Ik ken wel meer van dit soort verhalen en meestal komt het wel goed hoor. Dat zijn moeder niet tegen hem praat is ook een reactie van haar uit angst. Op zich best begrijpelijk als je je in haar verplaatst. Dit is totaal anders dan wat zij 'kent' en voor ogen heeft, dus dat is best eng en moeilijk. Dat heeft even tijd nodig. Turken zijn ook best emotioneel dus kunnen wat heftiger reageren haha. Ik heb trouwens ook een Turkse man en een goede band met mijn schoonmoeder. Hoewel zij in het begin ook wel eens heeft gezegd dat ze liever een Turkse schoondochter wou. Niet tegen mij hoor haha. Ik heb me daar nooit zo druk om gemaakt, begeep het ergens wel. Dat hij het aan zijn moeder heeft verteld is al wel een positief punt. Dat doen ze ook niet zomaar.
Pipootje, ik spreek na 10 jaar nog steeds geen turks. Ja ik ken wat woorden/zinnen en versta wel wat dingen maar dat is het ook. Ik vind dat echt jammer, en heb spijt dat ik er 'vroeger' niks mee heb gedaan. Een cursus volgen ofzo. Dat doet een vriendin van me nu. Het komt ook wel door mijn man, het maakt hem niks uit. Hij praat thuis vooral nederlands. En mijn schoonouders kunnen zich ook aardig redden qua nederlandse taal dus ja.. Maar ik vind het wel jammer, het lijkt me echt leuk en handig om de taal te kennen.
En wat betreft traditionele turken en moderne turken. Vaak word gedacht dat je het getroffen hebt wanneer je schoonouders niet 'ouderwets' zijn, maar dat zegt niks. Ik ken er zat die uiteindelijk helemaal geaccepteerd zijn bij traditionele schoonouders, en andersom bijvoorbeeld minder. Mijn schoonouders idem. Het ligt echt aan de mensen zelf, aan de situatie, hoe je partner is, hoe je zelf bent, etc.
Het zou een probleem kunnen zijn, maar het ligt er maar net aan met wie je te maken hebt. In sommige gevallen is moeders wil echt wet. Uiteindelijk denk ik dat iedere turkse ouder het liefst iemand van de eigen cultuur heeft voor zijn/haar kind. Maar er zijn ook zat gevallen waarin het uiteindelijk toch geaccepteerd wordt.
Ik wou dat m'n vriend Turks verstond. Hij kent maar een paar woordjes. Als ik bijvoorbeeld nieuwe schoenen wil kopen zegt ie "para yok". Turkse uitdrukkingen gebruikt ie ook vaak. Als een vriend van hem heel ijverig hard werkt, zegt ie "werk je in de winkel van je vader?" Hahaha! En als hij de kleine op bed legt zet ie een Turks baby slaapliedje aan (YouTube) en zingt dan op het eind mee (eeeh eh eh ehh) Ik vind het belangrijk dat m'n dochtertje een bepaald Turks liedje heeft als slaapliedje (elke Turk is daar groot mee geworden)
Dit is ook mijn ervaring in mijn omgeving, ik zie het op langere termijn dan ook somber in voor jullie om eerlijk te zijn. En dan kan je wel 'braaf' alles opvolgen wat Nahla opsomt, maar wil je zo de rest van je leven leiden (of lijden?). Je raakt dan toch helemaal je eigen identiteit kwijt, je eigen principes normen en waarden. Over mijn lijk dat ik dat ooit voor een andere man zou opgeven, ook al zou hij nog zo verschrikkelijk leuk zijn! Sterkte meid, lijkt mij echt een verschrikkelijk moeilijk dilemma. Vind het echt sneu voor je. Maar misschien toch beter, zeker ook omdat je een kindje hebt, je meer door je verstand dan door je gevoel te laten leiden.
Als jullie in jullie begin fase zitten van het daten, een hele prille relatie hebben kan ik me heel goed voorstellen dat zijn moeder zo reageert omdat het in de Turkse cultuur toch vaker voorkomt dat je pas over iemand verteld waar je 100% zeker van ben en daar mee wil trouwen. Aangezien jij ook al een kindje hebt denk ik persoonlijk dat jij nooit geaccepteerd zult worden zeker omdat ze nu al zo reageert alleen vanwege je afkomst. Jou vriend zal heel erg sterk in zijn schoenen moeten blijven staan als hij serieus word met jou tegenover zijn moeder en het feit dat hij nog niet heeft verteld over jou kind zegt mij eigenlijk al genoeg want voor vele Turkse mensen is dat gewoon een schande.
