Bedankt Kike, maar ik heb al de hele dag rommeling in mijn buik, steekje rechts, steekje links, dus ik vrees echt dat ik ongi word groetjes flyke
Hey vanmorgen wakker gekomen met begin van ongi, de rest zal wel in de loop van de dag uitbarsten. MIjn cycluys is terug als voor MK, 28 dagen Hoewel ik bijna zeker wist dat ik ong zou worden, voel ik me weer verdrietig. Ik probeer het zoveel mogelijk niet te doen, maar ik zat daarnet in bed al hele tijd terug te vergelijken met zwangere collega, ik terug maand klussen en wachten op die NOD, tegen dan is zij weer een maand verder in de zwangerschap, buik dikker enz. terwijl ik zo zwangerloos voel. Deze week kon ik confrontatie met haar goed aan, maar nu deze kans weer verkeken is, vind ik het terug moeilijker .... nuja, veel valt er niet aan te doen, hoop houden dat het ooit terug raak is. mijn volgende nod is dus 22/02, bevallingsdatum 1november! ik heb altijd gezegd, zolang ons kindje maar niet op allerheiligen geboren wordt, en nu kom ik precies die datum uit groetjes flyke
he flyke shit voor je meid, ik weet precies hoe jij je voelt, je wilt niet teleurgesteld zijn maar je bent het toch! Waardeloos! !Het maakt niet uit welke datum een kindje geboren wordt ALS ER MAAR EEN KINDJE GEBOREN WORDT! sterkte meis!
Hey Flyke, wat ongelooooooooflijk jammer dat je ongesteld bent geworden en ook al ga je er vanuit, ik weet uit eigen ervaring dat je er toch heel verdrietig over kunt zijn. En ook bij mij kwam toen de miskraam weer naar boven: hoeveel weken ik zou zijn geweest, hoe mijn buik er uit zou hebben gezien, etc. Ik voelde me een beetje moedeloos worden, hoewel dat natuurlijk nergens op gebaseerd is. Gelukkig voelde ik me de dag na mijn menstruatie al weer wat beter, en de dag daarna had ik weer goede moed. Wees maar gewoon lekker verdrietig: het is heel erg begrijpelijk dat je er van baalt. Maar onthoud dat je ook nu weer dichter bij een nieuwe zwangerschap bent: de tijd die nu al is verstreken is al achter de rug en hoef je niet meer te doorlopen. En echt.....een kindje komt er gewoon voor jou! Goed dat je hoop daarop houdt! Mijn nieuwe "bevallingsdatum" is 26 oktober: het zou wel goed uitkomen, want er is nog niemand in mijn familie in deze maand jarig. Onze bevallingsdatum ligt nog steeds niet in dezelfde maand. Jette, ik denk dat die van jou wel in oktober ligt? En Flyke, zoals jij altijd hebt gezegd dat je niet op Allerheiligen wil bevallen, zo heb ik dat met januari. Ik heb altijd al zo'n hekel gehad aan begin januari: het is dan zo donker, grijs en grauw, en ik had altijd "medelijden" met een vriendin die op 8 januari jarig is. Het kan nu heel goed zijn dat ik juist dan een kind zal krijgen. Dat is het lot, zo denk ik dan. Ik wil er wel bij zeggen dat ik natuurlijk super blij ben als ik dan zwanger ben, en waarschijnlijk wordt begin januari dan juist een hele leuke tijd. En Jette, zijn de zwemmertjes gisteren aan komen schaatsen? Heb je een goed gevoel over gisteren? Was Jetteman in zijn nopjes? Volgens je banner heb je nu de meest vruchtbare dag en morgen staat er weer zo'n ei op: dat vind ik altijd zo'n grappig gezicht: Jette legt dan een ei! Mijn pukkelaanval lijkt gisteren zijn hoogtepunt te hebben bereikt en hopelijk gaan die rotplekjes snel weg. Gisteravond had ik weer wat aparte afscheiding: het was wel rekbaar, maar niet doorzichtig en ik had het idee dat het een klein beetje rozig was. Misschien een teken dat het klusseizoen weer geopend is? Ik heb zo'n vaag vermoeden dat mijn eisprong deze keer wel eens wat eerder kan komen, dan de vorige cycli. Wie weet wordt mijn cyclus wel weer rond de 28 dagen. Zou mooi zijn. Liefs, Marla
