. Bah 😢
ach wat naar, ik hoop dat het goed komt en hij nog hersteld, veel sterkte kan je zorgen goed voorstellen.
Wat ontzettend sneu dat je al zovaak afscheid heb moeten nemen van je dieren. Hopelijk is het nu goed behandelbaar.
Mijn vermoeden is helaas waar,ik zag het direct toen ik de foto mocht komen bekijken. Zijn hele borstkas vol met vocht, bijna geen longcapaciteit meer. Of een hele zware longontsteking waarvan het niet eens zeker is of hij ervan herstelt, ook al pompen we er honderden euro's in, of een ernstig hartprobleem. Nog onbekend wat het eventueel zou kunnen zijn en ook een erg kostbaar verhaal. En we hebben het financieel gewoon echt niet breed. Dat stomme kl*tegeld ook altijd bah. Hij is nog even met ons mee naar huis, want onze oudste zit op school en hij moet wel een afscheid kunnen nemen. Vanmiddag om 2 uur laten we hem inslapen. Ik kan maar niet stoppen met huilen en vind het zo zielig voor hem. Hij is echt aan het lijden op dit moment. Bah, wat een rotdag. En dan moet ik vanmiddag ook nog gezellig zitten doen op mijn schoonmoeder's verjaardag
Wat een moeilijke beslissing. Eerlijk gezegd zou ik dezelfde beslissing nemen als jij als dit een van onze poezels zou overkomen. Het is ook geen doen voor het beestje zo. Veel sterkte ermee.