Ik weet niet of hij over mijn kind verteld heeft, ik zeg niet dat hij dat niet gedaan heeft maar ik weet het gewoon niet. Misschien ook wel dus, Ben vergeten dat te vragen. Zal ik deze week alsnog eens doen
Mijn ex schoonfamilie kende mij wel, en toen ging dat goed. Ik ben er ook bang voor dat als hij met 32 nog zo'n waarde hecht aan de mening van zijn moeder tja. Er zijn genoeg meiden waar het goed bij gaat hoor. Maar ik heb mijn lesje geleerd helaas.
Maar ik zou het ook vreselijk vinden als mijn moeder nu zou zeggen: een Turk komt er hier niet in! Je bent verliefd, wil dat delen met je moeder en hoopt natuurlijk dat ze blij voor je is... Wat dat betreft snap ik heus wel dat je daar niet zomaar ff overheen stapt. Zeker niet als je samen in 1 huis woont en er meteen niet meer tegen je gesproken wordt. Dat doet dan gewoon wat met je zeker als je normaal gesproken heel close bent met elkaar. Absoluut niet om hem goed te praten hoor, want ik zou het best slap vinden als hij hierom besluit het over te laten gaan, maar dat hij het niet leuk vind en er best mee zit begrijp ik echt wel... Ik begrijp sowieso niet waarom hij nu alles al aan zijn moeder verteld heeft, het is nog maar zo pril en hij kent haar ook langer dan vandaag lijkt me toch, lijkt me dat het niet als donderslag bij heldere hemel kan komen dat zn moeder liever een Turkse bij hem ziet. Ik voel me best gevleid dat hij haar meteen over me wilde vertellen hoor maar waarom niet over een maand of 2 ofzo, dat hij gewoon kon zeggen: this is it en hier doe je het maar mee, ik heb voor haar gekozen. Nu ben je nog bezig met elkaar leren kennen en is dat leuke, onbezorgde meteen weg en staan we misschien helemaal nog niet sterk genoeg om daarmee te dealen als ze zo blijft reageren.
Daar heb je gelijk in Chiggy, hij had beter nog even kunnen wachten met jullie relatie aan zijn moeder kenbaar te maken. Maar aan de andere kant misschien wel beter want ALS het dan toch stuk moet lopen dan liever nu dan over een aantal maanden of jaar.
Ja, dat is ook weer zo.. Mocht het stuk lopen, liever nu dan over een hele poos. Maar, stel hij had het de eerste maanden of jaren niet verteld (wat ik dan ook weer niet leuk zou vinden) moét ze het misschien wel accepteren..
Ik zal nu wel een hoop ellende over me heen krijgen maar ergens snap ik de bezwaren wel. Niet netjes overigens om ze aan je kinderen op te leggen maar heel eerlijk.... ik zou niet blij zijn als 1 van onze dochters met een turkse vriend thuis komt. Niet dat ik een hekel heb aan mensen met een andere afkomst, in tegendeel. Ik heb een aantal buitenlandse vrienden en collega's en ik vind de verschillen in cultuur erg interessant. Maar juist deze verschillen maken het heel lastig een goede relatie op te bouwen zonder jezelf te verliezen. Ik heb ooit een turkse vriend gehad, verwesterde familie maar deels wel met Turkse invloeden opgevoed. Ik ben zelf heel vrij en zelfstandig. Hou niet zo van uitgaan en drinken maar toch botste onze twee culturen.
Vriendin van me had jaren een "friend with benefits" relatie met Turkse jongen. Toen het eenmaal serieus werd, waren zijn ouders er ook absoluut niet mee eens. Hij heeft het toen uitgemaakt. Echter, nu 5 jaar later zijn ze al 2,5 jaar getrouwd, koophuis en een prachtige dochter. Ouders waren bij zinnen gekomen, want uiteindelijk was het geluk van hun zoon toch het belangrijkste!
Ik heb een Hindoestaanse vriend, oké, heeeel wat anders dan een moslim (turken zijn meestal moslim toch?) Maar wij botsen nooit betreft het geloof.. Echt nooit! Hij laat mij vrij, ik hem.
Nee maar ik doelde bij jou op je quote twinkle star haha, omdat je speciefiek over het moslim-zijn begon.
Haha ja nee ik snap het, daarom zei ik ook.. Hindoeïsme is heel wat anders dan moslim.. Kun je ook niet vergelijken. Maar het zijn beide een geloof. Dat bedoelde ik eigenlijk.. Ik weet eigenlijk niet of er gezinnen zijn waarin een moslim en niet-moslim niet botsen? Vast wel toch.
Jawel natuurlijk.. maar hier botst het dus ook ondanks dat we beide moslim zijn. En dan heb ik het over familie, puur vanwege cultuurzaken.