Miriam: mooi hoor dat schilderij. Zit gewoon weer met tanen in mijn ogen...och, och, wat is het toch oneerlijk dat zij vroegtijdig moest gaan.....
miriam je bedoelt die tekening toch he, onder, tekening Danique binnen? vind ik ook mooi, is wel mooi nagetekend als je vergelijkt met foto, en inderdaad waarom zou je die niet plaatsen, dan heb je mooie herinnering aan Danique, hoewel de mooiste herinnering in jullie hart en voor ogen zal blijven denk ik. Me2, ik begin me inderdaad zekerder te voelen (hoop dat dit zo blijft ahum), Merel komt bij in gewicht is ooit maar 10gr gedaald, overdag drinkt ze BV, komt wel vaker wakker, maar ze krijgt maar savonds/snachts twee flesjes BV, drinkt ze mooi op, slaapt door, dus moet wel zijn dat ze overdag genoeg drinkt anders zou ze niet bijkomen.Morgen wordt ze weer gewogen, ik ga langs naar Kind en Gezin (wat jullie CBnoemen, denk ik) voor gratis Gehoortest en zullen ze haar wegen en meten. en de vorige nacht was ook heel goed van 12 tot 5u geslapen, hopelijk blijft ze een beetje in hetzelfde ritme. liefs flyke
Als het goed is wordt dit alleen maar beter flyke, inderdaad als ze overdag genoeg tot zich neemt, worden de nachttijden ook steeds langer en dat is zo heerlijk als dat lukt! jette
ja vinden jullie het mooi, stom he maar ik ben altijd bang dat ik het wel mooi vind maar verder niemand er iets in kan zien, en ik wil juist dat iedereen bijna denkt o wat mooi hun trots hun meisje weet je dus tja zit wederom in een dubbel pakket zo gaat dat altijd elke dag. Nu moet er een lijst omheen en ik weet niet wat voor een lijst een donkere denk ik zo donkerbruin mogelijk.bijna zwart dan hier gaat het verder wel redelijk, de mei mama's zijn afgesloten want iedereen is bevallen dan kun je normaal door naar de moeders maar ja ik kan nergens over mee meepraten en dat doet te veel pijn dus voor mij is dat stukje afgesloten. Hoe gaat het met de dames? heeft iedereen al een vakantie geboekt en wanneer gaan jullie weg. ik ga zelf op 22 aug weg twee weken naar laurensoog groningen/friesland. dus niet zover weg maar wel lekker weg. gr, miriam
en dan de vakantie's wie gaat wanneer en waarheen Miriam vakantie 22-8 t/ 6-9 huisje hier in nederland laurensoog
miriam, als ik mijn mening mag geven, ik zou de omlijsting niet donkerbruin nemen of zwart, is zo ,sorry voor het woord,dood ... als ik het zo mag zeggen, ik weet wel niet hoe de kleuren van het schilderij zijn, maar ik zie eerder echt donkergrijs, dus misschien grijsachtig kader, niet te donker? anders is het echt zo een rand errond... nuja, is maar mijn mening he ja hoor Jette,vanacht sliep Merel van 12-5u, naar kind en gezin geweest, hoortest ok, 50,5 cm, en ik geloofde mijn eigen oren niet.3420kg! (en bij geboorte 2840kg en vorige donderdag 3050kg) vorige donderdag was wel vroedvrouw die haar woog, dus misschien andere weegschaal ander resultaat? ik zei, amai, ze zal nog te dik worden, ze gaven aan dat dit niet kan, er zelfs wetenschappelijk onderzoek beweest dat kindjes met BV minder kans maken op obesitas, je met FV meer moet opletten voor te veel stijgen in gewicht en teveel voeding. het kan zijn dat ze nu even gelijk blijft of zelfs even terug daalt, maar ze doet het uitstekend zei men! miriam, normaal gaan we niet op vakantie, hoewel hubbie gisteren zei dat hij toch zin krijgt om weg te gaan, ik heb er momenteel geen nood aan, en als we ergens gaan , niet te