Jude: ik heb geen flauw idee hoe het in elkaar zit met die no-claim. Ik krijg hem dit jaar niet terug, maar vorig jaar wel terwijl ik toen die mk ed had gehad en veel in het ziekenhuis was geweest...... Miriam: niet zo raar dat je wel eens een dipdag hebt....laat dat ook op zijn beloop gaan, want je kan gewoon niet elke dag 100% zijn! Laat je weten hoe het bij de natuurgenezeres was?
jazeker morgen avond ben ik weer online heey bart krijgt het niet terug en normaal altijd wel omdat we een chromosoon onderzoek hebben laten doen. de lab onderzoeken die waren de boosdoener dus geen idee hoe het bij jullie zit liefs miriam
hey miriam, logisch dat jij een dip dag hebt, dat zou toch ook raar zijn als alles nu ineens geweldig zou zijn?, dat kan niet en dat mag ook niet, dan zou je danique niet missen en dat zou toch zeer onterrecht zijn t.o.v. danique. Meis je doet het zo goed, neem zo'n dipdag op de koop toe, je verdriet moet er uit, die tijd moet jij jezelf gunnen en niet van in paniek raken het hoort bij het rouwproces! Wil jij niet eerder proberen zwanger te worden als de natuurgenezeres zegt dat je "gezond" bent? Is het niet zo dat we als we willen vanalles kunnen vinden in ons lichaam en geest waardoor een zwangerschap niet zou lukken? Ik kan me voorstellen dat jij dit niet nog een keer wilt doorleven wat jullie allemaal hebben meegemaakt, maar je krijgt natuurlijk geen garantie dat het wel gaat lukken als jij "schoon" bent? Ik gun jullie zo snel mogelijk een goede zwangerschap en de geboorte van een gezond kindje! Franka ik begrijp heel goed dat je het moeilijk moet vinden als de moeders over hun baby's posten, ik heb me daar ook "schuldig" aan gemaakt, misschien is dit niet meer de juiste plaats voor ons om te posten! Ik gun jullie allemaal zo snel mogelijk een gezonde zwangerschap meiden! liefs Jette
ik weet niet of de andere drie dames het met me eens zijn maar helemaal niks meer over de baby's zou ik ook niet leuk vinden te veel is ook niet fijn omdat het te confronterend is maar helemaal niks kan ook niet vind ik wat vind de rest hiervan? en jette ik weet wel dat het normaal is zoals je het normaal kunt noemen maar het is niet zoals ik ben en dat maakt het zo moeilijk ik ben normaal een heel positief persoon en die van een uitdaging op het werk houdt en nu valt me het zo zwaar dat ben ik niet. dat vind ik vooral ook heel moeilijk en heb net met mijn schoonmoeder gesproken mischien laat ik ergens danique nu echt los en dat geeft dan ook weer tegenstrijdige gevoelens op 1 ik moet verder en loslaten het is goed zo ze heeft het goed. en twee ik wil haar nooit los laten ze blijft bij mij. gek he nee ik wil niet wachten tot ik helemaal gezond verklaart wordt want dan moet ik wachten tot in een ander leven ben ik bang voor. maar er zijn heel veel mensen die toch op een bepaalde manier op me letten en ook willen dat ik even rust houdt, goed bedoelt allemaal. mijn oma heeft me geld gegeven om hier na toe te kunnen gaan en heeft me gevraagd om in ieder geval te wachten tot het lichaam wat beter is. en hoeveel dat bepaal ik zelf. maar mag ook niet egoistisch worden denk ik. dus ik hoop gewoon dat het al best verbeterd is dan kan ik met een gerusthart verder denken en met bart om tafel gaan zitten en zorgen dat hij ook het weer positief gaat zien allemaal. want ik ben er van overtuigt dat ons wonder nog moet komen heb nu alles in huis box kinderkamer badje moet alleen straks nog een kinderstoel en een wandelwagen met auto stoel hebben de rest heb ik allemaal kleertjes wipstoeltje muziek boven box te veel kleertjes maar ja nu alleen nog een wondertje en ik smacht er naar gek he nou fijne avond iedereen
