Tussen realiteit deel 2

Jette volgens mij ben je druk maar loopt het allemaal wel lekker.

Ik vroeg welke klasse je nu reed dat heb je vlot gedaan met 3 paarden die nog zo jong zijn.Ik wist eigenlijk ook niet dat je dan niet verder mocht.

Flyke ik heb even op het vrienden knopje gedrukt anders kan ik de foto's niet zien ben nieuwsgierig.
Kan me voorstellen dat je af en toe in de war bent met de namen.
Hoe vind Merel haar zusje?

Marla waar ben je laat even weten hoe het met je gaat.

Nog 12 uur.........dan weten we het als hij /zij meewerkt

 

wuppie, ben super benieuwd samen met je
hopelijk houdt hij/zij de beentjes niet stijf he dat het duidelijk te zien is

ja merel is er niet, vandaag is ze naar mijn schoonouders toe,
gisteren naar de kdv, morgen terug kdv... is al door die keizersnede, normaal ging ze twee dagen kdv, en de rest van de week biij mij, maar is echt niet te doen gezien ik haar niet kan/mag dragen, dus nu wordt ze her en der opgevangen.
Gisteren kwam ze al lopend aan, mama kijken baby linde, maar gezien ze in parkwieg ligt kan ik haar niet opheffen,
dus ben ik gaan zitten op mijn knieeën en haar op mijn knieën laten staan om net over het randje van de wieg te kunnen kijken.
Samen met hubbie haar gewassen gisterenavond, hij nam haar uit bad, hij nam haar van de verzorgingstafel enz.. maar ze was boos, nee mama doen . ....dus echt veel contact heeft ze met Linde nog niet gehad tot nu toe

linde doet het goed
gisteren rond 23u gedronken
vannacht rond 4u
en vanmorgen terug rond 7u
en nu slaapt ze nog
merel haalde amper 2.30u ertussen
hopelijk blijft het zo

ik ben in het ziekenhuis gestart met BV, aanvankelijk zoog Linde goed en sterk maar we merkten dat ze toch afnam in gewicht, tot 2750kg gezakt,Men zegt dat het is omdat ze ietsje te vroeg geboren is, beetje laag in geboortegewicht en geen kracht genoeg heeft om te zuigen, te uitgemat is, en vervolgens terug in slaap viel, na een uur terug wakker, dronk, moe, in slaap... en na die nacht waar ik haar constant aan de borst had gelegd en om 4.30u nog niet geslapen had, haar es voor en na BV gewogen en ze was maar 20cc bijgekomen, terwijl ik wel genoeg melk heb.
Dan raadde men mij aan, aan te leggen, afgekolfde melk te geven, terug te kolven maar ik heb beslist zoals bij Merel fulltime te kolven en ik voelde me meteen beter en zekerder, en de dag erna is Linde haar gewicht meteen toegenomen

liefs
flyke

 

Jette, jammer dat je het zo druk hebt op het werk, maar zo te horen gaat alles lekker.
Fijn dat Dominique het zo goed doet, leuk he!
Nu wel weer even spannend met je vader.
Heb je al vakantieplannen omdat je er zoveel zin in hebt?

Oh wuppie, ik ben ook zoooooo benieuwd!
Heel veel plezier vanavond, nog even geduld en je weet het.
Zullen we nu alvast afspreken dat je Me2, Flyke en mij niet na gaat doen met een 2e en een keizersnede!!!

Flyke, Eline was al een tijdje gewend dat papa alles deed, nu is het andersom, echt weer mama! Maar veel problemen heeft ze er nooit mee gehad. Het deed mezelf wel veel verdriet dat ik weer thuis was en niks met haar kon doen.
Komt vast goed hoor.
Fijn dat je je zekerder voelt als je kolft (en Linde het goed doet). Ik heb het ook al snel gedaan maar sinds vorige week gestopt. Ik kolfde amper 100 ml in 40 min. nu dus aan het "leeglopen" maar het gaat goed, geen spanningen meer of zo.

Vandaag mijn eerste echte ochtendje weer gewerkt, viel me toch enorm tegen, veel steken in de buik gehad en ik had het benauwd!!! nu wel moe maar wel een goed gevoel erover. Vrijdag weer een half dagje en dan volgende week maar weer zien hoe ik het op kan pakken. Ze hadden mijn bureau versierd en een pot met engelse drop neergezet en Welkom back. Erg lief van 3 collega's.