ver, in huurhuisje denk ik. morgen mijn uitgerekende datum, kleintje zou 1jaar oud zijn, ik moet wel toegeven dat het dit jaar heel anders aanvoelt dan vorig jaar, toen was ik nog zwanger/moederloos. Ik stel me nu vaak de vraag, zou het een meisje of jongetje geweest zijn, dan kan ik later spreken tegen Merel dat ze nog broertje of zusje van jaar ouder zou kunnen gehad hebben (hoewel dan zou ik Merel nog niet gehad hebben), nuja, uiteindelijk, het doet er niet toe, kleintje zal altijd in mijn hart blijven. liefs flyke
tjonge flyke, merel doet het prima op jouw BV, hardstikke goed meis! Dominique ligt ook met alles wat boven het gemiddelde, ik vroeg dus ook, moet ze op dieet maar dat hoeft niet hoor, als ze straks meer gaan bewegen gaat het babyvet er vanzelf weer af. Miriam ik zou ook geen zwarte lijst nemen, maar je moet doen wat jij mooi vindt! Wij gaan dit jaar niet op vakantie, we zitten met vier veulens en bij ons kunnen ze zomers niet zo goed overdag buiten in verband met blinde muggen, die steken zo en dan gaan ze s'nachts buiten. Heb nog niemand gevonden die dat wil elke dag met zoveel paarden slepen ha ha ah! Nee we gaan dus dit weekend weg naar Landal Greenparks in Julianadorp aan zee, had er erg veel zin in maar nu Dominique verkouden is vindt ik het niet zo leuk meer, ze kan dan niet zwemmen, maar goed voor ons is het wel even goed er even tussen uit, vooral jetteman die loopt op zijn laatste energie geloof ik! Gewoon even lekker relaxen, lekker eten, heb al allerlei lekkere dingen gehaald hmmm! Ik denk dat we in september of zo nog een keer een weekendje gaan of een weekje, we zullen zien hoe ons dit bevalt. Miriam jullie gaan zeker naar Lauwersoog? ik las laurensoog maar dat bestaat volgens mij niet! 8)
Heey meiden vanavond opgepast en even heerlijk gehuild om toch alles bij elkaar, soms heb ik van die momenten dat ik het niet meer zie zitten en als ik dan kijk naar de kleine waar ik op moet passen dan blijf ik toch continu het idee hebben dat ik dit allemaal ook al zo zou kunnen hebben dat doet gewoon pijn. Toen ze er weer was hadden we het er eerst rustig over tot ik ineens weer knapte het was weer te veel, ik wil zo graag zo veel maar moet leren om echt stapje voor stapje alles te gaan doen. Ze was ook lichtelijk geschrokken en had zoiets van dan vraag ik je toch de komende tijd niet meer en ik had echt zoiets van ja daaag je mag me dit niet afpakken, ze snapte er eerst niks van, ik zo het doet pijn maar als ik alleen met hem ben dan is het net even een droom dat hij van mij is en ik echt zijn mama mag zijn. dat voelt goed. nu moet ik echt eerlijk zijn en aangeven als ik al niet lekker in mijn vel zit en liever een keer pas, nou ik heb beloofd dat te doen. nu nog waarmaken. Verder mijn vriendin heeft weer in het ziekenhuis gelegen afgelopen nacht en vandaag belde me vanavond dat ze net weer thuis was de suiker was wederom weer geheel van slag maar met de baby gaat alles goed en de suiker is nu ook weer gezakt dus mocht ze thuis het weer verder op orde brengen, wat een gedoe is dat dan. Het dringt ook steeds meer door dat het heel heftig is wat ze meemaakt zo'n zwangerschap het vergt heel veel van je zelf denk dat wij de omgeving en hun zelf dat toch iets onderschat hebben. heb nu echt respect voor d'r , en dan wou ze morgen al bij mij langskomen om de tekening van danique te zien lief he, we zijn er weer helemaal voor elkaar alleen mag ze van mij niet komen eerst rustig thuis aan doen en dan van het weekend of volgende week kan het wel heeft geen haast. dat ze wil komen is al voldoende. nou meiden ik ga naar mijn nestje toe knuf miriam