Even ook een reactie van mij, hoewel de meeste van jullie wel weten hoe ik erover denk. We hebben de afgelopen (alweer) jaren heel veel samen meegemaakt. En ik ben dan ook ontzettend blij dat jullie er allemaal zijn geweest in deze moeilijke periode. Ik zou niet weten wat ik zonder jullie zou moeten doen, want ik denk dat we allemaal heel veel aan elkaar hebben gehad. Daarom ben ik er trots op dat ONS topic hier nog steeds staat. En dat Jude dit bespreekbaar heeft gemaakt. Dat betekent wel dat we elkaar vertrouwen en ons zegje kunnen doen. Ik vind het enorm fijn om van iedereen op de hoogte te zijn. Dus ook van de NOG niet-zwangere meiden. Ik kan me goed voorstellen dat je soms maar niet hier je verhaal neerzet, omdat er zoveel over baby's wordt gepraat. Natuurlijk moeten ook de mama's hun verhaal hier kwijt kunnen. Want we zijn hier allemaal toch met hetzelfde begonnen. Maar het blijft een miskraam topic. Ik weet misschien wel een aantal oplossingen zodat we dit gevoel kunnen voorkomen. Maar misschien moeten de meiden voor wie het het allermoeilijkste is, even aangeven wat ze moeilijk vinden om aan te horen. Gelukkig is er voldoende begrip. Dus ik weet zeker dat we hieruit komen. Ik ben heel erg blij met jullie! X Neia
He, nou begin ik me weer thuis te voelen . Het was niet mijn bedoeling om iemand aan te vallen, maar ik moest het gewoon even kwijt. Ik wil echt niet dat er niet meer over de baby's gepraat wordt, want die zijn gewoon een onderdeel hier. Alleen was het op een gegeven moment zo dat ik ging kijken of er weer geschreven was en het dan bij wijze van spreken pagina's lang alleen over bijvoorbeeld babyvoeding en zo ging (en nogmaals, ik wil hiermee niemand aanvallen, maar dit voelde voor mij niet zo leuk om steeds te lezen en ik dacht, wat doe ik hier nog, wie zit er nu op mijn update te wachten, ik heb niks te melden en kan over die babyverhalen ook niet meepraten...). Maar ik wil juist wel weten hoe het met iedereen gaat en ook met de baby's dus en ook fotootjes etc. Het was altijd zo gezellig en ik hoop dat dat zo blijft! Ben blij dat jullie het begrijpen, was wel een beetje "bang" voor de reacties, misschien dat jullie het niet zo zouden zien. Over dat no-claim gedoe. Ik weet Franka, waarom je het wel terug hebt gekregen. Dat heeft iets dat te maken met je zwangerschap, ik heb in 2006 ook alles teruggekregen en heb toen ook in het ziekenhuis gelegen en veel echo's gehad. Zorg voor zwangerschap valt niet onder de no-claim. Maar ik heb vorig jaar net als jij nu die vruchtbaarheidsonderzoeken gehad en ik denk toch niet dat ze dat onder zorg ivm zwangerschap verstaan... lijkt me een beetje vergezocht... He Miriam, ik dacht juist dat het weer wat beter met je ging... Meis doe het rustig aan... Als het te snel is geweest, dan moet je nu even wat gas terugnemen. Anders kom je jezelf op een gegeven moment toch weer tegen. Heel goed dat je het hebt aangekaart bij je leidinggevende. Hopelijk valt het morgen toch mee en kun jij ook binnenkort weer een nieuwe start maken. Maar ik ken het wel, hoor, de ene dag voel je je heel goed en zo ineens uit het niets heb je een rotdag en zie je het heel somber in. Maar uit ervaring weet ik inmiddels wel dat dat negatieve ook zo weer kan omslaan naar een positief gevoel. Als je wilt kletsen dan hoor ik het wel, he! Zo Me2, wat fijn dat het vliegen zo goed ging met JP! Hopelijk is hij snel weer beter. Dus je bent weer begonnen met werken, succes! Maar wat bedoel je met "weer onder de collega's te zijn"? Zit je dan niet in Zwitserland nu, of bedoel je zo algemeen het contact via mail en telefoon? Liefs, Jude
Jude: fijn dat je je weer thuis begint te voelen hier ! DAT MOET OOK! Ik ben nu even in Nederland voor de overdracht ed, en ik wilde mijn collega's natuurlijk zien na zo'n tijd afwezigheid! Morgen avond ga ik weer naar Zwitserland want mijn man kan niet te lang zonder ons JP gaat beter maar is nog steeds niet de oude. gelukkig schreeuwt hij niet meer de hele dag van de pijn. eten gaat nog niet zoals het moet en tot overmaat van ramp heeft hij nu besloten dat hij liever geen mamamelk wil uit het flesje (tewijl dat eerst prima ging). De oppas heeft dus een dag geworsteld en hij heeft niet veel binnen gekregen. Dat ging hij vannacht dus inhalen (terwijl hij nomraal van 8-8 slaapt.......)......niet erg fijn net nu ik weer vroeg op moet smorgens