Kus Minka

 

minka, dus vandaag was je eerste werkdag, wel goed dat je per halve dag kan starten, zal inderdaad wel weer raar geweest zijn, wel lief van je 3collega's, je ontvangst.

Ik sta er eigenlijk nu nog maar bij stil dat jij na drie maanden nog zo een last hebt van je keizersnede. Ik zei het deze week nog, je hoort vaak, die of die is bevallen met een keizersnede maar je staat er nooit bij stil wat het eigenlijk inhoudt, inmiddels weet ik beter

momenteel heb ik niet echt last van de wonde, die jeukt enorm en trekt soms tegen maar waar ik meest last van heb, als ik ga plassen of zo, dan krijg ik echt enorm steken doorheen mijn onderlichaam, het gaan zitten op het toilet alleen al, of als ik even te lang stilzit of lig en recht sta, dan zit alles onderaan precies geblokkeerd, bekken, bodem, spieren, is dit herkenbaar?

zo mijn bevallingsverhaal is afgewerkt, ik zal het zo meteen posten

liefs
flyke

 

voor wie mijn bevallingsverhaal wil lezen:

Zaterdag 29 mei 2010
Ik sta op, zie mezelf in de spiegel en denk, wat zie ik er slecht uit en wat voel ik me slecht. Wat later gaan Merel, Marijn en ik boodschappen doen. Plots wordt het mij te veel en voel ik me onwel, ik moet even zitten, ik heb het warm, voel me misselijk. Vroeger of voorzien komen we naar huis. Ik zit te rillen van de kou. Het is ongeveer 11u en ik neem mijn temperatuur 37,4 graden Celsius.
Het middageten laat ik aan me voorbijgaan en ik hou het bij twee glazen water. Een uurtje later neem ik mijn temperatuur 37,7gr en nog wat later 38.1 graden. Iets voor 14u bel ik naar de vroedvrouw en vraag wat ik best doe. Ze raadt mij aan naar de materniteit te gaan en mij te laten onderzoeken. Is deze koorts door mijn verkoudheid of is het een infectie? Ik bel mijn ouders die op het schoolfeestje van het zoontje van mijn zus zijn. We brengen Merel naar hen en Marijn en ik gaan naar het moederhuis.

Men start de monitoring (opvolging hartslag baby en weeën): hartje baby slaat in momenten tot maximum 220! Men zegt dat dit veel te hoog is en max 150-160 mag zijn, dit zo geen uren mag duren. Verder stelt men vast dat ik af en toe héél lichte kleine voorweeën heb en 1 cm opening. Gevolg: ik krijg meteen een infuus aangebracht (medicatie tegen de koorts via het bloed, omdat het zo veel sneller zou werken) en zegt dat ik er sowieso moet overnachten.

Zondag 30 mei 2010
Na een slapeloze nacht van rillen, zweten ….koorts en koortsvrije momenten heb ik om 6u geen koorts meer.
Diagnose van de gynaecoloog van wacht, waarschijnlijk iets viraals, in bloeduitslag CRP –waarde (ontstekingswaarde 1), is héél minimaal, zal iets grieperigs zijn, en ik mag terug naar huis.
’s Middags eerste maal terug iets lichts gegeten maar voel me nog niet zeker. Om 13.30u voel ik me terug warm aanvoelen, terug 37.7gr koorts. Op advies van de verpleegster van het ziekenhuis gaan we naar de apotheker van wacht, dafalgan 1gram halen tegen de koorts.
De koorts blijft uren weg maar om 21.30u in bed lig ik terug te rillen en heb ik terug 38.1 koorts. Ik neem mijn tweede dafalgan in.