Hey mir, volkomen begrijpelijk hoor dat je af en toe het niet meer ziet zitten, het lekker uiten en dan weer naar voren kijken! Ik vindt het knap hoor dat je dat oppassen zo goed doet! Het is toch wel confronterend zo'n kleintje, maar heel goed van je! Dikke knuffel Jette
vandaag is het weer zo'n dag voor je flyke dat je het toch denk ik wat moeilijker hebt of niet meid nou ik denk aan je en als je het toch even moeilijk krijgt geef de kleine dan een extra dikke knuf en jude jij hebt volgens mij vandaag een echo toch? of ben ik de kluts kwijt ik zal de lijst nog even hier onder weer neerzetten
Lijst met belangrijke data voor de meiden van: Tussen realiteit en gedwongen positivisme! Verjaardagen: 14-01-1979 Franka 13-02-1981 marieke 01-03-1969 Minka 29-03-1977 Jude 10-04-1980 Flyke 27-04-1972 Marla 10-05-1970 Amber 06-06-1973 Neeke 15-10-1974 Me2 24-5-2008 neia 13-06-1976 Hope 25-07-1972 Jette 22-08-? Thijs 30-08-1981 Miriam 04-09-2007 Lize 14-11-? Guus 11-12-2007 JP 23-12-2007 Danique* geboren. Uitgetelde data van de zwangeren: 15-07 Minka uitgerekende bevallingsdatum ?-? jude uitgerekenende bevalingsdatum Belangrijke / moeilijke data: 02-04 Franka Miskraam 14-04 Me 2 uitgetelde datum 1e zwangerschap* 25-04 Neia, Miskraam 2e zwangerschap 03-05 Miriam, uitgerekende datum van Danique*, 3e zwangerschap 05-05 Amber, uitgerekende datum van de 1e zwangerschap* 09-05 Hope, Miskraam 1e zwangerschap. 05-06 Flyke, uitgetelde datum 1e zwangerschap* 16-06 Miriam, miskraam 1e zwangerschap. 30-06 Hope, Miskraam 2e zwangerschap. 13-07 Neia, uitgetelde datum 1e zwangerschap* 23-07 Minka, uitgetelde datum 1e zwangerschap* 05-09 Me2 Miskraam 07-12 Hope, uitgetelde datum 1e zwangerschap* 21-12 Neia, Miskraam 1e zwangerschap 22-12 Miriam, Miskraam 2e zwangerschap. 25-12 Miriam, uitgetelde datum 1e zwangerschap* nu eerst volgende jarige neeke op 6-6 nu eerst volgende uitgerekende is minka nu eerst volgende met een moeilijke data flyke 5-6 nu eerst volgende echo voor jude is 5-6 en dan de vakantie's wie gaat wanneer en waarheen jette aankomend weekend lekker even weg 6-6/9-6 Miriam vakantie 22-8 t/ 6-9 huisje hier in nederland laurensoog
miriam, toen ik las over je verhaal van oppassen herkende ik mezelf daar in, toen mijn zus haar zoontje hier was na mijn Mk, en ik alleen met hem was, wou ik ook soms doen alsof het mijn baby was, en fluisterde ik hem toe, dat ik wou dat ik ook zo baby had en hij mij zou helpen zorgen daarvoor, beetje stom he maar het gaf mij precies troost. Maar dit beseffende dat Danique er normaal geweest zou zijn, kan ik me voorstellen dat het extra confronterend en pijnlijk is voor je. Ik vind het echt ... vind het juiste woord niet, 'tof', 'moedig' of zoiets hoe je meeleeft met je vriendin en haar zwangerschap. En was inderdaad wel lief van haar dat ze meteen wou langskomen kijken naar de tekening van Danique, en heb je goedgedaan door aan te geven dat het momenteel even niet past voor je, heb je al beslist welke kader je neemt? En ivm ons vlindertje, tuurlijk denk ik eraan en aan wat/wie zou kunnen geweest zijn, maar het voelt toch heel anders aan dan vorig jaar,toen was ik nog zwanger/moederloos. Waar ik ergens wel