Hallo allemaal, Ik heb heel lang getwijfeld om dit te delen, maar omdat ik er best mee zit, toch besloten het nu toch te doen. Kan ik het even van me afschrijven en ik hoop natuurlijk dat jullie mij kunnen helpen, al is het maar door ervaringen te delen. Mijn 2e zoontje is nu 10 weken oud en ik moet nog steeds wennen aan zijn naam. Het is geen aparte naam, daar ligt het niet aan. De naam zat ook al heel lang in mijn hoofd. Het is niet mijn eerste keus, manliefs smaak en de mijne verschillen nogal, samen vonden we deze naam het leukst. Maar nu hij er is en ik de naam ook daadwerkelijk gebruik en het andere mensen hoor zeggen moet ik erg wennen. En twijfel ik of ik wel de juiste keus heb gemaakt, of de naam wel bij hem past... Daarbij komt ook nog eens dat mensen de naam anders uitspreken en ik niet eens wist dat je het ook zo zou kunnen uitspreken... Ik heb dit bij mijn oudste zoontje nooit gehad, ben zelfs erg trots op zijn naam. Herkent iemand dit en wil je je ervaring met mij delen? En heb je een tip hoe ik hiermee om kan gaan, want ik wil eindelijk wel eens gaan genieten van mijn vrolijke kleine mannetje! En net zo trots op zijn naam zijn als die van zijn grote broer! De namen van mijn mannetjes vermeld ik hier liever niet i.v.m. privacy. Hoop dat jullie dat begrijpen en toch de moeite willen nemen te reageren. Alvast bedankt! groetjes, Rosalie
Herken het zelf niet maar heb wel een soortgelijk verhaal gelezen in jonge ouders. Die vrouw kon ook niet wennen aan de naamvan haar zoontje,en haar zoontje(wel ouder) vond zijn naam ook maar niks enwas diepongelukkig. Ze hebben hem toen zijn 2e doopnaam gegevenen die paste wel bij hem! Wellicht een idee?
Goh, wat vervelend dat je er zo mee zit.. Goed van je dat je het toch deelt hier. Ik herken het wennen wel. Hoewel ik de naam voor onze dochter al heel lang in gedachten had. Maar wij wisten niet wat voor geslacht het was, ze was tijdens de zwangerschap gewoon onze baby. En toen ineens had ze een naam. Daar moest ik erg aan wennen. Ik zei zelf steeds; de baby... Inmiddels is ze ruim 7 maanden en is het helemaal weg. Ik ben helemaal gewend aan haar naam. Dus misschien kost het even tijd? Misschien kun je het met je man delen..? Als je er open over bent, dan kun je het misschien beter laten gaan... Succes!
Hoi Sunshine mama, Dankjewel voor je lieve reactie! Wij wisten ook niet of we een zoon of dochter zouden krijgen. Heb heel lang gedacht dat we een zoon zouden krijgen, alleen de laatste weken dacht ik een meisje. Daardoor heel erg met de meisjesnaam in m'n hoofd gelopen, hoewel we de jongensnaam dus ook al lang hadden... Gelukkig kan ik hier met mijn man goed over praten en is hij van mening dat we de meest geweldige jongensnaam hebben uitgezocht en is er wat hem betreft geen betere optie. Dat doet me in ieder geval goed. Ik ga er ook vanuit dat het vanzelf wel went, maar het voelt zo naar, ook tegenover mijn zoontje. Voelt nu ook soms alsof ik me nog niet zo goed aan hem kan binden. Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat haar naam goed voelde? @cindybaby71: ook bedankt voor je reactie! Mijn zoontje heeft inderdaad een doopnaam, maar ik wil zijn naam niet veranderen, dat voelt ook weer niet goed... Tja lastig he?!
