Mijn dochter van bijna 3 is over het algemeen een hele lieve humoristische meid, maar sinds haar zusje geboren is slaat en duwt ze haar al, en het houd maar niet op! ik ben de hele dag politie agentje aan het spelen met haar.. word er zo moe van, en vind het heel erg rot voor mijn jongste dochter.. wat moet ik hier toch mee? straffen doe ik al, in de vorm van apart staan in een hoek op de mat. ze blijft dan staan en zegt gelijk sorry mama, dan weet ik ffe niet wat ik moet doen want ze heeft straf en heb ook gezegd waarom en ze staat nog niet in de hoek en ze zegt al sorry... en daarna gaat ze gewoon opnieuw beginnen.... en alles afpakken, duwen, op het hoofd proberen te slaan. ik word er soms zo moedeloos van... waarom doet ze dat nou! ze kunnen ook heel leuk met elkaar spelen en het is niet altijd alleen maar zo negatief maar toch best wel vaak merk ik.... zijn er meer moeders die dit probleem hebben met hun peuter? en hoe gaan jullie hiermee om? ik weet het ffe niet meer... voel me er erg verdrietig onder...
Mijn dochter is de laatste paar dagen ook veel aan het slaan, duwen en schoppen. Ik dacht eigenlijk dat het kwam omdat ze 1,5 week geleden geopereerd is en ze ook duidelijk zegt dat het mijn schuld is dat ze pijn heeft . (mam jij hebt mij naar de slaapdokter gebracht! het is jou schuld!) Maar misschien is het ook wel gewoon een fase? Ik pak haar als ze slaat, duwt of schopt bij haar kin zodat ze me aan moet kijken. Dan vertel ik dat ik niet wil dat ze me slaat/duwt/schopt (dat wat ze op dat moment doet) omdat het me pijn doet. Als ze daarna nog een keer datgene doet gaat ze linea recta naar de hoek om af te koelen. Na 3 minuten ga ik naar haar toe en vraag gewoon neutraal of ze nu weer kan luisteren naar mama. Meestal zegt ze dan ja en dan is een knuffel en weer over. Als ze nee zegt mag ze nog even blijven staan totdat ze wel kan luisteren
Hier slaat ze haar broertje gelukkig niet zo veel maar weet wel dat ze op de psz andere kindjes veel slaat. Toevallig stond ik vandaag even ´te spieken´ toen ze aan het gymen waren en zag ik dat ze een ventje flink op z´n hoofd aan het slaan was. Ze zetten haar dan even apart en ze moet sorry zeggen.
ik "straf" haar hetzelfde als ik dat hier boven zo lees, als ik het op tijd zie kan ik het nog net voor zijn, dan gaat ze nadat ze weet waarom in de hoek staan en daarna moet ze sorry zeggen, dat doet ze ook altijd... ze heeft mij nu ookal 2x geslagen en kijkt er dan heel boos bij... om iets heel onbenulligs ook nog... ik heb haar hand vastgepakt en duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend ben en dat we hier in huis niet slaan. daarna mee aan de hand genomen en WEER in de hoek gezet, daar blijft ze dan staan en kijkt me dan heel boos aan... minuutje later hoor ik haar roepen dus ga ik erheen en zegt ze sorry mama, kus? knuffel? en dan is het weer goed... maar dit kan zich makkelijk zo'n 10x per dag herhalen en dan ben ik er goed zat van... lijkt wel alsof ze het niet begrijpt ofzo... het is echt een schat van een meid maar dit stukje wat momenteel bij haar hoort vind ik wat minder en weet niet goed wat ik ermee moet.... op de psz doet ze dat namelijk niet! is ze ontzettend lief en luisterd heel goed zeggen de juffen... aan de aandachttekort kan het echt niet liggen want ik speel met beide dochters ook eens apart en samen met ze.. we gaan elke dag lekker op pad naar buiten, de winkels, kinderboerderij, de herten voeren, de stad in een broodje eten... ik weet t echt niet meer... straffen word ze echt niet koud of warm van....
jeetje, net andersom dus bij jou... mijn dochter slaat haar zusje maar op de psz doet ze dat niet..... zal nog wat worden als ze straks samen op de psz zitten aah ze zijn vaak ook heel leuk met elkaar aan het donderjagen en als 1 van de 2 even weg is met papa dan vraagt de ander altijd waar is .... nou? en dan vind ze het niet zo leuk alleen... ze zijn echt aan elkaar gehecht geraakt in die 2 jaar... waarom slaat ze haar zusje dan toch tis zo'n schattig lief dromerig kindje...
Wanneer slaat ze? Hier is het uit frustratie zoals vandaag dat het jongetje voor haar op de glijbaan niet snel genoeg naar beneden ging. Of wanneer ze iets van speelgoed wilt waar een ander kind mee bezig is.
ja meestal omdat ze er net niet langs kan, en dan duwt ze haar zo aan de kant... of als ze met iets speelt wat ze zelf wil hebben... gaat altijd om speelgoed... ze kunnen misschien 5 min samen iets doen en dan kan ik erop wachten totdat ze weer begint...
hoi hoi lastige situatie meis ... onze zoon heeft onze jongste zoon ook wel eens heel hard geslagen, in de buurt van Ijn fontanelletje, en ik was er zo van geschrokken dat ik terug op zijn heeft heb gepetst ( niet hard ) en heb hem op het matje gezet !! ... sindsdien heeft hij het nooit meer gedaan, wel bijt onze oudste zoon soms maar dan bijt ik gewoon terug natuurlijk niet zo hard als hij doet maar hij joet wel vind ik leren dat hij ons pijn doet ....
