Hallo allemaal, Mijn vriend en ik zitten al enige tijd te twijfelen of we dit wel moeten zeggen of niet tegen de ouders. Mijn zus heeft twee kinderen waarvan 1 zoontje van 3 jaar... Sinds dat hij geboren is, is hij eigenlijk een heel bijzonder kind... Hij ontwikkeld zich anders dan anders... hij liep pas toen hij twee jaar was en hij heeft niet gekropen maar billen geschoven, als baby was hij ook best groot en motorisch liep hij wel een paar maanden achter voor zijn leeftijd. Bij het consultatieburo was het volgens mijn zus altijd goed.. hij was gewoon wat langzamer werd altijd gezegd. De fisio is ook eens bij hun thuis geweest omdat de kleine niet kon rollen en zitten toen hij 10 maanden was ongeveer. Nu is hij inmiddels drie dus en spreekt hij heel onverstaanbaar. hij speelt regelmatig alleen als mijn zoontje met mijn nichtje speelt, hij kan nog geen trap af, durft niet op een fiets te fietsen, op de speeltuin durft hij ook niet zo heel veel. We zijn twee weken op vakantie geweest met heel de familie. Zij waren ook mee en toen hebben we hem vreemd gedrag zien vertonen, zoals uren lang met zijn schaduw te staan dansen, hij wilde ook constant hetzelfde liedje luisteren, soms ging hij vreemd met zijn vingers door zijn gezichtje (soort van spin bewegingen) en dat steeds weer. Tot op een dag in ons vakantie, dat hij samen met mijn broertje sliep en ineens opstond. De slaapkamers waren boven, hij stond wel een uur muis stil voor de trap. Mijn vriend en ik zagen dat via ons slaapkamer en toen mijn vriend naar hem toe liep, had hij zowel geplast als gepoept in zijn broek, terwijl hij al zinderlijk is. Als we erover proberen te praten met mijn moeder bijvoorbeeld dan lijkt ze het allemaal goed te praten, dat het heel nomaal is en dat hij gewoon zo is etc.. Gisteren zijn ze bij ons komen logeren, en in de nacht stond mijn vriend op, het was rond 4 uur. Hij wilde naar de wc. Toen hij de deur van de slaapkamer open deed stond de kleine weer voor de trap... opnieuw muisstil. Hij bewoog niet. Mijn vriend schrikt niet snel maar nu ging er een rilling door zijn lichaam heen vertelde hij mij. Hij schrok zich dood. Logisch overigens als je zoiets niet verwacht. hij vroeg aan de kleine wat hij daar aan het doen was, hij tilte hem op en bracht hem naar bed. Mijn vriend dacht dat hij daar lang had gestaan omdat hij koud aanvoelde. Wat mijn vriend het meest rare vond was toen hij hem dus de vraag stelde van wat hij daar deed, dat de kleine heel kalm en beheerst zei: ik wil naar huis. Wij wonen een ander half uur bij zijn ouders vandaan. Mijn vriend zei tegen hem dat het niet kon. De kleine keek hem scheef aan en vroeg heel kalm waarom niet... Nou vriend uitgelegd waarom dat niet ging en toen is hij gaan slapen. Ik vermoed dat er iets aan de hand is met de kleine.. Dacht altijd dat hij misschien autistisch is. Maar soms lijkt er iets anders aan de hand te zijn. Mijn vriend en ik willen dit echter bespreekbaar maken.. Maar we zijn bang dat mijn zus en haar man hier boos om worden. Het valt ons gewoon te veel op maar we lijken de enige te zijn of niemand wilt het toegeven. Mijn zus bijvoorbeeld heeft altijd wel een verklaring voor zijn gedrag, maar het is duidelijk dat deze gewoon afwijkt van andere kinderen van zijn leeftijd en jonger. Kan iemand ons misschien adviseren wat te doen. Ik maak me zorgen over mijn neefje.
Jeej wat lastig.. Als ik zo jou voorbeelden lees vermoed ik ook wel dat er eea aan de hand is met het knulletje. Kan me haast ook niet voorstellen dat de ouders/andere Fam. Dat niet zien? Is het geen struisvogel politiek? Dat ze het ergens wel weten maar het continue goed praten? Ik zou het uiteindelijk toch bespreekbaar gaan maken op een rustig moment en met een positieve insteek.. En dat staan aan de trap midden in de nacht, is dat geen slaapwandelen??