Pok pok pok zeg ik dan ook marla, als het ei verschijnt, ik voel me dan ook net een kip! Ja klopt marla mocht het lukken deze ronde dan is oktober voor mij een goede maand ! Het maakt mij niet meer uit hoor wanneer het geboren zou worden, ik had wel voorkeur, maar ik ben nu gewoon zo van wanneer het komt maakt me niet meer uit, ASL HET MAAR KOMT! Ja de zwemmertjes hebben het gered gisteren , het was niet helemaal zo als gepland, we hebben het gisteren enorm druk gehad, door de vorst moesten we trainen in de manege, dus met drie paarden naar de manege (ligt nog op geen 5 minuten van ons huis) maar kost gewoon zoveel tijd, dus zaten we pas laat met een bord maceroni op schoot, en we waren hardstikke moe, maar ik heb het toch gered om mijn mannetje te verleiden, dus afwachten maar! Ik denk dat we vanavond ook nog een keer elkaar lief moeten hebben! Ik hoop voor je marla dat je cyclus weer op 28 dagen is, heb je die testen al geprobeerd? liefs jette
Voor de goede orde: dat heb ik nu inmiddels ook. Als het maar komt en als het maar helemaal gezond is. Een gezond kind is echt een wondertje, dat besef ik me na alles maar heel erg goed. Wij zijn met zijn allen gewoon extra blij als we straks weer zwanger zijn en weten dat het allemaal niet vanzelf komt. Heeeeeeeeeel erg dankbaar zijn we dan. Train jij je paarden alleen of doe je dat samen met je man? Als je man er ook bij is, dan is het hooi misschien wel een romantische klusplek. Alhoewel.....je paarden zullen we denken: wat doen die nou raar! (hihi) Ik heb de testen nog niet geprobeerd, omdat ik volgende weerk dinsdag pas mijn ei zou hebben, als ik uitga van een cyclus van 28 dagen. Misschien gooi ik er zondag al wel een testje tegenaan (of anders maandag), maar ze zijn nou eenmal gigantisch duur, dus ik moet er wel een beetje spaarzaam mee omgaan. En Flyke, kop op meid! Wij zijn er hier voor jou! Liefs, Marla
Ja klopt marla, als het maar gezond is, dat is echt een wonder! Ach en natuurlijk heb je wel voorkeuren, maar ik voel me niet meer in de posititie om voorkeuren te uiten, ik wil gewoon graag weer zwanger zijn! Ik rijd de paarden, mijn man fokt de paarden die ik rijd, als hij thuis is doet hij de stallen, maar hij gaat wel altijd mee als ik in de manege moet trainen, als ik thuis rijden kan dan is hij of aan het werk, of zoals gezegd doet hij de stallen! We hebben de hobby dus wel samen! Is beetje koud nu in het hooi! Nee laten we maar gewoon in huis klussen, anders bevriezen de zaadjes straks en zijn ze niet snel genoeg voor mijn ei! hi hi hi Ik zie ze al voor me met handschoentjes aan en sjaaltjes om, te traag om nog te bewegen, is niet goed! Ga je nu wel weer beginnen met klussen marla? Ja kom op flyke, het komt goed lieve schat, op naar de volgende ronde! Je hebt nu wel een voordeel dat je cylcus weer de oude is toch? liefs jette
Iedereen weer druk aan het klussen hier zo te lezen. Spannend weer allemaal! Ik zie er wel weer tegenop, ik klus wel graag hoor... maar de tijd van het zwanger worden heb ik wel even gehad. Ik ben dus zo iemand die rond haar eisprong helemaal geen zin heeft, dus dat schiet niet echt op hè... Gelukkig heb ik nog even de tijd voordat het 'echte' werk weer begint. Succes allemaal! Liefs Gwenn.