Maandag 31 mei 2010
Om 6.30u heb ik terug 38.3 gr koorts, om mijn maag wat te versterken eet ik eerste een yoghurtje vooraleer ik mijn derde dafalgan inneem. Amper vijf minuten later braak ik alles terug uit.
Ik neem opnieuw een halve dafalgan en kan de slaap niet meer vatten.
Is dit wel normaal? Zouden we niet beter terug naar het moederhuis gaan? Zal het hartje gezien deze koorts die aanhoudt niet opnieuw veel te snel slaan? Ik voel de baby precies niet meer? Er zal toch niets mis zijn? Plots hak ik de knoop door, we moeten zo snel mogelijk terug naar het ziekenhuis, ik zou het mezelf nooit vergeven dat ik te lang gewacht heb en er iets mis is met de baby of nog erger de baby overleden is. Het kan niet snel genoeg gaan, ik wil terug controle van het hartje.
8.30u we komen aan in het ziekenhuis waar men meteen terug een infuus met medicatie tegen de koorts geeft en mijn gynaecoloog langs komt. Ze beslissen meteen te starten met een preventieve antibioticakuur in afwachting van het nieuw bloedonderzoek. Enkele uren later blijkt dat de CRP-waarde in mijn bloed gestegen is van 1 naar 12 en de antibioticakuur dus zeker een juiste beslissing was. Men verhuist mij van de afdeling verloskunde naar afdeling moederhuis: rustende moeders: ik moet sowieso terug 24u blijven.
De uren gaan voorbij, ’s nachts heb ik terug enkele koortspieken, en het hartje van de baby wordt constant via monitoring opgevolgd.

 