Jeetje wat eng. Toen ik je verhaal zo las, kreeg ik het gevoel alsof ik naar een film keek. Vooral met dat trap gebeuren. Ik zou alleen met je zus gaan praten, als jullie het samen gaan doen is het meteen iets groot.
dit is nogal een gevoelig onderwerp denk ik voor je zus. en er zijn ook een hoop ouders die dit soort dingen ontkennen, omdat ze het niet willen dat hun kind zoiets mankeert... heb eens op stage gehad met een kleuter van 4 die autistisch gedrag vertoonde, hij is toen getest en bleek inderdaad autistisch, lerares vaker gesproken met de ouders maar het antwoord was altijd 'nee thuis is er niks aan de hand en gaat alles goed', tot de uitslag van die test en toen gaven ze toe 'thuis kunnen we hem ook niet aan...' mensen willen het gewoon niet weten/toegeven en zullen daarom vast wel eens hun kop in het zand steken... maar er zijn er ook genoeg die denken 'hij doet anderen toch geen kwaad, dus waarom zou ik me er druk om maken' en wat wel waar is dat elk kind nu eenmaal anders is, de een ontwikkelt zich sneller en makkelijker dan de ander... denk dat je je ook moet bedenken wat je er nou mee wilt bereiken om dit aan te kaarten bij je zus, wil je dat zij een bepaalde actie gaan ondernemen of iets??? maak dat eerst voor jezelf duidelijk, en dan zou ik een keer samen met je zus afspreken en het dan bespreekbaar maken, maar ik zou ze niet samen voor het blok zetten 'jullie kind mankeert iets', zou het ook niet op zo'n manier brengen trouwens kan je verder geen advies geven behalve dus eerst te bedenken wat je nou precies wilt bereiken, en ga dan goed bedenken hoe je dit gaat doen (denk bijv niet alleen aan woordkeuze maar ook intonatie, door deze combinatie kunnen mensen ook de ontkenning in schieten)
Jeetje wat een verhaal! Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt... Denk toch dat je nogmaals een keer een rustig moment moet uitzoeken om je zorgen uit te spreken. Je zegt dat je zus overal een verklaring voor heeft maar misschien kun je eens met Je zwager erover praten? Dat hij er misschien meer voor open staat?
Tja...heel eerlijk vind ik niet dat je echt hele vreemde dingen noemt Mijn dochter slaapwandelde rond de leeftijd ook heel erg vaak. Stond soms helemaal stil voor ons bed.... Ze wilde ook heel graag deze;fde dingen horen of zien Mijn dochter ging pas echt alleen fietsen met 5 jaar, daarvoor durfte ze niet Praten...tja...ik ken er ook genoeg die rond hun 3e nog niet goed konden praten... Zoals ik het lees vind ik het niet echt vreemd. Mijn dochter is een hele gewone meid met A en A+ scores op school
Van die dingen s'nachts is slaapwandelen een hele logische verklaring. Verder vraag ik me af of hij wel voldoende gestimuleerd wordt. Toevallig had ik hier van de week op het plein ook een jongentje van 3 jaar en 3 maanden die niet op het loopautotje van mijn dochter kon komen en niet van zijn fiets af kon komen. De oma zag mijn verbazing dus toen kon ik vragen hoe oud hij was. Het jochie was verder heel gewoon in aankijken en dingen vragen. Op mijn werk heb ik vaker jongentjes van ruim 3 gehad die nog niet goed kunnen praten, zelfs 1tje die tot 3,5 helemaal niks zei en daarna een waterval aan woorden kreeg. Ook viel het me op dat heel veel jongentjes heel laat zijn met rollen en lopen maar dan is er vaak niks aan de hand maar puur 'luiheid'. Er zijn heel veel kinderen die bilschuiven ipv kruipen. Verder is het heel normaal dat kinderen op die leeftijd achter elkaar hetzelfde liedje willen horen of film willen zien. Alleen die vinger heb ik geen verklaring voor. Ik snap dat je als buitenstaander denkt aan autisme maar jongentjes zijn vaak wat traag of op zichzelf. Ik zou toch voorzichtig zijn in dit soort dingen benoemen. Doet hij nog steeds apart als hij 4 is dan zou ik wel aan de bel trekken maar een driejarige kan opeens veranderen.
Ik lees ook geen rare dingen hoor. Ja hij is wat langzamer maar elk kind ontwikkeld zich op zijn eigen tempo. En dat slaapwandelen, deed ik zelf ook! Ik lag altijd boven aan de trap. Ging ook badmintonnen snachts dat zei ik dan. vanaf heel jong tot aan mijn 6e echt wel een paar keer per week geslaapwandeld. Denk dat als het CB, de fysio, en de ouders (hun eigen onderbuik gevoel) het niet zorgwekkend vinden dat jullie dat ook moeten aannemen.
Over t 'snachts aan de trap staan zou ik met je zus bespreken. Vraag eens of hij slaapwandelt bijvoorbeeld. En misschien wou hij gewoon echt wel naar huis? Verder zou ik t zo laten. Je hebt het al een aantal keer kenbaar gemaakt. Als er iets is komt t op de basisschool wel eruit. Je zus is er blijkbaar niet aan toe om t aan te horen. Dat is haar goed recht.
Mijn dochter slaapwandelt ook veel. En luistert ook 80 keer naar hetzelfde nr van k3 en kijkt dezelfde aflevering van dora 10 keer. Praten tegen vreemden deed ze niet, pas nu ze naar de kleuters gaat gaat dat ineens veel beter. Mijn dochter is gewoon normaal Ik denk jouw neefje ook.