Hoi Gwenn, nee dat schiet niet echt op als je rond je eisprong totaal geen zin hebt, ik heb gelukkig het tegenovergestelde, zal wel dierlijk instinct zijn bij mij denk ik hi hi hi! Doe je het dan maar omdat je graag weer zwanger wilt worden? Je zult wel moeten natuurlijk anders is zwanger worden niet mogelijk! jette
Och erm, die arme zaadjes van Jetteman. Als ze het zo koud hebben, dan is het ook niet goed, he? Hihihi ik moest wel lachen om die wantjes en zelfgebreide sjaaltjes. Ik zie het al helemaal voor me! Dan toch maar klussen in je warme huis. Hehe: het is maar goed dat onze mannen niet weten wat er allemaal over hun zaad wordt gezegd. Laat jij je man wel eens wat lezen? Ikke niet: ik laat alleen maar mijn banner zien als er een ei op staat: dat vindt hij nl. wel grappig en ikzelf ook, en is meteen een mooie hint naar hem toe. En Gwenn, ik zie dat jij in de 18e ronde zwanger bent geworden en kan me echt voorstellen dat je weer opziet tegen het klussen. Lijkt me echt rot om zo lang je eisprong in de gaten te moeten houden en dus heel erg berekenend te moeten klussen. Ik mocht van de gynaecoloog niet zwanger worden net na mijn 2 curettages en moest eerst een cyclus afwachten. Ik was daar eigenlijk stiekem wel blij om, omdat mijn hoofd helemaal niet stond naar klussen, en ik mijn miskraam nog een plekje moest geven. Maar op een gegeven moment kon ik niet wachten om ongesteld te worden en er dus weer tegen aan te mogen gaan. Wel fijn dat je nu nog even een kluspauze kan inlassen. Ik ben er zeker van dat je straks weer blij bent dat je er weer voor mag gaan. Hopelijk kondigt de nieuwe zwangerschap zich dit keer wel wat sneller aan dan de vorige, want het lijkt me ook heel moeilijk om er vanuit te moeten gaan dat het weer zo lang zal duren. Daar duim ik voor! Liefs, Marla
nee marla, ik laat het niet aan mijn mannetje lezen, en ja het is maar goed dat ze niet alles weten wat er over hun zaad gezegd wordt hi hi hi! Vindt ie vast niet zo grappig als dat ik dat vindt! Ik heb het al eerder gezegd maar mijn mannetje vindt het soms maar raar dat ik zo kan communiceren met wat voor mij wildvreemde mensen zijn, maar hij begrijpt wel dat ik hier mijn ei kwijt kan en met vrouwen kan praten die hetzelfde hebben meegemaakt als ik! Ik heb soms het gevoel dat mijn mannetje er toch wat hmmm hoe moet ik dat nou formuleren, niet zo meer mee bezig is als dat ik ben! En dat begrijp ik ook wel, niet dat hij niet graag wil dat ik zwanger wordt hoor, maar hij is er niet zo mee bezig dan dat ik ben! Ervaar jij dat ook zo? jette
@Marla, ja 18 rondes was best lang. In het begin denk je nog we doen het gewoon wanneer we zin hebben en dan zien we wel, maar hoe langer het duurt hoe meer je je erop gaat focussen. Positieve is dat ik daarna met slechts één cyclus ertussen alweer zwanger was. Hoop dat de natuur me dit keer weer zo gunstig gezind is We gaan gewoon klussen hoor als we zin hebben, maar ga me de eerste tijd niet meer zo focussen op een eisprong. Ik zie wel... @Jette, ik herken dat wel van je mannetje. In het begin kon ik echt kwaad worden omdat hij helemaal niet van slag leek door de mk's. Alsof het niks uitmaakte. Heb daar veel met hem over gepraat. Feit is nu eenmaal dat hij veel nuchterder is, komt het nu niet komt het wel een andere keer... zucht.... Zal voor mannen wel echt heel anders is. Er zijn echt momenten dat ik hem duidelijk moet maken dat ik het echt nog moeilijk heb en zijn steun goed kan gebruiken. Dan is hij een hele poos echt superlief. Maar hij is echt vol van vertrouwen dat het echt nog wel een keer gaat lukken. Pfff... kon ik ook maar zo nuchter denken...