Morgen hebben we een trieste dag (het weer begint al mee te werken) Het is dan alweer een jaar geleden dat we afscheid moesten nemen van ons kleintje Een jaar klinkt lang, maar soms lijkt het nog zo kort geleden. Franka
he gat Franka, de data blijven je maar achter volgen he.....Het weer helpt inderdaad ook niet mee. Ik vind dat het jaar voorbij is gevlogen. Gaan jullie er nog bewust bij stil staan of wil je het liefst dat de dag zo snel mogelijk voorbij gaat? In ieder geval dikke knuf vanaf hier!
Hey meiden, hier nog even een korte reactie van mij. Ik ben blij dat het zo goed wordt opgepakt dat we ons gevoel hebben uitgesproken. Ik hoop ook dat we weer dat hechte groepje kunnen worden. Als ik nog even mag vertellen wat ik onprettig vond: Waar ik vooral op een begeven moment moeite mee had was het over en weer adviezen vragen over het kind. Pagina`s vulde zich met: vraag, antwoord, volgende vraag, volgend antwoord, enz. Ik persoonlijk vind deze adviezen meer bij de mama`s thuis horen. Het was niet zo dat he me pijn deed, dat er over gepraat werd, maar meer dat het "vervelend" werd, steeds hetzelfde. Sorry dat ik het zo omschrijf, maar julie vroegen om een uitleg en dus geef ik die Ik persoonlijk vind de verhalen over de kids, heel leuk om te horen, zoals b.v. JP`s 1e vliegreis. Ik zie het dan ook helemaal voor me Ook de foto`s vind ik prachtig om te zien. Eigenlijk hoor ik graag alles van iedereen, over wat je bezig houdt. En of je nou mama, bijna mama, of hopend mama bent. Maar het was gewoon allemaal een beetje veel van hetzelfde en gaf idd voor mij geen opening om over mezelf te vertellen. Maar goed, nu ik dit kwijt ben, wil ik graag weer mijn ervaringen met jullie delen en jullie verhalen horen. Laten we gewoon eerlijk tegen elkaar blijven over wat ons stoort. Ook als jullie vinden dat ik b.v. te lang door zeur over de verzekeringskwestie of zo. Ik ben blij mijn dinnetjes weer te spreken Nu even kort een update. Voel me niet zo happy. Precies 2 jaar geleden, waren we nog dolgelukkig. 2 streepjes, zo belangrijk, we waren door het dolle heen. Op 01 april, en dat was geen grap, vertelden we het goed nieuws aan onze ouders en vrienden. Iedereen was zo blij verrast. En nu.............................2 jaar later, nog steeds niet dat wondertje. Inmiddels nog meer teleurstellingen gehad en al die data gaan nu weer volgen. Het blijft toch moeilijk, iedere keer weer. Zeker om steeds weer de kracht te vinden om door te gaan pffffff...............hopen dat de andere data minder pijnlijk zijn, omdat we dan gewoon opnieuw zwanger zijn. Franka, ook een dikke knuffel. Liefs Hope
Inderdaad Hope, je moet je elke keer weer herpakken....jezelf moed inspreken en dan gaat het weer een paar dagen goed en dan begint het weer van voor af aan. Mijn collega heeft het ook. Ik heb haar gisteren weer moed staan inpraten. Ze heeft een ma gehad, toen na een jaar zwanger en een gezond zoontje gekregen en nu weer 2,5 jaar en een mk verder.......haar hele dag, week, maand, wordt beheerst door het zwanger worden en oh, wat herken ik dat nog goed van mezelf..... Een echt goede tip kan ik niet geven, maar ik vind wel dat je het goed doet Hope, het lukt je namelijk wel steeds om je weer te herpakken.........de nieuwe datum zal nu toch ook wel weer iets zijn om naar uit te kijken toch? Gisteren was het trouwens precies een jaar geleden dat ik wist dat ik van JP zwanger was en kan me nog zo goed herinneren dat die 2 strepen me heel angstig maakte, angst om weer een vruchtje te verliezen......ik denk dat ik bij een eventuele volgende zwangerschap die angst nog niet kwijt ben....... en zo tobben we hier maar voort he!