blij om ben is, ik had altijd verwacht dat ik overtijd zou gaan, het zou wel extra overtijd zijn en waarschijnlijk niet medisch toelaatbaar ipv 27mei, 5juni bevallen, maar ben ergens blij dat het niet op die dag is. Precies een jaar later, Merel is geen vervangster van vlindertje, ik zie nog altijd ons eerste kleintje als ons eerste kindje, en ik weet zeker dat ik later aan Merel zal vertellen erover. En misschien mag ik dit hier niet zeggen en zal ik velen voor het hoofd stoten, elk kindje is gewenst, maar volgens mij ligt het toch ietsje anders als je al een kleintje hebt, bv ik kan het mij maar voorstellen he, maar stel Merel mijn eerste kindje, en dan mijn 1e MK erna, ik denk dat ik me erg aan merel zou kunnen optrekken en troosten plus het feit dat je weet dat het lukt, dat alles kan gaan, want Merel is het bewijs. NOgmaals ik wil hiermee zeker Mk bij meiden die al kindjes hebben niet bagatelliseren, echt niet! maar ik denk dat het anders voelt. Jette, geniet van Landal park! Jude, veel succes met je echo, en ik weet, ik val in herhaling, maar ik blijf er altijd een goed gevoel bij houden! liefs flyke
Sorry meiden ik heb even geen tijd: Maar Flyke, ik wilde toch even laten weten dat ik aan je denk op deze moeilijk dag. Natuurlijk heb je nu Merel, maar jullie engeltje blijft voor altijd jullie eerste kindje! Jude, hoe is het gegaan? Vandaag is DE dag. Eindelijk. Hopelijk kun je na deze echo langzaam aan een beetje gaan genieten en komt het besef dat er straks echt een kindje komt. Miriam, een dikke knuffel voor jou! Wat een prachtige tekening, daar kun je zeker trots op zijn! X Marieke
Hey meiden, mijn bevallingsverhaal is eindelijk af, het is veel langer en uitgebreider geworden dan ik dacht, voor wie wil hier wat leesvoer: Woensdag 14 mei Wat een lekker uitrustdagje zou worden,op mijn 38weken en 2 dagen zwangerschap werd een 32u lang durend verhaal... Woensdagmorgen 8.30u, ik kom wakker en voel dat ik moet plassen, ik sta op, ga naar het toilet, mijn gsm rinkelt.. Mijn moeder is aan de lijn om te vragen hoe de nacht geweest was? "Eigenlijk goed, niet zoveel moeten opstaan om te plassen, maar ik ben nog wat moe, dus zal ik straks nog wat terug in bed kruipen." Terwijl ik dit vertel voel ik iets langs mijn benen naar beneden lopen... Ons gesprek is afgelopen en ik ga terug naar het toilet, ik maak een kort plasje, ga even naar de wasmachine om nog een was te draaien,en plots voel ik terug iets lopen. Ik kijk in mijn slipje, natte druppels lopen langs mijn benen naar beneden. "Mijn blaas" denk ik, de baby begint goed in te dalen, vandaar de druk op mijn blaas en urine verlies. Vruchtwater lijkt zoetig te ruiken zei men ooit, maar ik ruik niets, het is gewoon neutraal, doorzichtig, maar ook niet meteen urine. Ik kruip terug in bed om nog een dutje te doen. Plots voel ik het weer, ik neem mijn gsm en bel naar mijn moeder. "het is begonnen" vertelt ze me, "99% zeker is het jouw vruchtwater die gebroken is." Ik begin te lachen, "dat kan niet zijn, ik voel niets, ik heb geen pijn, geen pijn aan buik of rug geen weeën, het zal mijn blaas wel zijn." Opnieuw ingehaakt, ben ik er toch niet gerust in en kruip ik terug uit bed, nog eens gaan zien naar de wasmachine. En plots voel ik terug dat ik vocht verlies en met alle moeite van de wereld, ik kan het echt niet ophouden, dan toch mijn blaas niet en vruchtwater? Ik bel naar mijn man, hij