tja mannen zitten nou eenmaal anders in elkaar als vrouwen .... zucht! nee ik mag zeker niet klagen hoor mijn mannetje was erg bezorgd en zorgzaam na de MK, hij vond het ook heel erg maar kon het wel goed verwoorden, hij zei dat doordat het in mij groeide ik er vast nog meer vanaf het begin een band mee had dan hij, we hadden het hartje nog niet horen kloppen dus was er voor hem nog niet zo veel tastbaars! Mijn mannetje is er ook steenvast van overtuigd dat het ons gaat lukken, maar hij is er niet echt dagelijks mee bezig, ikke wel, nou ja hij is zeer begripvol als ik aangeef er over te willen praten is hij er voor me! Maar uitzichzelf begint hij er nooit over! jette
Goh Jette, mijn vriend maakte tegen vrienden de opmerking dat deze site mij juist had geholpen met het verwerken van de miskraam, dus hij zag de toegevoegde waarde er wel van in. Ook vond hij dat ik er sowieso veel over heb gepraat en dat dat ook goed is. Nou, zo denk ik er ook over. Toch vind ik dat ik er nu eigenlijk bijna niet meer met vrienden over praat, alleen maar zo nu en dan, maar ik denk dat het forum mijn echte uitlaatklep is. Hier kan ik het er net zo vaak met jullie over hebben, totdat ik denk dat ik bijna moe van mezelf word, maar het toch maar niet word Nou, Gwenn, het is inderdaad heel positief dat je na je eerste miskraam weer zo snel zwanger bent geworden. Misschien wel juist omdat je zoiets had van "we zien wel waar het schip strandt". En je bent natuurlijk extra vruchtbaar na een miskraam. Vind je het niet moeilijk om je niet te focussen op de eisprong? Ik dacht eerst ook dat ik dat niet zou doen, maar het tegendeel is het geval. Ik heb nu zelfs ovulatietesten in huis gehaald, maar dat is ook om een beetje inzicht in mijn cyclus te krijgen. Ik merk ook dat ik er meer mee bezig ben dan mijn vriend. Mannen hebben denk ik geleerd om hun emoties voor zich te houden: voor vrouwen is het maatschappelijk meer aanvaard dat ze huilen. Ik denk dat dat meespeelt, maar daarnaast ook dat wij het vruchtje hebben gedragen. Wij hebben ons zwanger en misselijk en anders gevoeld en daarom was het voor ons tastbaarder, en zijn wij er ook langer mee bezig. Toch merk ik aan mijn vriend dat het hem ook niet in de koude kleren is gaan zitten. Ook hij wil dolgraag een kind en ook zijn droom is tegelijk met de miskraam uit elkaar gespat. Ik merk dat aan kleine dingetjes; aan kleine opmerkingen die hij heel af en toe maakt, aan dat hij toch meer op mijn eisprong let dan eerst, etc. Maar bovenal ben ik eigenlijk nog gelukkiger met hem dan ik al was. Ik merk wel dat ik een heleboel dingen nu eigenlijk meer waardeer. Op een gegeven moment begon ik het allemaal best wel een beetje vanzelfsprekend te vinden, en werd dus door de miskraam weer met beide benen op de grond gezet. Er zijn echt nog zo veel dingen om van te genieten, maar.........een baby zou ons geluk compleet maken, dat zeg ik er wel bij, hoor! Liefs, Marla
Tja marla, mijn mannetje vindt het gewoon soms wat raar dat ik best prive-dingen bespreek op het forum maar het stoort hem verder niet, hij zou ook nooit zeggen moet dat nu, maar hij is niet zo van prive dingen met anderen bespreken! Voorbeeld zijn collega (zijn ook vrienden van ons) verteld hem alles als ze ruzie hebben of problemem, mijn man luisterd altijd naar hem en steunt hem of geeft advies, maar zou zelf nooit zomaar vertellen als wij echt problemen zouden hebben! Maar goed de ene is geslotener dan de ander he? Mag ik vragen hou oud jou vriend is marla? Ik ben ook door de hele gebeurtenis mijn mannetje weer meer gaan waarderen! liefs jette