Dinsdag 1 juni 2010
De assistent van de gynaecoloog komt langs. Men vraagt of ik geen last heb van pijn aan mijn appendicitis, of ik de baby nog goed voel,ik geen pijn heb ter hoogte van de nieren enz… het blijft zoeken naar een oorzaak van de koorts. Gezien ik aangeef dat volgens mij de bewegelijkheid van de baby minder is, neemt men een uitgebreide echo: de baby is iets minder actief dan gisteren op de echo, maar toch nog zeker actief genoeg (ik ben gerustgesteld)
Dinsdagmorgen omstreeks 8.30u beslist men op de bevalling in te leiden. De onverklaarbare koorts die ik doe, het hartje van de baby die te veel op en neer schommelt zijn de doorslaggevende elementen. Belangrijkste is ook dat ik morgen 39 weken zwanger ben en de baby dus bijna voldragen is.
Dinsdagmorgen dacht ik al aan een keizersnede, als de baby nog niet klaar is om te komen maar moet komen, dan is dit toch de enige mogelijkheid?
In de loop van de voormiddag probeert men de baarmoeder te verweken door middel van pilletjes die opgestoken worden om een spontane bevalling op gang te zetten. Rond 10.30u vraag ik epidurale verdoving, de pijn is nog goed te houden maar ik weet dat het einde van deze ingeleide bevalling nog ver weg is en een epidurale verdoving (van het onderlichaam) meer dan welkom zal zijn. Ik heb slechts twee cm opening, de baarmoederhals is nog zeer lang waardoor de baby ook niet helemaal kan indalen. Na drie pilletjes en een gelijkaardige situatie besluit men om mijn vliezen te breken. Helaas brengt dit ook geen verschil te weeg. Men besluit baxters om de bevalling op te wekken toe te voegen aan mijn infuus dat ik nog steeds krijg (antibiotica tegen de onverklaarbare bacteriële infectie die ik blijkbaar heb in mijn bloed) en antibiotica preventief gezien ik positief testte voor streptokokken B-virus.
De uren gaan voorbij, hartje van de baby stabiliseert zich meer, maar de gynaecoloog en haar assistent en de verschillende vroedvrouwen maken zich toch zorgen. Hoelang kan een baby dit volhouden, wat is de oorzaak van de koorts, hoe zal het evolueren, ….nemen we geen risico’s?
Bijna drie opeenvolgende uren blijven de gynaecoloog en haar assistent en de vroedvrouw bij ons op de kamer om de situatie en monitoring op te volgen. Ze geven aan dat ze even de kamer gaan verlaten en beraadslagen.
Nu komt het, zei ik tegen Marijn: ze gaan beslissen om een keizersnede uit te voeren. Amper enkele minuten later komt men opnieuw mijn kamer binnen.
De gyn vraagt me wat ik denk van een keizersnede, ik hiertoe bereid ben? Het jammer is van alle geduld en tijd die we hebben doorstaan maar ze geen verdere risico’s wil nemen voor de baby en mij. Ik geef meteen aan dat ik hier zelf al aan gedacht heb, het mij niet uitmaakt, belangrijkste is dat de baby niets overkomt.
De gyn belt rond 19u20 meteen naar het operatiekwartier om een spoedkeizersnede in te plannen. We mogen meteen doorgaan. Dan start een helse tocht, papa heeft amper tijd om nog es naar het toilet te gaan, hij krijgt een fiche in de handen geduwd met allerlei vragen die hij over me moet invullen: allergisch, operaties gehad, … . Men koppelt alles los en spoedt zich met me door de gangen van het ziekenhuis.
Ik sta versteld van al het volk in de operatiezaal rondom me, iemand vertelt me dat ze mijn armen zullen vastbinden, iemand anders geeft aan dat ze mij een zuurstofmasker zullen opzetten …. Ik krijg nog extra verdoving via mijn epidurale verdoving toegediend en men test of ik nog gevoel heb in mijn onderlichaam. Ik geef aan dat ik voel dat men bezig is aan mijn lichaam maar ik geen pijn voel.
Even later geven de gyn en haar assistent aan dat ze zullen starten met de operatie. De anesthesist achter mij geeft aan éénmaal gestart het slechts 8 minuten duurt vooraleer we de baby zullen zien.
Men vraagt mij naar het geslacht van de baby en is verrast dat het ook voor ons nog een verrassing is. Even ben ik overweldigd door de emoties en begin hard naar adem te snakken en te huilen. Mijn vastgebonden armen daveren op en neer, nochtans heb ik geen koud, ik vermoed dat het de spanning was. De anesthesist geeft aan dat hij begrijpt dat het voor mij allemaal wat veel is maar ik me rustig moet houden. Ik voel dat Marijn achter me staat en mijn tranen wegveegt en het zweet van mijn gezicht dept. Het is een raar gevoel, het gewroetel in mijn buik. Niet verschieten, nu zal het raar aanvoelen men moet even je maag verleggen, de baby zit daarachter hoor ik hen zeggen … en plots, daar is ze, om 19u55 het is een meisje: Linde zullen we haar noemen.
De pediater/kinderarts neemt Linde meteen over en papa gaat mee. Ongeveer een goed halfuur later zijn ze klaar met alles terug dicht te naaien en rijden ze mij de operatiezaal uit richting recovery.
Het is er zeer druk, net wissel van shift: twee personen mogen naar huis en slechts 1 persoon moet 8 patiënten overnemen. Ik vraag wanneer ik naar mijn kamer mag? Ik ben heel erg teleurgesteld als ik verneem dat ik op de recovery moet blijven tot mijn benen volledig wakker zijn, ik dan een pijnpomp geïnstalleerd krijg en dan pas een halfuur later naar de kamer mag.
Ik probeer mijn benen te forceren, ik wil hier zo snel mogelijk weg, maar het lijkt onbegonnen werk, mijn benen zijn loodzwaar, het lukt zelfs niet om mijn benen een millimeter te verleggen of op te tillen… Naast me ligt een bejaarde man, hij begint te ijlen, denkt dat men hem daar zal vermoorden … iemand anders trekt zijn infuus uit, iemand anders roept dat hij pijn heeft … de verpleger heeft handen te kort….
Ik voel me slecht, éénzaam en heb pijn aan de wonde, die telkens meer en meer wakker wordt en een bonzend, bijtend, snijdend gevoel achterlaat. Links van me aan de muur hangt een klok, de tijd tikt voorbij, het is reeds 23u en nog steeds is mijn linkerbeen niet volledig wakker. Ik probeer de pijn en mijn emoties te verbijten maar barst in huilen uit. Een toevallig voorbijkomende verpleegster van de operatiezaal merkt het op en vraagt me wat er scheelt. Ik barst nog meer in tranen uit waardoor mijn lichaam en mijn buik op en neer schokt en een golf van pijn door mijn wonde snijdt.
Ik geef aan dat ik omstreeks 19.55u een meisje ter wereld bracht, ze Linde heet maar ik niets meer weet. Heeft ze koorts, hoeveel weegt ze, hoe maakt ze het? Het is meer dan 3.30u later en ik weet NIETS. Ondertussen is een andere verpleger er bijgekomen en geeft aan dat hij begrijpt dat ik dit wil weten en belt meteen naar de materniteit. Ik geef aan dat ik enkel wil weten hoeveel ze weegt en of ze koorts heeft. Linde heeft geen koorts en weegt 2.980kg. Een zware last valt van mijn schouders en er verschijnt een glimlach op mijn mond. Ik ben deze verpleger echt dankbaar, en zeg hem dit ook.
Hij geeft aan dat mensen er zijn om mensen te helpen en feliciteert me nogmaals met de geboorte van mijn dochter. Wat later zijn mijn benen wakker, pijnpomp geïnstalleerd en komen twee verpleegster van de materniteit me halen.
Enkele minuten later word ik om 23u45 mijn kamer ingereden waar Marijn en mijn ouders op me zitten te wachten. De emoties worden me weer te veel en ik barst in tranen uit met terug heel veel pijn in mijn buikwonde als gevolg. Marijn toont me foto’s van Linde en geeft aan dat alles goed is, ze enkel ter observatie een nacht in een kamertje bij de couveuse moet verblijven.
Echter wat later rond 01.15u komen ze met Linde mijn kamer binnengereden om haar aan de borst te leggen gezien ik borstvoeding wil geven. Blijkbaar was ze na haar geboorte meteen al aan het happen en aan het zoeken. Men legt Linde op mijn buik aan de borst, eindelijk kan ik haar van dichtbij bekijken, ze is prachtig, het genieten kan eindelijk beginnen!