raadt mij aan contact op te nemen met de gynaecoloog of de materniteit. Rond 11u bel ik naar de materniteit, ik vertel mijn verhaal en daar zegt men dat het best vruchtwater kan zijn, ik daarvoor nog geen pijn of weeën moet hebben. Ze raden me aan om eens langs te gaan ,zo kunnen ze door middel van een test zien of het vruchtwater of urine is. Ik maak mij klaar en rond 12u kom ik aan in de materniteit. Ik mag naar een kamer op de verloskundige afdeling. Er komt een verpleegster en ze voelt inwendig, 1 cm opening slechts, het zal wel geen vruchtwater zijn. Plots ziet ze aan haar handschoen wat roosachtig slijm, ze vraagt of ze toch nog eens opnieuw mag voelen. Ze voelt opnieuw en zegt dat ze het hoofdje voelt, en het hoofdje zich verdraaide en er volgt meteen terug een gulp vruchtwater...! Het is dus toch vruchtwater! Op de monitor wordt de hartslag van de baby geregistreerd, eveneens mogelijk contracties/weeën, maar dat ziet er voorlopig zeer rustig uit. De verpleegster vertelt me dat ze contact zal opnemen met de gyn en in principe de baby binnen de 24 u na breken van de vliezen geboren moet worden ivm infectiegevaar. "Joepie" denk ik, "binnen hier en max. 24u ben ik mama!" Ik bel naar mijn man, die voor zijn werk kilometers ver verwijderd is, ik geef aan dat het begonnen is en hij best naar de materniteit toe komt. Een goed uur later komt de gyn erbij, ook zij voelt inwendig, voelt dat het hoofdje gedraaid zit met het gezichtje naar boven(sterrenkijkertje) en dat ik nog maar 1cm opening heb. Ondertussen is mijn man aangekomen. De gyn raadt aan terug naar huis te gaan, wat rond te lopen, kleine dingen te doen, hier in het ziekenhuis zitten wachten heeft geen zin, en zal ik alleen maar gek van worden. Dat doen we, samen met mijn man gaan we rond 14.30u naar huis. De materniteit verwacht ons terug om 19u. Ik breng nog de laatste voorbereidingen in orde, check mijn 'vluchtkoffer', plak nog wat postzegels op geboortekaartjes... En plots voel ik het komen, buikpijn, trekkende rugpijn onderaan, precies het gevoel of ik mijn regels zal krijgen, ik voel het erger worden, precies de golven aan zee denk ik, eerst lichtjes en dan steeds groter wordende rollende golven, ik check mijn emails, wat mails van collega's van het werk. Op hun vraag hoe het is met mij en de baby, reageer ik ontwijkend, ze zouden eens moeten weten, dat ik hier zit terug te mailen met gebroken vliezen... Plots kan ik niet meer zitten van de pijn, ik loop rond, buig voorover, ga zitten, sta terug recht... volgens mij heb ik nu al meer dan 1cm opening! Woensdag 14 mei, 19u, we komen aan in de materniteit. Ik krijg opnieuw een kamertje in de verloskundige afdeling en monitoring (hartslag baby, contracties, bloeddruk van mij ) De gynaecoloog komt kijken, slechts 2 cm opening, de ontgoocheling is groot, "wat nu" denk ik .... Afwachten is de boodschap, de uren strijken voorbij, de weeen blijven en komen en gaan, sterk, zwak, nog zwakker, heel sterk, voortdurend krijgen we smsen, ouders, schoonouders enz.. "en is het al zover? hoe staat het er nu voor..." We weten het eigenlijk zelf niet, het is en blijft afwachten..... Uren verstrijken, bijna middernacht, 3cm ....de pijn neemt toe, de verloskundige raadt me aan wat rond te gaan lopen in de gangen. Mijn man en ik lopen rond in de gang, we komen voorbij de afdeling prematuren/couveuse, "laten we eens gaan kijken" zegt mijn man. "Nee, liever