Hey Jette, het klopt wat je zegt dat de ene persoon nou eenmaal geslotener is dan de andere. En vrouwen praten toch al meestal meer over privezaken dan mannen. Zo is het ook bij ons thuis, hoor. Ik heb al een oudje thuis zitten: mijn vriend is 40 en wordt 1 maart zelfs al 41. Ik word al bijna zenuwachtig als ik het opschrijf. De tijd gaat zo snel. Ik moet er wel bij zeggen dat iedereen hem altijd een stuk jonger schat, maar dat zegt natuurlijk niets over je biologische leeftijd. Hoe oud is jouw man? Hoe lang zijn jullie bij elkaar als ik het vragen mag? Wij zijn samen sinds 9 augustus 1996. En Flyke, jij hebt vast nog een jong broekie thuis met vooral belangrijk heel jong zaad. Ik voel me gewoon soms opgejaagd als ik bedenk dat mijn vriend al weer bijna een jaar ouder wordt, en mijn verjaardag ook snel nadert. Pfffff.... tiktak, tiktak, de klok tikt maar door. Liefs, Marla Marla
Hee ladies, ik heb het hier al eerder gelezen: het maakt helemaal niks uit wanneer het komt, als het maar komt en gezond is en zo denk ik er ook over, maarre, wat vinden jullie van de kans op een echte schrikkelbaby? Dat zou best wel eens kunnen gaan gebeuren als het pas over een paar maandjes weer raak is @ Marla, ik merk er niks van dat ik tussen eisprong en NOD zit. Voel me totaal niet anders. Ik ga er ook niet vanuit dat het nu meteen gelukt is. Heb het idee dat de eisprong vorige week was, maar weet dat ook niet zeker. Heb ook niet echt veel zin meer om te klussen op dit moment (even een overdosis denk ik ). Zit momenteel wel veel lekkerder in mijn vel en merk dat ik het allemaal wat meer los kan laten. Er kwam vandaag zelfs een net bevallen collega met haar dochtertje langs en ik kon er gewoon (met maar een heel klein beetje een steekje van jalouzie) naar kijken. Vond het zelfs wel erg lief uitzien, dat baby'tje. Dus dat voelde al heel positief voor mij! Liefs, Jude.
Hoi meiden wat wordt er hier weer lekker gekletst, ja ik heb vandaag vreselijke ongipijn gehad, ik heb dit al jaren niet meer zo meegemaakt (mijn jeugdjaren dus, toen ik de pil nog niet slikte) verlies is op zich niet meer of vorige cyclus, maar binnenin had ik verschrikkelijke buik-en rugpijn, deze morgen dafalgan genomen en deze namiddag bleek die al uitgewerkt, dus nog 1tje voor het goede doel, hoewel ik zoweinig mogelijk pijnstiller probeer te nemen. En ik ben ook wel al beginnen denken, het maakt niet uit wanneer het komt maar 1november vind ik echt een zielig, verdrietig moment. Anderzijds probeer ik de mooie kant er in te zien, het leven is geven (geboorte) en nemen (overledenen) gedenken, mooier bewijs is er niet, als geboorte op 1 januari zou vallen. IK dacht zelfs ook al, stel dat het geboren is 1e november, 00.05, schijnt als je zegt in het ziekenhuis, ik wil geboortedatum liever op gisteren zetten, 31 okt.bv. dat men dit ook wil doen? En dan denk ik weer, flyke waar maak je je nu al weer druk om, het moet eerst al lukken om zwanger te worden... Ik ben nu wat aan het ontnuchteren, letterlijk en figuurlijk. Daarnet bij zus op bezoek geweest, haar zoontje 9maanden oud, heb ik een aantal keren goed vastgenomen en geknuffeld, wat later was hij moe en weende hij, en brabbelt al mama enz, en kroop naar haar toe, ik dacht wat een goed gevoel moet dit geven, dit wil ik ook, jouw wondertje die naar je toekomt, waarvoor je een rots in de branding bent, een grote troost... ik wil zo snel mogelijk ook dit gevoel ervaren! THuisgekomen, met terug ongipijn, heb ik mij in de drank gesmeten, tegen dat hubbie thuis was, 2portokes binnen, en ik moet zeggen, ik voelde het enorm, na die alcoholonthouding. Morgenmiddag terug team met zwangere collega, het probleem is dat ik deze week zo sterk bleek, met haar praatte over haar dikker wordende buik, kinderopvang, enz omdat ik met de hoop