Hope en Franka, wat verdrietig dat de pijnlijke data weer langskomen... Het had zo anders moeten zijn. Voor mij blijft 5 mei de pijnlijke dag, de dag dat mijn eerste kindje geboren had moeten worden. Dat blijft altijd, dat kindje was zo ontzettend welkom... En nu is Lize er, mijn ongelooflijk grote geluk...maar 5 mei blijft een rotdag. Sterkte meiden. En Me2, wat naar dat het zo slecht ging met JP. Het voelt zo verscheurend als je kindje het uitschreeuwt van de pijn. Ik begrijp heel goed dat jullie ook een traantje lieten. Gelukkig gaat het al wat beter, hopelijk is hij snel helemaal de oude. lieve Miriam, ik vind het totaal niet raar dat jij je zo wisselend voelt. Dat zijn gevoelens die helemaal passen bij waar jij doorheen gaat. Je bent een optimist, je gaat van goede dingen en van hoop uit, maar die verdrietige gevoelens, die verdwijnen niet zomaar, die zoeken een uitweg. Je hebt veel verloren, daar stap je niet zomaar overheen. Dikke knuffel voor je
en nog even dit: als iemand toch een vraag aan mij heeft die hier niet zo past: pb me maar! Net zo makkelijk, maar minder vervelend voor anderen. groetjes Amber
En als we toch heel eerlijk zijn: ik vond het best pijnlijk dat niemand op me reageerde toen ik iets zei wat refereerde aan de dood van het kindje van mijn zus (tot 2 keer toe). Ik had toen wel het gevoel dat ik niet meer 'gelezen' werd. verder heb ik niets wat ik kwijt wil! Zijn er nog anderen die iets op te biechten hebben? groetjes van Amber die overigens niet meer inzit over het bovenstaande, en dat is ook eerlijk waar Toch nog een toevoeging: ik zeg dit niet omdat ik nu 'alsnog' allerlei reacties wil of om schuldgevoelens op te roepen of zoiets naars. Ik wil er mee zeggen dat ik af en toe het gevoel kreeg dat ik niet 'gelezen' werd. En ik begrijp dat er niet altijd op je gereageerd kan worden, net zoals ik niet altijd op iedereen reageer. Het lastige aan deze manier van communiceren is, dat je elkaar niet hoort, elkaars intentie niet precies kunt inschatten en voor je het weet voel je je genegeerd (misschien is dat ook wel het gevoel wat de niet-zwangeren begonnen te krijgen, door de gesprekken over voeding etc) terwijl dat niet de intentie hoeft te zijn. Begrijpen jullie wat ik wil zeggen? zo, nu stop ik!