 

Jette, sorry maar ik heb totaal geen verstand van je paardenverhaal maar ik vind het super als ik lees dat je een goede plaats gehaald hebt in welke klasse dan ook!

Flyke, tjeetje wat een verhaal, dat je daar de puf voor hebt om het te schrijven en dat je inderdaad alles nog zo goed weet. Ik weet ook maar weinig meer ervan.
Weten ze nu waar de koorts bij je vandaan is gekomen uiteindelijk?
Maar goed gereageerd meid! je eigen gevoel om naar het ziekenhuis terug te gaan omdat je het niet vertrouwde en minder voelde is vaak het beste.
Het ontwaken op de recover en het daarna niet zien van je baby is inderdaad zo'n raar gevoel, het was daarna heel onwerkelijk om je eigen kindje vast te mogen hebben, net alsof ze "in de supermarkt|" was gekocht. (nu weet ik wel beter hoor)
wat betreft je klachten; ik moest me echt aan het wastafeltje naar beneden laten zakken de eerste 2 weken en plassen was pijnlijk maar poepen....:x:x:x ik durfde niet te persen en het deed zo enorm veel pijn! Als ik nu buikpijn heb geeft dat ook steeds pijnscheuten in mijn wond. Alles is overhoop gehaald dus het heeft tijd nodig.

Kus Minka

PS was het vanmiddag vergeten neer te zetten maar Eline heeft dus nu toch de waterpokken. Ik zat al elke dag te controleren op vlekjes omdat het overal heerst op het kdv maar gisteravond 4 en vandaag helemaal onder met al dikke blaasjes. Ze heeft tot nu toe nog geen last ervan, een beetje verhoging maar supervrolijk. Wat hebben jullie eraan gedaan of gesmeerd? Nu maar hopen dat Leonie nog genoeg antistoffen van mij heeft en het niet of in lichte mate krijgt.

 

Goedemorgen Dames,

Dan nu het lang verwachtte nieuws het is een Jochie.

Moet wel even omschakelen hoor na 2 jaar alles roze.
We kunnen nu wel weer lekker shoppen voor een nieuwe garderobe Mannetje kan niet wachten om langs de Arena te gaan.


Jette heb zelf nooit met eigen paarden wedstrijden gereden maar vond het zo mooi om de paarden op stal te zien groeien die wel wedstrijden reden. Die mensen hadden veel meer motivatie om echt goed te rijden en alles onder de knie te krijgen.
Heb zelf een tijd western gereden met een jong paard. met hem heb ik ook mijn ruitebewijs gehaald die heb ik dus leren springen, hij kon het wel maar het was aardig wat rodeo voor het goed ging maar wel leuk.