niet", antwoord ik, ik was precies bang om met de couveuse gefronteerd te worden , precies ik had een voorgevoel dat ons kleintje daar zou komen te 'logeren'. We wandelen rond in de gangen en bekijken de verschillende geboortekaartjes, ik besef dat binnen enkele uren ik ook in een kamer zal liggen met mijn kleintje en met het geboortekaartje aan de deur zal kunnen pronken,...... Terug op kamer, erge last van de weeën, de verpleegster komt heel vaak kijken, en brengt een zitbal mee, op die manier kan ik wat aflossen van houding, mijn man masseert mijn rug, ik lig in bed, op mijn zij, op mijn rug, terug uit bed, terug in bed, leunen op de tafel, leunen op de stoel, naar het toilet, van het toilet, af en toe een gulp vruchtwaterverlies, plots wat rozig/rood verlies.... ondertussen is het donderdag 15 mei 4u , ik voel dat ik het niet meer volhoud, het is nacht, buiten is het zo stil, ik kerm van de pijn...ondertussen zit ik ook met een infuus, 18u na breken van de vliezen begint men preventief met het geven van antibiotica tegen mogelijk infecties, ik krijg ook al wat suikerwater/glucose via een ander infuus, op die manier kan ik wat krachten opdoen voor tijdens de arbeid zegt men mij, ik vraag me af wat er mij nog allemaal te wachten staat.... Ik hou het niet meer van de pijn, ik kan niet meer, zie het niet meer zitten .kan ook niet slapen, de verpleegster vraagt mij hoe ik sta tov epidurale verdoving. Ik gaf aan dat ik het zo niet meer uithou, zovele uren later en slechts 4cm, ik voel dat ze de bevalling gaan moeten inleiden met baxters en dat schijnt nog pijnlijker te zijn. Eerlijk gezegd was ik die epidurale verdoving helemaal vergeten, ik wist niet goed meer dat ik dit elk moment kon vragen en eigenlijk mogelijk is uren vóór de bevalling. Ik beslis, ik wil een epidurale en liefst zo snel mogelijk! Het is 4u snachts, de verpleegster roept de anesthesist van wacht op en een klein halfuur later, lig ik er met een epidurale verdoving. Ik voel het redelijk snel werken, mijn benen beginnen te slapen, precies gevoel alsof je naar de tandarts gaat en men een prikje geeft en je wang slaapt... En o wat een heerlijk gevoel, ik zie de contracties stijgen op de monitor, up and down, en ik voel NIETS, werkelijk NIETS, hoe zalig, ik had het misschien veel beter uren geleden al gevraagd die epidurale verdoving! Eindelijk kom ik wat tot rust en tussen het horen van het bonken van ons kleintje zijn/haar hartje door, slaap ik toch een uurtje. Mijn man slaapt in een zetel naast mijn bed. De uren gaan voorbij, de verpleegster komt om de zoveel tijd kijken, naar mijn temperatuur, naar bloeddruk resultaat, contractie, opening, hartslag baby, ....) opnieuw komen andere verpleegsters aan, opnieuw een nieuwe shift die ik meemaak, .... Opeens voel ik mij misselijk, ik ga moeten overgeven, ik kokhals maar verder niets.... Donderdag 15 mei 8u30 De gynaecoloog komt langs, er is nog altijd geen schot in de zaak of moet ik zeggen baarmoeder... Men beslist om baxters te geven om de bevalling op te wekken. Opnieuw een infuus bij, "nu gaat het gebeuren" denk ik! Ik vraag een verpleegster naar hun inschatting, "zou tegen deze middag de baby geboren zijn?" Ze vreest ervoor, tegen 16u denkt ze. "16u ?" denk ik? maar dan is het toch al veel meer dan 24u na breken van de vliezen... De uren glijden opnieuw tergend langzaam voorbij, 12u, al meer opening, ongv 6cm. Ik reageer goed op de baxter, men beslist om de baxterhoeveelheid nog op te voeren. Ik krijg steeds meer opening. 