Hier rolt zoonlief ook pas sinds 10 maanden met enige regelmaat omdat hij gwoon niet graag op zijn buik lag.. En het een beetje een luiwammes is Ook weigert hij te kruipen en zelfs billenschuiven doet hij eigenlijk niet.. Hij is nu vooral bezig met staan en lopen.. Ook is hij erg groot voor zijn leeftijd.. Dat slaapwandelen hoor ik ook vaker.. Kinderen hebben nou eenmaal wel eens een ongelukje, zeker 's nachts.. Snap dat je je zorgen maakt om je neefje en das ook heel lief, alleen als de omgeving en zijn ouders zich niet zo druk maken zou ik proberen om me daar ook wat bij neer te leggen en maar te zien wat de toekomst brengt. Voor je zus is het ook niet leuk om steeds te horen dat je kind wat mankeert.. En misschien is het kop in het zand steken maar dr komt echt wel een moment dat ze het dan in gaat zien.
Ik zou het niet aankaarten bij je zus. Als hij straks op de basisschool afwijkend gedrag vertoond, dan trekt de juf wel aan de bel. Die kan dat vaak beter doen, dan jij als zus. De juf staat er verder vanaf en daar nemen ouders vaak wel iets van aan.
Mee eens. Bovendien het ene kind is nu eenmaal wat sneller dan het andere en slaapwandelen is lastig, maar geen ramp.
Ik lees eerlijk gezegd ook geen hele schokkende dingen. Dat hij laat is met alles hoeft niks te zeggen, de 1 doet alles vroeg, de andere doet er wat langer over. Er worden altijd gemiddelden genoemd, maar voor gemiddelden heb je "langzame" en "snelle" kinderen nodig. Dit is meer een richtlijn, maar kan natuurlijk ook anders lopen. Dat hij met zijn schaduw speelt vind ik ook niet vreemd, als ze dat eenmaal ontdekken is dat natuurlijk geweldig. Als hij daarbij ook nog wat verlegen is, dan kun je met je schaduw geweldig leuk 'spelen' . Het gedrag wat hij vertoonde bovenaan de trap zie ik echt als heimwee. Mijn dochtertje deed dat ook en het was bij haar een teken dat ze naar huis verlangde. Daarbij zei hij dit zelf ook en niet zindelijk zijn is daar ook een teken van. Ik weet niet of hij op een peuterspeelzaal zit, maar als er echt iets aan de hand is zullen ze dat daar wel opmerken en anders wel op de kleuterschool. Als de ouders geen problemen ondervinden met hun kind zou ik het lekker laten voor wat het is. Wat als hij wel autistisch is, kun je er toch niet veel aan veranderen en krijgt hij vanzelf de hulp in de toekomst.
1 Ding vind ik echter wel zijn ontlasting en urine laten lopen kan ook ergens op duiden.... Ik weet elk kind ontwikkeld zich anders maar na het lezen van het topic kreeg ik op de 1 of andere manier en niet zo'n lekker gevoel. Kan het niet beschrijven ... Sorry. En nee ben geen voelende of zoiets. Slaapwandelen deed mijn dochter ook heel vaag is dat indd..
Ik Vind het totaal geen autistisch gedrag. Verre van zelfs. Mijn zoontje is twee en die luisterd het liefst de hele dag handjes draaien van K3. En kijkt het liefst 100keer dezelfde bumba aflevering. Hier gilt en huilt hij in de nacht vaak en staart je dood eng aan alsof hij je niet ziet. En als hij moe is "aait" hij ook over zijn wang.
Te als ik mag vragen waarom krijg je het gevoel dat er iets niet klopt? Alleen vanwege de ontwikkeling? Of ook door andere zaken?
Ik zou me er gewoon echt niet mee bemoeien! De kans dat je zus dit niet fijn zal vinden is ook aanwezig.
Ik lees niet echt iets schokkends. Ik zou wel even je zus waarschuwen over het slaapwandelen. Ik zou in haar geval haar zoontje niet ergens zonder traphekje laten logeren. Verder, praat hij echt onduidelijk? Ik kon mijn nichtje vroeger ook nooit verstaan, maar dat is helemaal goed gekomen. Misschien even benoemen naar je zus, het zou kunnen wijzen op een gehoorprobleem of anders is logopedie misschien een optie in samenspraak met het consultatiebureau (die behandeling heb ik als peuter ondergaan). Als het kennissen waren zou ik me er echt niet mee bemoeien, maar ik vind wel dat je dit soort zorgen eenmalig(!) met je zus moet kunnen bespreken.
Ik dacht bij het moeilijk praten ook gelijk aan een gehoorprobleem. Zowel mijn zoontje als zijn nichtje hebben hier "last "van (buisje etc niet erger). Mijn zoontje heeft dus nu al vaker buisjes gehad en het gaat echt goed, praat heel duidelijk enzo, maar zijn nichtje (maar 6 weken jonger) heeft dit nog niet gehad en we staan soms met 4 volwassenen echt te puzzelen wat ze probeert duidelijk te maken.