Flyke ik ga nu even je verhaal lezen.

Minka ahh nu dan toch de waaterpokken zit er bij Sophie ook een beetje op te wachten.
Nog last van de keizersnee wat balen ik ken ook niemand die een keizersnee heeft gehad die gewoon na 12 weken weer kon werken.
Rustig aan.

 

Flyke ik zit om me werk en moet echt de tranen bedwingen je heb het heel mooi en pakkend geschreven.
Wat lijkt me het erg dat je geen controle meer heb als je daar ligt voor een keizersnee en dan dat lange wachten zonder je kindje.....
oh daar ga ik weer snik snik.

Petje af hoor meisje dat je het nu al zo neer kan zetten en rustig aan neem je tijd om te herstellen.

 

wuppie, wat leuk, een jongetje!
kan goed begrijpen dat het even overschakelen is
hier vraagt iedereen of we niet voor een derde gaan een zoontje
maar no way, blijft bij twee
en wat als je drie meisjes hebt dan

ik had lichte voorkeur voor meisje, zus zus, zoals bij mij destijds
voor hubbie vind ik het soms beetje jammer dat hij geen zoon heeft, zijn broer heeft geen kinderen, dus geen opvolging

dikke proficiat met jullie zoontje!

en ivm mijn verhaal, ja was gewoon allemaal emotioneel en van Merel heb ik ook meteen alles neergeschreven, herinnering voor later

minka, oei dus waterpokken, ik deed zo een rood spul aan van de apotheker, eosine op waterbasis, niet met alcohol of Eline springt de lucht in was op den duur een hele rode kleurboek Merel maar in het KDV zeiden ze ook dat dat product het best werkt en de blaasjes uitdroogt, er waren kindjes waarvan de mama witte zalf gebruikt had, maar ze vonden in het KDV dat dit een minder goed effect teweeg bracht ... goed temperatuur in gaten houden, Merel had hoge koorts

en ivm de koorts, elke dag bloed genomen, urine stalen, uistrijkje baarmoeder, onderzoek placenta, stalen op kweek gezet, tot nu toe niets uitgekomen, de gyn vreesde voor baarmoederinfectie maar de resultaten wijzen daar niet op, volgens gyn zullen we nooit oorzaak meer vinden, iets bacterieels in het bloed meer weten ze niet en gelukkig de kop ingedrukt met antibiotica en niet meer teruggekomen mijn koorts sinds de geboorte van Linde, raar he.

liefs
flyke


rond 23u30 dronk Linde laatste keer gisteravond, en om 5u vanmorgen was ze pas terug wakker! hubbie en ik konden het niet geloven, en zeiden beiden: is zij dan er tussen niet wakker geweest vannacht , dan om 5 en om 8u deze morgen gedronken, hopelijk blijft het zo maar zal vannacht wel anders zijn vrees k

 

Flyke: wat een heftig verhaal. Zo goed, dat je het heft even in eigen handen nam en besloot terug te gaan naar het ziekenhuis. Een spoedkeizersnede is een hele omschakeling en niet wat je ervan verwachtte. Ik hoop, dat het herstel zéér voorspoedig zal gaan. Ik heb je verhaal in tranen gelezen. Zo herkenbaar het moment, dat je daar alleen ligt en je kindje en je man zijn er niet. En nog niet weten hoe het met je meissie gaat. Gelukkig had jij ook een lieve verpleger met goed nieuws! Geniet er maar lekker van!!!

Ik had het bevallingsverslag van het ziekenhuis gevraagd, daar staat op minuten af wat er gebeurde. De verpleging stelt het verslag op en van dat gedeelte kreeg ik een kopie. Ze moesten wel de stukjes van de gyn eruit halen (maar dat is op de computer niet zo moeilijk) Ze hadden de vraag nog niet eerder gehad, maar misschien een tip voor de dames die nog moeten. Je hebt immers altijd recht om je eigen dossier in te zien!

Minka: wat naar, dat jij nog zoveel last hebt van de keizersnede en dan ook weer aan het werk en niet te vergeten een kindje met waterpokken. Ook voor jou een drukke tijd.

Miriam en Me2: heel veel sterkte met jullie verlies. Iets verwachts, kan zeker onverwachts zijn.