zat dat het misschien raak zou zijn, maar nu terug het pijnlijke besef, dat zij terug verder gaat in de zwangerschap en ik zwangerloos achterblijf. MOrgen in team komt een collega van een andere dienst, die nog niet weet dat ze zwanger is, dus er zal voluit over gefeliciteerd en gepraat worden... Maar we moeten er door eh zoals jullie zeiden, gelukkig hebben we elkaar. IK had het erook over met mijn zus, ze zei dat ik wel vlug zwanger geraakt ben tov haar (ik juni gestopt met pil en sept zwanger), terwijl zij bijna 2 jaar (wist ik ook niet), gestopt was met de pil. Ik zei haar, ja maar achterna gezien, ik had liever gehad dat het iets langer duurde om zwanger te worden, dan vlug zwanger te geraken en MK te moeten meemaken , maar ja, thats life zeker? oja Marla, om te antwoorden op je vraag, ik word er dit jaar 27 en mijn man wordt er 28. hoewel ik nog ver van mijn eisprong ben, heb ik dus hier mijn ei (zie lange post) kwijt gekund, waarvoor dank, groetjes en bedankt vr jullie steun! flyke
Hey marla, maak je geen zorgen joh, een man kan veel langer kindjes maken als een vrouw, maar ik begrijp wel wat je bedoeld hoor, laatst was er een man bij ons van nou ik schat hem begin zestig, hij had een jochie bij zich van ongeveer 10 jaar, dus mijn man zei tegen het jochie "zo ben je even met opa op stap?"" oeps ! niet dus, het was zijn vader! Dat is lullig natuurlijk, die man was dus al vijftig toen het jochie geboren werd, maar zag er ook al heeeeeeeeeeeel oud uit hoor! Mijn mannetje is ook 34 we schelen 1 maand, we zijn al bij elkaar vanaf onze zestiende, dus al heeeeeeeeeeel lang! echte jeugdliefdes! Ik heb dat gevoel ook wel eens marla, dat ik me opgejaagd voel, ik realiseer me ineens dat ik wel "oud" ben, wat als je eventueel nog een tweede zou willen?! Ik kijk steeds om me heen naar vrouwen die ook op "latere" leeftijd kinderen hebben gekregen om het maar te kunnen relativeren! Maar aan de andere kant marla, we hebben voor dingen gekozen in het leven, we hebben leuke dingen gedaan, altijd gedaan waar we zin in hadden, van het leven genoten TOCH? En ja een baby zal dat geluk compleet maken! Ach en we hebben nog even............... ! Goed van je flyke dat je het kindje van je zus geknuffeld hebt, een fijn gevoel moet dat geven he als zo'n propje bij zijn moeder wil zijn he? het lijkt mij het ultime gevoel! Laatst waren er vrienden bij ons op bezoek, hebben een zoontje, hij viel en kwam huilend op mij af rennen, armpjes om mijn nek en wilde getroost worden, toen kwam hij er ineens achter dat ik zijn moeder niet was en wilde hij naar mijn vriendin, maar het voelde zoooooo goed ! Hoop voor je dat je ongipijn een beetje beter is! liefs jette
Nou Jude, bij ons komt een schrikkelbaby nog al slecht uit, omdat mijn zus en onze beste vriend 1 dag ervoor jarig zijn, en mijn vriend een dag daarna. Het is nu al moeilijk om de viering van de verjaardagen te plannen, laat staan als er nog eentje bijkomt. Nee, zonder gekheid: maakt niet uit. Ik hoop om eerlijk te zijn wel stiekem dat ik voor die tijd zwanger raak: het duurt voor mijn gevoel nog zo lang. Fijn joh, dat je het idee hebt dat het beter met je gaat. Voelt wel goed, he? Ik heb nu alleen nog moeite als ik weer ongesteld ben geworden. Misschien viel het me de vorige keer zo zwaar omdat ik over het aantal rondes heen ging waarin ik de vorige keer zwanger ben geworden en heb ik er de volgende keer minder moeite mee. En Jude, zo'n lief babietje is voor jou en de anderen hier ook vast en zeker vastgelegd. We moeten gewoon wat geduld hebben, maar dat is oh zo moeilijk. Hier spreekt een ervaringsdeskundige. Wat vervelend, lieve Flyke dat je zo'n menstruatiepijn hebt gehad. Kennelijk heeft