He amber wat vindt ik dat spijtig dat we niet hebben gereageerd op dat jij twee keer hebt geschreven over het kindje van je zus! Voel me nu best erg schuldig, ik merk dat ik moeite heb met alles te onthouden wat ik lees en daar op te reageren, maar echt sorry hoor! Hope je hebt helemaal gelijk, dit is niet de juiste plaats om vraag en antwoord over kindjes te schrijven, daar zijn andere pagina's voor! Dit forum is opgezet om over MK te praten, de gevoelens omtrent een MK en niet als vraag en antwoord site! Ik vindt niet dat het als aanval overkomt Jude, je hebt volkomen gelijk! groeten Jette
lieve Jette, ik heb nog een toevoeging geplaatst bij mijn stukje en ik geloof dat we precies 'langs elkaar heen' schrijven. Ik vind het heel lief wat je zegt, maar je hoeft je niet schuldig te voelen. Ik weet immers precies hoe het gaat op een forum. Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Ik wil er ook mee aangeven dat ik ook niemand heb willen kwetsen, maar daar ook niet altijd voldoende oog voor had. En dat spijt mij natuurlijk ook. Goh, wat een openheid opeens. Vind het wel verfrissend!
hope en franka, die data's die moeten gewist worden van de agenda's van de kalenders en van de aardbodem ze zijn dodelijk in figuurlijke zin. Ik heb er zelf ook heel veel moeite mee de eerste keer dat ik positief teste was 25 april 2006 dan komt de 3 mei de dag dat danique pas had moeten komen of ergens rond die periode dan komt al heel snel weer 16 juni de eerste miskraam dan even niks en dan december die maand bestaat voor mij niet meeer. dus meiden we gaan er mekaar doorheen slepen ook jou amber met je 5 mei me2 je gaat weer lekker terug naar je huisje en je mannetje hoe lang ben je nu precies weg geweest ik ben het kwijt jette ook ik ben blij dat jij het begrijpt en hoop dat we met z'n allen nog heel lang zo blijven zeuren met elkaar en teuten zoals we hier altijd zeggen hihi minka flyke en neia nog even wat zijn de uitgerekende data's precies ? heb geen idee als ik eerlijk ben flyke we hebben al een poosje niks van je vernomen of ik moet me sterk vergissen hoe is het gaat het wel goed? marla? ik mis je nou dames korte update van mij vanmorgen ben ik bij de natuurgeneeskundige weer geweest en het was zo dat de helft van de infectie's weg waren nu wordt het laatste de hardnekkige weer aangepakt en ik hoop op 22 mei als ik terug moet komen dat het er dan nog rooskleuriger voor staat nu zit er nog een herpes in mijn baarmoeder en voor dat ik heel stiekem voorzichtig naar de toekomst ga kijken moet die uit mijn lichaam verdwenen zijn. even de data's op een rijtje zou leuk zijn als ze mooi aangevuld worden: 2 april miskraam van franka 3 mei uitgerekende data (van Danique) miriam 5 mei was de uitgerekende data van de eerste zwangerschap van amberverder weet ik het niet dus vul de lijst weer aan zodat we ook weten wanneer iemand even een extra knuffel van ons nodig is liefs miriam
lieve lieve Franka ik ga je nu een extra knuffel geven zodat je morgen beter doorkomt wat een tijd is er al voorbij weer en dan sta je er nog steeds met lege handen meid wat verschrikkelijk heb echt met je te doen vind het zo oneerlijk waarom moeten we zo lang wachten tot onze diepste wens in vervulling gaat waarom moet er zoveel leed aan vooraf gaan. lieve franka ik hoop dat je morgen toch weer opnieuw gesteund wordt door je omgeving ik zal in ieder geval aan je denken moet wel de hele dag werken dus kom morgen avond weer even kijken of je nog iets hebt gepost voor nu en vooral voor morgen een hele dikke knuffel denk er maar zo'n mooi plaatje bij wat minka altijd doet ik weet niet hoe ik dat hier moet doen maar die hou je te goed. liefs miriam
miriam, dat geeft weer hoop, de helft van de infecties weg! Op naar de tweede helft. Pfoeh, je lijf heeft flink wat te verduren... Franka, sterkte morgen, ik ga een plaatje zoeken namens mij en Miriam! liefs, Amber