Wuppie: gefeliciteerd met je zoontje in je buik. Wat ontzettend leuk, straks een koningskoppel.

Jude: applaus voor Rick! Lijkt me geweldig om te zien hoe hij ineens die stappen zet. Er gaat ook weer een nieuwe wereld voor hem open (en voor jou ook, denk ik )

Marieke: fijn te horen, dat het met je vader iets beter gaat. Hoe gaat het verder bij jullie?

Neeke: alsnog gefeliciteerd. Ik hoop, dat je een leuke verjaardag hebt gehad!

Jette: van paarden heb ik helaas geen verstand. Mijn schoonzus en nichtjes hebben er thuis ook drie, dus daar pik ik wel eens wat van op (zoals een toernooi hier afgelopen zondag, ben je er geweest?)

Hier gaat het weer de goede kant op. Op het moment nergens geen last van (even afkloppen) Tot grote verrassing is Suze afgelopen weekend uit het niets uit de fles gaan drinken. Tja het is een dametje waar we niet altijd hoogte van krijgen. Ze is wel supervrolijk en begint echt een mama'skindje te worden.

Veel liefs Franka

 

inderdaad jette, waar zit marla, hoop alles goed met haar
iemand haar nog gehoord/gezien?

ze zal ook wellicht geslachtsbepaling hebben zeker?

nu merel naar kdv is, ofwel naar ouders of schoonouders en Linde vooral slaapt, drinkt, slaapt, heb ik eigenlijk zo goed als niets te doen probeer wat kleine niet fysiek zware dingetjes te doen maar die zijn altijd kort gedaan gelukkig is het forum hier nog

zo meteen komt mijn ma langs met zoontje van mijn zus,
was trots aan het vertellen op school dat hij naar de baby komt kijken, hij was wel even ontgoocheld dat hij terug een nichtje heeft, had liever een neefje om mee te voetballen maar ik zei hem dat merel een halve jongen is qua streken en zij wel gaat voetballen met hem was meteen in orde hehe

liefs
flyke

 

jette, dat moet inderdaad ook vreselijk geweest zijn voor je,horen dat er iets niet helemaal goed is en niet bij je meisje kunnen zijn,ik ga dat moment ook nooit meer vergeten, zo machteloos, weg willen, benen willen bewegen/met alle macht forceren maar het gewoon niet kunnen hoezeer je ook wilt/probeert....

na twee dagen constant op mijn linkerzij te moeten liggen voor de bevalling, om zo minder druk te hebben op hartje baby,want schommelde al zo sterk, en dan bijna 2 dagen op mijn rug moeten liggen na de KS, had ik een verlamde poep en overal pijn, en ik zei tegen hubby, ik ben nu even aan bed gekluisterd geweest,maar nu besef ik wat dit voor verlamde mensen enz. wel niet moet zijn...besefte toen ook pas wat mijn tante heeft doorstaan toen ze 3 maanden platte rust moest nemen in ZH toen ze zwanger was van 3-ling, heb haar dat dan ook smst,petje af voor wat jij toen deed.

blijft goed gaan, Linde dronk Ou30 laatst en pas terug 5u45
straks komt vroedvrouw,ben benieuwd hoeveel Linde zal wegen, bij ontslag ZH woog ze bijna terug geboortegewicht, nu meer schat ik

liefs
flyke

 

poeh meid flyke wat een heftig verhaal
ja ik vond het ook heel erg dat ik moest wachten tot mijn benen weer werkten en ik heb zelfs gezegd op een gegeven moment zuster mijn benen voel ik weer hoor mag ik nu gaan hier weg.
ze zei til ze is op en dat kon ik niet ik loog haha
wou gewoon zo graag weg.
het is zo anders geen kindje op je buik ik kreeg sem pas na drie dagen bloot op mijn buik thuis. in het ziekenhuis is dit in het geheel niet gebeurd jammer hoor.

daar heb ik veel moeite mee gehad.
binding dat niet goed is gegaan zo voelt het.

maar jij pfff echt best angstig hoor. gelukkig is het goed nu

en goed rustig aan blijven doen he anders heb je net als mij een half jaar na data nog last van de wond.


meiden ben moe van de vreselijke nare dagen die wij gehad hebben even geen zin om verder te moeten reageren het was heftig en heel zwaar.
hoop snel iets van marla te horen en van hope hoe haar bevalling was.

wup thanks nog voor je adres en gaaf een jongen

rest later liefs miriam

 

Wuppie, een jongen! inderdaad een koningskoppel leuk hoor.
Het voorgevoel van meerdere hier klopte dan toch (maar ja, 50% kans toch)

Franka, super dat Suze ineens uit de fles drinkt. Dat zal wel een hele opluchting zijn.