Vervelend zeg dat je die gevoelens hebt. Maar volgens mij komen ze veel vaker voor hoor bij net-moeders. Ik heb wel ervaring met het feit dat af en toe de naam verkeerd wordt uitgesproken. Mijn dochters naam word heel af en toe ook verkeerd uitgesproken. In het begin vond ik dat heel vervelend en heb ik wel getwijfeld of ik de naam niet anders had moeten schrijven. Maar in het begin was ik overal onzeker over. Zal vast komen door het net-moeder zijn inclusief alle rare hormonen die door je lijf gieren. Gelukkig heeft die periode maar heel kort geduurd hoor, iedereen reageerde zo enthousiast op de naam (en van tevoren was ikzelf ook al helemaal verkocht) Dat mijn twijfels snel weg waren. Ondertussen ben ik zo blij dat ik de naam niet anders heb geschreven, of een andere naam heb gekozen, want denk dat ik er dan wel spijt van zou hebben gehad. succes! komt vast goed!
Bij onze jongste heb ik ook zo iets... Ik vind haar naam (heel) erg leuk, dat is het probleem niet, maar wanneer ik in mijn eentje haar naam had mogen kiezen, dan had ze anders geheten. Ik vind die andere naam ook beter bij haar passen, dat had ik al toen ze nog in mijn buik zat en daarom wilde ik die naam ook graag. Maar mijn man kon niet aan die naam wennen en aangezien ik toch vind dat je een naam allebei leuk moet vinden...is het dus een naam gevonden die we allebei leuk vonden. Maar die naam moet voor mij dus wel nog 'groeien' als haar naam. Gelukkig doet dit voor mij niet af aan het genieten van haar, al had ze Piet of Klazien geheten dan had ik gelukkig net zoveel van haar genoten. Ik vind de naam ook wel bij haar passen, dat is hier dus ook geen probleem. Hopelijk went de naam voor jou snel of kun je hem in ieder geval accepteren...want is vervelend als het echt niet goed voelt.
Ik herken het ook. Na de geboorte van mijn zoontje zat ik hem soms ook aan te kijken en zei ik een paar keer hardop zijn naam. 'Paste het wel bij hem en was het DE naam of hadden we toch iets anders moeten kiezen'. 'Is de naam leuk genoeg' Dat soort dingen gingen dan door mijn hoofd. We hadden de naam ook al 2 jaar ongeveer en er was al die tijd geen andere naam die er voor ons aan kon tippen, maar toch voelde ik me soms onzeker. Het waren gedachten die soms door me heen flitste maar ook ineens weg waren. Het is dat ik je verhaal net las dat ik dacht 'hee dat had ik ook de eerste paar maanden'. Probeer het een beetje los te laten en te genieten. Het went vanzelf. Je kindje krijgt steeds meer een eigen karakter en hij maakt de naam dan echt. De twijfel of onzekerheid gaat dan echt voorbij!
Ik moest bij beide kinderen ook een tijdje wennen aan hun naam. Wij wisten van tevoren het geslacht niet, dus noemden de baby ook nooit bij hun naam voor geboorte. Geen idee hoe lang het bij mij geduurd heeft voordat ik de naam echt helemaal bij ze vond passen, maar het is enorm in orde gekomen. Zij zíjn echt D. en B., de namen zijn 100% die van hen. Komt waarschijnlijk nog wel, dus. Toch ken ik ook mensen die nu een heel andere roepnaam hebben dan hoe hun ouders het bij geboorte hadden bedacht. Blijkbaar gebeurt het vaker, en zelfs zo erg dat men er nooit aan went, of dat men een andere naam beter vindt passen.
zooooo herkenbaar dit, ook bij de jongste... inmiddels helemaal gewend hier, maar het duurde wel wat maandjes volgens mij. En inmiddels kan ik ook zeggen,dat de naam die ik toen had, voor een eventuele 3e (die m'n man sowieso niet wil ) - ook geen optie meer is.
Heel vervelend dat je hier zo mee zit. Mijn man en ik hebben ook allebei een hele andere smaak. Als het aan mij had gelegen had mijn zoon Tommie geheten (maar mijn man kwam niet los van Sesamstraat). Mijn man was gek op de naam Thomas. Maar deze vond ik echt te standaard. Na heel veel overleg is het Tobias geworden. Een naam waar we nu beide heel blij mee zijn. Je groeit vast in de naam van je zoontje, het heeft wellicht wat meer tijd nodig dan bij de eerste.