14u, het ziet er goed uit, alleen voelt de gyn dat er nog een klein deeltje van mijn baarmoeder niet verweekt is. dwz, de bevalling vermoeilijkt, dus nog even afwachten. Ondertussen stelt men vast dat ik koorts heb .... 14.30u , eindelijk 10 cm! ik mag naar de verloskamer! Terwijl men mijn bed de kamer uitrijdt, voel ik me terug misselijk worden, ik moet overgeven, gal... nadien hoor ik dat dit komt door de lange epidurale verdoving dat mijn lichaam daarop reageert... In de verloskamer verlegt men mij, benen in de teugels, ik zweet me te pletter ,het is er stikkend warm beaamt de verloskundige. Mijn man vraagt, "is er hier geen airco?" "Toch wel" hoor ik iemand zeggen en ik dacht, "steek die dan toch in godsnaam aan!" Maar dat mag niet voor de baby, temperatuur verschil zou te groot zijn.... (juist ja denk ik, niet aan gedacht) Het persen mag beginnen, op commando (ik voel de weeën door verdoving niet aankomen) pers ik mee, 1 2 3 duuuuuuuuuuwen en nog es duuuuuuuwen en nog es een derde keer als je kan duuuuuuuuuwen............. Zo gaat het maar door maar omdat baby zijn/haar hoofje naar omhoog kijkt (sterrenkijker) vlot het niet. Het hoofdje komt iets vooruit, maar bij het stoppen met persen, wordt het precies terug naar achteren geschoven. Ik kan niet meer, ik ben al bijna een uur aan het persen, zonder resultaat. Ik denk, "dit wordt een keizersnede, er zal niets anders opzitten" Plots komt de gyn , na enkele keren persen besluit men: "Ik kan je helpen, maar jij moet meehelpen, samen moeten we ons sterk maken!" "Jij moet persen en ik kan in combinatie en samen met jou, de zuignap gebruiken en een knip geven. "ok", deal, denk ik, ik doe alles wat je maar wil als er nu maar eindelijk een einde komt! Na flink persen, vele aanmoeidingen, van mijn man rechts van mij, een stagiaiare naast mij, de gyn, de andere verpleegsters, komaan denk ik, "dit MOET lukken! En plots hoor ik, "ja het hoofdje is er!" en nog es duwen en plots zegt men dat de baby er is! Het is voorbij............. 15.36u donderdag 15 mei Ik kan het niet geloven, is het nu zo plots voorbij? De gyn vraagt mijn man of hij de navelstreng wil doorknippen. Hij vraagt de gyn dit te doen zodoende hij een foto kan nemen daarvan. De gyn zegt meteen dat de pediater/kinderarts aanwezig is en meteen de baby zal onderzoeken gezien de benaderde situatie en de lange duur tussen breken vliezen en bevalling. Ze toont me kort de baby waarop ze die doorgeeft aan de pediater, ik zie iets tussen de beentjes! "zie je wel,een jongen kijk ik glimlachend naar mijn man! ", "zoals ik altijd verwacht en gedacht had!" "ja, is het een jongen?" vroeg de gyn, "ik heb er eigenlijk niet op gelet" en ze vraagt aan de verpleegsters en pediater die rondom de baby staan en allerlei testen doen, slijmpjes uit mondje zuigen enz... het geslacht en ze zeggen, "nee hoor, het is een meisje!" "Je zag de navelstreng"zei de gynaecoloog al glimlachend! Ik: "wij , hebben we een MEISJE?, ik kan het niet geloven, wie had dat gedacht! ze vroegen hoe ze zal noemen: MEREL zeg ik al huilend... Nog altijd heb ik de baby niet horen huilen, ik ben bang, en richt mijn ogen met volle aandacht in de hoek van de kamer, ik zie een viertal mensen zich buigen en bezig met de baby, alles zal toch wel in orde zijn? Ik hoor hen dat ze zeggen dat Merel 2840 kg weegt, de gyn is inmiddels bezig de knip aan het naaien, de gyn en ik zeggen in koor: 3840kg zeker? Nee hoor,2840kg, 48.5cm iedereen had mij gezegd jij zal een grote goede baby hebben, 25 april controle gynaecoloog woog de baby ongev al 2. 