ons lichaam toch wat tijd nodig om te herstellen van de curettage. Ik vraag me wel eens af wanneer je lichaam er sneller boven op is: met een spontane miskraam of een curettage. Ik ben inmiddels geneigd om te denken dat dat bij een spontane miskraam het geval is, maar ik weet absoluut niet of dat klopt. Kan ook goed helemaal niet waar zijn. Waarschijnlijk hangt het ook af van de duur van de zwangerschap. Bij Allerheiligen wordt in Nederland niet zo stil gestaan. Om eerlijk te zijn wist ik niet eens dat dat 1 november was. Vandaar dat ik er niet over nagedacht heb en het mij niet zo veel uitmaakt. Maar ook al ben je op 1 november uitgeteld, dan nog is de kans klein dat je ook echt op de uitgerekende datum bevalt. Ik zou niet echt weten of het ziekenhuis de bevallingsdatum aan wil passen. Was wel grappig: de baby van een collega van mij werd rond 1 juni 2006 verwacht. Mijn collega vond alles best als het maar niet op 6 juni (06-06-06) zou worden geboren. En ja hoor, ze werd om 6 minuten voor half 6 's ochtends geboren op 6 juni. Ik lag helemaal in een deuk. Nou ik het er zo over heb, vond ik het hele maffe foto'tje dat ik van haar zag wel iets duivels hebben. Ja zo'n kleine knuffelbaby die naar je toekruipt en speciaal naar jou lacht, dat is zoooo gaaf. Als ik bij vrienden ben die een kleine hebben, dan ervaar ik dat echt als HET GROTE GELUK. Ik weet echt wel van mijn zus en broer dat het absoluut niet altijd rozegeur en maneschijn is, maar daar word ik altijd helemaal vrolijk van. Ik heb vorige week en gisteravond ook weer gedronken. Dat is het voordeel van ongesteld worden: je kunt weer lekker aan de wijn, of wat dan ook met alcohol. Ik merk dat ik me langzamerhand al iets minder zorgen maak of alcohol de kwaliteit van mijn ei beinvloedt en gewoon weer af en toe drink. Toch merk ik dat ik stiekem wel op mijn vriend let: dat hij niet te veel drinkt, want stel dat zijn zaad er minder door wordt. Erg, he? Vrienden van ons hebben er ook 2 jaar over gedaan om zwanger te worden, en dat gaat je absoluut niet in de koude kleren zitten. Vooral zij had er zo veel moeite mee: haar schoonzus was in 1 ronde zwanger en dat doet toch best wel pijn, ook al was ze nog zo blij voor haar. De onzekerheid of je wel zwanger kunt worden is ook slopend. Ik had het er met haar over dat elk huisje wel zijn kruisje heeft. Ik heb wel net als jij liever dat ik die miskraam niet mee had hoeve maken, en dat ik gewoon nog niet zwanger was geworden, maar als dat heel lang zou duren, dan zou ik dat ook heeeeeeeeeeeeel moeilijk vinden. Poeh, een moeilijke keuze, hoor! Wij weten in ieder geval dat we zwanger kunnen worden, maar het verdriet wat met een miskraam gepaard gaat, dat wens ik niemand toe. Goh Jette, je man is ook nog lekker jong, vind ik dan, he? Ja, ik zou het echt te oud vinden als mijn vriend 50 zou zijn. Gelukkig lijkt hij mid dertig (haar is nog heel donker, en heeft praktisch geen rimpels en geen buikje enzo), maar toch heb ik ergens gelezen dat de kwaliteit van de man ook afneemt na zijn 35ste. Nou ja, ik moet er maar niet te veel over nadenken. Ik zou het wel erg vinden als kinderen dachten dat hij zijn opa was ipv zijn vader. Hoop maar dat dat nooooooit zal gebeuren. Ik denk ook wel eens hoe dat moet als ik nog een tweede, of zelfs nog een derde wil, maar sta daar maar niet te veel bij stil. Ik ga me daar maar pas druk over maken als het zover is. Als ik het wel eens met mensen over mijn leeftijd heb, dan zeggen ze vaak dat ik toch nog wel even heb, en dat is ook zo. Maar die eierwekker, he, die loopt al bijna af, voor mijn gevoel, hehe. Hoop en vooral niet te veel piekeren, dat zijn mijn toverwoorden de laatste tijd. Liefs, Marla