Als ik het goed begrijp roept ze jou na een minuutje met een sorry en een knuffel en mag ze weer uit de hoek? Dan mag ze dus in feite zelf haar straf bepalen.. Even in de hoek staan, na een minuutje 'sorry mama' roepen, kus geven en ik mag weer verder meppen Ik denk dat het goed is dat JIJ bepaalt wanneer ze uit de hoek mag en sorry moet zeggen. Zeker niet heen gaan als ze roept. Klinkt ouderwets dit maar zij is nu de baas, niet jij.
als je zegt dat ze het vooral doet als er ruzie is om speelgoed oid, dan kun je ook het volgende doen, klinkt misschien beetje raar, maar het werkt echt hoor, al bij peuters vanaf 2!!! Het is een gedeelte van onze methode op het werk.. -niettttttt meteen boos worden, rustig praten -kindjes bij elkaar pakken, even allebei korte aandacht geven en eventueel aanraken -op ooghoogte blijven van hen -het 'ding' neutraal maken; dus zelf even vastpakken -benoemen dat je ziet dat ze boos zijn -ze zelf laten vertellen wat er gebeurd is (ook al heb je zelf een andere conclusie!!) -benoemen dat ze dus (en dan hun conclusie herhalen) -vragen wat we er aan zouden kunnen doen (zelf oplossingen laten aandragen, soms heel anders dan dat jijzelf zou doen) -daarna wel even 'controleren' of ze zich aan hun eigen afspraken houden.. als je dit volhoudt, bevorder je hun taalgebruik, hun oplossingsvermogen, hun zelfvertrouwen en het komt ten goede aan de sfeer, aangezien ze nu ZELF de oplossing gegeven hebben.
oh en als ze bijten: niet terugbijten!!!!! Dit geeft een teken aan de peuter dat het mag, want mama doet het ook!!!! (ook al zeg je dus dat het niet mag, non-verbaal doe je het wel, dus erg verwarrend)
Maar Maartje, wat jij nu verteld, dat duurt voor mijn dochter al veels te lang. Wanneer ze op haar donder krijgt duwt ze meteen dat speelgoedje weer terug in de handen van de ander er kan met geluk nog een kleine sorry vanaf en ze wil weer verder. Ze praat ook nog niet zo goed en gaat dan al snel haar aandacht op iets anders vestigen, dat doet ze dus thuis ook wanneer er iets is.. zelfs als ik haar bij dr kin pak gaat ze naar een hoek in de kamer lopen staren, vind dat enorm moeilijk.
Ons dochtertje heeft het stout doen een tijdje gebruikt om uiteindelijk positieve aandacht te krijgen. Als ze iets doet wat niet mag krijgt ze een waaerschuwing, en nog eentje als het nodig is. Bij de 3e keer gaat ze op de trap en moet daar een paar minuten zitten. Dan komt het excuses aanbieden, sorry, niet meer doen etc, en dan een knuffel. En dat laatste is wat ze dus wil. Ik vind het zelf erg moeilijk om te bedenken hoe je dit truukje van haar kunt omzeilen. Denk je dat je dochtertje misschien ook gewoon aandacht wilt, en het op de stoute manier uiteindelijk dus ook krijgt? Dan hebben we hetzelfde probleem en heb ik gen oplossing geloof ik Maar iemand anders misschien?
ik ga mijn dochter echt niet terugslaan.. ik leer ze om niet te slaan en dan zelf zou ik het wel doen? nee dat is voor mij echt geen optie....
doet mijn dochter dus precies zo.. of ze wil het net afpakken en ziet mij kijken... geeft ze het gauw terug.... tja wat moet je daar dan mee he?
aandacht krijgt ze genoeg... de hele dag ben ik er voor ze.... en ook met hun apart.. en samen doen we ook leuke dingen, en knuffelen we veel... ik heb niet het idee dat het een aandacht tekort is... het is altijd het speelgoed drama, afpakken en hebben... of als ze ergens langs wil en haar zusje staat net iets in de weg en ze begrijpt het nog niet als je vraagt of ze aan de kant wil, dan word ze dus geduwd...
Dit wou ik ook zeggen inderdaad. Zíj bepaalt niet wanneer haar straf voorbij is, dat bepaal jij. Ze zal gewoon moeten wachten tot jij haar komt halen, en dat zou zeker niet moeten zijn wanneer zij je roept. Op deze manier heeft zij alsnog overwicht en zal de straf ook niet duidelijk genoeg zijn.
Ik ben het met Maja eens, ze bepaald nu zelf haar straf. Hup, in de hoek ( of op de gang, in ieder geval even uit het zicht ) en haar leeftijd in minuten zitten ( dus 3 minuten ). Als ze roept negeren, daarna er heen gaan en op oog hoogte uitleggen waarom ze daar zit ( Slaan doet pijn, je mag je zusje geen pijn doen ) en daarna vragen om een excuus en een kus. En dan niet bij jou, maar bij haar zusje. Als ze naar je toe komt met meteen ' Sorry mama, knuffel en kusje' dan zou ik haar terug sturen en het eerst uitleggen en dan zeggen dat ze haar zusje haar excuses moet aan bieden, die heeft pijn. Ik zou het sowieso niet tolereren. Hier heeft Nathan 1 keer expres over Noah zijn handje gereden met een autootje en hij zat er bij te lachen Oh toen ben ik heel erg uit mijn slof geschoten. Hij moest er van huilen, zo schrok hij er van. En dat is eigenlijk het enige dat tot nu toe is gebeurd. Bewust ( en gemeen ) pijn doen tolereer ik absoluut niet.