Graag gedaan, we zijn er om elkaar te helpen. Ik zie dat inmiddels meer mensen gereageerd hebben. Ook bij mij duurde het een paar weken om te wennen. Je leert je kindje steeds beter kennen, waardoor de naam ook steeds beter past... succes ermee!
Ik vind het ook niet vreemd klinken hoor. Om eerlijk te zijn moest ik ook wel wennen Het ging steeds makkelijker naarmate D. ouder werd, en op den duur ook echt reageerde op z'n naam. En nu klopt het helemaal! Zo vond ik het ook vreemd om het over 'mijn zoontje' te hebben, maf he
Wat betreft de uitspraak, blijf consequent uitspreken zoals jullie het bedoeld hebben en blijf de mensen verbeteren, des te sneller dat ze het goed uitspreken!
Lieve meiden, Ontzettend bedankt voor jullie reacties! We zijn pas een weekje verder en ik raak er al meer aan gewend. Het komt denk ik ook een beetje door alle hormonen.... tja, die gaan af en toe met je aan de haal en dan wordt je over van alles onzeker... Heb de afgelopen week nog weer hele positieve reacties op zijn naam gehad en dat doet me dan goed. Ook verbeter ik nu gewoon als mensen het verkeerd uitspreken. Nogmaals ontzettend bedankt! liefs, Rosalie
bij mijn dochter liepen we echt tegen de naam op waar we allebei meteen weg van waren. Nu krijgen we weer een meid en lukt het niet om weer dat gevoel bij een bepaalde naam te krijgen. Heb nu ook een beetje het gevoel dat ik eeuwig blijf twijfelen daardoor en ben soms ook wel bang voor het gevoel dat jij hebt nu het kindje er is en je de naam ook echt gaat gebruiken,... Toch denk ik dat het wennen is en moet groeien, de positieve reacties helpen ook wel natuurlijk
Wat fijn dat dit topic er is! Manlief twijfelt ook over onze naam en ik ben bang dat als we deze nu kiezen er misschien toch spijt van krijgen. Maar een andere naam heb ik ook nog niet gevonden.. Wat fijn dat je nu wat meer aan de naam gewend bent!
Wat fijn Rosalie, dat de naam al meer went. Ik hoop dat het snel helemaal goed voor je voelt. Goed dat je het hier gedeeld hebt! Ik ben ook een beetje bang voor dat gevoel. We hebben nu een hele mooie naam, maar het voelt nog niet alsof dat mijn zoon is. Hmm, denk dat het ook nog even tijd nodig heeft. Ik ga de naam nu gewoon regelmatig uitspreken zodat hij al wat went.
Ik herken het wennen aan het noemen en horen van de naam wel! Was wel gelijk erg trots op haar naam en ben k nog steeds... maar om het te moeten zeggen of horen vond ik raar! 9 maanden hou je die naam voor je en heb je het over de baby of de kleine en zo heb ik haar ook een klein poosje genoemd... maar vond het daarbij ook raar om te zeggen kom maar bij mama hahaha!
Hier moest ik ook wennen aan haar naam hoor terwijl we haar naam al hadden voor de zwangerschap. Maar we hadden het eigenlijk de hele zwangerschap over 'de baby' of een koosnaampje. Na een tijdje (geen idee hoelang) was ik er aan gewend, helpt idd ook erg als je leuke positieve reacties krijgt! Ik denk dat we straks bij de 2e ook weer erg moeten wennen, gebruiken de naam nu ook weinig maar het is wel dé naam.
Onze dochter heeft een zelfverzonnen naam, waardoor ik in het begin juist heel bang was voor rare reacties. Maar nu zegt iedereen dat de naam echt heel goed bij haar past. En als iemand zegt dat ie de naam nog niet kende, zeg ik vol trots dat we het zelf hebben bedacht Dus het komt wel goed!! Als je kindje zelf reageert op zijn naam, is het al snel makkelijker...