Dat punt begreep ik inderdaad. Maar ik vond hem ook enorm negatief. Je zag het aan alles; zijn houding, zijn blik,.zijn gezichtsuitdrukking. Vond hem persoonlijk veel te fanatiek.
https://www.linda.nl/nieuws/fragmentgemist/britt-dekker-pauw-kritiek-topsport-kinderen Go Britt! Ik heb bij haar vaak het idee dat ze eigenlijk slimmer is dan ze doet voorkomen.
Britt doet het ook superleuk in het programma ZapSport. Er kijkt geen hond naar volgens mij, maar het is echt de tegenpool van “Turn!” .. als je sportende kinderen wilt zien die liefdevol en positief benaderd worden, allemaal ZapSport kijken!
Wat een nare sfeer daar in die sporthal. Zo ontzettend negatief. No way dat mijn kind daar mocht sporten ( nu zijn ze niet heel getalenteerd in sport gelukkig haha ). Maar jasses, zo TE intens. Arme kids.
Wow, zei die trainer nu echt: Als je het goed goed mag je door,als je het niet goed doet dan noem ik je een sukkel Ik vind dat nogal wat..
Nou inderdaad, dat vind ik ook nogal wat. En of de documentaire nu met een bepaalde stemming is gemaakt of niet, dit kwam toch echt uit de mond van de trainer en kan ik niet in een andere context plaatsen dat het wel gepast zou zijn. Die kids zijn nog maar 9 jaar, kom op zeg!
Britt is een echte flapuit, daardoor roept ze nog wel eens dingen zonder eerst na te denken Dat komt dan soms dom over, maar ze is echt niet dom. Ze zou alleen soms misschien beter eerst even na kunnen denken, maar ach, ik vind het juist wel leuk
Ik heb de docu net gezien en vond hem best wel heftig. Ik heb zelf op hoog niveau 12 uur per week geturnt. Bij ons ging het er niet op deze manier aan toe. Daarbij was ik zelf diegene die wilde turnen en graag beter wilde worden. Ze waren streng en gedisciplineerd maar dit is echt heel extreem! Ik vind dat ten alle tijden het geluk van het kind voorop moet staan. Een keer huilen op de training hoort erbij. Maar niet dit en niet zo.
Ik heb hem vandaag gekeken en vond hem best heftig. Als de kinderen zelf ècht de motivatie hebben is het misschien wel oké om zo intensief te sporten, maar het mag nooit vanuit de ouders komen. De manier hóe er dan getraind wordt heb ik mijn twijfels over. Het is wel echt keihard zo.
Dat was ook mijn emotie bij het kijken van de docu. En ik vond Rowan eigenlijk heel stoer dat hij toch durfde te kiezen voor het lasergamen. En eigenlijk vond ik het best schokkend dat zijn moeder eigenlijk wel "blij" was met zijn blessure zodat ze zonder "gezichtsverlies" konden stoppen met turnen. Als ik dit zie ben ik blij dat ik op sportgebied geen super talenten heb rondlopen. Had dat niet eens geregeld kunnen krijgen als alleenstaande moeder met 3 kinderen
Wat een naar gevoel kreeg ik tijdens het kijken van deze docu. Wat een doorgeslagen volwassenen ( zowel ouders als trainers) ten koste van de kinderen. De vader van Wytze spande voor mij toch wel de kroon. Ik hoop dat hij zelf ook schrikt van zichzelf als hij deze docu ziet. Arme kinderen! Geen enkel kind maakte op mij de indruk er zelf gelukkig van te worden op deze manier.
Ik ga hem ook kijken, lijkt me interessant. Ik had vroeger een goede vriendin die met paardrijden op hoog niveau zat. Ze moest elke dag trainen, haar vader werkte in de beveiliging en maakte heel veel overuren terwijl haar moeder de rest regelde. Haar broertje kreeg nauwelijks aandacht, mijn vriendin had nauwelijks een leven, ze hadden veel stress en geldzorgen (vader dronk veel en sloeg moeder dan met regelmaat) en ze bemoeiden zich erg veel met de juryleden ed. Maar toen ik wat ouder werd viel het me op dat veel moeders ongegeneerd konden flirten bij de jury en vaders fie tegen paard en kind schreeuwden wanneer het niet helemaal goed ging. Ik deed zelf mee omdat ik gewoon van paarden hielt, dus ging al snel opzoek naar een andere hobby... En ik zie het nu gebeuren met onze buren: een puber jongen met talent die moeite heeft met verplichtingen en sport.
Ik heh m opgenomen en kan maar kleine stukjes per keer kijken. Wat me tot nu toe opviel waren de uitspraak van een moeder en die van een coach. Moeder: 'het is jouw keuze, als jij wilt stoppen moet je dat doen', maar nog wel even inwrijven dat 'het toch o zo zonde is als je stopt want je kunt nooit weer terug naar dit niveau' en 'al je vriendjes zitten in deze groep'. Nee, dan komt je eerste zin ècht geloofwaardig over mam Coach: 'gaat het goed dan krijgt het een vervolg, gaat het niet goed, dan noem ik je een sukkel'