hebben jullie gister deze docu gezien op npo2? Over jonge kinderen en topsport en de rol van de ouders. Echt fascinerend om dat te zien zeg.. die jongetjes moesten 15 uur in de week trainen. En een vader kreeg een sporthal verbod omdat hij zich teveel met de training bemoeide... Ik erger me altijd al aan fanatieke ouders langs het sportveld, maar dit is nog wel een slagje erger zeg. Heel mooi gefilmd en verteld ook, echt smullen vond ik.
Ik vond het ook heel interessant, omdat mijn zusje altijd op topniveau heeft geturnd, gelukkig hebben mijn ouders haar altijd de ruimte te geven om zelf keuzes te maken hierin. Toen ze naar een andere vereniging wilde waar ze verder zou kunnen groeien, hebben mijn ouders haar gesteund, maar ook gewaarschuwd dat die wereld keihard is. Uiteindelijk ontdekte ze zelf dat je echt een olifantenhuid moet hebben en ze daar niet tegen opgewassen was. Dus toen ze weer een stapje terug deed, was dat ook helemaal goed. Maar wij hebben wel van dichtbij meegemaakt hoe andere ouders hun kinderen pushten en dwongen om steeds een stap verder te gaan. Die kinderen hadden echt totaal geen sociaal leven, geen vrienden. Echt vreselijk
Hier opgenomen. Dochter turnt ook maar dan B selectie. Lijkt me wel heel interessant om te zien moet ik zeggen. Zag bij het jeugd journaal voorstukjes.
Heb jij dan ook ervaren dat jij minder aandacht kreeg dan je zusje? Moest je altijd mee naar wedstrijden en naar trainingen? Ik vraag me uberhaupt af hoe mensen 15 uur trainen van hun kind kunnen combineren met een gezin en een baan... Aan de andere kant snap ik ook wel weer dat wanneer je er zoveel in investeert, dat je wel wilt dat het niet voor niets is. Dat je wilt dat je kind dan ook heel veel leert in die training en vooruit gaat. Maar ik zou toch vooral graag willen zien dat mijn kind zelf ook vrolijk en gelukkig is.
Mijn zusje is 7 jaar jonger dan ik, dus tegen de tijd dat ze echt door het hele land wedstrijden ging turnen was ik al 15/16, dus kon alleen thuis blijven. Ik ging weleens mee naar wedstrijden, maar ergerde me vooral aan de andere ouders. Dus ging uiteindelijk alleen mee naar echt belangrijke wedstrijden.
Ja ik heb het gezien! Vreselijk vond ik het om te zien! Zo zielig hoe die kinderen op zo'n training gepusht werden en niet tegen de trainers durven zeggen wat ze werkelijk willen of vinden. Heel goed van al de ouders die hun kind lieten stoppen. Oh en die ouders met 'hij heeft ook nog hockey en ook nog pianoles' ...... Het beeld is ook wel wat vertekend denk ik, maar ondanks dat laat het wel zien hoe zwaar en eigenlijk het is voor de kinderen. Ik denk dat we dit als ouders echt niet moeten willen. Er zou een maximum aantal trainingsuren en dagen voor die kids moeten zijn. En voor de kids die graag willen, die moeten tegen zichzelf beschermd worden.
Mijn zusje trainde bij de ouders van Sanne Wevers ( de tweeling werd rond die tijd geboren) Dat was altijd veel trainen maar nooit extreem en nooit tegen de wil van de kinderen. Zelf trainde ik ook best vaak vroeger. Ook wel rond de 8 a 10 uur per week( misschien soms meer?). ( 2 keer in de week en 1 keer in het weekend) Ik vond dat helemaal niet teveel. Heerlijk juist. En ik kijk daarop altijd met hele warme gevoelens terug. Gelukk denk ik van een hele fijne vereniging. Ik had wel vrienden en mijn zusje ook.
Nog niet gezien maar ik ga het denk ik wel bekijken omdat ik een jongen ken die op topniveau turnt. De ouders van hem boeit het wel niks. Ze steunen hem natuurlijk en hij mag zijn droom waarmaken maar of hij nu turnt of niet maakt de papa niks uit. Sinds dit schooljaar zit hij nu op een topsport school ofzoiets en zijn ze hem aan het klaarstomen voor olympische spelen jeugd en ook al voor de gewone olympische spelen. De andere zoon turnt ook maar dan voor de leuk. Die zit liever op de PlayStation.
Interessante docu, heb 'm nog niet helemaal af kunnen kijken. Ik vond het so far eerlijk gezegd nou niet echt zielig oid. Ik denk dat het als ouders goed is dat je je kind af en toe even leert om door te zetten als ze het niet leuk vinden, of je kind nou aan topsport doet of dat ze geen zin hebben om hun huiswerk te maken. Maar het lijkt em lastig bepalen wanneer je een klein beetje moet pushen of wanneer het écht genoeg is.
Nou... als ik zie dat zo'n mannetje graag naar een feestje toe wil, dat vraagt aan de trainer en die antwoordt dat hij "zelf maar moet kiezen tussen een spelletje lasergamen OF naar het kampioenschap" dan vind ik dat shocking en een véél te grote verantwoordelijkheid en druk. Dat kan zo'n ventje van negen toch niet overzien? En laten we het over die vader van Wytze naar helemaal niet hebben. Nee, ik vond het zielig en beklemmend om te zien.
Bij het stukje van 'hij heeft ook nog muziekles en hockey' dacht ik wel 'kunnen jullie niet gewoon 1-2 dingen kiezen ipv 3?'. Maarja dat een kind dingen soms niet leuk vind hoort er toch gewoon bij in het leven? Ik denk dat heel veel dingen die heel normaal ineens onder een vergrootglas liggen omdat er topsport in het spel is. Als mijn kind eerder van een feestje naar huis moet omdat hij bijv. naar zwemles of voetbaltraining moet ligt niemand daar wakker van, maar is het topsport dan is het zielig? Er zullen zeker ouders zijn die veel druk op hun kind leggen, en daar moet je goed op letten. Maar topsport bereik je niet met 2x een uurtje trainen in de week..
Die Oskar (met dat verbod) vond ik wel 'bijzonder', maar buiten hem zag ik ouders die hun kind mee naar huis nemen als het niet gaat, wél naar feestje laten gaan als ze dat willen of bij zichzelf nagaan wat ze wel en niet moeten doen. Ik zie zeker niet een horde ouders die continue ten koste van alles hun kind pushen..