Flyke, zullen we ruilen.....Leonie slaapt nog steeds niet door (heel af en toe een keertje). Petje af hoor!

Hier een erg vermoeiende nacht gehad. eerst eruit voor de kat die hem gisteravond gesmeerd was en weer binnen wou, toen Leonie om te drinken en 3x eruit voor Eline die toch slechter sliep waarschijnlijk van de jeuk. Als dan de wekker weer gaat om 6 uur is dat echt vroeg.
Gisteren heb ik Eline thuis gehouden, vandaag alleen s'morgens gebracht naar het kdv. Ik heb 1/2 dag gewerkt, ging op zich wel goed maar wel last.
Ik hoop dit weekend wat bij te kunnen tanken.

Kus Minka

 

mir, juist ja, sorry was even vergeten dat jij ook KS had, hehe je loog tegen een zuster? bedoel je daarmee een non toch he?
of bedoel je zuster: gewone verpleegster?
is inderdaad wel jammer dat je geen rechtstreeks huidcontact had in het ziekenhuis met Sem , waarom dan eigenlijk niet?
Ik heb Linde eigenlijk ook nooit op mijn blote lichaam gehad, maar wel aan de borst toen ik terug op de kamer was, hadden gezegd dit te doen zodra ze hoorden dat ik BV wilde geven. Dus jij nu ook nog last van die wonde?

oei, heftig en moeilijke momenten gehad zo te lezen, dikke megaknuf

minka, oei dat klinkt inderdaad vermoeiende nachten, en dan nog in combinatie nu met je werk dat je hervat bent, hopelijk betert het snel!

vroedvrouw net weg, Linde woog bij geboorte 2,980Kg en zakte naar 2,750kg, dag van ontslag ziekenhuis woog ze 2kg910 en nu 3,020kg, doet het goed dus, VK vond het ook een rustige baby.
ben benieuwd of ze dan ook anders van karakter enz zal zijn dan Merel
ze gaf wel aan dat kindjes die ingeleid worden in het begin vaak rustiger zijn dan bv kindjes die een week overtijd geboren zijn, maar Merel was na gebroken vliezen ook verder ingeleid moeten worden, dus gaat niet echt op vind ik

zo lieve meiden
je ziet, momenteel zit ik heel veel op het forum
merel bij mijn ouders, linde die slaapt, en eigenlijk durf het bijna niet te zeggen, verveel ik me soms een beetje omdat ik ook nog niet alles kan/mag

weten jullie dit, niemand heeft mij iets gezegd, maar ik las op internet dat je vier weken niet in auto mag rijden na KS?

goed weekend!
liefs
flyke

 

hahah leuke verwoording nee geen non haha een verpleegster die noemen we hier zuster en dokter haha

ja ook ik mag me bij de club benoemen van spoedks haha
maar ja soms last en dat is niet echt fijn ik ben te snel weer dingen gaan doen en ik had natuurlijk door een half jaar stil te zitten alle conditie weg dus moest van nog verder komen eer ik weer op gelijke voet stond als voor de bevalling. ben er nu nog niet hoor.
heb eerder last van gewrichten en conditie is zo goed als terug maar tjee dat duurt lang.
daardoor heb ik ook te veel te snel willen doen en dat kom je dan later tegen he je hebt een operatie gehad de buik is open geweest en ze hebben het niet rustig kunnen doen omdat sem zijn hartje teveel zakte dus vandaar denk ik mijn klachten

en zo heeft iedereen wel iets denk ik.

nou meiden ik ga plat ben bekaf door de hitte slecht geslapen nu maar even slaap in halen morgen ook weer drukke dag gepland.
doei