700kg! ik snap er niets van, alles is anders, geen jongen maar een meisje! geen grote eerder iets zwaarder van gewicht baby! maar een baby van nog geen 3kg! De gyn haalt aan dat ze MEREL zullen meenemen naar de couveuse, ze wat zuurstof moet bijkrijgen en ze 39gr koorts heeft. ze vragen of ik haar eerst eens wil vasthouden en komen met haar, gewikkeld in een witte doek, naar me toe. ik geef aan van niet, ik weiger eerst, ik ben bang, wil dat ze haar eerst meenemen naar de couveuse en alles doen wat ze moeten doen, ik ben bang dat het uitstel van de couveuse negatief zal zijn voor haar gezondheid. De verpleegster geeft aan dat er wel even tijd is en legt Merel op mijn borst. Ik word verder genaaid en mag naar de kamer toe, alleen is het niet zoals ik had gehoopt, Merel was niet bij mij, lag in de couveuse. Wat later voeren ze mij in een rolstoel naar de couveuse, daar kunnen mijn man en ik pas echt goed van Merel genieten. Merel moet in de couveuse blijven volgt de beslissing, preventief antibiotica krijgen tegen infecties die ze mogelijk opdeed ook mede door de koorts. Bloedtesten, en testen op kweek/culturen moeten uitwijzen hoelang ze er moet blijven. Ik keer een beedje moederloos naar mijn kamer terug, ik ben mama, ik lig in de materniteit, maar in het kleine kamertje achter die glazen wand en deur, zou normaal mijn baby moeten liggen, maar die is leeg... Gelukkig mogen we op vastbepaalde uren bij Merel langsgaan, we mogen haar aanraken, haar verversen, haar even bij ons houden. dagen gaan voorbij, en plots komt het goede nieuws, zondagmiddag om 14u mag Merel mee naar mijn kamer, weliswaar moet ze nog onder de lamp liggen (ziet wat geel door te hoog bilirubine gehalte) maar het belangrijkste is, mijn meisje mag bij mij op de kamer en kan het echte genieten pas echt beginnen voor mij!
tjemig flyke wat een verhaal, dit was ook geen makkelijke bevalling, maar het is alles dubbel en dwars waard he! Genieten of niet? liefs jette
inderdaad genieten en was het zeker waard, cliché maar nadien vergeet je dat allemaal vlug, precies een film die zich afspeelt nu als ik het herlees groetjes flyke
ja raar is dat he flyke, het lijkt soms net een slechte film de hele bevalling, maar je kunt het je wel herinneren maar niet echt terug halen! Maar alle ellende is het dubbel en dwars waard geweest dat vindt ik ook! Jette
Hoi meiden, ik heb nog niet bijgelezen, dus nu alleen even een ego-berichtje, op de rest reageer ik binnenkort. Maar vandaag inderdaad de 12-weken echo en alles was helemaal goed. Ook de nekplooimeting was goed, maar op de bloeduitslagen moeten we nog wachten voor de kansberekening. Kindje bewoog heel veel en alles zat er op en er aan, zo mooi om te zien... En ik was volgens de meting nu 12 weken en 5 dagen ipv 12 weken wat het volgens mijn berekening obv de eisprong moet zijn. Nu weet ik de uitgerekende datum ook niet meer, volgens mijn berekening 18 december, eerst volgens het ziekenhuis obv de laatste ongi 20 december, nu volgens de echoscopiste 13 december en volgens de gyn 12 december?! Dus waar ik nu vanuit moet gaan?! Binnenkort meer, nu moet ik er vandoor. X Jude.